ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΜΑΘΗΣΗ

 ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΜΑΘΗΣΗ

Το περιβάλλον γενικότερα, ως αντικείμενο διδασκαλίας, αποτέλεσε πεδίο μαθητείας που απασχόλησε τη σχολική κοινότητα στα νεώτερα χρόνια εν σχέσει με τον παιδευτικό του ρόλο. Θεωρήθηκε ως ένας από τους παράγοντες της εκπαιδευτικής διδασκαλίας κατά τη διαλεκτική σχέση του μαθητή με τον κόσμο του. Η παρεχόμενη γνώση δι’ αυτού, εκπαιδευτική και βιωματική, διαμορφώνει καλλιέργεια στο άτομο, καθώς, πέραν της χρησιμοποίησής του ως πεδίου μάθησης του φυσικού αντικειμένου και της απόκτησης δεξιοτήτων με τη σπουδή στη φύση, καλλιεργούνται και προάγονται αξίες, κι αναπτύσσεται ο τρόπος αντίληψης του παιδιού για τα γύρω διαμορφώνοντας τον τρόπο σκέψης και τις συμπεριφορές του ως προς τον κόσμο του. Οι διαδικασίες μάθησης για το περιβάλλον μέσα από κατάλληλες εκπαιδευτικές δραστηριότητες στον σχολικό κήπο στο πλαίσιο της διαθεματικής προσέγγισης της φυσικής‐διδακτικής ύλης, διαμορφώνει ένα θετικό για το μαθητή εκπαιδευτικό περιβάλλον, με την ενεργητική και συμμετοχική πρόσληψη του περιβαλλοντικού αντικειμένου.

Το ποιείν στον σχολικό κήπο έχει βαθύτερη σημασία από εκείνη της εργασίας ή της μάθησης, αφού το παιδί ποιεί ποιούμενο, με τη συγκρότηση και την καλλιέργειά του να πραγματοποιείται σταδιακά και στη βάση πρόσληψης αξιών και συνείδησης επί αγαθών, που αποτελούν τις ουσιαστικές επιδιώξεις της ζωής για την ποιοτική και ουσιαστική του πόρεψη. Ακόμα, με την ανάπτυξη της κατανόησης στο πλαίσιο της επιστήμης αναπτύσσεται η κριτική ικανότητα του ατόμου και η δυνατότητά του να εκφράζεται αποφασιστικά, δυναμικά, ερευνητικά.

Ο άνθρωπος είναι ον του περιβάλλοντος και δεν ημπορεί να υπάρξει χωρίς αυτό. Αντίστοιχα, η διαδικασία ανάπτυξης αποτελεί δομική διαδικασία, που διασυνδέει το άτομο με περιβάλλον. Συνεπώς η επαφή, η γνώση, η εννόηση το περιβάλλοντος, κι αντίστοιχα η καλλιέργεια συνείδησης γι’ αυτό, αποτελούν βασικές και απαραίτητες συνιστώσες της λειτουργίας του ανθρώπου στο υπαρξιακό του περιβάλλον. Ξέχωρος ο άνθρωπος από το γύρω του, δεν υφίσταται. Η σπουδή μετά τούτων του περιβάλλοντος και η παιδεία γι’ αυτό συγκροτούν το ζην.

Έρευνες έδειξαν ότι τα άτομα που βιώνουν τη φύση από τη μικρή τους ηλικία ή που έρχονται σ’ επαφή με αυτήν από τα παιδικά τους χρόνια αναπτύσσουν τη δημιουργικότητά τους βάσει των εμπειριών που προσλαμβάνονται από το φυσικό περιβάλλον. Οι προσλαμβάνουσες ενεργητικές εμπειρίες από τη φύση των παιδιών κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής τους ασκεί επίδραση στη συμπεριφορά τους και διαμορφώνει το χαρακτήρα τους. Ο άνθρωπος στρέφεται στη φύση και προσλαμβάνει από αυτήν νοήματα, στοιχεία κι αξίες ως φύσει ανάγκη του, καθότι ο ίδιος ως οντότητα εξελίχθηκε κι απόκτησε την ανθρώπινη συνείδηση σ’ ένα περιβάλλον όπου τα φυτά έπαιζαν (και παίζουν) πρωταρχικό ρόλο για την επιβίωση και τη διαμόρφωσή του. Αποστασιοποιούμενος από τη φύση αποστασιοποιείται από τον εαυτό του κι αποξενώνεται από τον κόσμο του ̇ καθότι ο κόσμος είναι το γύρω (ό,τι βλέπεται και πρέπεται) και το μέσα (ό,τι αισθάνεται και προσλαμβάνεται), και δεν είναι «αυστηρά ανθρώπινος», καθώς συνίσταται στα πλαίσια μιας ολότητας όπου το φυσικό στοιχείο τον εξαρτά, τον χαρακτηρίζει και τον καθορίζει. Το παιδί συνεπώς έχει ανάγκη τη φύση, και η παιδεία του εν σχέσει με αυτήν είναι απαραίτητη.

Η ανάπτυξη των αισθήσεων, με τη σπουδή του παιδιού στη φύση, αναπτύσσει τη νόηση, καθώς διευρύνονται οι προσληπτικοί του ορίζοντες, που είναι σε θέση να εννοήσει σε ευρύτερη κλίμακα πράγματα και καταστάσεις που δε θα ήταν δυνατό να προσληφθούν με τη μη βιωματική σπουδή. Ειδικότερα, με την άσκηση των αισθήσεων αναπτύσσεται η νόηση, καθώς μπορεί το παιδί στην ευαίσθητη αυτή χρονική φάση της προσληπτικής του διανόησης ν’ αντιλαμβάνεται ως αισθητηριακές εμπειρίες τα ερεθίσματα που προκαλούνται στη φύση και διεγείρουν τις πέντε αισθήσεις κι έχουν σχέση με τις ευωδιές, τα χρώματα, τα σχήματα, τις κινήσεις, τους ήχους, τις γεύσεις κ.λπ.

Η καλλιέργεια των αισθήσεων στη φύση συμβάλλει στην ανάπτυξη των αισθητικών ποιοτήτων του ατόμου, όπως και στην ανάπτυξη της ερευνητικής και κριτικής του σκέψης, καθώς αυτά είναι στοιχεία σημαντικά για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς του, ιδιαίτερως στην παιδική ηλικία κατά την οποία διαμορφώνονται οι βάσεις για την ανάπτυξη αυτών τούτων των λειτουργικών απαιτήσεων.

Το παιδί εξασκούμενο στον σχολικό κήπο μπορεί ν’ αντιλαμβάνεται έννοιες που δύσκολα θα τις κατανοούσε στην αίθουσα ή ακόμα στο εργαστήριο, όπως λ.χ. η βαρύτητα, την οποία αντιλαμβάνεται με τη διαφορετική ταχύτητα πτώσης των φύλλων διαφορετικού μεγέθους. Μπορεί ακόμα, διά των αισθήσεων ν’ αναπτύσσει τον τρόπο της σκέψης κατά υπόρρητο μα ουσιαστικό μεθοδολογικό τρόπο, που προκύπτει από την πρόσληψη της ίδιας της φύσης, κι έχει σχέση με την παρατήρηση, με τη σύγκριση, με τη διερεύνηση, με την ερμηνεία και την καταγραφή δεδομένων και φαινομένων. Η γνώση, η ανάπτυξη δεξιοτήτων, καθώς και η γνωστική ανάπτυξη, ιδιαίτερα της επίγνωσης, της λογικής επεξεργασίας και της ικανότητας παρατήρησης, παράγονται με τις κατάλληλες μαθησιακές εμπειρίες, και είναι δυνατό μέσα από αυτές να κατανοηθούν αφηρημένες έννοιες που δύσκολα αλλιώς ο μαθητής θα τις προσλάμβανε. Το παιδί καλλιεργεί κι αναπτύσσει την προσωπικότητά του «σπουδάζοντας» στο σχολικό κήπο.

Επιπροσθέτως και μη ξεχνώντας ότι αναφερόμαστε σε παιδιά, για τα οποία το παιχνίδι είναι απαραίτητο ως αναψυχικό, διαμορφωτικό του χαρακτήρα τους και παιδευτικό εργαλείο, θα πρέπει να εντάξουμε και την έννοια του παιχνιδιού στη λειτουργία του σχολικού κήπου, οπού το παιδί παίζοντας στη φύση μαθαίνει και καλλιεργείται ψυχοσωματικά. Στον απλό και πρόσχαρο σχολικό κήπο συντελείται μια σημαντική εκπαιδευτική αποστολή, αφού παρέχεται η δυνατότητα της μάθησης διά της ψυχαγωγίας και της προσφοράς διά της καλλιέργειας του παιδιού −μέγιστο γεγονός ως παροχή αν το σκεφτείς...

Η εργασία στο σχολικό κήπο συντελεί παιδευτικά στην πρόσληψη μιας θετικής στάσης ζωής προς το φυσικό αντικείμενο, μιας στάσης ζωής που την καλλιεργεί όχι απλά η επαφή με αυτό, αλλά η συμμετοχή και πόνηση σε αυτό, καθώς επίσης και η διά της μάθησης γνώση του γύρω, στη μικρή ή τη μεγάλη του κλίμακα, που αποτελεί τον κόσμο στον οποίο οφείλει ο άνθρωπος να συμμετέχει και να τον γνωρίζει. Η επαφή εξάλλου με τη γη καλλιεργεί την αίσθηση της γήινης σχέσης του ανθρώπου με το σύμπαν, καθώς τη δημιουργία άμεσων σχέσεων με το περιβάλλον του, κάτι που τον διαμορφώνει ως προς τη συνειδητή ευθύνη του κατά την πορεία του, που είναι εξαρτώμενη από τη συμπεριφορά του. Τέλος, με την εργασία στον σχολικό κήπο αναπτύσσεται η λεπτή κινητικότητα στα παιδιά και η εργονομική σχέση με τα στοιχεία της ζωής, κάτι που εμμέσως καλλιεργεί το σεβασμό προς την εργασία και τις προσφορές της. Η ανάπτυξη δεξιοτήτων με την εργασία στον σχολικό κήπο ενθαρρύνει το άτομο στο να γνωρίσει τον εαυτό του και να διαμορφωθεί εν σχέσει με τις ικανότητές/δυνατότητές του.

Η θετική στάση του παιδιού προς το γύρω του, με την περιβαλλοντική του καλλιέργεια και τη διαμόρφωση περιβαλλοντικού ήθους, ως απότοκο της μαθητείας του στο φυσικό αντικείμενο, διαμορφώνει τον συνειδητοποιημένο και ενεργό για το περιβάλλον αυριανό πολίτη, που αναλαμβάνει την ευθύνη του κόσμου του. Είναι συνεπώς μεγίστη η σημασία της περιβαλλοντικής μόρφωσης/εκπαίδευσης στη διαμόρφωση του ανθρώπου‐πολίτη κατά την υπεύθυνη και συνειδητή λειτουργία του στην κοινωνία, και ως προς τούτο ο σχολικός κήπος συμβάλλει βασικά και ουσιαστικά στα αρχικά στάδια της παιδευτικής διαδικασίας, στα πλαίσια της σπουδής του παιδιού ως πολίτη του κόσμου του.

(από το βιβλίο tου Aντωνιου Καπετάνιου "Ο ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ", έκδοση ιδίου, Αθήνα 2021, https://www.bookstation.gr/Product.asp?ID=57638#)

ΑΝΑΛΟΓΑ ΑΡΘΡΑ:

• Οφέλη από την προσθήκη σκιάς σε παιδικές χαρές

• Η Γερμανία προσθέτει περισσοτερο κινδυνο στις παιδικές χαρές της

• Παιδικες χαρές υπό διωγμο
• Παιδικές χαρές για ηλικιωμένους ενήλικες Ενισχύει τη δραστηριότητα τους και, Μειώνει τη μοναξιά

• Η Γερμανία προσθέτει περισσοτερο κινδυνο στις παιδικές χαρές της

Η στάθμιση των κινδύνων και τα οφέλη στο παιδικό παιχνίδι

 

Μ. Καπάνταης Δασολόγος- Περιβαλλοντολόγος                                                      τ. Δ/ντης Πρασίνου

 

Η στάθμιση των κινδύνων και τα οφέλη στο παιδικό παιχνίδι

Eικόνα 1. Από την τοποθεσία 18 παιχνίδια που έπαιζαν οι προ του 1940 γενιές  Αντικλείδι

Α. Γιατί χρειάζεται μια ισορροπημένη προσέγγιση και πώς αυτό φαίνεται στην ανάληψη κινδύνου

1. Το παιχνίδι, ορισμοί

Τι είναι το παιχνίδι και  τι είναι το ελεύθερο παιχνίδι;

Ανεξάρτητα από το πώς ορίζετε το παιχνίδι, αυτό είναι μια κυρίαρχη δραστηριότητα της καθημερινής ζωής των παιδιών σε όλους τους πολιτισμούς. Η μελέτη του παιχνιδιού είναι πραγματικά διεπιστημονική, από δε την  ερευνητική βιβλιογραφία, αποδίδεται σχεδόν σε κάθε τομέα που επηρεάζει την ανθρώπινη υγεία και ευημερία. Εξ ορισμού, το ελεύθερο παιχνίδι έχει εγγενή κίνητρα και δεν προκαλείται από κατευθυνόμενη εργαλειακή συμπεριφορά και από στόχους. Είναι ένας στόχος από μόνος του και στερείται από εξωτερικούς κανόνες και δομή. Έτσι, οι δραστηριότητες όπως τα οργανωμένα αθλήματα δεν θεωρούνται ελεύθερο παιχνίδι.                                                                                     

Τρεις κύριοι τύποι ελεύθερου παιχνιδιού έχουν περιγραφεί στη βιβλιογραφία:                                                                                                                   

Το παιχνίδι σωματικής δραστηριότητας (π.χ., παιχνίδι άσκησης, επικίνδυνο παιχνίδι), το παιχνίδι αντικειμένων (π.χ. χειρισμός αντικειμένων, παιχνιδιών). και το παιχνίδι που προσποιούνται ότι παίζουν (π.χ. κοινωνικο-δραματικό).                                                            

Το επικίνδυνο παιχνίδι εντάσσεται στο παιχνίδι σωματικής δραστηριότητας και αυτό ορίζεται ως συναρπαστικό και που προκαλεί μεγάλο ενδιαφέρον και (μεταφορικά) αιχμαλωτίζει και στο  οποίο υπάρχει κίνδυνος σωματικού τραυματισμού.

Η καθηγήτρια Ellen Beate Hansen Sandseter του QMUC, Νορβηγία,   περαιτέρω κατηγοριοποιεί το επικίνδυνο παιχνίδι που περιλαμβάνει: ύψη, ταχύτητα, επικίνδυνα εργαλεία ή σχεδόν επικίνδυνα στοιχεία (π.χ. πτώση σε κάποιο σημείο) και όπου τα παιδιά μπορούν να «χαθούν». Η εστίαση στο ελεύθερο παιχνίδι είναι ότι απαιτεί, ιδιαίτερη προσοχή στο επικίνδυνο παιχνίδι που συμβαίνει στην ύπαιθρο.

2. Γιατί είναι σημαντικό το ελεύθερο παιχνίδι;

         Το ελεύθερο παιχνίδι των παιδιών, έχει αναγνωριστεί ως βασικός παράγοντας στην ανάπτυξη των μικρών παιδιών και στη μάθηση. Μέσω του παιχνιδιού, τα παιδιά μαθαίνουν κοινωνικούς ρόλους, κανόνες και αξίες και αναπτύσσουν σωματικές και γνωστικές ικανότητες, δημιουργικότητα, αυτοεκτίμηση και αποτελεσματικότητα. Το παιχνίδι έχει περιγραφεί, ως η εργασία των παιδιών που τα βοηθά να αναπτύξουν εγγενή ενδιαφέροντα, να μάθουν πώς να παίρνουν αποφάσεις, να λύνουν προβλήματα, να ασκούν αυτοέλεγχο, να ακολουθούν κανόνες, να ρυθμίζουν τα συναισθήματα και αναπτύσσουν και να διατηρούν σχέσεις με συνομηλίκους.

Εικόνα 2. Οι παιδικές χαρές είναι εκεί που γίνονται φιλίες! Από την τοποθεσία Game Time

Η ανάληψη κινδύνου στο παιχνίδι, βοηθά τα παιδιά να δοκιμάσουν τα σωματικά τους όρια, να αναπτύξουν την αντιληπτική τους κινητική ικανότητα και να μάθουν να αποφεύγουν και να προσαρμόζονται σε επικίνδυνα περιβάλλοντα και δραστηριότητες. Το παιχνίδι βασίζεται στη βιολογία και παρέχει μια εξελικτική συμβολή στις αλλαγές στην ανθρώπινη ανάπτυξη. Επιπλέον, τα παιδιά αναφέρουν επίσης ότι είναι πιο χαρούμενα όταν παίζουν.                                                                                               

Μια διαχρονική μελέτη στις ΗΠΑ, παρέχει συναρπαστικά στοιχεία για τη σημασία του ελεύθερου παιχνιδιού για την υγεία την ανάπτυξη.Σε εξήντα οκτώ μειονεκτούντα παιδιά, ανατέθηκαν τυχαία να συμμετάσχουν σε ένα από τα τρία προγράμματα προσχολικής ηλικίας σε ηλικίες 3 έως 4 ετών. Δύο από τις κατηγορίες αυτές περιελάμβαναν τουλάχιστον 21% ελεύθερο παιχνίδι, συστατικό δραστηριότητας που ξεκινά από τα παιδιά.                      

Η τρίτη τάξη επικεντρώθηκε στην άμεση διδασκαλία των ακαδημαϊκών δεξιοτήτων και σε αυτήν επιτρέπεται να έχει μόνο το 2% ελεύθερης δραστηριότητας παιχνιδιού. Όταν δοκιμάστηκαν τα παιδιά της τελευταίας τάξης, στην ηλικία των 15 ετών, ήταν πολύ  πιο πιθανό από τις άλλες τάξεις να αντιμετωπίσουν ανάρμοστη συμπεριφορά και λιγότερο πιθανό να συμμετάσχουν σε ενεργό αθλητισμό ή να συνεισφέρουν στην οικογένεια ή την κοινότητά τους.

                                                                                                         

Επιπλέον, στην ηλικία των 23 ετών, τα προβλήματα επιδεινώθηκαν, με σημαντικά υψηλότερα επίπεδα αναστολών εργασίας και αντιλήψεων.  Αυτά τα ευρήματα υπογραμμίζουν ότι το παιχνίδι είναι θεμελιώδες για την υγιή ανάπτυξη του παιδιού και ο περιορισμός του ελεύθερου παιχνιδιού στην προσχολική ηλικία, μπορεί να έχουν χρόνια δυνητικά ισόβιες επιπτώσεις.                            

Η  έρευνα σε ζώα παρέχει επίσης περαιτέρω στοιχεία για τον αντίκτυπο του πρώιμου ελεύθερου παιχνιδιού στην υγιή ανάπτυξη.  Αρουραίοι που απομονώθηκαν κατά τη διάρκεια των δύο εβδομάδων ανάπτυξης, όταν δεν παίζουν πιο συχνά (εβδομάδες 4 και 5) παρουσίασαν επακόλουθες κοινωνικές διαταραχές

Οι ευκαιρίες του ελεύθερου παιχνιδιού, διευκόλυναν την ωρίμανση του μετωπιαίου λοβού και επομένως την εκτελεστική λειτουργία. Στα παιδιά, αυτές οι περιοχές του εγκεφάλου φιλοξενούν ρυθμιστικές δεξιότητες, οι οποίες βοηθούν στον έλεγχο των παρορμητικών εκδηλώσεων και στην προώθηση αυτοστοχασμού, δημιουργικότητας και ενσυναίσθησης. Το ελεύθερο παιχνίδι σε εξωτερικούς χώρους, ειδικά σε ευέλικτα φυσικά περιβάλλοντα, είναι σημαντικό για την ανάπτυξη της κινητικής  φυσικής κατάστασης και τις ικανότητες, όπως περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση και ικανότητες πλοήγησης, καθώς και στην προώθηση δημιουργικότητας.                                                                                         

Σκανδιναβική μελέτη που συνέκρινε μια πειραματική ομάδα 46 παιδιών ηλικίας 5 έως 7 χρονών σε νηπιαγωγείο με εύκολη πρόσβαση σε φυσικό περιβάλλον παιχνιδιού και με άλλα 29 παιδιά από άλλα δύο νηπιαγωγεία με πρόσβαση σε παραδοσιακές υπαίθριες παιδικές χαρές, διαπίστωσαν ότι η  ομάδα με τα παιδιά που χρησιμοποίησε στο πειραματισμό το περιβάλλον για να παίξει με πιο ευέλικτους τρόπους, εννέα μήνες αργότερα, έδειξε σημαντικά μεγαλύτερη βελτίωση σε διάφορα μέτρα κινητικής ικανότητας. Οι μελέτες που περιγράφονται παραπάνω και πολλές άλλες, υποστηρίζουν σθεναρά τις άφθονες ευκαιρίες για ελεύθερο παιχνίδι σε εξωτερικούς χώρους, ως βασική και ουσιαστική ανάγκη για υγιή ανάπτυξη του παιδιού.

«Όσο τα παιδιά σας επιτρέπουν να εκτίθενται σε περισσότερους κίνδυνους, τόσο καλύτερα μαθαίνουν να φροντίζουν τους εαυτούς τους».

                       Εικόνα 3. Από την τοποθεσία Sunflower Greative Arts.org

3. Κίνδυνος, ευεργετικός κίνδυνος και παιχνίδι:      

1Τι είναι οι κίνδυνοι και τι οι ευεργετικοί κίνδυνοι; Το παιχνίδι είναι απαραίτητο για να αναπτύξουν τα παιδιά δεξιότητες ανθεκτικότητας και διαχείρισης κινδύνου, που αυτά θα τα υποστηρίζουν στην ενήλικη ζωή. Η πρόκληση είναι να αναγνωριστεί η ισορροπία μεταξύ της συμμετοχής των παιδιών σε επωφελείς κινδύνους, σε συνδυασμό με την αποφυγή των κινδύνων και της αβεβαιότητας.

        Σε αυτό το άρθρο ορίζονται οι κίνδυνοι και οι αβεβαιότητες η οι βαθμοί ελευθερίας, που εντοπίζονται σε στρατηγικές για την εξισορρόπηση κινδύνων και των ευεργετικών κινδύνων και η ανάγκη για συζήτηση για επικίνδυνες αλλά και  ακίνδυνες παιδικές χαρές

Προσδιορισμός κινδύνων και ευεργετικών κινδύνων 

    Ο κίνδυνος είναι «η πιθανότητα να συμβεί κάτι κακό ή δυσάρεστο (όπως τραυματισμός ή απώλεια)».

       Από αυτόν τον ορισμό υποτίθεται ότι οι κίνδυνοι είναι στο περιβάλλον μας, και είναι η πιθανότητα να αντιμετωπίσουμε αυτούς που υπάρχουν, σε ένα δεδομένο περιβάλλον.

      O ορισμός παρέχει μια βασική κατανόηση των κινδύνων και της αβεβαιότητας, αλλά απαιτείται πιο λεπτομερής συζήτηση για την ανάπτυξη προσεγγίσεων για τη διαχείριση των κινδύνων και των ευεργετικών κινδύνων στο παιχνίδι των παιδιών.

      Οι μελετητές και οι υποστηρικτές του παιχνιδιού, ορίζουν τον κίνδυνο στο περιβάλλον, ως αυτό που θα μπορούσε να εκτεθεί ένα παιδί, που μπορεί να τραυματιστεί σοβαρά και που είναι πέρα από την ικανότητα του να τον  αναγνωρίσει και να μάθει να  τον διαχειρίζεται, επιλέγοντας να τον συναντήσει ενώ αυτό καθορίζει τα δικά του όρια.

 Εικόνα 4. Από την τοποθεσία διαδίκτυο

Ένα κλασσικό παράδειγμα είναι αυτό της αναρρίχησης σε δέντρα.                                     Το ύψος του δέντρου που σκαρφάλωσε, παρέχει έναν κίνδυνο που μπορεί να διαχειριστεί το παιδί (π.χ. το παιδί μπορεί να αποφασίσει πόσο ψηλά θα σκαρφαλώσει).                                                                                                                   

Ένας πιθανός κίνδυνος θα ήταν ένα άγνωστο σάπιο κλαδί δέντρου που δεν έχει ακόμη την ικανότητα να αναγνωρίζει.                                                     Έτσι, το παιχνίδι πρέπει να λαμβάνει χώρα σε έναν χώρο που έχει κινδύνους που τους διαχειρίζονται οι ενήλικες, αλλά και κινδύνους ή προκλήσεις, που διαχειρίζονται τα παιδιά κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.                                                     Μια πιο ποσοτική έκφραση του τρόπου με τον οποίο οι κίνδυνοι και  αβεβαιότητες σχετίζονται μεταξύ τους χρησιμοποιεί την εξίσωση Kaplan και Garrick (1981): play_risk_vs_hazard_graphic.png  

Εικόνα 5. Από την τοποθεσία Plan

Συνδυάζοντας αυτή την εξίσωση με τους ορισμούς του κινδύνου και του ευεργετικού κινδύνου, είναι λογικό οι ενήλικες να μειώνουν τον αριθμό και το μέγεθος των κινδύνων που ένα παιδί μπορεί να αγνοεί, δημιουργώντας μέτρα προστασίας. ενώ αφήνουν στοιχεία κινδύνου ή πρόκλησης στο παιδί για να πλοηγηθεί.

Συνεχίζοντας με την αναλογία του κινδύνου του δέντρου, οι ενήλικες είναι υπεύθυνοι για την υγεία του δέντρου, αφαιρώντας τυχόν κλαδιά που σαπίζουν ή/και διδάσκοντας στα παιδιά να αναγνωρίζουν τα κλαδιά που είναι σάπια, ενώ τα παιδιά είναι υπεύθυνα για το πόσο ψηλά ανεβαίνουν, και ποια διαδρομή θα ακολουθήσουν προς την κορυφή.

4. Εξισορρόπηση κινδύνων και ευεργετικών κινδύνων                                                                                  

     Η δημιουργία ενός χώρου παιχνιδιού που διαχειρίζεται τους κινδύνους και παρέχει ευεργετικούς κινδύνους ή προκλήσεις, ξεκινά με τη σύλληψη του στόχου της ενασχόλησης των παιδιών με τον χώρο παιχνιδιού (π.χ. μια παιδική χαρά περιπέτειας για πρόκληση και συγκίνηση ή μια παιδική χαρά που δημιουργήθηκε για πολύ μικρά παιδιά, ηλικίας 0-5 ετών).                                               Ο μετριασμός του κινδύνου μπορεί να περιλαμβάνει τη συμμόρφωση με το Πρότυπο ΕΝ για χώρους παιχνιδιού  και εξοπλισμό,  την ολοκλήρωση περιβαλλοντικής αξιολόγησης, τη δημόσια σήμανση που καθοδηγεί πώς να αναφέρετε έναν κίνδυνο στον χώρο παιχνιδιού, τις τακτικές επιθεωρήσεις της παιδικής χαράς και έχοντας καταρτίσει το σχέδιο η το πρόγραμμα συντήρησης, που προβλέπει την τακτική συντήρηση και παρακολούθηση του εξοπλισμού της παιδικής χαράς και του περιβάλλοντος χώρου.    

      
Εικόνα 6. Από την τοποθεσία Be a lifeguard to your child’s “risky” play Jim Grov

Αυτά τα βήματα μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση του αριθμού των κινδύνων χωρίς να αναιρούν τη δυνατότητα της πρόκλησης παιχνιδιού που ενισχύει την ανάπτυξη και τη φαντασία.                                                                             

Ένα παράδειγμα εργαλείου που χρησιμοποιείται σε χώρους παιχνιδιού για τον εντοπισμό των κινδύνων και των συναφών οφελών είναι η «Εκτίμηση Κινδύνου - Οφέλη από το παιχνίδι  (Play England)».                                                                             

Ο σκοπός αυτού του εργαλείου είναι να ρωτήσει,  

                         «Ποια είναι τα πιθανά οφέλη αυτού του κινδύνου;                              

Ποιες είναι οι πιθανές συνέπειες;»

Οι ωφέλιμοι κίνδυνοι μπορεί να είναι η ψυχή μιας κοινοτικής παιδικής χαράς. Ο ενθουσιασμός που βιώνουν τα παιδιά από την ενασχόληση με τον απαιτητικό εξοπλισμό παιδικής χαράς και η ανάπτυξη της σωματικής και πνευματικής τους ικανότητας για πλοήγηση σε δυναμικές δομές παιχνιδιού, είναι βασικά στοιχεία που κρατούν τα παιδιά και τις οικογένειες να επιστρέφουν σε έναν χώρο παιχνιδιού. Μια καλή παιδική χαρά θα πρέπει να παρέχει ευεργετικές προκλήσεις στο παιχνίδι για πολλαπλά στάδια ανάπτυξης, διασφαλίζοντας ότι τα παιδιά θα παρακινηθούν να επιστρέψουν σε έναν συγκεκριμένο χώρο παιχνιδιού για να αποκτήσουν νέες δεξιότητες.

5. Η ανάγκη για επικίνδυνες αλλά ακίνδυνες παιδικές χαρές     

          Επιτρέποντας στα παιδιά να βιώσουν την αβεβαιότητα που συνεπάγεται η ενασχόληση με το προκλητικό παιχνίδι αυτή επηρεάζει θετικά τις συναισθηματικές τους αντιδράσεις, τις σωματικές τους ικανότητες, τις δεξιότητες αντιμετώπισης και την ικανότητά τους να διαχειριστούν τις αντιξοότητες.                                                                                                                              

Εικόνα 7. Από το διαδίκτυο

       Καθώς μεγαλώνουν, τα παιδιά μπορούν να κυριαρχήσουν σε επικίνδυνες καταστάσεις, να είναι λιγότερο εξαρτημένα από τους ενήλικες για να διαχειριστούν αυτά τους κινδύνους  και να βοηθηθούν για να περιηγηθούν με ασφάλεια και αυτοπεποίθηση στον κόσμο γύρω τους, καθώς περνούν στην ενηλικίωση.  Επιπλέον, μια προσεκτική αιτιολόγηση για το γιατί ορισμένοι κίνδυνοι είναι αποδεκτοί, μπορεί να αποτελέσει το θεμέλιο μιας νομικής υπεράσπισης, σε περίπτωση τραυματισμού. Τα καναδικά δικαστήρια κατανοούν ότι τα παιδιά αναπτύσσουν υπευθυνότητα, για να γνωρίζουν το περιβάλλον τους και την διαφορά που  υπάρχει μεταξύ του κρυφού κινδύνου (δηλαδή, κινδύνους) και του ορατού κινδύνου, που τα παιδιά μπορούν και πρέπει να εντοπίσουν μόνα τους. Το νομικό σύστημα επιτρέπει τη διαφοροποίηση ανάμεσα σε έναν ακατάστατο χώρο παιχνιδιού που οδηγεί σε τραυματισμό και σε αυτόν που γίνονται συγκρούσεις και πτώσεις, αλλά που είναι αποτέλεσμα ενθουσιωδών παιδιών που συμμετέχουν σε ένα προκλητικό παιχνίδι. Η πραγματικότητα ενός λογικού δικαστικού συστήματος έρχεται σε αντίθεση με τους φόβους των σχολείων και των Δήμων και θα πρέπει να μειώσει την ανησυχία για αγωγές.  Η στάση των καναδικών δικαστηρίων υποδηλώνει επίσης ότι υπάρχει περιθώριο για ενθάρρυνση ωφέλιμου κινδύνου ή πρόκλησης στους χώρους παιχνιδιού. Ενώ το νομικό σύστημα δεν έχει ακόμη κωδικοποιήσει ρητά τα αναπτυξιακά οφέλη των κινδύνων ή των προκλήσεων, όπου η κοινή λογική πρακτική λέει:  «τα παιδιά θα είναι παιδιά και θα συμβαίνουν ατυχήματα» και φαίνεται να εξακολουθεί να υπάρχει.

6. Ο ρόλος των γονέων στην αποφυγή των κρυφών κινδύνων του ριψοκίνδυνου παιχνιδιού   

   «Εξαιτίας σου ποτέ δεν απομακρύνομαι πολύ από το πεζοδρόμιο . Εξαιτίας σου έμαθα να                                       παίζω στην ασφαλή πλευρά για να μην πληγωθώ».                                                     

Kelly Clarkson

     Αυτά τα λόγια είναι αληθινά, τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό, στην καρδιά του κάθε γονέα. Η προστασία των παιδιών  είναι ένα από τα κύρια καθήκοντά του κάθε γονέα. Μπορεί να είναι εντελώς τρομακτικό μερικές φορές να βλέπουμε τα παιδιά μας να βγαίνουν και να αναπτύσσονται στον κόσμο. Μερικές φορές, ωστόσο, οι γενναίες προσπάθειές μας να κρατήσουμε τα παιδιά μας απαλλαγμένα από οποιαδήποτε σωματική βλάβη βραχυπρόθεσμα, μπορεί να οδηγήσουν σε ορισμένες σημαντικές συνέπειες μακροπρόθεσμα.

        Λανθασμένα πιστεύουν ότι παρέχοντας τους μια ζωή χωρίς κινδύνους, σώζουμε τα παιδιά από κακό. Αγνοούν ότι μια παιδική ηλικία χωρίς κινδύνους δεν παρέχει στα παιδιά τη σωματική και ψυχική ανατροφοδότηση που χρειάζονται για σωστή διαπαιδαγώγηση και ανάπτυξη. Ένα πράγμα που έχουμε παρατηρήσει με τα παιδιά τα τελευταία επτά χρόνια είναι η επαφή και ενασχόληση με τη  φύση τα κάνει πολύ γρήγορα να αποκτούν σιγουριά. Ο κανόνας στη φύση ήταν να τους επιτρέψουμε να δοκιμάσουν αυτό που μπορούν και να αποκτήσουν εμπειρία από αυτή τη δοκιμασία.                                         Για παράδειγμα, εάν είναι σωματικά ικανά να σκαρφαλώσουν σε έναν μεγάλο βράχο, τότε τους αφήνουμε. Αλλά αν ένας μικρότερος αδερφός τους προσπαθεί να αντιγράψει ένα μεγαλύτερο αδερφό και δεν μπορεί να το πετύχει, δεν προσπαθούμε να βοηθήσουμε. Λέμε απλώς, «Θα μπορέσεις να το κάνεις αυτό όταν μεγαλώσεις».  

 Εικόνα 8. Από την τοποθεσία WWW.OLYMPIATHERAPY.COM

      Τα παιδιά είναι έξυπνα και δεν θέλουν να πληγωθούν. Να θυμάστε την έμφυτη αίσθηση που έχει το παιδί ως βρέφος, αρχίζει να μετακινείται προοδευτικά από μια απλή προς μια άλλη σύνθετη κίνηση με αργά βήματα. Ένα μωρό ξεκινά από το κύλισμα, πηγαίνει στο σπρώξιμο προς τα πάνω, στο λίκνισμα και στη συνέχεια, στο μπουσούλημα, στην πορεία τους προκαλείται το αίσθημα της κούρασης η αποκτούν μώλωπες. Αυτή η ανατροφοδότηση, αν και στιγμιαία επώδυνη, είναι επιτακτική για την οικοδόμηση αυτής της σωστής σειράς των κινήσεων. Αν τα παιδιά έχουν αρκετό χρόνο έξω, δεν χάνουν αυτή την απίστευτη αίσθηση που έχουν για το σώμα τους και τις δυνατότητές τους. Θα προκαλέσουν τον εαυτό τους, με κατάλληλους αυξητικούς τρόπους, προκειμένου να αποκτήσουν το επόμενο μικρό σύνολο δεξιοτήτων. Έχουμε δει πολλές φορές με τα νήπια που θα δοκιμάσουν τα όριά τους να ισορροπούν ξεκινώντας από ένα μικρό κράσπεδο και μετά να προχωρήσουν σε κάτι πιο δύσκολο για να ισορροπήσουν, όπως ένα πεσμένο μέλος δέντρου. Αρχικά, μπορεί να ζητήσουν βοήθεια για να τα κρατήσουν με ένα δάχτυλο ή με ένα χέρι. Τελικά, κατακτούν αυτό το νέο σύνολο κινήσεων χωρίς καμία βοήθεια και μετά προχωρούν σε κάτι πιο δύσκολο.                                                                                                                 

Έχω παρατηρήσει με τα χρόνια, ότι η φύση βοηθάει πάρα πολύ σε αυτή την αργή εξέλιξη. Πάρτε για παράδειγμα την αναρρίχηση σε δέντρα. Δεν υπάρχουν πολλά δέντρα που να μπορούν να σκαρφαλώσουν τα μικρά παιδιά χωρίς βοήθεια. Όταν πηγαίνουμε στους κήπους το φθινόπωρο, τα παιδιά μπορούν να σκαρφαλώσουν επιδέξια σε χαμηλά δέντρα ξεκινώντας από την ηλικία των έξι ή επτά. Κάποια στιγμή γύρω στις ηλικίες των 12 ή 13 ετών, τα παιδιά μπορούν να κρεμαστούν σε μια πιο προκλητική αναρρίχηση δέντρων. Σε αυτό το σημείο, είναι πιθανώς αρκετά ψηλά για να φτάσουν στα χαμηλότερα κλαδιά των ψηλότερων δέντρων και δεν έχουν αρκετή δύναμη στο πάνω μέρος του σώματος για να τραβήξουν τον εαυτό τους στο χαμηλότερο κλαδί. Εάν το σώμα τους είχε εξασκηθεί  στα δέντρα στα έξι ή επτά χρόνια, θα ήταν σίγουροι και έτοιμοι με τις κατάλληλες δεξιότητες για την επόμενη πρόκληση.

Λοιπόν, τι θα συμβεί αν παραλείψουμε το ριψοκίνδυνο παιχνίδι; 

 Τι θα συμβεί αν παραλείψουμε τους πεσμένους κορμούς και τα δέντρα;  Είναι σίγουρα δυνατό (και μερικές φορές ακόμη και ενθαρρύνεται) να αφήσετε την παιδική ηλικία να περάσει χωρίς τέτοιου είδους εμπειρίες. Το να κρατάμε τα παιδιά σε εσωτερικούς χώρους σε ομοιόμορφη επιφάνεια για το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής τους ηλικίας, μπορεί αυτό να τα εμποδίσει να εμφανίσουν γρατζουνιές και μώλωπες. Αλλά χωρίς το ποικίλο έδαφος και τις εμπειρίες που παρέχει η φύση, τα παιδιά χάνουν τους βρόχους της ανατροφοδότησης που χρειάζεται το σώμα τους για όλο και πιο περίπλοκες κινήσεις.

   Μακροπρόθεσμα, θα είναι πιο αδέξια και θα είναι πολύ επιρρεπή σε ατυχήματα. Επιπλέον, το σώμα τους δεν θα έχει βιώσει το τέντωμα των συνδέσμων των μυών και την ενίσχυση των οστών που χρειάζονται. Και τα δύο αυτά πράγματα μπορεί να οδηγήσουν σε σημαντικό τραυματισμό.                      

Το να στεκόμαστε πίσω και να παρατηρούμε τα παιδιά σε καταστάσεις όπου μπορεί να πληγωθούν, μπορεί αυτό να προκαλέσει πολύ άγχος. Αυτό που έχω μάθει καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου μας στη φύση είναι ότι οι μικροί, αυξανόμενοι κίνδυνοι που παίρνουν τα παιδιά είναι πραγματικά πολύ καλή εμπειρία. Η αποτυχία είναι ένας από τους καλύτερους δασκάλους. Αν μάθουμε ότι πέφτουμε όταν κάνουμε μια συγκεκριμένη κίνηση με το σώμα μας, τότε μπορούμε να προσαρμοστούμε για να μην πέσουμε την επόμενη φορά.

Εικόνα 9. Από την τοποθεσία διαδίκτυο

       Προκειμένου να διατηρήσουμε τα παιδιά πιο ασφαλή, πρέπει να τα αφήνουμε να βιώνουν λογικούς κινδύνους, σε τακτική βάση, καθώς μεγαλώνουν. Η ανάπτυξή τους είναι πολύ περίπλοκη για να την ενορχηστρώσουμε, αλλά τα μικρά τους σώματα ξέρουν τι θα ακολουθήσουν. Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να τα τοποθετήσουμε στο σωστό περιβάλλον και το καλύτερο περιβάλλον για την ανάπτυξη και την ανάπτυξη της παιδικής ηλικίας είναι αναμφίβολα η υπέροχη ύπαιθρος. Όταν τα παιδιά βγαίνουν έξω, φυσικά θέλουν να προκαλέσουν το σώμα τους. Η πρόκληση είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ανάπτυξης. Καθώς οι φυσικές κινήσεις γίνονται πιο περίπλοκες, το ίδιο κάνουν και οι συνδέσεις μέσα στον εγκέφαλο. Αυτή η έμφυτη επιθυμία να κινούνται με διαφορετικούς τρόπους στην πραγματικότητα κάνει τα παιδιά πιο έξυπνα! Η παροχή ευκαιριών στα παιδιά για ριψοκίνδυνο παιχνίδι θα κάνει το σώμα και το μυαλό τους πιο ικανό!

8. Χώροι για επικίνδυνο παιχνίδι και εκμάθηση διαχείρισης κινδύνου.

  Η Ellen Beate Hansen Sandseter είναι καθηγήτρια στο Queen Maud University College (QMUC) στο Τρόντχαϊμ της Νορβηγίας και γράφει.

Εικόνα 10: Ellen Beate Hansen Sandseter

           Τα παιδιά είναι ενεργοί εξερευνητές, αναζητούν και προτιμούν ριψοκίνδυνο παιχνίδι και το παιχνίδι όπου δοκιμάζεται η μάχη ικανότητας και η σωματική δύναμη. Αλλά τα σύγχρονα περιβάλλοντα μάθησης δεν καλύπτουν συχνά αυτές τις ανάγκες.

Μεταξύ των πλεονεκτημάτων της ενασχόλησης των παιδιών με το ριψοκίνδυνο παιχνίδι είναι τα « μαθήματα για τη ζωή » που μαθαίνουν ασυνείδητα ενώ εξασκούνται στο χειρισμό των κινδύνων. Το ριψοκίνδυνο παιχνίδι , όπως υποστηρίζουν αρκετοί ερευνητές, είναι ένας τρόπος για τα παιδιά να ενισχύσουν τις δεξιότητές τους κατάκτησης του κινδύνου. Τα παιδιά προσεγγίζουν τον κόσμο γύρω τους μέσω του παιχνιδιού. οδηγούνται από την περιέργεια και την ανάγκη για ενθουσιασμό. Κάνουν πρόβες χειρισμού επικίνδυνων καταστάσεων της πραγματικής ζωής μέσα από ριψοκίνδυνο παιχνίδι και ανακαλύπτουν τι είναι ασφαλές και τι όχι. Δυστυχώς από αυτή την άποψη, οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες επικεντρώνονται όλο και περισσότερο στην ασφάλεια των παιδιών, ιδιαίτερα στα περιβάλλοντα του παιχνιδιού τους.

Εικόνα 11: Ellen Beate Hansen Sandseter

Παρόλο που τα παιδιά αναζητούν εκ φύσεως συναρπαστικό και ριψοκίνδυνο παιχνίδι, τα χαρακτηριστικά στο περιβάλλον παιχνιδιού θα επηρεάσουν επίσης τον τρόπο παιχνιδιού τους. Το περιβάλλον παιχνιδιού προσκαλεί και εμπνέει τα παιδιά σε ορισμένα είδη παιχνιδιού. Σύμφωνα με τον Heft (1988) , τα παιδιά αντιλαμβάνονται και ερμηνεύουν το περιβάλλον τους με βάση τη λειτουργία – τι μπορούν να κάνουν εκεί και πώς μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χαρακτηριστικά του περιβάλλοντος για να δημιουργήσουν παιχνίδι. Με αυτόν τον τρόπο, ένα περιβάλλον προσφέρει διαφορετικούς τύπους παιχνιδιού, ανάλογα τόσο με τα δικά του χαρακτηριστικά όσο και με τα χαρακτηριστικά του ατόμου που το ερμηνεύει.                                                                                                                    

 Π.χ. : ένα πεσμένο δέντρο μπορεί να καλέσει το πεντάχρονο να σκαρφαλώσει πάνω του και το τρίχρονο να συρθεί κάτω από αυτό ή να καθίσει πάνω του. Ένας ανοιχτός χώρος με γκαζόν μπορεί να προσκαλέσει σκληρό παιχνίδι μεταξύ τετράχρονων και γρήγορο τρέξιμο για παιδιά δύο ετών.                                  

Μελέτες έχουν δείξει ότι οι παιδικές χαρές που αποτελούνται από ξύλα και δέντρα και η χρήση εξοπλισμού παιδικής χαράς από φυσικά υλικά όπως ξύλο και σχοινιά, οδηγούν σε πιο ενθουσιώδες, ενεργητικό και απαιτητικό παιχνίδι μεταξύ των παιδιών. Από την άλλη πλευρά, οι παραδοσιακές παιδικές χαρές με εξοπλισμό όπως πίδακες, τρενάκια, εξογκώματα, κουτιά άμμου και εξοπλισμό αναρρίχησης διαθέτουν το λιγότερο απαιτητικό παιχνίδι για τα παιδιά και το πιο μη-παιχνίδι, όπως να στέκονται και να «κολλάνε» ή απλώς να περπατούν.

Εικόνα 12: Ellen Beate Hansen Sandseter

Το παιχνίδι που περιλαμβάνει αδρή κινητική δραστηριότητα και βασικές κινήσεις (τρέξιμο, άλμα, ρίψη, αναρρίχηση, σύρσιμο, κύλιση, αιώρηση και ολίσθηση) είναι πιο κυρίαρχο μεταξύ των παιδιών προσχολικής ηλικίας που παίζουν σε φυσικούς χώρους σε σύγκριση με εκείνα που παίζουν σε παραδοσιακές παιδικές χαρές. Κατασκευές τοπίου όπως απότομοι βράχοι, μεγάλοι βράχοι και δέντρα προσκαλούν και εμπνέουν τα παιδιά σε προκλητική αναρρίχηση και ολίσθηση. Οι φυσικές παιδικές χαρές και οι φυσικές περιοχές είναι μέρη όπου ένα παιδί μπορεί να αντιμετωπίσει ευέλικτες προκλήσεις που απαιτούν σωματικές και κινητικές δεξιότητες, διαχείριση κινδύνου και συναισθηματική ρύθμιση, και που μπορεί ταυτόχρονα να τους προσφέρει ενθουσιασμό. Το παιχνίδι και η κίνηση σε φυσικό περιβάλλον παρέχει μια μεγάλη ποικιλία μικρών και μεγάλων κινδύνων που το παιδί πρέπει να μάθει να αντιμετωπίζει στην πορεία, καθώς και κατάλληλες προκλήσεις για όλους, ανεξαρτήτως ηλικίας, μεγέθους, επιπέδου δεξιοτήτων ή ενδιαφερόντων.

Όταν αναπτύσσουμε χώρους για παιχνίδι και μάθηση, δεν πρέπει να ξεχνάμε την ανάγκη των παιδιών για συναρπαστικές και ενθουσιώδεις εμπειρίες. Ανώμαλες επιφάνειες, συναρπαστικές ευκαιρίες αναρρίχησης, απότομες πλαγιές για ολίσθηση, απαιτητικά και εύκαμπτα χαλαρά μέρη και εργαλεία και στοιχεία της φύσης πρέπει να αποτελούν μέρος του περιβάλλοντος παιχνιδιού των παιδιών. Αυτό θα καλλιεργήσει εξαιρετικές εμπειρίες και ενθουσιασμό στα παιδιά, καθώς και θα τους διδάξει πώς να χειρίζονται καταστάσεις κινδύνου και να διαχειρίζονται κινδύνους.

8. Συμπεράσματα   1^ης ενότητας                                                                                                                                                   

Η ανάγκη των παιδιών για παιχνίδι έχει αναγνωριστεί παγκοσμίως ως βασικό παιδικό δικαίωμα. Πολλά αναπτυξιακές ικανότητες και πλεονεκτήματα υγείας έχουν επίσης συνδεθεί με την ανάγκη των παιδιών για επικίνδυνο παιχνίδι στην ύπαιθρο, ως μέσο μάθησης μέσω της εμπειρίας. Οι κοινωνικές τάσεις που περιορίζουν την πρόσβαση των παιδιών σε υπαίθριες ευκαιρίες επικίνδυνου παιχνιδιού σε συνδυασμό με μια πολιτιστικά κυρίαρχη υπερβολική εστίαση στην ασφάλεια, μπορεί να αποτελέσουν απειλή για την υγιή ανάπτυξη του παιδιού. Οι Eager and Little έχουν επινοήσει τον όρο «Διαταραχή Ελλειμματικού Κινδύνου» για να περιγράψουν ένα σύνολο προβλημάτων που μπορεί να αντιμετωπίσουν τα παιδιά ως αποτέλεσμα των προσπαθειών να τους αφαιρέσουν τον κίνδυνο από τη ζωή τους. Η εξέταση των αποδεικτικών στοιχείων υποδηλώνει ότι μια τέτοια επισήμανση είναι πρόωρη. Ωστόσο, συμμεριζόμαστε τις ανησυχίες τους σχετικά με τις τάσεις που είναι εμφανείς σε πτυχές των προσπαθειών για την ασφάλεια των παιδιών που σχετίζονται με το παιχνίδι σε εξωτερικούς χώρους.                                  

  Θα ενθαρρύναμε τον τομέα πρόληψης τραυματισμών για την προώθηση των ευκαιριών συμμετοχής σε επικίνδυνο παιχνίδι σε εξωτερικούς χώρους που ευθυγραμμίζονται με τις προσπάθειες ασφάλειας. Μπορεί να ενθαρρυνθεί μια προσέγγιση που εστιάζει στην εξάλειψη των κινδύνων, την οποία ο Wallach (όπως αναφέρεται) ορίζει ως πηγή βλάβης που δεν είναι εμφανής στο παιδί, έτσι ώστε να αποκρύπτεται η πιθανότητα τραυματισμού, όπως π.χ.  το σπασμένο κιγκλίδωμα,  αλλά δεν εξαλείφει όλους τους κινδύνους, οι οποίοι περιλαμβάνουν μια κατάσταση που επιτρέπει στο παιδί να αναγνωρίσει και να αξιολογήσει την πρόκληση και να αποφασίσει για μια πορεία δράσης που δεν είναι επικίνδυνη, αλλά μπορεί να εξακολουθεί να περιλαμβάνει ένα στοιχείο κινδύνου. Αυτή η προσέγγιση έχει υποστηριχθεί και αλλού και αποτελεί κεντρικό στοιχείο του κινήματος Adventure Playground. Συγκεκριμένα, ευρωπαϊκοί και αυστραλοί οργανισμοί και ερευνητές φαίνεται να προσπαθούν να εφαρμόσουν αυτήν την ιδέα στην πράξη, με τις προσπάθειες στην Βόρεια Αμερική να καθυστερούν.

Για παράδειγμα, το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας και Κλινικής Αριστείας στο Ηνωμένο Βασίλειο δημοσίευσε κατευθυντήριες γραμμές για την πρόληψη τραυματισμών που απαιτούσαν πολιτικές που αντιμετωπίζουν την «υπερβολική αποστροφή κινδύνου» και προωθούν την ανάγκη των παιδιών «να αναπτύξουν δεξιότητες αξιολόγησης και διαχείρισης κινδύνων, ανάλογα με την ηλικία και τις ικανότητές τους. Τόσο οι οργανισμοί πρόληψης τραυματισμών και παιχνιδιού, όπως η Royal Society for the Prevention of Accidents του Ηνωμένου Βασιλείου και το Play Safety Forum προωθούν την ιδέα να διατηρούνται τα παιδιά όσο το δυνατόν πιο ασφαλή, όχι όσο το δυνατόν ασφαλέστερα. Η διεθνής συνεργασία θα ωφεληθεί από τη μετατροπή του στην πράξη με τρόπο που να είναι ευαίσθητος σε ανησυχίες για την ασφάλεια των παιδιών και τις αναπτυξιακές ανάγκες των παιδιών για επικίνδυνο παιχνίδι.

 Αναδύεται έρευνα η οποία εξετάζει τις βέλτιστες στρατηγικές για την παροχή παιδιών σε υπαίθριες ευκαιρίες επικίνδυνου παιχνιδιού που ελαχιστοποιούν τους κινδύνους, όπως παιδικές χαρές ή παροχή αδόμητων υλικών παιχνιδιού που μπορούν ελεύθερα να χειριστούν σε συμβατικές παιδικές χαρές. Αυτοί οι νέοι τομείς έρευνας έχουν τη δυνατότητα να ανοίξουν πολλές συναρπαστικές οδούς για την πρόληψη τραυματισμών και αντιπροσωπεύουν μια ευκαιρία για γνωσιολογική ανάπτυξη, διεπιστημονική και διεθνή συνεργασία για την προώθηση της βέλτιστης ανάπτυξης του παιδιού.

Β. Η στάθμιση των κινδύνων και τα οφέλη στο παιδικό παιχνίδι. Γιατί χρειάζεται μια ισορροπημένη προσέγγιση και πώς αυτό φαίνεται (από www.playwales.org.uk  Tim Gill )

Το κείμενο αυτό συντάχθηκε από τον www.playwales.org.uk  Tim Gill και στοχεύει να εξηγήσει και να πληροφορήσει, γιατί χρειάζεται προσέγγιση η διαχείριση των κινδύνων στο παιδικό παιχνίδι και πρέπει να είναι ισορροπημένη και στοχαστική. Επίσης στοχεύει να δώσει μια επισκόπηση της αξιολόγησης κινδύνου-οφέλους (RBA), η οποία είναι ευρέως αποδεκτή ως κατάλληλη προσέγγιση.                                                                                                                   Tο ενημερωτικό δελτίο απευθύνεται σε όλους όσους ενδιαφέρονται για το παιδικό παιχνίδι, συμπεριλαμβανομένων των κατασκευαστών οργάνων παιχνιδιών, των παρόχων (Δήμων) και των διαχειριστών ρυθμιστών του παιχνιδιού (αρμόδιες υπηρεσίες), των εκπαιδευτικών, των επαγγελματιών υγείας και ασφάλειας, των διαχειριστών κινδύνου και αυτών που παίρνουν αποφάσεις.

1.  Γιατί είναι σημαντικός ο κίνδυνος στο παιδικό παιχνίδι;                                                                                     

            Τα παιδιά, όλων των ηλικιών και ικανοτήτων, έχουν μια φυσική παρόρμηση για παιχνίδι. Επιπλέον, το παιχνίδι είναι καλό για τα παιδιά. Η Πολιτική Παιχνιδιού της κυβέρνησης της Ουαλίας, σημειώνει ότι τα παιδιά έχουν «μια ενστικτώδη επιθυμία για παιχνίδι» και αυτό το παιχνίδι είναι «η ίδια η διαδικασία της μάθησης και της ανάπτυξη». Όταν τα παιδιά παίζουν, οι οικογένειές τους και η ευρύτερη κοινότητα επωφελείται επίσης. Κάθε φορά που τα παιδιά παίζουν, οδηγούνται να πάνε από ό,τι τους είναι οικείο και  ρουτίνα – και επομένως  βαρετό – σε αυτό που τους είναι άγνωστο, αβέβαιο και ελκυστικό. Η Πολιτική του Παιχνιδιού σημειώνει επίσης: «Τα παιδιά έχουν μια έμφυτη επιθυμία να αναζητήσουν ευκαιρίες και να αναλάβουν αυξανόμενους κινδύνους». Οι κίνδυνοι μπορεί να εξαλείφονται, σπάνια πλήρως, χωρίς επίσης από αυτό να υπονομεύεται η εμπειρία για τα παιδιά. Πολλά παιδιά και έφηβοι αναζητούν ενεργά περιπετειώδεις και συναρπαστικές εμπειρίες παιχνιδιού. Οι προκλητικές ευκαιρίες παιχνιδιού είναι η ουσιαστική εμπειρία  στη διαχείριση του περιβάλλοντος χώρου και μπορεί να συμβάλουν στη μείωση των ατυχημάτων γενικά, επειδή αυτές μπορούν να πραγματοποιηθούν σε τοποθεσίες που είναι ασφαλείς από την κυκλοφορία και άλλους σοβαρούς κινδύνους.                                                                                                                         Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες έχουν ίση αν όχι μεγαλύτερη ανάγκη για περιπετειώδεις ευκαιρίες παιχνιδιού, αφού μπορεί να τους στερηθεί η ελευθερία επιλογής που απολαμβάνουν οι συνομήλικοί τους χωρίς αναπηρία. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι τα ανήλικα παιδιά έχουν συχνά  ατυχήματα όταν παίζουν. Επίσης, δευτερεύοντος δεν είναι αναγκαστικά πρόβλημα οι εύκολα επουλωθέντες τραυματισμοί σε περιβάλλοντα παιχνιδιού. Πράγματι, όλα αυτά είναι παρά πολύ αναπόφευκτα και χωρίς προβλέψεις, ειδικά σε προκλητικές,  περιπετειώδεις ευκαιρίες παιχνιδιού.

  Είπαμε, οι παιδικές χαρές όλων των τύπων είναι σχετικά ασφαλή μέρη για να παίζουν τα παιδιά, οι παιδικές χαρές είναι πιο ασφαλείς από το να συμμετέχεις σε πολλά άλλα αθλήματα ή ασχολίες αναψυχής.                                                                      

 

2. Τι απαιτεί ο νόμος;                                                                                                                                      

Με γενικούς όρους, η διάταξη για τις παιδικές χαρές και τα άλλα παιχνίδια, στον Καναδά διέπονται από τις Πράξεις 1957 και 1984 για την Υγεία και την  Ασφάλεια at Work etc Act 1974, and the Occupiers’ Liability. Αυτές οι Πράξεις, και οι συναφείς κανονισμοί, επιβάλλουν καθήκοντα φροντίδας των κύριων των ΠΧ - ιδιοκτήτων  και των  κατασκευαστών, που αποτυπώνονται με την έννοια του «εύλογο». Ο νόμος περί ευθύνης κυρίων του 1957, αναφέρει επίσης ότι «ένας μελετητής (και κατασκευαστής)  πρέπει να προετοιμαστεί ότι τα παιδιά, τα οποία είναι λιγότερο προσεκτικά από τους ενήλικες».    

καθήκον φροντίδας των κύριων ιδιοκτητών (Δήμοι)  και κατασκευαστών, που αποτυπώνεται με την έννοια του είναι «εύλογο» (είναι εύλογη η αναγκαία η φροντίδα). Ο νόμος περί ευθύνης κυρίων του 1957, αναφέρει επίσης ότι «ένας μελετητής (και κατασκευαστής)  πρέπει να προετοιμαστεί (μελέτη – κατασκευή - φροντίδα οργάνων και του χώρου) με την άποψη η την κεντρική ιδέα ότι τα παιδιά, είναι λιγότερο προσεκτικά από τους ενήλικες».   

  Εικόνα 13. Από την τοποθεσία Weighing up risks and benefits in children’s play.playwales.org.uk

Ωστόσο, οι δικαστικές αποφάσεις δείχνουν ότι τα δικαστήρια δεν το λαμβάνουν υπόψη και δεν βλέπουν τα παιδιά ως απρόσεκτα, ανίκανα ή ευάλωτα με την απόλυτη έννοια. Δεν υπάρχει ¨νομική απαίτηση¨ εξάλειψης ή ελαχιστοποίησης του κινδύνου, ακόμη, όσον αφορά τα παιδιά.  (στο περιβάλλον   παιχνιδιού).                                    

Στην πράξη, οι πάροχοι υποχρεούνται να μεταφέρουν μια «κατάλληλη και επαρκής εκτίμηση κινδύνου» και να ενεργήσουν σύμφωνα με τα ευρήματά η πορίσματά της.                                                                                                             

 Μια πτυχή αξιολόγησης του κινδύνου – παραδοσιακά μια σημαντική εστίαση για το παιχνίδι από τους παρόχους – είναι ο έλεγχος της συμμόρφωσης του προϊόντος, που πρέπει να είναι σύμφωνα με τα πρότυπα  όπου στην χώρα μας τα ΕΝ. (γνωρίζεις αν επαρκούν αυτά τα πρότυπα;). Αυτά τα πρότυπα έχουν καταρτιστεί για σταθερό εξοπλισμό παιχνιδιού, επιφάνειες και παρόμοια, σε παιδικές χαρές και σε κάποιους άλλους ειδικούς χώρους για παιχνίδι.

Τέτοια πρότυπα διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο, διασφαλίζοντας ότι οι χώροι παιχνιδιού είναι καλά σχεδιασμένοι, καλά κατασκευασμένοι  και αρκετά ασφαλείς. Ωστόσο, δεν  θα εξαλείφουν τον κίνδυνο τραυματισμού. Εξάλλου,  υπάρχει νομική απαίτηση συμμόρφωσης με αυτούς. Ενώ τα σχετικά πρότυπα θα πρέπει πάντα θεωρούνται από νομική άποψη, ότι αποτελούν καθοδήγηση. Επιπλέον, τέτοια πρότυπα επικεντρώνονται στον κατασκευασμένο εξοπλισμό και δεν είναι απαραίτητα σχετικά με χώρους όπως δάση ή άλλους φυσικούς εξωτερικούς χώρους. Επίσης δεν ισχύουν για το είδος από χαλαρά υλικά, που χρησιμοποιούνται σε πολλούς εξωτερικούς χώρους για παιχνίδι.

Παράλληλα με τα πρότυπα, υπάρχουν άλλες οδηγίες, συμβουλές και πληροφορίες που είναι διαθέσιμες. Για παράδειγμα, τόσο το Βασιλική Εταιρεία για την Πρόληψη των Ατυχημάτων (RoSPA) και Child Accident Prevention Trust προσφέρει online καθοδήγηση και πόρους για το παιχνίδι και παιδική ασφάλεια. Αυτό το υλικό, αν και είναι χρήσιμο, θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί επίσης προσεκτικά στην αξιολόγηση και στη διαχείριση του κινδύνου, αντί να θεωρείται ως νομική απαίτηση.

3. Γιατί απαιτείται μια ισορροπημένη προσέγγιση;   

Η διαχείριση των κινδύνων σε περιβάλλον παιχνιδιού μπορεί να είναι ένα περίπλοκο έργο. Είναι πολύ διαφορετικό η διαχείριση των κινδύνων σε άλλα πλαίσια, όπως εργοστάσια ή χώρους εργασίας. Σε τέτοια μέρη, οι κίνδυνοι αυτοί – είναι πράγματα που μπορεί δυνητικά να προκαλέσουν βλάβη – σπάνια έχουν τυχόν εγγενή οφέλη. Ως εκ τούτου, η διαχείριση κινδύνων επικεντρώνεται αποκλειστικά στην ανάγκη εισαγωγής μέτρων ελέγχου που μειώνουν τον κίνδυνο βλάβης σε ένα αποδεκτό επίπεδο.                                                 

Αλλά σε ένα πλαίσιο -περιοχή -χώρο παιχνιδιού, η έκθεση σε ορισμένους κινδύνους είναι ένα όφελος. Πάρτε για παράδειγμα μια ταλαντευόμενη πεζογέφυρα: το είδος ενός οργάνου που μπορεί να βρεθεί σε κάθε χώρο παιχνιδιού για παιδιά. Σε ένα εργοστάσιο ή χώρο εργασίας, δεν είναι ορθή σκέψη για να κατασκευάσετε μια γέφυρα που ταλαντεύεται. Αν υπήρχε μια τέτοια μια γέφυρα στο χώρο εργασίας, πιθανότατα θα είχε επισημανθεί από ένα αξιολογητή κινδύνου, ότι χρήζει διορθωτικών μέτρων. Ακόμη σε ένα πλαίσιο παιχνιδιού, μια ταλαντευόμενη γέφυρα έχει εγγενή οφέλη, παρόλο που μπορεί να οδηγήσει σε περισσότερα ατυχήματα σε σχέση με μια άκαμπτη γέφυρα. Μια ταλαντευόμενη γέφυρα -γέφυρα της μαϊμούς-παρουσιάζει μια πρόκληση στα παιδιά: αν είναι αρκετά σταθερά τα πόδια τους – και αρκετά γενναίοι – για να τη διασχίσουν….                       

 Έτσι, σε περιβάλλοντα παιχνιδιού, είναι σημαντικό και ζωτικής σημασίας να επιτρέπεται κάποιος βαθμός κινδύνου.                                                                            Ως προς τη νομοθετική οδηγία,  πχ η Ουαλία – μια χώρα φιλική προς το παιχνίδι -, δηλώνει: θεωρείται  ποιότητα η παροχή παιχνιδιού με το να «προσφέρει πρόκληση και αβεβαιότητα, με διαβαθμισμένες ευκαιρίες για ανάληψη κινδύνου». Αυτή η ανάγκη ενσωμάτωσης κάποιου κινδύνου στο περιβάλλον του παιχνιδιού είναι ακόμη πιο σημαντικό, διότι συμβάλλει στις ευρύτερες αλλαγές στην καθημερινή ζωή των παιδιών.

Τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται μείωση του χρόνου που περνούν τα παιδιά σε εξωτερικούς χώρους παίζοντας ανεξάρτητα και ελεύθερα. Οι  λόγοι για αυτή την μείωση είναι πολύπλοκοι και αποτελούν θέμα συζήτησης. Αλλά πολλοί άνθρωποι συμφωνούν ως προς το αποτέλεσμα, ότι τα παιδιά έχουν λιγότερες ευκαιρίες να συναντηθούν και να μάθουν πώς να διαχειρίζονται τους κινδύνους μόνα τους, να αποκτούν εμπειρίες και ικανότητες . Δίνοντας στα παιδιά ευκαιρίες να βρεθούν η να αντιμετωπίσουν  κίνδυνους,  είναι ένας τρόπος αντιστάθμισης για την απώλεια αυτής της ευρύτερης ελευθερίας.                                                                               

 Υπάρχει μια αυξανόμενη συζήτηση για την αξία του να επιτρέπεις στα παιδιά να αντιμετωπίσουν τους κινδύνους και τους κινδύνους της υπερπροστασίας. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι εγκαταλείπουμε τα παιδιά στη μοίρα τους. Έχουμε ακόμη ένα καθήκον φροντίδας για να προστατεύσουμε τα παιδιά ώστε να είναι αρκετά ασφαλή, και αυτό το καθήκον αντικατοπτρίζεται στο νομικό πλαίσιο. Ως εκ τούτου, το επίκεντρο της διαχείρισης του κινδύνου στο παιχνίδι, είναι η πράξη εξισορρόπησης μεταξύ ευκαιριών για ελεύθερο παιχνίδι, και σεβασμό για την ευημερία – ή για να το θέσω με άλλο τρόπο, μεταξύ κινδύνου και ασφάλειας. Στην Ουαλία το  σχέδιο υλοποίησης της κυβερνητικής πολιτικής παιχνιδιού, καθιστά σαφές ότι απαιτείται μια ισορροπημένη προσέγγιση, είτε σκεφτόμαστε δημόσιους χώρους παιχνιδιού, όπως το σχολείο ή τους παιδικούς σταθμούς, η τις παιδικές χαρές περιπέτειας, η τα πάρκα και τους δημόσιους χώρους ή έναν κήπο – πράγματι οποιοδήποτε περιβάλλον όπου μπορεί να είναι λογικό να περιμένουμε τα παιδιά να παίξουν.

Στέλεχος Υγείας και Ασφάλειας Υψηλού Επιπέδου (HSE), αναφέρει στη δήλωσή του για τα παιδιά, το παιχνίδι και τον ελεύθερο χρόνο: «Το παιχνίδι βοηθά τα παιδιά να μαθαίνουν και αναπτύσσονται και να τα εκθέτει στον πραγματικό κόσμο στον οποίο θα ζουν, που είναι ένας κόσμος που δεν είναι απαλλαγμένος από κινδύνους αλλά μάλλον όπου υπάρχει κίνδυνοι. Η ευκαιρία για παιχνίδι αναπτύσσει την ευαισθητοποίηση του παιδιού στον κίνδυνο και το προετοιμάζει για την μελλοντική ζωή».

 

 

 

 

 

 

 

4. Τι παρεμποδίζει την ισορροπημένη προσέγγιση;                                                                                             

Πολλοί ενήλικες, ειδικά εκείνοι που έχουν αναμνήσεις από την παιδική ηλικία που περνούσαν σε μεγάλο βαθμό σε εξωτερικούς χώρους, θα χρειαστούν πολύ λίγο για να πείσουν για τα οφέλη που θα αποκομίσουν τα παιδιά όταν τους  επιτρέπεται να πάρουν μερικά ρίσκα. Ωστόσο, υπάρχουν σαφείς αποδείξεις ότι οι ενήλικες περιορίζουν υπερβολικά το παιχνίδι των παιδιών, λόγω του άγχους τους να δώσουν στα παιδιά την ευκαιρία για να παίρνουν ρίσκα. Οι Δημόσιές υπηρεσίες θεωρούν συχνά  ότι οι λόγοι που επιβάλουν περισσότερη ασφάλεια  περιλαμβάνουν «τους φόβους δικαστικής αγωγής ή ποινικής δίωξης, διότι ακόμη και ο πιο ασήμαντος κίνδυνος δεν έχει αφαιρεθεί».                                              

Οι Δημόσιές υπηρεσίες (που είναι αρμόδιες για τους χώρους παιχνιδιού) θεωρούν συχνά  ότι οι λόγοι που επιβάλουν περισσότερη ασφάλεια  περιλαμβάνονται «τους φόβους για δικαστική αγωγή ή ποινική δίωξη τους, διότι ακόμη δεν έχει αφαιρεθεί και ο πιο ασήμαντος κίνδυνος από τους χώρους παιχνιδιού».              

Ο φόβος της δικαστικής διαμάχης είναι ο βασικός παράγοντας, παρά ο πραγματικός αριθμός των νομικών περιπτώσεων. Στην πραγματικότητα, οι παιδικές χαρές δεν οδηγούν σε πολλές αξιώσεις ατυχήματος και δεν υπάρχουν στοιχεία για δραματική αύξηση των αριθμών των συμβάντων.

Μπορεί να υπάρξει απογοήτευση με τη χρονοβόρα διαδικασία της γραφειοκρατίας που εμπλέκεται και παρεξήγηση για το τι πρέπει να γίνει για τον έλεγχο των σημαντικών κινδύνων. Πολλοί έχουν προτείνει ότι τα μέσα ενημέρωσης εν μέρει φταίνε για την κινδυνολογία. Όποια και αν είναι τα αίτια της υπερβολικής αποστροφής του κινδύνου, υπάρχει πλέον μια κοινή άποψη ότι ο τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος  είναι να προωθήσουμε μια πιο ισορροπημένη, στοχαστική προσέγγιση για τη διαχείριση του κινδύνου.                                                                  

Έτσι η  «Εφαρμογή της Πολιτικής Παιχνιδιού της Κυβέρνησης της Ουαλίας»  στο  σχέδιο αναφέρει ότι αυτό που χρειάζεται είναι να «ανταποκριθούμε θετικά επεκτείνοντας το φάσμα των περιβαλλόντων χώρων και τις ευκαιρίες για παιδικό παιχνίδι, ενώ εξακολουθούμε να λαμβάνουμε δεόντως υπόψη τη σωματική και την ψυχολογική ευεξία».

Η αξιολόγηση κινδύνου-οφέλους (RBA) που βρίσκεται στο παιχνίδι παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο (Φόρουμ Ασφάλειας Παιχνιδιού) Play Safety Forum με δημοσίευση Managing Risk in Play Provision: Διαχείριση κινδύνου στην παροχή παιχνιδιού: Οδηγός εφαρμογής. Αυτό ορίζει η RBA ως μια προσέγγιση που «διατυπώνεται σε μία μόνο δήλωση για τις εκτιμήσεις κινδύνου και οφέλους που έχουν συμβάλει στην απόφαση παροχής, τροποποίησης ή αφαίρεσης κάποιας εγκατάστασης ή χαρακτηριστικού η δυνατότητας ».

Τι σημαίνει μια ισορροπημένη προσέγγιση και με τι μοιάζει;

       Μια ισορροπημένη προσέγγιση για τη διαχείριση του κινδύνου στο παιχνίδι επικεντρώνει και στα δύο, τους κινδύνους και τα οφέλη σε μια ενιαία, ολιστική απόφαση ή αξιολόγηση. Τα τελευταία χρόνια έχουν δει την ανάπτυξη της RBA ως υγιούς τρόπου υποστήριξης σε μια τέτοια διαδικασία.

 

 

 

 

 

 

 

Τι ξεχωρίζει η RBA από τη συμβατική εκτίμηση κινδύνου, είναι ότι αυτή περιλαμβάνει προσεκτική εξέταση των πλεονεκτημάτων μιας δραστηριότητας, μιας εγκατάστασης, δομής ή εμπειρίας. Γιατί αυτό λαμβάνει χώρα παράλληλα με την εξέταση των κινδύνων, επιτρέπει τα εγγενή οφέλη ορισμένων κινδύνων που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη να είναι σωστά. Καθιστά επίσης σαφές ότι είναι καλό, η διαχείριση κινδύνων να μη συνεπάγεται πάντα ότι αυτοί οι  κίνδυνοι θα πρέπει να μειωθούν ή να ελεγχτούν.                 

Παράλληλα με σκέψη για τα οφέλη, να ορίζεται τη ρητά και η προσέγγιση στη διαχείριση του κινδύνου στο παιχνίδι  (Managing Risk in Play).                                                                                                Πρόβλεψη: Ο οδηγός εφαρμογής περιλαμβάνει άλλα βασικά χαρακτηριστικά:                                    

• Συμβουλεύει ότι οι διαδικασίες πρέπει να είναι θεμελιωμένες, σαφείς και κατανοητές για τις αξίες και τις αντιλήψεις σχετικά  με τα παιδιά και το παιχνίδι τους, και συνιστά ότι οι πάροχοι (Δήμοι περιφέρειες η ιδιώτες)  πρέπει να συμφωνούν και να υιοθετούν μια πολιτική παιχνιδιού και  όλα αυτά να τα δηλώσουν. Η  πολιτική παιχνιδιού για την κυβέρνηση της Ουαλίας, είναι ένα παράδειγμα αυτού.                                                                                                 • Καθιστά σαφές ότι τελικά, οι κρίσεις σχετικά με την ισορροπία μεταξύ κινδύνων και οφελών είναι για το τι να κάνει ο πάροχος, και όχι οι τεχνικοί εμπειρογνώμονες, εξωτερικοί επιθεωρητές, νομικοί σύμβουλοι ή υπεύθυνοι ασφαλείας (αν και οι απόψεις τους μπορεί να είναι σχετικές).                                                  

• Προτείνει μια περιγραφική προσέγγιση, αντί για οποιαδήποτε μορφή αριθμητικής βαθμολόγησης, με βάση το γεγονός ότι τέτοιες διαδικασίες  βαθμολόγησης  είναι συχνά δύσκολο να χρησιμοποιηθούν με συνέπεια, και μπορεί να περιπλέξει υπερβολικά την εργασία.

• Εξηγεί τον τρόπο με τον οποίο η καθοδήγηση και τα πρότυπα (συμπεριλαμβανομένων των προτύπων προϊόντων για τον εξοπλισμό του παιχνιδιού) εντάσσονται στη συνολική διαχείριση κινδύνου στο έργο, με αποσαφήνιση ότι η συμμόρφωση με τα πρότυπα δεν αποτελεί νομική απαίτηση.                                                                                                                                                                  

5. Τι γίνεται με τους απροσδόκητους κινδύνους που μπορεί να συμβούν κατά τη διάρκεια των περιόδων λειτουργίας που εκτυλίσσεται το παιχνίδι;     

    Το παιχνίδι σε εξωτερικούς χώρους για παιδιά είναι απρόβλεπτο, είναι αδύνατο να είμαστε σίγουροι πώς θα παίξουν σε περιόδους λειτουργίας που αυτό εκτυλίσσεται και είναι αδύνατο να προγραμματιστεί η να σχεδιαστεί για κάθε σενάριο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο στις εποπτευόμενες ρυθμίσεις, ένα βασικό μέρος του, είναι μια συνολική προσέγγιση στη διαχείριση του κινδύνου για το πώς απαντάς στο απροσδόκητο. Αυτό ονομάζεται δυναμική διαχείρισης κινδύνων. Όπως και με τους αναμενόμενους κινδύνους, ο στόχος είναι να ληφθούν μια ισορροπημένη και στοχαστική προσέγγιση. Ο όρος «δυναμική αξιολόγηση κινδύνου-οφέλους» (δυναμική RBA), χρησιμοποιείται μερικές φορές για να περιγράψει μια τέτοια προσέγγιση. Η δυναμική  (Dynamic) RBA δεν έχει να κάνει με την παρακολούθηση προκαθορισμένων  διαδικασιών λήψης αποφάσεων. Καμία διαδικασία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την πολυπλοκότητα και τη ρευστότητα που συμβαίνει στο παιδικό παιχνίδι.                                                         

Ομοίως, η δυναμική RBA δεν περιλαμβάνει τεκμηρίωση ή τήρηση αρχείων. Η ρευστή, ταχέως εξελισσόμενη φύση των περιόδων λειτουργίας του παιχνιδιού σημαίνει ότι δεν είναι εύκολο να τεκμηριώσεις αποφάσεις και ενέργειες σε πραγματικό χρόνο. Αυτή τη στιγμή, χρειάζεται η εστίασή σας να είναι σε αυτό που συμβαίνει γύρω σας. Ο χρόνος, η προσπάθεια και η ενέργεια που ξοδεύετε για να τεκμηριώσετε αποφάσεις και ενέργειες ή να δείξετε ότι έχετε ακολουθήσει μια συγκεκριμένη διαδικασία, μπορεί να σας πάρει τη προσοχή μακριά από το παιχνίδι των παιδιών. Αυτό μπορεί κάλλιστα να υπονομεύσει  τη λήψη αποφάσεων και να αυξήσει τους κινδύνους. Ως εκ τούτου, δεν είναι δυνατό να διευκρινιστεί λεπτομερώς πώς γίνεται η δυναμική διαχείρισης των κινδύνων. Αυτό που χρειάζεται είναι για να υποστηριχθούν οι επαγγελματίες για να προβληματιστούν σχετικά με την πρακτική που θα εφαρμόσουν η οποία θα βοηθήσει να γίνουν ορθοί σχεδιασμοί και  ορθές κρίσεις.                                                             

 Στόχος είναι η οικοδόμηση επαγγελματικής ικανότητας και αυτοπεποίθησης, που να στηρίζεται στις αξίες του οργανισμού σας(Δήμου, Περιφέρειας  εταιρείας σχεδιασμού οργάνων και Παιδικών Χαρών  η κατασκευής οργάνων και συντήρησης αυτών .    

6. Τι κάνουν οι κυβερνήσεις και οι άλλοι φορείς για την προώθηση της ισορροπημένης προσέγγισης;                                                                                     

            Η δημοσίευση της Διαχείρισης Κινδύνου στο Παιχνίδι (του Managing Risk στο Play) : Ο οδηγός εφαρμογής χρηματοδοτήθηκε από την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου. Η προσέγγιση υποστηρίζεται από το HSE με τη Δήλωσή ως «μια λογική προσέγγιση στη διαχείριση κινδύνων».                                                                         

Πέρα από το ΗΒ, η αρχή της εξισορρόπησης των κινδύνων και τα οφέλη, κατοχυρώνονται στην ευρωπαϊκή παιδική χαρά στα πρότυπα εξοπλισμού ΕΝ  και έχει ενσωματωθεί  & στα αυστραλιανά πρότυπα εξοπλισμού παιχνιδιού. Επιπλέον, ο Διεθνής Οργανισμός για την Τυποποίηση (ISO) λαμβάνει υπόψη σοβαρά το RBA ως συνιστώμενης προσέγγισης για τη διαχείριση των κινδύνων και των οφελών των αθλητικών και ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων.

7. Τι κάνει και τι λέει η ακαδημαϊκή έρευνα;

        Η επιστημονική έρευνα έχει συμβάλει στην υπόθεση για RBA. Μια συστηματική ακαδημαϊκή ανασκόπηση στο «επικίνδυνο  παιχνίδι» (ορίζεται ως συναρπαστικές και ενθουσιώδης  μορφές παιχνιδιού που ενέχουν κίνδυνο τραυματισμού) με σαφή οφέλη για την υγεία και την ανάπτυξη. Οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα ευρήματά τους «υποστηρίζουν την προώθηση ΄επικίνδυνου΄ υπαίθριου παιχνιδιού για υγιή ανάπτυξη του παιδιού».

Τι μπορείτε να κάνετε (για τους Δήμους-ΟΤΑ)

     Εάν ο οργανισμός σας πχ ένα ΟΤΑ  συμμετέχει στην παροχή Παιδικών Χαρών, η RBA βοηθά να αξιοποιήσετε μια ισορροπημένη, προσέγγιση διαχείριση του   κινδύνου.

Εάν μόλις ξεκινάτε τη διαδικασία, μπορεί να σας φανεί χρήσιμο να διερευνήσετε ζητήματα του κινδύνου και του παιδικού παιχνιδιού. Στην ιδανική περίπτωση, αυτό θα συγκεντρώσει όσο το δυνατόν μια ευρεία γκάμα  ενδιαφερομένων, συμπεριλαμβανομένων των επαγγελματιών, διευθυντικά στελέχη, όσοι εμπλέκονται στη διαχείριση κινδύνου, αιρετούς διαχειριστικές επιτροπές, διοικητικά, Δημοτικά  συμβούλια, γονείς και ίσως και τα ίδια τα παιδιά. Στις τοπικές αρχές και σε άλλους μεγαλύτερους οργανισμούς, ο διάλογος μεταξύ των διευθυντών υπηρεσιών, διαχειριστών κινδύνου και των επικεφαλής είναι κρίσιμος και ζωτικής σημασίας. Μια ολοκληρωμένη ανασκόπηση του υπάρχοντος κινδύνου, οι πολιτικές και οι διαδικασίες αξιολόγησης θα δείξουν όπου αυτά πρέπει να επανεξεταστούν και να αναθεωρηθούν. Μπορεί να είναι πολύτιμο να οργανωθούν νέες διαδικασίες, και να τα εκτελεστούν παράλληλα μαζί με τις  υπάρχουσες, για να υπαρχει  διαδικασία αλλαγής της διαχείριση και του Σχεδιασμού  Παιδικών Χαρών και Παιδοτόπων .

Εικόνα 14.  Λάρισα. Αγόρια σε παιδική χαρά. Άγνωστη χρονολογία. Φωτογραφία από το προσωπικό αρχείο Β. Βουτσιλά. Πηγές: best of larissa.gr / Γ.Α.Κ. Λάρισας.

Συμπεράσματα  

         Η Βελτίωση ευκαιριών και συνθηκών  του παιχνιδιού για τα παιδιά και τους έφηβους όλων των ηλικιών και ικανοτήτων είναι το κλειδί του στόχου της που πρέπει να εχει ο σχεδιασμός. Αυτό σημαίνει «έκθεση των παιδιών σε έναν βαθμό διαχειριζόμενου κινδύνου». Η πρόκληση είναι να αφήσουμε τα παιδιά να πάρουν αποδεκτά ρίσκα όταν παίζουν, χωρίς να τα βάζουν σε αδικαιολόγητο κίνδυνο σοβαρής βλάβης. Υπάρχουν οφέλη από το RBA για όλους όσους εμπλέκονται όταν παίζουν. Πάνω από όλα, τα παιδιά και οι έφηβοι θα έχουν κέρδος από πιο ελκυστικές δράσεις,  εμπειρίες παιχνιδιού και περισσότερες ευκαιρίες για υγιή ανάπτυξη και σωματική διάπλαση – όλα αυτά είναι πιθανό να οδηγήσουν στο να έχουν μια πιο ευτυχισμένη παιδική ηλικία και να γίνουν άτομα πιο ανθεκτικά, ικανά και με αυτοπεποίθηση.

          Η παροχή ασφάλειας στο παιχνίδι δεν είναι απόλυτη και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με την απομόνωση. Η παροχή παιχνιδιού είναι πρώτα και κύρια για τα παιδιά, και αν δεν τους είναι συναρπαστικό και ελκυστικό, τότε θα αποτύχει, όσο «ασφαλές» κι αν είναι. Σχεδιαστές, κατασκευαστές, διαχειριστές και πάροχοι θα χρειαστεί να καταλήξουμε μερικές φορές σε επίτευξή συμβιβασμού κατά των αντικρουόμενων στόχων. Αυτοί οι συμβιβασμοί είναι θέμα κρίσης, & όχι μηχανιστικής αξιολόγησης.

         Οι κρίσεις πρέπει να βασίζονται τόσο για τις κοινωνικές συμπεριφορές όσο και στη γνώμη των εμπειρογνωμόνων, οι οποίοι έχουν ενημερωθεί από τις τρέχουσες βέλτιστες πρακτικές. Θα πρέπει να είναι γερά ριζωμένες σε στόχους που αφορούν την απόλαυση και το όφελος των παιδιών. Και θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους τις ανησυχίες των γονιών.  

     Τελικά η βάση αυτών των κρίσεων πρέπει να γίνει σαφής για τις πολιτικές του παρόχου παιχνιδιού, όπως αυτά θα αναγράφονται στα έγγραφα της πολιτικής απόφασης (Υπ. Απόφασης). Αυτές οι πολιτικές θα πρέπει με τη σειρά τους να γίνουν κατανοητές και θα πρέπει να ενσωματώνονται στην πράξη από όλους τους βασικούς ενδιαφερόμενους.

 Η παραπάνω δήλωση εγκρίθηκε και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά επίσημα το 2002 στο Play Safety Forum (PSF) στο ΗΒ. Η δήλωση, με την έκκληση για μια προσέγγιση κινδύνου-οφέλους, παραμένει θεμελιώδης για την εργασία. Ανήκει από κοινού στις κορυφαίες εταιρίες παιχνιδιών Η Πολιτική, πρακτική και επιστημονική έρευνα παγκόσμια έχουν προχωρήσει σημαντικά από τότε που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά.                                                                                         

Αυτό το συμπέρασμα συνοψίζει τις βασικές εξελίξεις, προκειμένου να βοηθηθούν  οι σύγχρονοι αναγνώστες και όλες οι ενδιαφερόμενες πλευρές  να κατανοήσουν καλύτερα τη σημασία του και να επηρεάσουν  την κοινή γνώμη ώστε οι πολίτες να αλλάξουν την συμπεριφορά τους, προκειμένου να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του κοινωνικού περιβάλλοντος. Το 2008 η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου χρηματοδότησε τη δημοσίευση του Managing Risk in Play Provision: (Οδηγός υλοποίησης).                                                                                                                         

Αυτός συντάχτηκε πάνω στη Δήλωση θέσης του PSF περιγράφοντας την εκτίμηση κινδύνου-οφέλους (RBA) λεπτομερώς. Καθορίζει επίσης το νομικό, κανονιστικό και πολιτικό πλαίσιο. Το 2012, το Health and Safety Executive (ο ρυθμιστής ασφάλειας σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο) έδωσε την υποστήριξή του σε αυτόν τον Οδηγό και στην RBA, με την παρακάτω δήλωση (διαθέσιμη από τον ιστότοπο HSE). Δηλώνει: «Για να βοηθήσουμε στον έλεγχο των κινδύνων λογικά και αναλογικά, ο τομέας παιχνιδιού έχει εκδώσει τη δημοσίευση Managing Risk in Play. Ο Οδηγός εφαρμογής που παρέχει καθοδήγηση σχετικά με διαχείριση των κινδύνων στο παιχνίδι. Η προσέγγιση σε αυτές τις κατευθυντήριες γραμμές είναι ότι αυτοί οι κίνδυνοι και τα οφέλη εξετάζονται το ένα δίπλα στο άλλο, με αξιολόγηση για κάθε κίνδυνο- όφελος. Αυτό περιλαμβάνει την αξιολόγηση των κινδύνων οι  οποίοι, λαμβάνοντας υπόψη τα οφέλη της δραστηριότητας, διασφαλίζουν τις τυχόν εφικτές προφυλάξεις που είναι πρακτικές και αναλογικές και αντικατοπτρίζουν το επίπεδο κινδύνου. Η HSE υποστηρίζει αυτές τις κατευθυντήριες γραμμές, ως λογική προσέγγιση στη διαχείριση κινδύνων».                                                     

    Υγεία και Ασφάλεια Executive Παιδικό Παιχνίδι και Αναψυχή – Προώθηση μιας ισορροπημένης προσέγγισης (2012).Πέρα από το ΗΒ, κατοχυρώνεται η αρχή της εξισορρόπησης κινδύνων και οφελών και στα Ευρωπαϊκά πρότυπα εξοπλισμού παιδικής χαράς (BSI Ltd, 2017). Έχει επίσης ενσωματωθεί στα αυστραλιανά πρότυπα εξοπλισμού παιχνιδιού (Standards Australia, 2017).                                                                       

Και ο Διεθνής Οργανισμός για την Τυποποίηση (ISO) το εξετάζει σοβαρά. Μια συστηματική ακαδημαϊκή ανασκόπηση στο «ριψοκίνδυνο παιχνίδι» (που ορίζεται ως συναρπαστικό και ενθουσιώδεις μορφές παιχνιδιού που ενέχουν κίνδυνο τραυματισμού) έδειξαν ξεκάθαρη υγεία και αναπτυξιακά οφέλη. Οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα ευρήματα «υποστηρίζουν την προώθηση του επικίνδυνου παιχνιδιού σε εξωτερικούς χώρους για υγιείς ανάπτυξη των παιδιών» (Brussoni et al, 2015).

Εικόνα 15. Από το διαδίκτυο

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Το θέμα του κινδύνου έχει γίνει πολύ δημοφιλές τα τελευταία χρόνια και έχει συζητηθεί σε πολλά επίπεδα, όχι όμως τόσο για το παιδικό παιχνίδι. Είναι πολύ διαφορετικό από τη διαχείριση των κινδύνων σε άλλα πλαίσια, όπως εργοστάσια ή χώρους εργασίας. Συνέλεξα γι’ αυτό μια σειρά από αναρτήσεις και τις παρουσιάζω για καλύτερη προσέγγιση και απευθύνεται σε όλους όσους ενδιαφέρονται για το παιδικό παιχνίδι, συμπεριλαμβανομένων των κατασκευαστών οργάνων παιχνιδιών, των παρόχων (Δήμων-ΟΤΑ- ιδιοκτητών παιδότοπων ή Πέρκων παιχνιδιού) και των διαχειριστών ρυθμιστών του παιχνιδιού (αρμόδιες υπηρεσίες), των εκπαιδευτικών, των επαγγελματιών υγείας και ασφάλειας, των διαχειριστών κινδύνου και αυτών που παίρνουν αποφάσεις. Λοιπόν για τον κάθε ενδιαφερόμενο που θέλει να ασχολείται με αυτόν ο τομέα, με την κατάσταση ανασφάλειας και αβεβαιότητας, που προκαλεί ανησυχία.

1.  Διαχείριση διακινδύνευσης και επικοινωνία    

του Ιωάννη Χ. Σαριδάκη, Χημικού Μηχανικού, υπευθύνου του τομέα

Τυποποίησης του ΕΛΟΤ  «Επιστήμες της Διοίκησης»  

Εισαγωγή

Η διαφοροποίηση του ορισμού της διακινδύνευσης (risk) ως αρνητική ή θετική επίδραση της  αβεβαιότητας στην επίτευξη των στόχων  των Οργανισμών/επιχειρήσεων, στα Διεθνή πρότυπα  για  τη  διαχείριση  της  διακινδύνευσης,  αποτελεί  μια  ευκαιρία  να  « ξαναδούμε»  την προσέγγιση  στα  συστήματα  διαχείρισης  ως  συστήματα  διακινδύνευσης  και  την  επικοινωνία της  διακινδύνευσης  ειδικότερα  για  θέματα  ασφάλειας  των  πολιτών,  των  καταναλωτών  και των εργαζομένων. Περισσότερα στην http://www.elot.gr/2012_12_ixs_risk.pdf?fbclid=IwAR2MMu8iLPt_SvxS7ATJjUIRa3FrYNRp0gYBuhCeops021G9flg_4GtVGj0

2. Γενικό πλαίσιο Διαχείρισης Διακινδύνευσης (Risk Management). Από τον Μιχ. Αναστασιάδη Γεωπόνο  ISO 31000: 2009 “Risk management”.

Αξιολόγηση διακινδύνευσης/ risk assessment: συνολική διεργασία της αναγνώρισης διακινδύνευσης, της ανάλυσης διακινδύνευσης και της αποτίμησης διακινδύνευσης.

1. Αναγνώριση διακινδύνευσης/risk identification: διεργασία διερεύνησης, εντοπισμού και περιγραφής της διακινδύνευσης

ΣΗΜΕΙΩΣΗ 1 Η αναγνώριση διακινδύνευσης περιλαμβάνει την αναγνώριση των πηγών διακινδύνευσης (Hazards), των δυνητικών συμβάντων, των αιτίων και ενδεχόμενων συνεπειών τους. ΣΗΜΕΙΩΣΗ 2 Η αναγνώριση διακινδύνευσης μπορεί να βασίζεται σε ιστορικά δεδομένα, θεωρητικές αναλύσεις, αιτιολογημένες απόψεις εμπειρογνωμόνων ή άλλων αρμοδίων ή ενημερωμένων προσώπων και στις ανάγκες των ενδιαφερομένων μερών.

 

Περιγραφή διακινδύνευσης/ risk description: δομημένη παρουσίαση της διακινδύνευσης που περιέχει συνήθως τέσσερα στοιχεία: πηγές, συμβάντα, αίτια και συνέπειες.

Πηγή διακινδύνευσης/ risk source: παράγοντας ο οποίος αυτοτελώς ή σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες έχει την εγγενή δυναμική πρόκλησης διακινδύνευσης.

Κίνδυνος/ hazard: παράγοντας/συνθήκη που μπορεί να προκαλέσει βλάβη ΣΗΜΕΙΩΣΗ Ο κίνδυνος μπορεί να είναι πηγή διακινδύνευσης.

2. Ανάλυση διακινδύνευσης/risk analysis: διεργασία κατανόησης της φύσης και του προσδιορισμού της στάθμης διακινδύνευσης ΣΗΜΕΙΩΣΗ 1 Η ανάλυση διακινδύνευσης παρέχει τη βάση για την αποτίμηση διακινδύνευσης και τις σχετικές με την αντιμετώπιση διακινδύνευσης, αποφάσεις.
3. Αποτίμηση διακινδύνευσης/ risk evaluation: διεργασία σύγκρισης των αποτελεσμάτων της ανάλυσης διακινδύνευσης με τα κριτήρια διακινδύνευσης προκειμένου να προσδιορίζεται εάν η διακινδύνευση ή/και το μέγεθός της είναι αποδεκτό ή ανεκτό.

Τελικά, η Αποτίμηση διακινδύνευσης εξάγεται από τη διασταύρωση της πιθανότητας να γίνει κάτι το απειλητικό (hazard, π.χ. να πέσει ένας κλάδος) με την πιθανότητα να πάθει κάτι ζημιά (target) και την σοβαρότητα της ζημιάς.

3.  Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη - Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων                                                                                                           Άρθρο 02 – Έννοιες – Ορισμοί

1. Κίνδυνος: ένα φυσικό φαινόμενο ή μια ανθρώπινη δραστηριότητα που μπορεί να προκαλέσει μέσα σε καθορισμένο χρονικό διάστημα επιπτώσεις στον άνθρωπο, τις υποδομές, το περιβάλλον, στην περιουσία, συμπεριλαμβανομένης της πολιτιστικής κληρονομιάς, σε συγκεκριμένη περιοχή και ορισμένη χρονική περίοδο.

2. Ανάλυση κινδύνου: προσδιορισμός, μελέτη και παρακολούθησή του για τον εντοπισμό της δυναμικής, της προέλευσης, των χαρακτηριστικών και της συμπεριφοράς του.

3. Επικινδυνότητα: είναι η πιθανότητα ένας κίνδυνος να προκαλέσει επιπτώσεις στον άνθρωπο, τις υποδομές, στο περιβάλλον, στην περιουσία, συμπεριλαμβανομένης της πολιτιστικής κληρονομιάς, σε συγκεκριμένη περιοχή και ορισμένη χρονική περίοδο και καθορίζεται από το συνδυασμό των παραγόντων του κινδύνου, της έκθεσης και της τρωτότητας.

4. Τρωτότητα: οι συνθήκες που καθορίζονται από φυσικούς, κοινωνικούς, οικονομικούς, τεχνικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες ή διαδικασίες που αυξάνουν την ευπάθεια του ατόμου, των κοινωνικών ομάδων και των υποδομών σε περίπτωση εκδήλωσης κινδύνου ή καταστροφής.

5. Έκθεση: η κατάσταση των ανθρώπων, των υποδομών, των φυσικών πόρων, των παραγωγικών υποδομών και άλλων περιουσιακών στοιχείων που εκτίθενται σε κίνδυνο ή εστία κινδύνου.

6. Ανθεκτικότητα: η ικανότητα ενός συστήματος ή μιας κοινωνίας, που εκτίθεται σε κινδύνους να διατηρήσει ένα αποδεκτό επίπεδο λειτουργίας και δομής.

7. Καταστροφή: οι εκτεταμένες δυσμενείς επιπτώσεις στον άνθρωπο, στις υποδομές, στο περιβάλλον ή στην περιουσία, συμπεριλαμβανομένης της πολιτιστικής κληρονομιάς που έχουν προκληθεί από φυσικά φαινόμενα, ανθρωπογενή ή τεχνολογικά συμβάντα.

8. Εναπομένων κίνδυνος: είναι ο κίνδυνος καταστροφών που παραμένει ακόμη και όταν έχουν εφαρμοστεί αποτελεσματικά μέτρα μείωσης του κινδύνου καταστροφών και για τον οποίο πρέπει να διατηρηθούν οι δυνατότητες αντιμετώπισης έκτακτων αναγκών και αποκατάστασης.

9. Μείωση των κινδύνων καταστροφών: αποσκοπεί στην πρόληψη νέων και τη μείωση του υφιστάμενου κινδύνου καταστροφών καθώς και στη διαχείριση του εναπομένοντος κινδύνου, συμβάλλοντας με τον τρόπο αυτό στην ενίσχυση της ανθεκτικότητας και στην επίτευξη αειφόρου ανάπτυξης.

10. Έγκαιρη προειδοποίηση: η παροχή έγκαιρης ειδοποίησης και επαρκούς πληροφόρησης, μέσω των αρμόδιων φορέων, που δίνει τη δυνατότητα δρομολόγησης συγκεκριμένων δράσεων για την αποφυγή ή τη μείωση των επιπτώσεων του κινδύνου και την προετοιμασία για αποτελεσματική αντιμετώπιση.

11. Συντονισμός: η οργάνωση της δράσης, η παρακολούθηση και ιεράρχηση των απαιτούμενων ενεργειών καθώς και η εξασφάλιση της διαλειτουργικότητας, της εφαρμογής αρχών και πρωτοκόλλων συνεργασίας μεταξύ των εμπλεκόμενων φορέων για τη επίτευξη κοινού σκοπού.

12. Διαχείριση και οργάνωση παροχής βοήθειας: η παρακολούθηση, ιεράρχηση και διασφάλιση της παροχής βοήθειας στους φορείς που την αιτούνται.

13. Πρόληψη: το σύνολο των δράσεων και των μέτρων για την αποφυγή ή την μείωση της πιθανότητας του κινδύνου ή τον περιορισμό των επιπτώσεων των καταστροφών που προκαλούνται στον άνθρωπο, τις υποδομές, το περιβάλλον ή στην περιουσία, συμπεριλαμβανομένης της πολιτιστικής κληρονομιάς.

14. Ετοιμότητα: η δυνατότητα του ανθρώπινου δυναμικού και των μέσων που καθιστά δυνατή την εξασφάλιση αποτελεσματικής και ταχείας αντίδρασης σε περίπτωση κινδύνου.

15. Αντιμετώπιση: Η υλοποίηση δράσεων βάσει του σχεδιασμού πολιτικής προστασίας και των επιχειρησιακών σχεδίων των επιμέρους εμπλεκόμενων φορέων για τη διάσωση ανθρώπων και αποτροπή ή περιορισμό βλάβης της υγείας, των υποδομών, του περιβάλλοντος, της περιουσίας, συμπεριλαμβανομένης της πολιτιστικής κληρονομιάς.

16. Βραχεία αποκατάσταση: περιλαμβάνει τα μέτρα και τις αναγκαίες ενέργειες για την άμεση ανακούφιση των πληγέντων, τις τεχνικές παρεμβάσεις για τον άμεσο περιορισμό των επιπτώσεων των καταστροφών, καθώς και την επαναφορά των βασικών υπηρεσιών και επαναλειτουργία των εγκαταστάσεων στην πληγείσα περιοχή.

17. Μέσο-μακροπρόθεσμη αποκατάσταση: περιλαμβάνει τα μέτρα και τις δράσεις για την πλήρη επαναφορά των υποδομών, υπηρεσιών, της στέγασης, των εγκαταστάσεων και υποδομών ζωτικής σημασίας στην πληγείσα περιοχή, καθώς και μέτρα και δράσεις για την αποφυγή ή τη μείωση του μελλοντικού κινδύνου καταστροφών.

18. Κύκλος διαχείρισης καταστροφών: περιλαμβάνει τις φάσεις της πρόληψης, ετοιμότητας, αντιμετώπισης και αποκατάστασης των καταστροφών.

19. Οργανωμένη προληπτική απομάκρυνση πληθυσμού: περιλαμβάνει το σύνολο των δράσεων που ενεργοποιούνται για την προληπτική απομάκρυνση πληθυσμού που βρίσκεται σε κίνδυνο της ζωής ή της υγείας του, εξαιτίας της παραμονής του πλησίον περιοχής που εκτιμάται ότι απειλείται από εξελισσόμενη ή επικείμενη καταστροφή.

20. Επιχειρήσεις απεγκλωβισμού και διάσωσης πολιτών: περιλαμβάνουν τις άμεσες δράσεις για τον απεγκλωβισμό και τη διάσωση πολιτών που βρίσκονται σε επαφή, ή εντός του χώρου που εξελίσσεται ένα καταστροφικό φαινόμενο και διατρέχουν άμεσο και διαρκή κίνδυνο ζωής, της υγείας και της ασφάλειάς τους και απαιτείται η παροχή βοήθειας, το ταχύτερο δυνατόν, προκειμένου να μην υπάρξουν ή να περιοριστούν οι απώλειες.

21. Δράσεις πρόληψης δομικού χαρακτήρα: περιλαμβάνουν τις ρυθμίσεις σε επίπεδο χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού καθώς και τα έργα και παρεμβάσεις που αποσκοπούν στη μείωση της έκθεσης, ενίσχυση της ανθεκτικότητας και μείωση της τρωτότητας στους αναγνωρισμένους κινδύνους.

22. Δράσεις πρόληψης μη δομικού χαρακτήρα: περιλαμβάνουν τις δράσεις που αποσκοπούν στην ενίσχυση της ανθεκτικότητας και μείωση της τρωτότητας της κοινωνίας στους αναγνωρισμένους κινδύνους καθώς και στην ενίσχυση της ετοιμότητας και της έγκαιρης προειδοποίησης για την αντιμετώπιση καταστροφών.

23. Υποδομές Ζωτικής Σημασίας: νοείται η περιουσία, τα συστήματα ή μέρη αυτών τα οποία είναι ουσιώδη για τη διατήρηση των λειτουργιών ζωτικής σημασίας της κοινωνίας, της υγείας, της ασφάλειας, της οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας των μελών της, και των οποίων η διακοπή λειτουργίας ή η καταστροφή θα είχε σημαντικό αντίκτυπο για τη Χώρα, ως αποτέλεσμα της αδυναμίας διατήρησης των λειτουργιών αυτών.

24. Ευρωπαϊκές Υποδομές Ζωτικής Σημασίας: νοούνται οι Υποδομές Ζωτικής Σημασίας που βρίσκονται εντός της ελληνικής επικράτειας ή άλλου κράτους μέλους και των οποίων η διακοπή λειτουργίας ή η καταστροφή θα είχε σημαντικό αντίκτυπο στη Χώρα και ταυτόχρονα σε ένα ή περισσότερα κράτη μέλη.

25. Έκτακτη ανάγκη: επείγουσα κατάσταση που οφείλεται σε τρέχον ή επικείμενο συμβάν, φυσικό ή ανθρωπογενές, το οποίο με οποιονδήποτε τρόπο θέτει σε κίνδυνο ή απειλεί να θέσει σε κίνδυνο την ασφάλεια ή την υγεία προσώπων ή που καταστρέφει ή βλάπτει ή απειλεί να καταστρέψει ή βλάψει τις υποδομές, το περιβάλλον ή την περιουσία, συμπεριλαμβανομένης της πολιτιστικής κληρονομιάς.

4.  Wikipedia                                                                                                         

      Από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, οι λέξεις danger και hazard στα καθομιλούμενα αγγλικά έχουν την ίδια ή παρόμοια σημασία, και απλά χρησιμοποιούνται για να αποδώσουν τον κίνδυνο σε διαφορετικές καταστάσεις (πχ.Bio-hazard, hazardous material, danger for (your, my) life, dangerous situation), όπου λίγο ή πολύ μεταφράζονται ως κίνδυνος ή επικίνδυνο. Ομολογώ ότι hazard με την έννοια της επισφάλειας πρώτη φορά το άκουσα τώρα (thank you Atlantia).                                                                               

 Το δε risk σίγουρα μεταφράζεται ως επικινδυνότητα, μπορεί όμως να χρησιμοποιηθεί για να αποδώσει και τον κίνδυνο ως δεδομένη ή άμεσα επικείμενη κατάσταση (αντιπαραβάλλοντας το at risk με το in danger) ή με την έννοια ότι θέτω σε κίνδυνο (πχ. Risking my life).

       Έχοντας όμως πει τα παραπάνω, μήπως να εξετάσουμε και τα είδη κινδύνου, εκτός της ερμηνείας των λέξεων καθαυτών? Το άρθρο που μετέφρασα πιστεύω ότι αφορά τον κίνδυνο με μία μικρή κλίση της ερμηνείας του ως αφορμή μίας καταστροφής. Υπάρχουν όμως και άλλες έννοιες του κινδύνου (λογιστικός, νομικός, εμπορικός, στρατιωτικός κλπ) στις οποίες έννοιες οι λέξεις danger, risk και hazard έχουν τελείως διαφορετική σημασία τόσο μεταξύ τους όσο και από έννοια σε έννοια. Υπάρχει περίπτωση εδώ οι λέξεις danger, risk και hazard και η σημασία που δίνει ο καθηγητής να αποτελούν ορισμούς (ή ορολογία) στα πλαίσια της ασφάλειας στα πληροφοριακά συστήματα και όχι γενικότερα?

        Παραδέχομαι δύο πράγματα:

1. Πως οι όροι είναι τόσο ίδιοι που για μη εξειδικευμένες χρήσεις (δηλαδή όταν δεν έχουν καθιερωθεί σε επιστημονική ορολογία με κάποιο τρόπο) μπορούν να θεωρηθούν ταυτόσημοι.

2. Πως είναι πολύ δύσκολο να αποδοθούν όροι της ξενόγλωσσης βιβλιογραφίας στα ελληνικά και καμιά φορά αυτό γίνεται με άβολο, αστείο ή αμφιλεγόμενο τρόπο.    Παράδειγμα: Security και Insurance είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα, αλλά στα ελληνικά αποδίδονται με τον όρο "Ασφάλεια".   Κατά συνέπεια ακόμη και πληροφορικό ή φιλόλογο ή ασφαλιστή ή όποιον άλλο ειδικό ρωτήσετε σχετικά μπορεί να σας πει και άλλη γνώμη ανάλογα με το πως έχει συνηθίσει έναν όρο από το περιβάλλον του.

      Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να μεταφέρω τον όρο από:

Λεξικό Χρ. Γιοβάνη

• Επισφάλεια = ιδιότητα του επισφαλούς (επισφαλής = επικίνδυνος), αβεβαιότητα
• Κίνδυνος = κακό που βρίσκεται κοντά, ενδεχόμενο ζημιάς στην περιουσιακή κατάσταση ενός ατόμου ή βλάβη σ' αυτό το ίδιο (σχετικοί όροι: επιχειρηματικός κίνδυνος, ασφαλίσιμος κίνδυνος, κίνδυνος θαλάσσιος....)

Collins Cobuild Dictionary

• Hazard = something which could be dangerous to you, your health or safety, or your plans or reputation.
• Danger = the possibility that someone may be harmed or killed

Wiktionary

• Hazard = chance, peril
• Danger = exposure to liable harm

Κόλινς Λεξικό Cobuild

• Κίνδυνος = κάτι που θα μπορούσε να είναι επικίνδυνο για εσάς, την υγεία ή την ασφάλειά σας ή τα σχέδια ή τη φήμη σας.

• Κίνδυνος = η πιθανότητα να πάθει κάποιος βλάβη ή να σκοτωθεί

Γουίκιμαρι

• Κίνδυνος = πιθανότητα, κίνδυνος

• Κίνδυνος = έκθεση σε πιθανή βλάβη

           Πρέπει να μειώσουμε την επικινδυνότητα του παρόντος άρθρου επεμβαίνοντας στην επισφάλεια της πιθανώς λανθασμένης ορολογίας ώστε να μην παρέχουμε ένα προϊόν που έχει σημαντικό κίνδυνο να είναι αναξιόπιστο στους αναγνώστες της Βικιπαίδειας

Σύμφωνα με τις σημειώσεις:

• Επισφάλεια (Hazard), είναι η πιθανότητα να συμβεί κάποιο από τα δυσάρεστα περιστατικά που αναφέρονται στο άρθρο.
• Κίνδυνος (Danger), είναι το ενδεχόμενο ένα αγαθό να υποστεί ζημιά.

Ενδέχεται λοιπόν ο τίτλος του άρθρου να είναι λανθασμένος.

Όσο για το Risk = Likelihood of Occurrence x Seriousness if incident occurred της αγγλικής wiki που μεταφράστηκε εδώ, θεωρώ πως πρόκειται για τον ορισμό της επικινδυνότητας. Σύμφωνα με τις ίδιες σημειώσεις

• Επικινδυνότητα (Risk) = γινόμενο επίπτωσης x απομένων κίνδυνος (μετά τη λήψη μέτρων)

Κατάσταση ανασφάλειας και αβεβαιότητας, που προκαλεί ανησυχία

5.  ΠΟΙΟΤΙΚΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΗΣ ΕΝΝΟΙΑΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ                                              

On The Quantitative Definition of Risk Stanley Kaplan’ and B. John Garrick                                                                                                                        

  Από αυτό το άρθρο επισημαίνουμε……                                                                         Α. Το  θέμα του κινδύνου έχει γίνει πολύ δημοφιλές τα τελευταία χρόνια και έχει συζητηθεί πολύ, σε επίπεδα της βιομηχανίας και της κυβέρνησης. Αντίστοιχα, η βιβλιογραφία για το θέμα αυτό έχει πολλές αναφορές.Στη βιβλιογραφία η λέξη  «κίνδυνος» χρησιμοποιείται με πολλές και διαφορετικές έννοιες.                                                                                   

        Πολλά διαφέρουν και συζητούνται για τα είδη κινδύνου: επιχειρηματικός κίνδυνος, κοινωνικός κίνδυνος, οικονομικός κίνδυνος, κίνδυνος ασφάλειας, επενδυτικός κίνδυνος, στρατιωτικός κίνδυνος, πολιτικό ρίσκο, κ.λπ  Τώρα ένα από τα απαιτούμενα για γίνει κατανοητό το θέμα, είναι μια ενιαία και συνεπής χρήση λέξεων. Θα θέλαμε λοιπόν να ξεκινήσουμε τακτοποιώντας τα πράγματα, κάνοντας κάποιες διακρίσεις στο νόημα, ανάμεσα σε διάφορες από αυτές τις λέξεις.                                                                                                 

     Ξεκινάμε με τις λέξεις το «ρίσκο» και την «αβεβαιότητα». Τι μειώνει τον κίνδυνο. Έτσι, αν γνωρίζουμε ότι υπάρχει στο δρόμο στη γωνία μια τρύπα, μας ενέχει λιγότερο κίνδυνος από το αν κάνουμε ζιγκ ζαγκ χωρίς να το γνωρίζουμε.                                                                                                                              

1. Η διάκριση μεταξύ κινδύνου και αβεβαιότητας

2. Σχετικότητα κινδύνου

2.1 Ας υποθέσουμε ότι ένας πλούσιος συγγενής έχει μόλις πεθάνει και ονόμασε εσάς ως μοναδικό κληρονόμο. Οι ελεγκτές ολοκληρώνουν τον έλεγχο στα περιουσιακά του στοιχεία. Μέχρι να γίνει αυτό, δεν είστε σίγουροι για το πόσο που θα  πάρετε μετά από τους φόρους της ακίνητης περιουσίας. Μπορεί να είναι 1 εκατομμύριο δολάρια ή 2 εκατομμύρια δολάρια. Τότε σίγουρα θα λέγατε ότι είσαστε μέσα σε μια κατάσταση αβεβαιότητας, αλλά δύσκολα θα λέγατε αυτό αν αντιμετώπιζες κίνδυνο.

        Επομένως, η έννοια του κινδύνου, περιλαμβάνει τόσο την αβεβαιότητα όσο και κάποιου είδους απώλεια ή ζημιά που μπορεί να ληφθεί.

Συμβολικά εμείς θα μπορούσαμε να το γράψουμε ως εξής:

κίνδυνος= αβεβαιότητα + ζημιά.

Αυτή η εξίσωση εκφράζει την πρώτη σας διάκριση.Σαν Δεύτερον, έχει μεγάλη αξία η διάκριση μεταξύ τους οι έννοιες του «κινδύνου» και της «αβεβαιότητας».                                                                             

 2.2. Η διάκριση μεταξύ κινδύνου και της αβεβαιότητας (επισφάλειας)  Είναι πολύ χρήσιμο, ειδικά στην κατανόηση στις δημόσιες διαμάχες γύρω από την παραγωγή ενέργειας και τη μεταφορά της κατάστασης, για να γίνει διάκριση μεταξύ των ιδεών του κινδύνου και της αβεβαιότητας .                                         

Στο λεξικό  βρίσκουμε τον κίνδυνο να ορίζεται ως «πηγή κινδύνου». Ο κίνδυνος είναι η «πιθανότητα απώλειας ή τραυματισμού» και ο «βαθμός της πιθανότητας μιας τέτοιας απώλειας».

Ο κίνδυνος, επομένως, υπάρχει απλώς ως πηγή. Η αβεβαιότητα περιλαμβάνει την πιθανότητα μετατροπής αυτής της πηγής στην πραγματική παράδοση απώλειας, τραυματισμού ή κάποιας μορφής υλικής ζημιάς. Αυτή είναι η έννοια με την οποία χρησιμοποιούμε τις λέξεις.                                     Για παράδειγμα, ο ωκεανός μπορεί να ειπωθεί ότι αποτελεί κίνδυνο. Αν επιχειρήσουμε να το διασχίσουμε με κωπηλασία υποβαλλόμαστε σε μεγάλο ρίσκο. Αν χρησιμοποιήσουμε το υπερωκεάνιο  βασίλισσα Ελισάβετ, ο κίνδυνος θα είναι ελάχιστος. Το υπερωκεάνιο βασίλισσα Ελισάβετ είναι λοιπόν μια συσκευή που εμείς χρησιμοποιήσαμε για να μας προστατέψει από τον κίνδυνο, με αποτέλεσμα να έχουμε ελάχιστο κίνδυνο.         Εκφράζουμε αυτή την ιδέα συμβολικά με τη μορφή εξίσωσης: κίνδυνος =αβεβαιότητα/διασφαλίσεις προστασίας   

             

                                                                          

            Αυτή η εξίσωση αναδεικνύει επίσης τη σκέψη ότι εμείς μπορούμε να κάνουμε  τον κίνδυνο όσο μικρότερο θέλουμε αυξάνοντας τις εγγυήσεις, αλλά δεν μπορεί ποτέ, ως θέμα αρχής, να τον φέρουμε  στο μηδέν. Ο κίνδυνος δεν γίνεται ποτέ μηδενικός, αλλά μπορεί να ελαχιστοποιηθεί. Στην επικεφαλίδα «διασφαλίσεις» περιλαμβάνεται την ιδέα της απλής επίγνωσης. Δηλαδή, της επίγνωση του κινδύνου.                                                                            

Μία υπόθεση στο Λος Άντζελες πρόσφατα αναδεικνύει αυτή την ιδέα. Κάποιοι βάζουν ένα κροταλία στο γραμματοκιβώτιο ενός άνδρα. Τώρα αν είχες ρωτήσει εκείνο τον άντρα: «Είναι ρίσκο να βάλεις το χέρι σου γραμματοκιβώτιο;" Θα έλεγε, «Φυσικά και όχι». Εμείς ωστόσο, γνωρίζοντας για το φίδι, θα λέγαμε ότι πράγματι είναι πολύ επικίνδυνο.

Έτσι ο κίνδυνος  είναι σχετικός με τον παρατηρητή. Είναι ένα υποκειμενικό πράγμα - εξαρτάται από το ποιος ψάχνει. Μερικοί συγγραφείς αναφέρονται σε αυτό το γεγονός χρησιμοποιώντας τη φράση «αντιληπτός κίνδυνος». Το πρόβλημα με τη φράση αυτή, είναι ότι υποδηλώνει την ύπαρξη κάποιου άλλου είδους κινδύνου- άλλο από το αντιληπτό. Υποδηλώνει την ύπαρξη ενός «απόλυτου κίνδυνου».

Ωστόσο, η έννοια του απόλυτου κινδύνου καταλήγει πάντα να είναι ο αντιληπτός κίνδυνος από κάποιο άλλο. Αυτό μας φέρνει σε επαφή με αρκετά βαθιά φιλοσοφικά ζητήματα, που παρεμπιπτόντως θυμίζουν αυτούς που ανατράφηκαν με τη θεωρία του Αϊνστάιν για τη σχετικότητα του χώρου και του χρόνου. Αυτό το θέμα θα γίνει ξεκάθαρο αφού το έχουμε δίνοντας ακριβείς, ποσοτικούς ορισμούς του «κινδύνου» και της "πιθανότητας." Ξεκινάμε αυτή τη διαδικασία στο επόμενο ενότητα δίνοντας τον ορισμό του κινδύνου. Οι προηγούμενες συζητήσεις για τον κίνδυνο χρησιμεύουν για να παρακινήσουν τη λεπτομερή προσοχή που δίνεται στις μικρές λεπτομέρειες του ορισμού της πιθανότητας. Άρα, ποιοτικά, ο κίνδυνος εξαρτάται από το τι θα κάνετε και τι ξέρεις και τι δεν ξέρεις.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Σε αυτό το άρθρο επιχειρήσαμε πρώτα να εστιάσουμε  στην αναγκαιότητα ύπαρξης ‘επισφάλειας’ στους χώρους ώστε να συναρπάζουν τα παιδιά ενώ παράλληλα θα τους προσφέρουν εμπειρίες, ικανότητες και γνώσεις, το μέτρο μεταξύ ασφάλειας και κινδύνου, και   εκτός από ορισμένες ποιοτικές εκτιμήσεις που σχετίζονται με την ιδέα του κινδύνου, την σχέση οφέλους που προσφέρει ο κίνδυνος στο παιχνίδι, τις νομικές και πρακτικές λύσεις για ισορροπία μεταξύ οφέλους και επικινδυνότητας. Στην συνέχεια παρουσιάσαμε δύο τρόπους ποσοτικού προσδιορισμού του κινδύνου.

Στη δεύτερη ενότητα συμπεριλαμβάνουμε την αβεβαιότητα, που φαίνεται να είναι αρκετά περιεκτική για να ασχοληθείτε με όποια ερωτήματα και λεπτομέρειες που  προκύπτουν από την πορεία της αξιολόγησης του κινδύνου.

Υπό το φως αυτών των ορισμών έχουμε συζητήσει το ζήτημα της πληρότητας μιας ανάλυσης κινδύνου, και τις έννοιες του σχετικού κινδύνου, της σχετικότητας του κινδύνου και της αποδοχής του κινδύνου. Έχουμε υποστηρίξει ότι τα ερωτήματα και η πληρότητα μπορεί να αντιμετωπιστεί σε μια λογική, με την εισαγωγή μιας κατηγορίας «άλλων» σεναρίων, και ότι η αξιολόγηση της συχνότητας εμφάνισης αυτής της κατηγορίας που χρησιμοποιεί τα υπάρχοντα στοιχεία και τη θεωρία του Bayesrem, όπως και για κάθε «συνηθισμένη» κατηγορία σεναρίων. Έχουμε υποστηρίξει ότι ένας μόνο αριθμός δεν είναι αρκετά καλή ιδέα για την παρουσίαση του κινδύνου. Τέλος να τονίσουμε ότι ο σκοπός του κινδύνου   είναι η  ανάλυση και η ποσοτικοποίηση του κινδύνου και πρέπει πάντα να παρέχουν εισροή σε ένα υποκείμενο πρόβλημα απόφασης, το οποίο δεν περιλαμβάνει μόνο κινδύνους αλλά και άλλες μορφές κόστους και οφέλη. Ο κίνδυνος πρέπει επομένως να λαμβάνεται υπόψη πάντα εντός  (Kaplan και Garrick) ένα πλαίσιο θεωρίας απόφασης.

 

 

ΠΗΓΕΣ

Risky Play and Children’s Safety: Balancing Priorities for Optimal Child Development                                                                                                    
  Mariana Brussoni,^1,* Lise L. Olsen,² Ian Pike,³ and David A. Sleet⁴

The Hidden Risks of Avoiding Risky Play

www.1000hoursoutside.com, The Hidden Risks of Avoiding Risky Play

Weighing up risks and benefits in children’s play. Why a balanced approach is needed and what it looks like – new info sheet

Play Safety Forum Managing risk in playplay provision: A position statement

Spaces for risky play and learning risk management Professor Ellen Beate Hansen Sandseter of QMUC, Norway.

Γενικό πλαίσιο Διαχείρισης Διακινδύνευσης (Risk Management). Από τον Μιχ. Αναστασιάδη Γεωπόνο  ISO 31000: 2009 “Risk management”.

Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη - Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων                                                                                                          

Άρθρο 02 – Έννοιες – Ορισμοί

http://www.elot.gr/2012_12_ixs_risk.pdf?fbclid=IwAR2MMu8iLPt_SvxS7ATJjUIRa3FrYNRp0gYBuhCeops021G9flg_4GtVGj0

ΑΝΑΛΟΓΑ ΑΡΘΡΑ:

• Οφέλη από την προσθήκη σκιάς σε παιδικές χαρές

• Η Γερμανία προσθέτει περισσοτερο κινδυνο στις παιδικές χαρές της

• Παιδικες χαρές υπό διωγμο
• Παιδικές χαρές για ηλικιωμένους ενήλικες Ενισχύει τη δραστηριότητα τους και, Μειώνει τη μοναξιά

• Η στάθμιση των κινδύνων και τα οφέλη στο παιδικό παιχνίδι

Αρθρα του Μανώλη Καπάνταη:

ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΣΤΗ ΠΟΛΗ ΧΑΡΙΖΕΙ ΥΓΕΙΑ

Η μεταφύτευση φυτών

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΦΥΤΟΤΕΧΝΙΚΩΝ ΕΙΔΩΝ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

Οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις που έχουν προέρθει από τη μακροχρόνια λειτουργία των νεκροταφείων εντός των πολεοδομικών ιστών

ΤΟ ΕΔΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΜΕΛΕΤΩΝ ΚΑΙ ΣΤΑ ΕΡΓΑ ΠΡΑΣΙΝΟΥ

ΤΑ ΕΔΑΦΗ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΙΣΤΟΥ ΣΤΑ ΕΡΓΑ ΠΡΑΣΙΝΟΥ

ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΚΑΙ Η ΠΟΣΟΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥΣ

Άνοιξη, τα φυτά ανθίζουν και έρχονται οι αλλεργίες

Η ΠΟΛΗ, ΟΙ ΚΛΙΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΣΑΝ «ΦΥΣΙΚΑ ΚΛΙΜΑΤΙΣΤΙΚΑ»

ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΩ Το πράσινο της πόλης στη δράση εξοικονόμησης ενέργειας

ΦΥΣΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΥΝΟΥΠΙΑ

Ελέγχοντας τα κουνούπια στο μπαλκόνι και το κήπο

ΚΗΠΟΣ : ΟΜΟΡΦΙΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ

Χρησιμοποιώντας τις πάνες των μωρών και των ενηλίκων στη κηπουρική

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ: ΦΡΟΝΤΙΔΑ στο ΚΗΠΟ ή στο ΜΠΑΛΚΟΝΙ

Φθινοπωρινές συμβουλές για το μπαλκόνι σας

Πράσινα μπαλκόνια στο γκρίζο της πόλης

Αρωματικά φυτά, από το μπαλκόνι στη κουζίνα

Άδεια τομής και ζημιές που προκαλούνται στα δέντρα πεζοδρομίων

• Απορριπτόμενα φυτά
• Ήρθε η άνοιξη, ήρθαν και οι κάμπιες από τα πεύκα…
• Οφέλη από την προσθήκη σκιάς σε παιδικές χαρές
• Ο περιορισμός από τον corona virus μετατρέπει τις πόλεις σε μια εφήμερη όαση για τα ζώα
• "Την Άνοιξη αν δεν τη βρεις, τη φτιάχνεις..."
• ΦΥΤΙΚΑ ΥΠΟΛΛΕΙΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΥΚΛΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ- πλήρης Νομοθεσία
• ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΚΑΙ Η ΠΟΣΟΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥΣ
• Η Γερμανία προσθέτει περισσοτερο κινδυνο στις παιδικές χαρές της
• Εξωραΐζοντας και οργανώνοντας τους χώρους απόθεσης απορριμμάτων στην πόλη με τη χρήση πρασίνου
• Οι κήποι της βροχής. Οι χώροι πρασίνου συμβάλλουν στην αντιπλημμυρική προστασία της πόλης
• Πόσο δροσίζουν τα δέντρα την πόλη το καλοκαίρι;
• Πόσο πράσινη είναι η πόλη σας;

• Το «κλείδωμα» με τον κορωνοϊό και η κηπουρική το φθινόπωρο με τους βολβούς
• Η θερμοκρασία των αστικών επιφανειών. Πόσο πιο δροσερό είναι το γκαζόν από την επιφάνεια με πλάκες η σκυρόδεμα στο πεζοδρόμιο;
• Ο σχεδιασμός ανθεκτικού τοπίου στην πυρκαγιά, για τον περιβάλλοντα χώρο κατοικίας σε δασικές περιοχές
• Οι καταστροφικές πυρκαγιές συμβάλλουν σε μια κρίση ψυχικής υγείας
• Οι βασικοί κανόνες για τη σωστή διαχείριση των χώρων πρασίνου στην πόλη
• Superkilen: Ενα πάρκο στην Δανία μοναδικό στον Κόσμο
• Θερινή θραύση των κλαδιών, «Summer branch drop», ένα απρόβλεπτο φαινόμενο
• Κλωνοποιήστε τα αιωνόβια δέντρα για να διορθώσετε την καταστροφή από τη «Filomena»
• TA ΟΦΕΛΗ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ
• ΜΕΘΟΔΟΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΔΕΝΔΡΩΝ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΠΑΣΣΑΛΟΥ
• Κέντρωμα δέντρων πως και πότε να γίνεται
• Γιατί το φυσικό δέντρο είναι πιο «πράσινο» από το πλαστικό
• Το δέντρο ο φίλος μας
• ΙΑΝΟΣ, ΑΣΤΙΚΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ
• Η πίεση στα δέντρα από τους ισχυρούς ανέμους. Κεφάλαιο 1ο
• Η στάθμιση των κινδύνων και τα οφέλη στο παιδικό παιχνίδι

On The Quantitative Definition of Risk Stanley Kaplan’ and B. John Garrick2