Οι πύλες

Ένα πάρκο σύμβολο για την παρκοτεχνία και την πόλη του. Το Central Park.

 Σχεδιασμένο από Frederik Law Olmsted and Calvet Vaux είναι  από τα μεγαλύτερα δημόσιο πάρκα (843  εκτάρια 3,41km2) στη διοικητική περιφέρεια του  Μανχάταν στη Νέα Υόρκη.  Έχει πάνω από 25 περίπου εκατομμύρια επισκέπτες το χρόνο είναι το πιο πολυσύχναστο πάρκο στις Ηνωμένες πολιτείες ενώ οι αμέτρητες εμφανίσεις του σε ταινίες και τηλεοπτικές σειρές το κατατάσσουν στα πιο διάσημα και αναγνωρίσιμα πάρκα του κόσμου. Έχει κηρυχθεί εθνικό ιστορικό τοπογραφικό μνημείο από το1963.

            Αν και στα περισσότερα σημεία το πάρκο φαίνεται φυσικό, πρόκειται για σχεδόν εξ' ολοκλήρου διαμορφωμένο χώρο. Σχεδιάστηκε από το 1853  σε χώρο που προσφέρθηκε από γαιοκτήμονες της περιοχής και χρηματοδοτήθηκε από πλούσιους εμπόρους της πόλης  Είναι το πρώτο έργο αρχιτεκτονικής τοπίου  και ο Frederik Law Olmsted θεωρείται ο πρώτος αρχιτέκτονας τοπίου  στις ΗΠΑ

Περιέχει τεχνητές λίμνες, εκτεταμένα μονοπάτια πεζοπορίας, πίστες για πατινάζ, ένα ζωολογικό κήπο, ένα καταφύγιο άγριας ζωής, ένα ανοιχτό θεατρικό χώρο, μεγάλες περιοχές με γρασίδι για σπορ ή ξεκούραση καθώς και παιδικές χαρές. Ο χώρος του πάρκου αποτελεί μια όαση για τα μεταναστευτικά πουλιά ενώ ο μήκους 10 χιλιομέτρων περιμετρικός δρόμος είναι γεμάτος δρομείς, δικυκλιστές και σκέιτερς ιδίως τα Σαββατοκύριακα και μετά τις 7 το απόγευμα που απαγορεύεται η κυκλοφορία των οχημάτων.

             Η φύτευση του πάρκου έγινε  με εκατοντάδες χιλιάδες δέντρα και θάμνους ενώ εκατομμύρια κυβικά χώματος προστεθήκαν για να γίνει η διαμόρφωση των χώρων, λιμνών αναβαθμίδων. 

             Μπορεί να μεταμορφωθεί ένας τέτοιος χώρος  να αλλάξει χρώμα ,αίσθηση ?

Ένα ζευγάρι καλλιτεχνών ο Cristo και η Jean-Claude, με βιογραφικό γεμάτο από έργα μεγάλης κλίμακας , και λαϊκής τέχνης  σε όλο τον πλανήτη ήθελαν να παρέμβουν και στο πάρκο της «πόλης τους». Η ιδέα προέκυψε από τους αρχικούς σχεδιαστές του πάρκου όταν ονόμαζαν τα περιμετρικά ανοίγματα στη περίμετρο του πάρκου Πύλες . Και προέκυψαν “THE GATES”. Κάτοικοι –μετανάστες στο «μεγάλο μήλο» από το 1964 είχαν κάνει αρκετές προτάσεις παρέμβασης στην πόλη τους  και οι απαντήσεις πάντα αρνητικές. 

             Θέλησαν να πραγματοποιήσουν ένα μεγάλο γεγονός παρέμβασης της τέχνης στην πόλης τοποθετώντας  επτάμιση (7500) χιλιάδες πύλες έντονου πορτοκαλί χρώματος κατά μήκος των 23 μιλίων διαδρόμων του πάρκου της . Έργο με ανθρώπινη κλίμακα   όπου θα άλλαζε την οπτική του πάρκου με την μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στο κόσμο!

 Ήταν μια πολύ φιλόδοξη αλλά και προκλητική από την φύση της ιδέα. Τα αρχικά σχέδια και οι πρώτες επαφές οι δημόσιες εισηγήσεις και παρουσιάσεις   τους γέμισαν ενθουσιασμό . Η πρώτη άρνηση το 1981 δεν πτόησε αλλά πείσμωσε ώστε ή επόμενες προτάσεις να είναι πιο ολοκληρωμένες  και για την ακρίβεια σχεδιασμένες έως τη τελευταία λεπτομέρεια

Τον Ιανουάριο του2003 ο Δήμαρχος Michael Bloomberg έδωσε την έγκριση στο σχέδιο για την πραγματοποίηση . Ο νέος αγώνας άρχιζε 7500  πεντάμετρες πόρτες έπρεπε να κατασκευαστούν και να τοποθετηθούν στον χώρο  . Το παιχνίδι των «πυλών με τα δέντρα εκπληκτικό ,   χρώμα προκλητικό ανοίγει το μάτι διασχίζει το πάρκο, ξεπερνά φυτεύσεις, γραμμές ,οπτικές σε  μία παλλόμενη πορτοκαλί γραμμή. Απολαύστε τις! 

Επιμέλεια: Τάτσης Κων/νος

www.bioprasino.gr

Καταπολέμηση Marchalina hellenica (βαμβακάδας πέυκων)

Σε λίγο καιρό θα έχουμε έξαρση του φαινομένου και καλό είναι να είμαστε έτοιμοι .

            Στα πεύκα  υπάρχει εγκατεστημένο το έντομο Marchalina hellenica που με το ρύγχος του απομυζεί χυμούς από τον ιθμό και το ξύλο του πεύκου αποδυναμώνοντας το. Το έντομο ζεί στον φλοιό του δέντρου μέσα στο φελλό του.

 Για να προστατευτεί παράγει την βαμβακάδα δημιουργώντας αισθητικό πρόβλημα  και το μελίτωμα που γεμίζει τους κορμούς και τους χώρους γύρω από τα δέντρα προσελκύοντας μέλισσες, και προκαλώντας σημαντικές ζημιές ρυπαίνοντας κατασκευές, οχήματα  και χώρους.

Αιώνες στην χώρα μας –κύρια στην Θάσο – βρίσκεται σε ισορροπία  στο οικοσύστημα του  προκαλώντας περιορισμένες φθορές στα πεύκα, αφού από αυτά ζει. Η σημερινή κατάσταση είναι αποτέλεσμα της υπερβολικής ανθρώπινης παρέμβασης. Λόγω των τεχνιτών εμβολιασμών των πεύκων  με το έντομο για να παραχθεί  περισσότερο πευκόμελο μέσα στον αστικό ιστό.

 Η μεγάλη ένταση της προσβολής του εντόμου μπορεί να οδηγήσει και στην καταστροφή των πεύκων λόγω της εξάντλησής τους . Η καταπολέμηση του εντόμου αποτελεί ένα σύνθετο επιστημονικό πρόβλημα ιδιαίτερα τώρα που απαγορεύθηκαν  εντελώς οι ψεκασμοί  των πεύκων με τοξικά σκευάσματα . Οι προτεινόμενες λύσεις είναι:

1.      Πλύση των πεύκων .  Απομακρύνει ποσοστό των εντόμων . μέσα σε ένα έτος ο πληθυσμός των εντόμων επανέρχεται . Μία λύση  είναι η βαφή σε ύψος 2-2,5 μέτρων  με βιολογική κόλλα οπότε τα έντομα που θα πέσουν δεν μπορούν να ξαναδημιουργήσουν φωλιές στο δέντρο. Ποσοστό επιτυχίας 65%

2.      Ο ψεκασμός των πεύκων με έλαια  και γαλακτώματά τους (παραφινέλαιο, κτλ) οπότε στο δέντρο δημιουργείται μία επιφάνεια μη φιλική για το έντομο και πέφτει .   Ποσοστό επιτυχίας 95%

3.      Ψεκασμός με savona(άλατα καλίου λιπαρού οξέως-σαπούνι). Τα ποσοστά επιτυχίας έχουν πολύ  μεγάλη διακύμανση οπότε τα αποτελέσματα είναι αμφίβολά. Ποσοστό επιτυχίας 28-95,3%

4.      H χρήση προληπτικά ταινιών και κολλάς  όπου τα νεα έντομα που θα έρθουν να προσβάλλουν τα πεύκα θα κολλήσουν και δεν α ανέβουν στο δέντρο. Είναι πολύ χρήσιμη μέθοδος και την συνιστούμε όταν υπάρχει μόλυνση σε κοντινά πεύκα αλλά όχι σε αυτό που θέλουμε να προστατεύσουμε  

Όλοι οι τρόποι καταπολέμησης είναι ιδιαίτερα ήπιοι, πρέπει να πραγματοποιηθούν την περίοδο που τα έντομα διερευνούν νέες φωλιές,  -συνήθως 15 Μάιου με 15 Ιούνη -η οποία εξαρτάται από τις καιρικές συνθήκες .  Φέτος μάλλον λόγω καιρικών συνθηκών θα είναι πρώιμη η μετακίνηση των εντόμων.

  Σε προσβεβλημένα πεύκα προτείνουμε την δεύτερη λύση λόγω της μεγάλης αποτελεσματικότητας και του ήπιου χαρακτήρα των σκευασμάτων που δεν έχουν καμία ουσιαστική επίδραση στο περιβάλλον.  Η επίδραση των  ελαιών είναι για περιορισμένο χρονικό διάστημα  και δυστυχώς μετά από ένα έτος θα υπάρχει επιμόλυνση από γειτονικά πεύκα  και σε λίγα έτη θα πρέπει  ξανά να παρέμβουμε για την μείωση του πληθυσμού της Marchalina hellenica. Σε συνδυασμό μάλιστα με ταινίες είναι εξαίρετη η λύση. Τα έντομα θα πέσουν  -ακόμα και με πλύσιμο – και μετά τοποθετούμε ταινίες και ΄την κόλλα οπότε έχουμε πρακτικά καθαρίσει το φυτό. Τα πεσμένα έντομα δεν μπορούν να ξανανέβουν  και τα πεύκα είναι προστατευμένα

 Κωνσταντίνος Τάτσης

 Γεωπόνος ΑΓΣΑ

Για περισσότερα κλικ  www.bioprasino.gr

Πολίτες μετατρέπουν αστικούς χώρους σε λαχανόκηπους

Της Ζωγιας Kουταλιανου

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Διατροφικά σκάνδαλα, αλλά και ακρίβεια ταλαιπωρούν τους σύγχρονους καταναλωτές, προκαλώντας αμφιβολίες για την ποιότητα των μαζικά παραγόμενων τροφίμων που καταναλώνουμε έναντι συχνά ιδιαίτερα δυσανάλογου τιμήματος. Στη Θεσσαλονίκη, όμως, ορισμένα «παιδιά της πόλης», μολονότι δεν σχετίζονται με τη γεωργία, επιχειρούν να λύσουν τον «γόρδιο δεσμό» καλλιεργώντας οι ίδιοι τα δικά τους οπωροκηπευτικά εντός και πέριξ της πόλης και καταθέτοντας έτσι μια εναλλακτική πρόταση για την αξιοποίηση των λιγοστών αστικών και περιαστικών εκτάσεων που έχουν απομείνει αδόμητες.
Συμβολικό ενοίκιο

Η νέα πρωτοβουλία πολιτών, που βρίσκεται ακόμη εν τη γενέσει της και δεν διαθέτει προς το παρόν τίτλο, αλλά ξεπήδησε μέσα από το δίκτυο των «Ομοτράπεζων» –αποτελείται από παραγωγούς και καταναλωτές οι οποίοι στοχεύουν στην αδιαμεσολάβητη προμήθεια αξιόπιστης τροφής– καλεί όσους ενδιαφέρονται σε σχετική συνάντηση στα τέλη του μήνα, με απώτερο στόχο να προωθήσουν την πρακτική των «αστικών αγρών». Πρόκειται για την παραχώρηση μικρών τεμαχίων γης μέσα ή γύρω από τις πόλεις, εκ μέρους της Tοπικής Aυτοδιοίκησης, έναντι συμβολικού ενοικίου στους κατοίκους της περιοχής, για να καλλιεργήσουν τα δικά τους λαχανικά και φρούτα.

Η ιδέα δεν είναι καινοφανής, καθώς σε Ευρώπη και ΗΠΑ ακολουθείται εδώ και περισσότερα από 150 χρόνια, όπως σημείωσε στην «Κ» ο συνταξιούχος καθηγητής Αγροτικής Κοινωνιολογίας ΑΠΘ κ. Γ. Δαουτόπουλος. Κατά τον ίδιο, οι ΟΤΑ μπορούν να επιλέξουν δημοτικές εκτάσεις, να τις προετοιμάσουν κατάλληλα για αγροτική καλλιέργεια και να προσφέρουν προς ενοικίαση τεμάχια 100-200 τ. μ., υπό την προϋπόθεση των εδαφολογικών και ατμοσφαιρικών αναλύσεων που θα διασφαλίσουν πως το συγκεκριμένο κομμάτι αστικής γης είναι κατάλληλο για γεωργική καλλιέργεια.

«Πρόκειται για μια σοβαρή εναλλακτική πρόταση για την αξιοποίηση του λιγοστού ελεύθερου χώρου που έχει απομείνει στις πόλεις και γύρω από αυτές», τόνισε ο κ. Φ. Φωτόπουλος, εκ των πρωτεργατών της προσπάθειας και συντονιστής του δικτύου των «Ομοτράπεζων». Κατά τον ίδιο, η καλλιέργεια αστικών λαχανοκήπων αποτελεί για ορισμένους διασφάλιση της επιβίωσής τους, δεδομένης της αυξημένης ανεργίας, για άλλους εξασφαλίζει το δικαίωμά τους να παράγουν τη δική τους τροφή χωρίς να εξαρτώνται από ένα απρόσωπο σύστημα, ενώ για πολλούς εγγυάται ποιοτική διατροφή. Η συλλογική καλλιέργεια σε αστικούς κήπους στις περιφέρειες των πόλεων κατά τα ευρωπαϊκά και αμερικανικά πρότυπα διαδραματίζει και παιδαγωγικό ρόλο, σύμφωνα με την κ. Δημ. Φωτίδου που μετέχει στη νεότευκτη πρωτοβουλία. «Μας διδάσκει να σεβόμαστε την τροφή μας και το περιβάλλον, αλλά και σωστές καταναλωτικές συνήθειες», παρατήρησε η 55χρονη λογίστρια που στο παρελθόν καλλιεργούσε τα ζαρζαβατικά της στο αγρόκτημα της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής, στο πλαίσιο δεκαετούς προγράμματος ενοικίασης τεμαχίων γης. Σήμερα, πάντως, περισσότερα από 50 άτομα ετησίως παρακολουθούν το εκπαιδευτικό πρόγραμμα ενηλίκων της Σχολής, όπου σε οκτώ στρέμματα διδάσκονται επί 14 εβδομάδες πώς να καλλιεργούν οπωροκηπευτικά, την τρούφα, το αμπέλι.

Στην Αθήνα, στο μεταξύ, οι σχετικές πρωτοβουλίες πολιτών έχουν προχωρήσει στη διεκδίκηση χώρων εντός της πόλης, όπως στην περίπτωση του πάρκου «Αντ. Τρίτση» και του Χαλανδρίου, ενώ η Πρωτοβουλία Πολιτών για Αυτοδιαχειριζόμενο Αγρό στο πρώην Ελληνικό Αεροδρόμιο επιχειρεί την εξασφάλιση χώρου για καλλιέργεια από πολίτες.


ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
www.agri.gr

ΝΟΣΤΙΜΑ ΚΑΙ ΦΡΕΣΚΑ PLEUROTUS OSTREATUS ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ Σας!!

            Τα  καλλιεργούμενα μανιτάρια πλευρώτους είναι νοστιμότατα αλλά και τρόφιμο πολύ θρεπτικό. Αυτό το οφείλουν στην ικανότητα που έχουν να μετατρέπουν με την βοήθεια ενός ενζύμου που διαθέτουν  την κυτταρίνη σε  υψηλής θρεπτικής αξίας ουσίες . Ετσι καλλιεργείτε σε «φτωχό» υπόστρωμα από άχυρα και με την σπορά του μανιταριού έχουμε αυτό το υπέροχό έδεσμα!!.

  Πως όμως παρασκευάζεται αυτό?

Η όλη διαδικασία απλή και αυστηρή. Πρώτα παρασκευάζουμε το υπόστρωμα ανάπτυξης που αποτελείται από μίγμα άχυρων διαφόρων δημητριακών και ψυχανθών όπως σιτάρι, κριθάρι, καλαμπόκι ρεβυθι, φακές,  έτσι ώστε για να έχουμε την μεγαλύτερη παραγωγή θα πρέπει να έχει χαρακτηριστικά όπως υγρασία γύρω στο 70%, ελάχιστα όξινο(6,5 -7)

Αυτό παστεριώνεται ή αποστειρώνεται  με φυσικό τρόπο  δηλαδή θέρμανση ώστε όλοι οι μικροοργανισμοί  και πιθανά άλλοι οργανισμοί να  σκοτώνονται. Ακολουθεί η σπορά στο υπόστρωμα του μυκηλίου του Pleurotus ostreatus σε τελική ποσότητα 2% του υλικού Τοποθετούμε σε σακιά σχετικά μικρά έως 40 εκατοστά γιατί αν είναι μεγαλύτερα μπορεί να «ανάψουν» στο κέντρο και να καταστρέψουν την παραγωγή. 

Σε αυτό το σημείο απαιτείται επώαση του μύκητα ώστε να είναι έτοιμος  για την καρποφορία του. Χρειάζεται σταθερή θερμοκρασία έως 30^ο C , σκοταδι και  και περίπου ένας μήνας ώστε  το μυκήλιο να παραλάβει όλα τα θρεπτικά από το άχυρο να ωριμάσει και να είναι έτοιμο για τα μανιτάρια μας.

Φτάσαμε στο τελικό στάδιο της παραγωγής. Από αυτή την χρονική στιγμή μπορεί η παραγωγή να γίνει και από μη επαγγελματία αφού δεν υπάρχει θέμα με πιθανά λάθη στην παραγωγή. Αν κάτι δεν πάει καλά θα μειώσει την παραγωγή και δεν επηρεάζει το ίδιο το υλικό. Ιδανικές συνθήκες είναι λίγο φώς, λίγο χαμηλότερες θερμοκρασίες(μέγιστη 25^ο C) και αρκετά ψηλή ατμοσφαιρική υγρασία. Αν δεν μπορείτε να τα καταφέρεται  ο καρπός θα είναι το ίδιο εξαιρετικός αλλά  δεν θα έχετε τόση καρποφορία. Τα σακιά έχουν λίγες οπές ώστε να εισάγεται το απαραίτητο οξυγόνο άλλα να μην στεγνώνει το υπόστρωμα. Αν έχετε μεγαλύτερες θερμοκρασίες δροσίστε λιγάκι αλλά μην το σαπίσετε στο νερό. Μπορείτε και με ένα υγρασιόμετρο να μετράτε την υγρασία  Η σωστή λύση είναι να το βάλετε σε ένα  δροσερό μέρος όπως  μια πιλοτή,  θα έχετε έως και τέσσερεις παραγωγές σε ανά δεκαπενθήμερα με την πρώτη σημαντικά μεγαλύτερη από τις άλλες. Το συνολικό βάρος  των μανιταριών μπορεί να φτάσει το 1/3 του βάρους του σάκου. Η συλλογη να γίνεται όταν είναι επίπεδες οι άκρες ή ελαφρά σηκωμένες Τα κομμένα μανιτάρια διατηρείστε τα στο ψυγείο για 10 ημέρες

 Επιμέλεια και συγγραφή : Κώστας Τάτσης

http://www.topiodomi.gr/
Μανιτάρια Πλευρώτους

Μικρά μυστικά της κομποστοποίησης

Τι ρίχνουμε?

·         Λαχανικά, χορταρικά, φρούτα (ωμά ή βρασμένα)

·         Τα φύλλα του κηπου ή του μπαλκονιού

·          Υπολείμματα από σαλάτες, αφού στραγγιστούν τα υγρά

·          Φυτικά υπολείμματα όπως θρυμματισμένοι  βλαστοί, κομμένο γκαζόν

·          Τα τσοφλια των αυγών

·          Στάχτη, από ψησταριά η το τζάκι

·         Πριονίδια ή άλλα τέτοιου τύπου υλικά

·         Το κατακάθι του καφέ, η φίλτρου όπως και τα υπολείμματα τσαγιού

·          Χαρτιά κουζίνας (ρολό κουζίνας, χαρτοπετσέτες, μαλακές σακούλες).

·         Δεν ρίχνουμε φύλλα δάφνης, κλαδιά τριανταφυλιάς

Πως επιταχύνουμε την διαδικασία

1.      Τα υλικά πρέπει να είναι μοιρασμένα πχ όχι 50%σταχτη ή χαρτιά!

2.     Να έχουν όλα  ένα ποσοστό εκτός αν είναι φυτικά. Καλό είναι να είμαστε φυσιολογικοί δηλαδη ότι παράγει ένα σπίτι είναι μια χαρά!

3.     Μην βάζετε πολλές φλούδες από λεμόνια-πορτοκάλια γιατι κατεβάζουν πολύ το ph. Το ιδανικό  είναι έχει τιμή μεταξύ του 5 και του 7,5. Αν είναι πολύ χαμηλό μπορούμε να προσθέσουμε ρυθμιστή,-σταθεροποιητη (συνήθως από CaCO3- ασβεστόλιθο)

4.     Αυξάνουμε την ταχύτητα με bokashi η και γαιοσκώληκές. Με αυτούς έχουμε τελικό υλικό πλουσιότερο σε άζωτο αλλά η θερμοκρασία που λειτουργούν είναι δύσκολα να την έχουμε όλο το χρόνο στην χώρα μας. Τους δροσερούς χρόνους αποδίδουν αλλά το καλοκαιράκι  δεν αντέχουν

5.     Όσο αναδεύουμε τόσο καλύτερο αποτέλεσμα θα έχουμε. Αν δεν έχουμε κάδο  και την Κομποστοποίηση την πραγματοποιούμε σε σωρό καλό είναι να έχουμε σωλήνες που θα φέρνουν φρέσκο αέρα. Οι μικροοργανισμοί και οι γαιοσκωληκες καταναλώνουν οξυγόνο!!

6.     Όταν χρησιμοποιούμε γαιοσκωληκες ο καλύτερος τρόπος είναι να σκαλίζουμε πριν βάλουμε το κάδο, και να τους βάζουμε μαζί με λίγα φύλλα και στην περίμετρο του κάδου

7.     Ο σωρός μας δεν πρέπει να ξεραίνεται πολύ. Αυτό εξαρτάται από το τι ρίχνουμε αν έχει πολλές σαλάτες λάχανα, ντομάτες ή γκαζόν δεν έχουμε πρόβλημα .Αλλιώς  το καλοκαίρι δροσίζουμε

Μυρωδιές υπάρχουν αλλά όταν χρησιμοποιούμε κάδους μόνο όταν ανοίγουμε το καπάκι. Το υλικό το λαβαίνουμε από τις κάτω πόρτες του κάδου και  το χρησιμοποιούμε στο κήπο άμεσα.

Χρόνος. Εξαρτάται από την εποχή και την διαχείριση που κάνουμε. Πρακτικά από 3 έως 6 μήνες

Γεμίζει ο κάδος? Τα φυτικά υλικά είναι γεμάτα νερό και όταν το χάνουν κατά την διάρκεια της μετατροπής τους σε κομπόστα ο όγκος τους μειώνεται δραστικά. Για μια 4 μελή οικογένεια με κήπο 100τμ ένας κάδος 200-300 λίτρων είναι επαρκής. Όσο ο κήπος μεγαλώνει μεγαλώνουν και οι ανάγκες σε μεγαλύτερο κάδο

Έχω μία τετραμελή οικογένεια στο κέντρο της Αθήνας . Με την κομποστοποίηση έχουμε μειώσει τα απορρίμματα στο 50% και με την ανακύκλωση πρακτικά βγάζουμε μια μικρή σακούλα ανά τριήμερο. Δοκιμάστε το!!

www.bioprasino.gr

Παρασκευάστε σαπούνι

(Η συνταγή από την κυρία Στέλλα –Αρφαρά Μεσσηνίας)

Για το σαπούνι χρησιμοποιούμε τα υπολείμματα λαδιού (μούργα).Το λάδι είναι – ιδιαίτερα της κυρίας Στέλλας- καλό  έξτρα παρθένο και για τις ανάγκες του σπιτιού. Ακριβό  και με πολύ κόπο μαζεμένο  για να γίνει σαπουνάκι.

Τα υποβαθμισμένα λάδια τα περνάμε με ένα τούλι ώστε να κρατήσουμε  τα χοντρόκοκκα και τα υπόλοιπα τα βάζουμε στο καζάνι ίση ποσότητα νερού 

Αν βάλουμε πέντε κιλά λάδι θα ρίξουμε και 5 κιλά νερό αρχικά. Παράλληλα θα διαλύσουμε με καυστική ποτάσα-σπίρτο- σε 800-950γρ διαλυμένη σε άλλα 2λίτρα νερού  Αντί για  καυστική ποτάσα μπορούμε να βάλουμε ίση ποσότητα σόδας

Η διαδικασία είναι απλή.

1.   Το λάδι μαζί με το πρώτο νερό  μπαίνουν στο καζάνι και ζεσταίνονται  ώστε  να γίνει καυτό και αρχίζει να βράζει. Τότε η φωτιά χαμηλώνει σχεδόν εντελώς.

2.   Αρχίζουμε να ρίχνουμε την διαλυμένη ποτάσα σιγά-σιγά ανακατεύοντας συνεχώς. Το μίγμα πρέπει να είναι ομοιογενές και να μην κάνει συσσωματώματα. Η ανάδευση καλύτερα να γίνεται με ξύλο ώστε να «κολλάει» πάνω το υλικό Αρχίζει να πήζει δημιουργώντας μία «πάστα»  . Το μίγμα επιπλέει στο υπόλοιπο νερό που έχει σημαντικό ρόλο στο να μην κάψει η φωτιά το λάδι.

3.   Η ποτάσα διαλύεται  μόνο σε καυτό νερό. Ρίχνεται σε πολύ μικρές ποσότητες το διάλυμα  και αργά για να μην κάψει το υλικό 

4.   Στην επιφάνεια βγαίνουν λίγα  σκούρα σπυριά από την αντίδραση του σπίρτου που απομακρύνονται. Όταν σταματήσουν και το μίγμα καθαρίζει  και «ξαστερώνει» έχουμε σχεδόν ολοκληρώσει. Σηκώνουμε το ξύλο που σχεδόν στέκεται μόνο του στο καζάνι μας από την πυκνότητα του μίγματος.

5.   Αν σηκώσουμε το ξύλο το  μίγμα πλέον έχει  συνοχή και ξεκολλά. Ήρθε η ώρα που κλείνουμε την φωτιά.

Τα παλιά χρόνια που τα σκεύη δεν περίσσευαν το υλικό έμενε εκείνα πήξει μία ημέρα με το υπόλοιπο νερό από κάτω στο καζάνι και το σαπούνι απάνω .Την επόμενη ημέρα το χαράζαν με ένα μαχαίρι.

Σήμερα απλώνουμε μία λαδόκολλα και  φτιάχνουμε ένα ξύλινο τελάρο. Με μία κουτάλα γεμίζουμε  το τελάρο- καλούπι με το ζεστό σαπούνι προσέχοντας να μην παίρνουμε παρά ελάχιστο από το υποκείμενο νερό του καζανιού.

Η τέχνη αρχαία και το σαπουνάκι φτωχικό αλλά φίνο.

Αν θέλουμε να το κάνουμε και αρωματικότερο βάζουμε και λίγο αιθέριο έλαιο .Το ρίχνουμε στο τέλος λίγο πρίν να το βγαλουμε γιατι αν είναι ζεστό θα εξατμιστεί.

Σας προτείνουμε δεντρολίβανο ή λεβάντα. Προσωπικά μου αρέσει το απλό του ελαιόλαδου.