Παρασκευή 31 Αυγούστου 2018

Γιατί εθελοτυφλούμε για το μέλλον των πόλεων;

Γιατί εθελοτυφλούμε για το μέλλον των πόλεων;


Του Κώστα Κασσιού, Ομότιμου Καθηγητή ΕΜΠ
       Ο Ομότιμος Καθηγητής Πολεοδομίας κ. Αθ. Αραβαντινός στο πρόσφατο άρθρο του στον «Προμηθέα 9ο τεύχος» -έκδοση του ΕΜΠ- συμπεραίνει μετά τη σχετική σε βάθος και λεπτομερή ανάλυση σεναρίων ότι το μέλλον των πόλεων θα είναι «το αποτέλεσμα της αρμονικής συνεργασίας των τριών ομάδων συντελεστών – αιρετών, τεχνοκρατών και πληθυσμού (πολιτών)»
Η άποψη αυτή είναι σωστή μεν αλλά αναφορικά με το ρόλο του κάθε συντελεστή στο μέλλον των πόλεων  δεν είναι ισοβαρής.
Θεωρώ ότι ο ρόλος των πολιτών έχει μεγαλύτερη βαρύτητα και επιρροή στη διαμόρφωση της δυναμικής των δυο άλλων συντελεστών. Είναι οι πολίτες εκείνοι που εκλέγουν και επιλέγουν τους αιρετούς εκπροσώπους τους και είναι οι πολίτες εκείνοι που αποδέχονται των τεχνοκρατών τις απόψεις λαμβανομένης υπόψη της από του «κοινού» αποδοχής-έγκρισης  των προτάσεων των τεχνοκρατών.
Για τις ελληνικές πόλεις και όχι μόνον το μέλλον είναι συνυφασμένο με την αντίληψη περί ποιότητας ζωής και περιβάλλοντος που οι πολίτες επιθυμούν. Τα αυστηρά ρυμοτομικά σχέδια του σχεδιασμού των πόλεων του παρελθόντος –προϊόντα των τεχνοκρατών –έχουν από μακρού εγκαταλειφθεί και τα διαδέχτηκαν οι δορυφορικές πόλεις με ανοιχτούς ορίζοντες και με άφθονο πράσινο.
Η συνεχώς βελτιούμενη παιδεία των πολιτών σε αστικά και περιαστικά κέντρα δημιουργεί νέες αναζητήσεις αναφορικά με την ποιότητα ζωής τους. Οι αρχές και αναγνωρισμένες αξίες της αειφόρου διαχείρισης των πόλεων, οδηγούν στην απαίτηση από τους πολίτες σε περισσότερο πράσινο, σε καθαρότερη ατμόσφαιρα στην πόλη, σε βελτίωση της κινητικότητας –π.χ εκτεταμένη τη χρήση ποδηλάτου- .
Οι νέες αυτές αντιλήψεις, απόψεις των πολιτών εκφράζονται σε προτιμήσεις  με την επιλογή αιρετών με ανάλογες απόψεις και που τελικά οδηγούν τους τεχνοκράτες – τρίτο συντελεστή – στην προσαρμογή στην υλοποίηση των απαιτήσεων των πολιτών.
Nέες τεχνολογίες – δορυφορικά δεδομένα, drowns, καιρικές προβλέψεις, κλιματική αλλαγή κλπ θα έχουν να παίξουν ένα αποφασιστικό ρόλο στο σχεδιασμό και στη διαμόρφωση των νέων πόλεων και προσαρμογής των παλαιότερων στις σύγχρονες απαιτήσεις διαβίωσης των πολιτών. Μια νέα δυναμική θα αναπτυχθεί με τη δημιουργία περιαστικών ενοτήτων πρασίνου με έντονες αναδασώσεις, με μελέτη για περισσότερη ασφάλεια έναντι φυσικών κινδύνων, πυρκαγιών, πλημμυρών κ.α και την εκ νέου αποκάλυψη της παλαιότερης φυσιογραφικής μορφής της πόλης.
Η βιοποικιλότητα και πανίδα θα γίνουν απαίτηση για την επαναφορά τους στις πόλεις, ενώ η ροή παλαιότερων επιφανειακών ρευμάτων που θα αποκαλυφθούν θα δημιουργήσει νέες συνθήκες τοπο-μικρό κλιματικής βελτίωσης.
Το ανάγλυφο της πόλης θα διαμορφωθεί κατά τέτοιο τρόπο με τη χρήση νέων υλικών επίστρωσης (ψυχρά υλικά) που πλέον η άσκηση με περπάτημα θα αποτελεί ένα σύγχρονο τρόπο κίνησης, μετακίνησης, και σωματικής άσκησης των πολιτών.
Είναι λοιπόν εξάρτηση των απαιτήσεων των πολιτών, το μέλλον των πόλεων που καλόν είναι έγκαιρα, αιρετοί αλλά και τεχνοκράτες να ενστερνιστούν και ανάλογα να πράξουν με τη δημιουργία ενός νέου περιβάλλοντος διαβίωσης στις πόλεις με συνεργό και σύμμαχο τη φύση που κατά τον  Bakon πρέπει να υπακούεται και όχι να χειραγωγείταi

 πηγη:https://ecozen.gr
 Άρθρα του Κ Κασσιού :

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Πέμπτη 23 Αυγούστου 2018

ΞΗΡΕΣ ΖΩΟΤΡΟΦΕΣ & ΕΝΤΟΜΑ






ΞΗΡΕΣ   ΖΩΟΤΡΟΦΕΣ
&   ΕΝΤΟΜΑ

Αρκετές φορές, μπορεί να παρατηρήσουμε σε ξηρές ζωοτροφές, ιδίως σε ανοιχτές (χύμα) και συνήθως  το καλοκαίρι με υψηλές θερμοκρασίες, να εμφανίζονται έντομα (σκαθαράκια, πεταλουδίτσες ή οι προνύμφες τους).
Παρασιτούν, μολύνουν και αλλοιώνουν την τροφή και μπορεί να  μεταφέρουν ασθένειες (όπως η Salmonella sp.) στα ζώα και να  προκαλέσουν ζημιές στις κατοικίες.
Τα 2 πιο συνηθισμένα είναι:
→ Σκαθαράκια Dermestes και
→ Πεταλουδίτσες Plodia
Dermestes

Το μήκος των σκαθαριών  είναι περίπου 5,8–6,3 χιλιοστά, γενικώς οβάλ, μαύρα ή καστανόμαυρα και συνήθως γυαλιστερά.
Οι προνύμφες αυτών των σκαθαριών είναι παμφάγες: τρέφονται με νεκρό και αποξηραμένο ζωικό υλικό (τροφές για κατοικίδια), συμπεριλαμβανομένων νεκρών σωμάτων, αποξηραμένου κρέατος και ψαριών και με μέρη σώματος τους όπως οστά, τρίχα, δέρμα και φτερά. 
Οι προνύμφες μπορούν να ανοίξουν τρύπες σε μονωτικά πάνελ από αφρώδες εξηλασμένο πολυστυρένιο (styrofoam), υαλόνημα (fibreglass) και πολυστυρένιο.


Plodia
Ο σκώρος τροφίμων Plodia interpunctella, μοιάζει αρκετά με τους σκώρους των ρούχων.
Οι πεταλουδίτσες έχουν μήκος 8-10 χιλιοστά με άνοιγμα πτερύγων 16-20 χιλιοστά. Τα πίσω δύο τρίτα των πρόσθιων πτερύγων τους είναι γενικά ερυθροκαστανού χρώματος με λαμπρότητα χαλκού. Οι οπίσθιες, γενικά, είναι ομοιόμορφα γκρίζες.
Όταν αυτές οι προνύμφες μεγαλώσουν, μετρούν περίπου 12-14 mm.
Οι προνύμφες (δηλαδή οι μικροσκοπικές κάμπιες που γίνονται πεταλουδίτσες) τρώνε -σχεδόν- όλες τις ξηρές τροφές που φυλάμε. (Αλεύρι, σιμιγδάλι, δημητριακά, ζάχαρη, κακάο, ξηρούς καρπούς, τροφές για κατοικίδια, αποξηραμένα φρούτα, ψωμί, φρυγανιές, μπισκότα, μπαχαρικά κ.ά.) …

                                                                                                                  



                                                                









 Ομότιμος Καθηγητής Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών
















Αρθρα του Κ Μπουχέλου:
του Κ.Μπουχελου:

Μια πρόταση για τους φοίνικες

Η «άμπελος του θεού των κεραυνών» και ο καρκίνος

Ακάρεα της σκόνης του σπιτιού





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δευτέρα 13 Αυγούστου 2018

Γλυκάνισος







Γλυκάνισος
Το άνισο   (Pimpinella anisum), λέγεται επίσης και γλυκάνισος ή το γλυκάνισο (aniseed). 
Είναι ανθοφόρο φυτό στην οικογένεια των Απιίδων (Apiaceae) ή Σκιαδανθών (Umbelliferae), ιθαγενές στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και τη Νοτιοδυτική Ασία.
Το όνομα "anise" προέρχεται από το ελληνικό, άνισος (= ακανόνιστος).
Eίναι ποώδες  πολυετές φυτό,  εξελισσόμενο σε ύψος 0,9 μ.) ή περισσότερο. Τα φύλλα στη βάση του φυτού είναι απλά, μήκους 1–5 εκ., ενώ τα φύλλα που είναι υψηλότερα στους μίσχους, είναι πτεροειδή, διαιρούμενα σε πολυάριθμα μικρά φυλλαράκια. 
Μαγειρική:
Το άνισο είναι γλυκό και πολύ αρωματικό, διακρίνεται δε από τη χαρακτηριστική γεύση του.
Οι σπόροι, ολόκληροι ή αλεσμένοι, χρησιμοποιούνται για την προετοιμασία τσαγιού (μόνοι τους ή σε συνδυασμό με άλλα αρωματικά βότανα), καθώς και σε μια μεγάλη ποικιλία βιομηχανιών ζαχαρωδών προϊόντων, συμπεριλαμβανομένων των μαύρων φασολιών ζελέ, τις Βρετανικές μπάλες γλυκάνισου, τα Αυστραλιανά humbugs, τις ροδέλες άνισου Νέας Ζηλανδίας, τα Ιταλικά pizzelle, τα Γερμανικά pfeffernüsse και springerle, τα Αυστριακά anisbögen (παραδοσιακά Αυστριακά - Ελβετικά μπισκότα με γλυκάνισο), τα Ολλανδικά muisjes, bizcochitos του Νέου Μεξικο και picarones του Περού. Είναι βασικό συστατικό στο Μεξικανικό atole de anís και champurrado, που είναι παρόμοιο με την καυτή σοκολάτα και στην Ινδία, λαμβάνεται ως χωνευτικό μετά τα γεύματα.

Ποτά:
Το γλυκάνισο χρησιμοποιείται για να προσδώσει γεύση, στο Ελληνικό ούζο, στο arak της Μέσης Ανατολής, στο aguardiente της Κολομβίας, στο Γαλλικό  anisette pastis,  στο mastika της Βουλγαρίας , στο Γερμανικό Jägermeister, στο Ελβετικό Appenzeller Alpenbitter, στο Ιταλικό sambuca, στο Ολλανδικό Brokmöpke, στο Πορτογαλικό, Περουβιανό και Ισπανικό anísado και Herbs de Majorca, στο Μεξικανικό Xtabentún, και στην Τουρκική ρακή.

Ιατρική:
Η κύρια χρήση του γλυκάνισου στην παραδοσιακή Ευρωπαϊκή βοτανική ιατρική ως διαλυτικό αερίων (μειώνοντας τον μετεωρισμό).
Το άνισο έχει επίσης χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία των εμμηνορροϊκών κραμπών και των κολικών. 
Το αιθέριο έλαιο, φέρεται να έχει χρησιμοποιηθεί ως εντομοκτόνο, κατά των ψειρών και των ακάρεων.

Ιστορία:
Ο γλυκάνισος αναφέρεται ήδη στον διάσημο παπύρο Ebers, που γράφτηκε γύρω στο 1550 π.Χ. Στην αρχαιότητα, ήταν ένα συστατικό της πανάκειας «theriak»  (από το therapeutik = θεραπευτικό) , την οποία ο Πλίνιος λέει  ότι ήταν αποτελεσματικός σε όλες τις ασθένειες και τις δηλητηριάσεις. (Πανάκεια = τα πάντα ακέω = θεραπεύω).
Δεδομένου ότι ο γλυκάνισος θεωρήθηκε ως διεγέρτης της ορέξεως, ονομάστηκε επίσης aniketon (= το αήττητο).
Οι αρχαίοι Ρωμαίοι προσέφεραν συχνά κέικ, καρυκευμένο με γλυκάνισο στο τέλος των συμποσίων ως χωνευτικό.
















                                                                Κωνσταντίνος Θ. Μπουχέλος
 Ομότιμος Καθηγητής Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών
















Αρθρα του Κ Μπουχέλου:
του Κ.Μπουχελου:

Μια πρόταση για τους φοίνικες

Η «άμπελος του θεού των κεραυνών» και ο καρκίνος

Ακάρεα της σκόνης του σπιτιού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)