Καλλιέργεια Μαρουλιού

• 
  

Το μαρούλι είναι ένα εύκολο στην καλλιέργεια λαχανικό. Είναι βασικό συστατικό σε πολλές σαλάτες. Τα πλούσια σε χλωροφύλη φύλλα του είναι πολύ θρεπτικά.Από το φυτό, μπορείτε να αφαιρείτε τμηματικά λίγα λίγα φύλλα για τη σαλάτα σας, ή να βγάλετε όλο το φυτό.Τα πιο νόστιμα φύλλα βρίσκονται στο εσωτερικό του (καρδιά του μαρουλιού), αλλά τα εξωτερικά είναι αυτά που έχουν την περισσότερη χλωροφύλλη και είναι πιο θρεπτικά.

 Εποχή Σποράς Ιανουάριος, Φεβρουάριος, Αύγουστος, Σεπτέμβριος, Οκτώβριος, Νοέμβριος, Δεκέμβριος

Εποχή Μεταφύτευσης Ιανουάριος, Σεπτέμβριος, Οκτώβριος, Νοέμβριος, Δεκέμβριος

Σπορά Μαρουλιών

Μπορείτε να σπείρετε τα μαρούλια απευθείας στον κήπο ή το χωράφι, ή να τα ξεκινήσετε από φυτώριο και στη συνέχεια να μεταφυτεύσετε τα σπορόφυτα.

Το μαρούλι είναι ένα λαχανικό που μπορείτε να φυτεύσετε σχεδόν όλες τις εποχές του έτους. Θα έχετε όμως καλύτερα αποτελέσματα αν η θερμοκρασία είναι κάτω από 21 βαθμούς Κελσίου. Οι σπόροι χρειάζονται φως για να βλαστήσουν.

Αν σκοπεύετε να φυτέψετε τα μαρούλια τον Αύγουστο, τότε καλό θα είναι να φυτέψετε τους σπόρους μαρουλιού σε ένα φυτώριο μέσα στο σπίτι. Φροντίστε το φυτώριο να βρίσκεται σε ένα δροσερό μέρος και να το βλέπει το φως.

Αν θέλετε να έχετε συνεχή συγκομιδή, να σπέρνετε νέα μαρούλια κάθε 2 με 3 εβδομάδες.

Αποστάσεις σποράς μαρουλιών

Μπορείτε να σπείρετε τα μαρούλια σε αποστάσεις 20 με 25 εκατοστά.

Πότισμα μαρουλιών

Τα μαρούλια χρειάζονται σταθερό και συχνό πότισμα.

Πληροφορίες για το Έδαφος

Τα μαρούλια προτιμούν χώμα που είναι καλά αποστραγγιζόμενο και πλούσιο σε οργανικά στοιχεία.

Ασθένειες και Εχθροί

Αγρότιδες ή Καραφατμέ ή Κοφτοσκούληκα

Αλευρώδης

Αλευρώδης των Θερμοκηπίων

Αφίδες Λαχανικών

Βοτρύτης (Gray Mold)

Κάμπιες Λεπιδοπτέρων Pieris brassicae

Κοινός Τετράνυχος (κίτρινος)

Πράσινο σκουλήκι

Φθοριμαία

Ωΐδιο αγγουριάς

Βοτανικές ποικιλίες

Υπάρχουν πάρα πολλές ποικιλίες μαρουλιού που μπορούν να διακριθούν σε 4 βοτανικές ποικιλίες.

* Ο φυλλώδης τύπος , στον οποίο τα φύλλα σχηματίζονται σαν ρόδα και δεν έχουν κεφαλή. Φύονται κατά δεκάδες και ανανεώνονται όταν τα πρώτα φύλλα κοπούν. Είναι κατσαρά ή μοιάζουν με της βελανιδιάς. Το χρώμα τους είναι πράσινο , ανοιχτό πράσινο ή και κόκκινο.

Στον τύπο αυτό ανήκουν οι ποικιλίες σαλάτες Νεαπόλεως, αντιδομάρουλα και τα κοινά μαρούλια.

* Ο κεφαλωτός τύπος, με παχιά, μαλακά φύλλα που σχηματίζουν μία συμπαγή κεφαλή. Οι ποικιλίες εδώ είναι τα κόκκινα κλειστά μαρούλια, Μπατάβια, Σαλαμάνδρα, Νιού Γιορκ Ιμπέριαλ και άλλες.

* Ο τύπος μαρουλιού-σπαραγγιού με στενά φύλλα και παχύ σαρκώδη βλαστό. Οι ποικιλίες αυτού του τύπου καλλιεργούνται στην Ασία κυρίως για τους βλαστούς τους.

* Ο τύπος ρωμάνα με λεία σκληρά και ανορθωμένα φύλλα που σχηματίζουν ψηλή κεφαλή. Έχουν πολύ λεπτή γεύση και η υφή τους είναι τραγανή. Εδώ έχουμε τις ποικιλίες Σκουροπράσινο, λευκό Παρισιού και Κωνσταντινούπολης

Πηγή:fytokomia.gr

για πληροφορίες στο 2106017403  και www.bioprasino.gr

Σιδηροδρομικό τούνελ γίνεται φυτεία μανιταριών!.

Μια εγκαταλειμμένη σιδηροδρομική σήραγγα στη Νότια Νέα Ουαλία της Αυστραλίας, που κατασκευάστηκε το 1866 και χρησιμοποιήθηκε μέχρι το 1919, αποτελεί σήμερα τον κατάλληλο τόπο καλλιέργειας εξωτικών μανιταριών που φύονται μόνο σε ορεινές περιοχές της Κίνας και της Ιαπωνίας.

Η σιδηροδρομική σήραγγα παρέμεινε αχρησιμοποίητη για αρκετά χρόνια μέχρι που ο μικροβιολόγος  Δρ Noel Arrold τη μετέτρεψε σε ένα πρωτότυπο φυσικό «θερμοκήπιο» καλλιέργειας μανιταριών, την πρώτη μανιταρο-φυτεία αυτού του είδους στην Αυστραλία.

«Το τούνελ βρίσκεται κάτω από έναν βράχο, σε 30 περίπου μέτρα βάθος, χωρίς ηλιοφάνεια και με μια σταθερή θερμοκρασία 15 βαθμούς Κελσίου. Το μόνο φως που υπάρχει εδώ διαρκεί κάποιες ώρες και παράγεται τεχνητά με λαμπτήρες φθορισμού», λέει ο καθηγητής.

Οι ποικιλίες που καλλιεργούνται είναι τα εξωτικά Shiitake, Oyster, Shimejii και Wood Ear, τα οποία αναπτύσσονται στο δροσερό, υγρό και αμυδρά φωτισμένο περιβάλλον της σήραγγας, που μοιάζει με τις συνθήκες που υπάρχουν στα μέρη όπου αυτοφυούν τα εν λόγω μανιτάρια.

Η παραγωγή είναι σχετικά μικρή, περίπου 1.500 κιλά μανιταριών την εβδομάδα, αλλά η καλλιέργεια θεωρείται υψηλής ποιότητας και αξίας, καθώς η διαδικασία παραγωγής γίνεται χωρίς χημικές ουσίες, με χαμηλή κατανάλωση ενέργειας και χρησιμοποιώντας άχρηστα υλικά όπως, για παράδειγμα, πλαστικές σακούλες.

πηγη:perierga.gr

το δημοσίευμα δεν ειναι ακριβές αφου απο τις φωτογραφίες βλέπουμε και αγαρίτες και Πλέυρώτους....αλλα ειναι ενδιαφέρον!!

Κ. Τάτσης

Η ΜΕΤΑΦΥΤΕΥΣΗ ΤΩΝ ΛΑΧΑΝΙΚΩΝ ΣΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΤΟΥ ΛΑΧΑΝΟΚΗΠΟΥ

Επιλογή φυτών για μεταφύτευση

www.bioprasino.gr

Είναι από τους σπουδαιότερους παράγοντες για ένα καλό ξεκίνημα της καλλιέργειας μας. Τόσο τα φυτά που εμείς έχουμε σπείρει σε σπορεία όσο και τα έτοιμα σπορόφυτα που αγοράζουμε από τα φυτώρια ή τα κέντρα κήπου, είναι ανάγκη να πληρούν ορισμένες προδιαγραφές. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να αποφύγουμε να αγοράσουμε ή να επιλέξουμε από το σπορείο μας φυτά ταλαιπωρημένα, διψασμένα, όσα δεν έχουν έντονο πράσινο χρωματισμό ή έχουν σημάδια από ασθένειες ή έντομα ( φαγώματα. Τρύπες) στο φύλλωμα τους. Ειδικά όταν αγοράζουμε έτοιμα σπορόφυτα πρέπει επί πλέον να πληροφορηθούμε και για την ποικιλία στην οποία ανήκουν για να διαπιστώσουμε αν ταιριάζει στις ιδιαίτερες συνθήκες του λαχανόκηπου μας και για να σιγουρευτούμε για τις φροντίδες που θα απαιτηθούν μετέπειτα.

Μεταφυτευτικό σοκ

www.bioprasino.gr

Όταν τα λαχανικά μας μεταφυτεύονται από κιβώτια σποράς ή κατευθείαν από το έδαφος του σπορείου, τότε χάνεται ή τραυματίζεται το 22-50% από το ριζικό τους σύστημα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση μιας μάλλον προσωρινής μάρανσης στα φυτά, η οποία οφείλεται στην αδυναμία της ρίζας να απορροφήσει αρκετό νερό για ένα διάστημα. Όσο οι συνθήκες (υψηλή θερμοκρασία και ένταση φωτισμού, έντονος αέρας) ευνοούν την απώλεια νερού τα νέο-φυτεμένα λαχανικά μας και όσο μεγαλύτερες είναι οι ζημιές στις ρίζες τους από την μεταφύτευση, τόσο μεγαλύτερο είναι το σοκ. Για λιγότερο μεταφυτευτικό σοκ, προτείνεται γενικά η μεταφύτευση να γίνεται αργά το απόγευμα ή σε μέρες με συννεφιά και άπνοια. Βέβαια τα φυτά που έχουν σπαρθεί σε κύβους εδάφους ή σε ατομικά γλαστράκια-σακουλάκια συνήθως δεν εμφανίζουν μεταφυτευτικό σοκ, αλλά και αν εμανίσουν δεν είναι μεγάλης έντασης. Ανάλογα λοιπόν με τις διαταραχές που παρουσιάζονται κατά την μεταφύτευση μπορούμε να κατατάξουμε τα λαχανικά ως εξής:

Λαχανικά που μεταφυτεύονται εύκολα:

Λάχανο, λάχανο βρυξελλών, μπρόκολο, μαρούλι, σέσκουλο, τομάτα.

Λαχανικά που χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή κατά την μεταφύτευση:  

Κουνουπίδι, κρεμμύδι, μελιζάνα, πιπεριά, σέλινο.

Λαχανικά που παρουσιάζουν δυσκολίες κατά την μεταφύτευση:

Αγγούρι, κολοκυθάκι, πεπόνι, τα ριζώδη λαχανικά και τα ψυχανθή.

Διαμόρφωση εδάφους πριν την μεταφύτευση

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι διαμόρφωσης του εδάφους οι οποίοι εφαρμόζονται ανάλογα με την περίπτωση.

Οι πιο βασικοί είναι:

1.     Επίπεδη διαμόρφωση του εδάφους.

2.     Δημιουργία αναχωμάτων ύψους 10-15 εκ. τα οποία γίνονται, είτε ως απλό «σαμάρι» κατά μήκος του οποίου θα γίνει φύτευση μονής σειράς φυτών, είτε ως «τραπέζι» κατά μήκος του οποίου θα γίνει φυτευθούν δύο ή περισσότερες σειρές φυτών.

3.     Δημιουργία αβαθών αυλάκων (5-10 εκ.) κατά μήκος των οποίων θα γίνει η φύτευση των λαχανικών και οι οποίες καλύπτονται μετά την ολοκλήρωση της μεταφύτευσης.

4.     Δημιουργία αυλακιών άρδευσης και στην συνέχεια φύτευση των φυτών στα πρανή τους.

Η δημιουργία αναχωμάτων επιλέγεται όταν το έδαφος του λαχανόκηπου είναι βαρύ έτσι ώστε να διευκολύνεται η καλή στράγγιση της περίσσειας νερού και επιπλέον για την πρωίμιση της παραγωγής, επειδή οι ρίζες μέσα σε αυτά θερμαίνονται καλύτερα. Το μειονέκτημα είναι ο κόπος και το κόστος που απαιτείται για την κατασκευή τους. Η φύτευση σε αβαθή αυλάκια έχει το πλεονέκτημα ότι συγκρατεί το νερό και τα λιπάσματα κατά μήκος της γραμμής φύτευσης και επιπλέον μεταξύ των γραμμών το έδαφος διατηρείται στεγνό υποβοηθώντας με αυτό τον τρόπο τις μετακινήσεις του κηπουρού.

Η διαδικασία της φύτευσης

Την προηγούμενη μέρα πριν την μεταφύτευση ή μερικές ώρες πριν τα φυτά ποτίζονται με άφθονο νερό για να μπορεί η μπάλα χώματος να διατηρήσει το σχήμα της κατά την μεταφύτευση και έτσι οι ρίζες των λαχανικών να υποστούν την λιγότερη δυνατή ζημιά. Στην συνέχεια καθορίζονται οι θέσεις που θα γίνουν οι φυτεύσεις των λαχανικών. Κατά το άνοιγμα των οπών φύτευσης προσέχουμε ώστε να μπορούν τα λαχανικά μας να χωρέσουν με την μπάλα χώματος. Αν είναι εφικτό καλό είναι στην βάση του λάκκου φύτευσης να ρίξουμε λίγη χωνεμένη κοπριά ή άλλο οργανικό υλικό (π.χ. κομπόστ, συσκευασμένο χώμα, κτλ) ή έστω το πρώτο επιφανειακό χώμα που βγάλαμε κατά την διάνοιξη των οπών. Το επόμενο βήμα είναι η προσεκτική απομάκρυνση των φυτών από τα ατομικά γλαστράκια ή τα σακουλάκια και η τοποθέτηση τους στο κέντρο των οπών φύτευσης. Το βάθος που φυτεύουμε πρέπει να είναι το ίδιο ή το πολύ 2 εκατοστά βαθύτερο από τη θέση του φυτού στο σπορείο ή στα ατομικά γλαστράκια κτλ. Μετά την τοποθέτηση των φυτών, προστίθεται μέρος του εδάφους που είχαμε απομακρύνει για την κάλυψη των κενών και στην συνέχεια το έδαφος πιέζεται ελαφρά έτσι ώστε οι ρίζες να έρθουν σε καλή επαφή μαζί τους.

Εργασίες μετά την μεταφύτευση

Η πρώτη εργασία μετά την μεταφύτευση είναι το πότισμα των φυτών, το οποίο ουσιαστικά βοηθάει ώστε οι ρίζες να έρθουν σε καλύτερη επαφή με το έδαφος του λαχανόκηπου. Για την καλύτερη ανάπτυξη των νέων ριζών συνιστάται το πρώτο νερό να περιέχει διαλυμένες και μερικές ποσότητες λιπασμάτων. Συνήθως η παρασκευή διαλύματος αυτού το οποίο ονομάζεται «διάλυμα αφύπνισης», γίνεται μια μέρα πριντην μεταφύτευση. Αν για παράδειγμα χρησιμοποιηθεί λίπασμα τύπου 10-50-10, τότε διαλύονται σε 100 λίτρα νερού 350-500 γραμμάρια λιπάσματος και την μεταφύτευση εφαρμόζεται στο κάθε φυτό ποσότητα διαλύματος 0,5-0,6 λίτρων. Αντί χημικών λιπασμάτων μερικοί παραγωγοί προσθέτουν στο νερό το οποίο βρίσκεται σε βαρέλια, ποσότητα χωνεμένης κοπριάς για να σχηματιστεί πυκνός χυλός.

Στη συνέχεια από το χυλό αυτό προσθέτουν 0,5-0,6 λίτρα σε κάθε φυτό. 

Πηγή : Αγρότυπος

για πληροφορίες στο 2106017403  και www.bioprasino.gr

Αντιμετώπιση ζιζανίων στην βιολογική καλλιέργεια

Η γενικότερη προσέγγιση του προβλήματος των ζιζανίων στη βιολογική γεωργία δε θέλει να τα βλέπει σαν εχθρούς. Ο κύριος στόχος της βιολογικής διαχείρισης ζιζανίων είναι να μεταφέρουμε τα ζιζάνια σ’ ένα επίπεδο όπου δεν θα δημιουργούν ανταγωνισμό. Ο έλεγχος τους στη Βιολογική γεωργία επιτυγχάνεται με πολλούς τρόπους.

 ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

 Τα κυριότερα προληπτικά μέτρα που λαμβάνονται για την αντιμετώπιση των διαφόρων ζιζανίων είναι η χρησιμοποίηση σπόρου σποράς, κοπριάς και κάθε άλλου υλικού απαλλαγμένου από σπόρους ή όργανα αγενούς αναπαραγωγής των ζιζανίων και ο επιμελής καθαρισμός των μηχανημάτων που χρησιμοποιήθηκαν σε μολυσμένες από ζιζάνια περιοχές πριν από τη χρησιμοποίησή τους σε μη μολυσμένες περιοχές.

 ΒΟΤΑΝΙΣΜΑ

 Είναι η αρχαιότερη αλλά και η απλούστερη μέθοδος καταπολέμησης των ζιζανίων. Η μέθοδος αυτή, η οποία συνίσταται στην αφαίρεση των ζιζανίων με το χέρι, τείνει να εγκαταλειφθεί επειδή είναι επίπονος, χρονοβόρος και χαρακτηρίζεται από το υψηλό κόστος και την αδυναμία εφαρμογής σε μη γραμμικές καλλιέργειες.

 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΦΥΣΙΚΩΝ ΕΚΧΥΛΙΣΜΑΤΩΝ

 Διάλυμα σαπουνιού με οινόπνευμα

 Για την παρασκευή ενός λίτρου διαλύματος, διαλύουμε 20 γραμμάρια πράσινο σαπούνι (4 κουταλάκια γλυκού) σε λίγο ζεστό νερό και αφού συμπληρώσουμε την υπόλοιπη ποσότητα του νερού (μέχρι να γίνει ένα λίτρο) προσθέτουμε 10 γραμμάρια φωτιστικό οινόπνευμα (2 κουταλάκια γλυκού). Ψεκάζοντας με το διάλυμα, μπορούμε να περιορίσουμε τις προσβολές -εφόσον βρίσκονται στα πρώτα στάδια- από μελίγκρες, αλευρώδεις, ακάρεα (τετράνυχοι) και από άλλα έντομα που απομυζούν τους χυμούς των φυτών μας. Είναι το μοναδικό σκεύασμα, που θα το βρούμε και στην αγορά, με άδεια κυκλοφορίας. Η δραστική ουσία είναι άλατα λιπαρών οξέων καλίου και τα εμπορικά σκευάσματα που κυκλοφορούν είναι Acaridoil, Duxon, Savona.

 Παρασκεύασμα πρόπολης

 Η πρόπολη είναι το τελικό προϊόν της επεξεργασίας των ρητινών που συλλέγονται από τις μέλισσες από διάφορες φυτικές πηγές (πεύκα, ιτιές, οξιές, λεύκες, βελανιδιές κ.λπ.). Εχει χρώμα σκούρο καφέ, υφή κολλώδη σε θερμοκρασία άνω των 25° C και άρωμα που θυμίζει βανίλια και μέλι. Οι μέλισσες χρησιμοποιούν την πρόπολη ως δομικό και απολυμαντικό υλικό, καθώς επίσης και για να βαλσαμώσουν τους εισβολείς της κυψέλης. Τα παρασκευάσματά της μπορούν να βοηθήσουν στην προστασία από μυκητολογικά και βακτηριολογικά προβλήματα σε πλήθος καλλιεργειών. Βοηθάει, επίσης, στην επούλωση των πληγών του κλαδέματος και των φυσικών καταστροφών (όπως χαλάζι, παγετός κ.λπ.). Μπορούμε να την προμηθευτούμε από κάποιο μελισσοκόμο και να παρασκευάσουμε τα δικά μας διαλύματα. Βάζουμε την αναγκαία ποσότητα πρόπολης στην κατάψυξη και αφού ξεραθεί τελείως, την τρίβουμε με έναν απλό τρίφτη ώστε να γίνει όσο πιο ψιλή γίνεται. Στη συνέχεια, διαλύουμε 150 γρ. πρόπολη, σε 1 λίτρο νερό προσθέτοντας 1 γρ. λεκιθίνη σόγιας ως βοηθητικό της διάλυσης και σε ένα άλλο μπουκάλι, 300 γρ. πρόπολη σε 900 γρ. φωτιστικό οινόπνευμα, προσθέτοντας και πάλι 1 γρ. λεκιθίνη. Τα διαλύματα παραμένουν για 20 ημέρες στα μπουκάλια και κάθε 2 μέρες τα αναδεύουμε ώστε να διαλυθούν καλύτερα. Αφού τα φιλτράρουμε τα τοποθετούμε ξεχωριστά σε σκούρα μπουκάλια και τα φυλάμε σε σκοτεινό μέρος. Οταν έχουμε μυκητολογικά προβλήματα στα λουλούδια ή στα φυτά του κήπου, μπορούμε να βάλουμε 10 γρ. αλκοολικού μαζί με 10 γρ. υδάτινου διαλύματος σε 10 λίτρα νερό και εάν θέλουμε να το ενισχύσουμε προσθέτουμε και 20 γρ. υδατοδιαλυτό θειάφι. Με αυτό ψεκάζουμε τα φυτά μας, τις απογευματινές ώρες όταν ο ήλιος έχει πέσει αρκετά.

 Παρασκεύασμα από το ξύλο της Κάσσιας

 Τη βρίσκουμε στα καταστήματα που διακινούν βότανα, υπό μορφήν τριμμάτων ξύλου. Προέρχεται από το τροπικό δένδρο Quassia Amara. Στο παρελθόν, με τα τρίμματα του ξύλου, έφτιαχναν τσάι με το οποίο καταπολεμούσαν τα σκουληκάκια στο έντερο των μικρών παιδιών.

 Παίρνουμε 50 γραμμάρια τριμμάτων ξύλου (όσο πιο θρυμματισμένα τόσο καλύτερα) τα οποία τα βράζουμε 1 ώρα σε 1 λίτρο νερό. Αφού τα αφήσουμε 24 ώρες, τα φιλτράρουμε, προσθέτουμε 100 γραμμάρια πράσινο σαπούνι διαλυμένο σε 4 λίτρα νερό και με αυτό το διάλυμα μπορούμε να ελέγξουμε τους πληθυσμούς αρκετών μυζητικών εντόμων (μελίγκρες, ψώρες, κ.λπ.)

 Μπετονίτης

 Μπορούμε να τον προμηθευτούμε από τα καταστήματα που πωλούν υλικά για την οινοποίηση. Είναι ένα πέτρωμα σε μορφή πολύ ψιλής σκόνης. Διαλύουμε σε ένα λίτρο νερό 40 γραμμάρια μπετονίτη, 20 γραμμάρια πράσινο σαπούνι, 10 γραμμάρια φωτιστικό οινόπνευμα, 5 γραμμάρια εκχύλισμα φυκιών (κυκλοφορούν αρκετά σκευάσματα στο εμπόριο) και 2 – 3 γραμμάρια υδατοδιαλυτό θειάφι. Με αυτό το διάλυμα μπορούμε να ψεκάσουμε τα φυτά μας με πολύ καλά αποτελέσματα, όταν υπάρχουν προσβολές από μυζητικά έντομα (μελίγκρες, ακάρεα, κ.λπ.)

 Παρασκεύασμα από πολυκόμπι

 Βοηθάει στην ανάπτυξη των φυτών, στην ενδυνάμωση της φυσικής τους άμυνας, στον έλεγχο του πληθυσμού αρκετών εχθρών (καρπόκαψα, μύγα της κερασιάς, ακάρεα κ.λπ.), αλλά ιδιαίτερα βοηθάει στα μυκητολογικά προβλήματα (ωίδιο, περονόσπορος, μονίλια, βοτρύτης κ.λπ.). Χρησιμοποιούμε όλο το φυτό, που μπορείτε να μαζέψετε οι ίδιοι, εκτός από τις ρίζες. Για κάθε κιλό φρέσκου φυτού χρησιμοποιούμε 10 λίτρα νερό. Αφήνουμε να μουλιάσει για μία ώρα, το διαλύουμε σε 30 λίτρα νερό και ψεκάζουμε. Οταν χρησιμοποιούμε αποξηραμένο φυτό (150 – 200 γραμμάρια/10 λίτρα νερό) θα πρέπει πριν κάνουμε την τελική διάλυση να το βράσουμε για λίγα λεπτά.

 Παρασκεύασμα από αψιθιά

 Βοηθάει στον έλεγχο του πληθυσμού αρκετών εχθρών (μελίγκρες, μυρμήγκια, ακάρεα, καρπόκαψα, κάμπια του λάχανου κ.λπ.).

 Χρησιμοποιούμε όλο το φυτό, χωρίς τις ρίζες. Η κατάλληλη εποχή για τη συγκομιδή της είναι από το καλοκαίρι έως την αρχή του φθινοπώρου (πριν από την πλήρη άνθιση). Χρειαζόμαστε 500 γραμμάρια φρέσκου φυτού ή 30 γραμμάρια αποξηραμένου για κάθε 10 λίτρα νερό. Βράζουμε το νερό και το ρίχνουμε σε ένα δοχείο μαζί με την αψιθιά. Μόλις κρυώσει, ψεκάζουμε απευθείας τις καλλιέργειές μας σε αραιώσεις που ποικίλλουν ανάλογα με το πρόβλημα. Στην περίπτωση των μυρμηγκιών ψεκάζουμε στο έδαφος.

 Oλα τα παραπάνω σκευάσματα για να «λειτουργήσουν» χρειάζονται τουλάχιστον 3-4 επαναλήψεις, ανά 2-3 ημέρες. Επίσης, οι επεμβάσεις θα πρέπει να γίνονται με την εμφάνιση του προβλήματος. Σε διαφορετική περίπτωση, δεν θα μας δώσουν ικανοποιητικά αποτελέσματα.

 Τελειώνοντας, θα πρέπει να πούμε ότι τα εκχυλίσματα φυτών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον έλεγχο εχθρών και ασθενειών είναι πάρα πολλά. Εκτός από αυτά που αναφέραμε παραπάνω, μπορούν να χρησιμοποιηθούν επίσης: φτέρες, ευκάλυπτος, καμφορά, μέντα, δυόσμος, σκόρδο, κρεμμύδι, καρότο, ντομάτα, αρτεμισία, μαντζουράνα, βαλεριάνα, χιλιόφυλλο, ρεβέντι, πύρεθρο, καπνός, κ.λπ.

 Παρασκεύασμα από χαμομήλι

 Εκτός των άλλων (απολύμανση των σπόρων, αύξηση της φύτρωσής τους, κ.λπ.) βοηθάει στην αντιμετώπιση αρκετών μυκητολογικών προβλημάτων. Χρησιμοποιούνται τα άνθη, σε αναλογία 50 γραμμάρια σε 10 λίτρα νερό. Βράζουμε το νερό και το ρίχνουμε σε ένα δοχείο μαζί με το χαμομήλι, μόλις κρυώσει ψεκάζουμε, χωρίς περαιτέρω αραίωση, τα φυτά μας.

 Παρασκεύασμα τσουκνίδας

 Χρησιμοποιούμε όλο το φυτό, χωρίς τις ρίζες. Μπορούμε είτε να τη μαζέψουμε οι ίδιοι είτε να την αγοράσουμε από τη λαϊκή αγορά. Αν θέλουμε να την αποξηράνουμε η καλύτερη εποχή για τη συλλογή της είναι το καλοκαίρι, πριν από τη δημιουργία των σπόρων. Για κάθε κιλό φρέσκου φυτού ή 200 γρ. αποξηραμένου χρησιμοποιούμε 10 λίτρα νερό. Βάζουμε την τσουκνίδα σε ένα δοχείο (όχι μεταλλικό) και την αφήνουμε να μουλιάσει, ανακατεύοντάς την, όμως, σε καθημερινή βάση. Μετά μία ημέρα και χωρίς περαιτέρω αραίωση, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το διάλυμα, για να ελέγξουμε προσβολές (στα πρώτα στάδια) από μελίγκρες. Οι ψεκασμοί θα πρέπει να γίνονται αργά το απόγευμα, για να μην έχουμε εγκαύματα.

 ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

 Επιλογή καλλιέργειας ή και ποικιλίας, ρύθμιση του χρόνου σποράς και της πυκνότητας φύτευσης.Καλλιέργεια και τεχνικές σποράς. Η καλή προετοιμασία της σποροκλίνης, η επιλογή σπόρου ομοιόμορφου μεγέθους, η πυκνότερη και σε ομοιόμορφο βάθος σπορά των καλλιεργούμενων φυτών, συμβάλλουν επίσης στην αντιμετώπιση των ζιζανίων.

 Ένας εναλλακτικός τρόπος είναι η ¨ψεύτικη σπορά¨. Γίνεται προετοιμασία του χωραφιού για σπορά, αλλά δε σπέρνεται έτσι ώστε να υπάρχει χρόνος για βλάστηση των ζιζανίων. Ακολουθεί ενσωμάτωσή τους και νέα προετοιμασία της σποροκλίνης. Επιπλέον η μεταφύτευση σποροφύτων (αντί απευθείας σπορά), δίνει σημαντικό προβάδισμα στην καλλιέργεια έναντι των ζιζανίων.

 Ρύθμιση εδαφικού περιβάλλοντος. Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα όπου γίνεται να ρυθμίσουμε ορισμένες παραμέτρους για μείωση του πληθυσμού τους. Για παράδειγμα ρίχνοντας άσβεστο περιορίζονται ζιζάνια που θέλουν όξινο έδαφος (δείκτες) όπως η ανθέμιδα (Anthemis arvensis). Η υπεδαφοκαλλιέργεια περιορίζοντας τη συμπίεση του εδάφους, αλλάζει τις συνθήκες υγρασίας που επιτρέπουν την ανάπτυξη ορισμένων ζιζανίων. Η στράγγιση περιορίζει τα υδροχαρή ζιζάνια (αλογοουρά, χαμολεύκα).

 Αμειψισπορά. Η αμειψισπορά (εναλλαγή καλλιεργειών) είναι ένα από τα σπουδαιότερα καλλιεργητικά μέτρα αντιμετώπισης των ζιζανίων. Η επιτυχία όμως του μέτρου αυτού προϋποθέτει α) να εναλλάσσονται φθινοπωρινές με ανοιξιάτικες καλλιέργειες (και τα αντίστοιχα ζιζάνια), β) να εναλλάσσονται ¨κλειστές¨ καλλιέργειες που σκιάζουν τα ζιζάνια με ¨ανοικτές¨. γ) να εναλλάσσονται ετήσιες με πολυετείς καλλιέργειες δ) να εφαρμόζεται μια μεγάλη ποικιλία εναλλασσόμενων καλλιεργητικών τεχνικών.

 Μεικτή καλλιέργεια. Είναι γεγονός ότι φυτά σε συγκαλλιέργεια ευδοκιμούν καλύτερα από τα άλλα σε μονοκαλλιέργεια. . (Συγκαλλιέργεια π. χ. ψυχανθών με δημητριακά). Αποτελούν ένα είδος φυτοκοινωνίας που προσαρμόζεται στο περιβάλλον όπου φυτρώνουν και βρίσκονται σε συνεχή ανταγωνισμό μεταξύ τους. Το ένα είδος εξαρτάται από το άλλο, αλληλοπροστατεύονται και επηρεάζονται προς όφελός τους και σε βάρος των βλαβερών εντόμων και των άλλων ασθενειών. Πέρα από όποια άλλα πλεονεκτήματα, επιφέρει και σε μεγάλο βαθμό αποκλεισμό των ζιζανίων.

 Κατάκλιση ή αποστράγγιση.Ο τρόπος αυτός αντιμετώπισης, στηρίζει την αποτελεσματικότητά του στον τρόπο διαχείρισης του νερού. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιεί την κατάκλιση για να δημιουργήσει συνθήκες έλλειψης οξυγόνου στα μη υδροχαρή ζιζάνια ή την αποστράγγιση (σε κανάλια άρδευσης ή σε λιμνάζουσες περιοχές) με σκοπό τη στέρηση του νερού από τα υδροχαρή ζιζάνια, τα οποία τελικά νεκρώνονται.

 ΜΗΧΑΝΙΚΑ ΜΕΣΑ

 Σήμερα είναι διαθέσιμη μια σειρά από μικρά εργαλεία για τη μικρή εκμετάλλευση και κυρίως καλλιέργεια λαχανικών και αρωματικών. Όσον αφορά ιδιαίτερα την Ελλάδα, χώρα με πολλά επικλινή και δύσβατα εδάφη, που ωστόσο καλλιεργούνται (π. χ. ελαιώνες), είναι συχνά σημαντική η βοήθεια που προσφέρουν τα νεότερα φερόμενα χορτοκοπτικά / θαμνοκοπτικά μηχανήματα, για τον έλεγχο δύσκολων πολυετών ζιζανίων, όπως τα βάτα (Rubus fruticosus).

 Στον τομέα των μεγάλων καλλιεργειών, το βάρος έχει φύγει εδώ και καιρό από τα βαριά παρελκόμενα και η προσοχή των παραγωγών που ενδιαφέρονται για το έδαφός τους, και άρα και των κατασκευαστών, έχει επικεντρωθεί σε μηχανήματα ελαφριάς, επιφανειακής κατεργασίας. Τέτοια είναι οι οδοντωτές σβάρνες με μακριά δόντια κυρίως, με μεγάλες βελτιώσεις σε ό,τι αφορά την αντοχή, την αποτελεσματικότητα αλλά και την ευκολία χρήσης και μεταφοράς τους.

 Για την καταπολέμηση με μηχανικά μέσα, διάφορες τεχνολογικές βελτιώσεις βλέπουν συνεχώς το φως. Μια τέτοια είναι και οι περιστρεφόμενες ψήκτρες (βούρτσες), που κάνουν μια αποτελεσματική ζιζανιοκτονία, αλλά συγχρόνως διαμορφώνουν με την περιστροφή τους και το μικροανάγλυφο του εδάφους. Οι περιστρεφόμενες ψήκτρες (βούρτσες) χρησιμοποιούνται κυρίως σε λαχανικά όπως τα καρότα, τα κρεμμύδια, τα σκόρδα, το σέλινο και τα πράσα.

 Ένα ακόμα μηχάνημα που χρησιμοποιείται από βιοκαλλιεργητές βάμβακος είναι ο περιστρεφόμενος καλλιεργητής (Roll Star Cultivator). Πλεονεκτεί σε σχέση με τους κοινούς καλλιεργητές ότι μπορεί να πλησιάζει κοντά στη γραμμή (10 cm). Ακόμη, με τους δίσκους δεν κόβονται τα ζιζάνια αλλά ξεριζώνονται.

 Επίσης ένα μηχάνημα με χαρακτηριστικά όμοια με αυτά του περιστρεφόμενου καλλιεργητή, είναι ο Ανοιξιάτικος Καλλιεργητής (Spring Tine Harrow). Έχει τη δυνατότητα της μηχανικής καταπολέμησης των ζιζανίων και επί της γραμμής, ενώ ταυτόχρονα αερίζει το έδαφος περιορίζοντας τις ιώσεις. Ο τύπος αυτός του μηχανήματος χρησιμοποιείται ευρέως στα δημητριακά

 Εκτός των παραπάνω μέσων τα ζιζάνια μπορούν να αντιμετωπιστούν και θερμικά. Δεν εννοείται τόσο το κάψιμο, όσο η επίδραση με φλόγα με υπέρυθρη (θερμική) ακτινοβολία. Η χρήση της θερμικής καταπολέμησης έχει προ πολλού περάσει στο στάδιο της πράξης, με το φλογοβόλο. Υπάρχουν τρεις τρόποι που μπορεί να χρησιμοποιηθεί η φλόγα στην καλλιέργεια:

 1) Προφυτρωτικά (καρότα, παντζάρια). 2) Μετά την ανάδυση ή μεταφυτρωτικά, (καλαμπόκι). 3) Πριν τη συγκομιδή (για την αποφύλλωση σε πατάτες και κρεμμύδια).

 Εκτός των παραπάνω σύγχρονων μηχανημάτων, για τον έλεγχο δυσκολοεξόντωτων πολυετών ζιζανίων εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται τα παραδοσιακά μηχανήματα, όπως το άροτρο, η φρέζα, τα μηχανικά σκαλιστήρια ή φρεζοσκαλιστήρια.

 ΦΥΣΙΚΑ ΜΕΣΑ

 Εδαφοκάλυψη. Η μέθοδος αυτή έχει εφαρμογές στη δενδροκομία, αμπελουργία, συνήθως ανάμεσα στις γραμμές φύτευσης, αλλά και στη λαχανοκομία και καλλιέργεια μικρών φρούτων, όπως ειδικά στις φράουλες. Η εδαφοκάλυψη μπορεί να ελέγξει ανεπιθύμητα ζιζάνια λόγω ανταγωνισμού ή αλληλοπάθειας. Ο έλεγχος των ζιζανίων γίνεται με τη χρήση υλικών εδαφοκάλυψης όπως ξερά χόρτα, άχυρο, πριονίδι, και ειδικά με φύλλα μαύρου πλαστικού. Η εδαφοκάλυψη μπορεί επίσης να γίνει με τη μορφή της χλωρής λίπανσης.

 Ηλιοθέρμανση. Με τον όρο ηλιοθέρμανση, εννοούμε τη θερμική, χημική και βιολογική μεταβολή που υφίσταται ένα έδαφος από την επίδραση της ηλιακής ακτινοβολίας, αν καλυφθεί για τέσσερις τουλάχιστον εβδομάδες με φύλλο πλαστικού. Πρόκειται για θερμική αδρανοποίηση των ζιζανίων.

 ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ ΜΕΣΑ

 Κλασσική βιολογική μέθοδος αντιμετώπισης ζιζανίων. Η βιολογική αυτή μέθοδος συνίσταται στην εισαγωγή ή απελευθέρωση φυσικών εχθρών ή παρασίτων (έντομα, μύκητες, ακάρεα, βακτήρια, νηματώδεις) με σκοπό τη σημαντική μείωση του πληθυσμού ενός ζιζανίου. .

 Βιολογική μέθοδος αντιμετώπισης ζιζανίων με μικροοργανισμούς. Συνήθως φυτοπαθογόνοι μύκητες με εξειδικευμένη δράση απέναντι σε κάποιο ζιζάνιο μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον περιορισμό του.

 Βιολογική μέθοδος αντιμετώπισης ζιζανίων με ανώτερα φυτά (αλληλοπάθεια). Με τη μέθοδο αυτή τα ζιζάνια αντιμετωπίζονται με καλλιεργούμενα φυτά που έχουν την ικανότητα να εκκρίνουν στο χώρο ανάπτυξής τους διάφορες χημικές ουσίες, οι οποίες αναστέλλουν το φύτρωμα ή την αύξηση διαφόρων ζιζανίων.

 Βιολογική μέθοδος αντιμετώπισης των ζιζανίων με ανώτερα ζώα. Σε κάποιο βαθμό η ελεγχόμενη βόσκηση βοοειδών, αιγοπροβάτων κ. λ. π. , σε φυτείες πολυετείς ή δενδρώνες, μπορεί να θεωρηθεί τρόπος βιολογικού ελέγχου, στο βαθμό που μειώνει σημαντικά τη σοβαρότητα του προβλήματος που δημιουργούν κάποια ζιζάνια.

 ΒΙΟΔΥΝΑΜΙΚΑ ΜΕΣΑ

 Η βιοδυναμική είναι ένα προχωρημένο σύστημα γεωργίας, που είναι βασισμένο στον εσωτερικισμό και στην ανθρωποσοφία που αναπτύχθηκε ενάντια στον υλισμό και στον βιομηχανικό πολιτισμό. Το σύστημα αυτό προσπαθεί να δραστηριοποιήσει το έδαφος και τα φυτά με μέσα που φέρουν στο φως τις κρυμμένες φυσικές δυνάμεις και ευνοούν την αρμονία τους.

 Η βιοδυναμική καλλιέργεια φτιάχνει ειδικά παρασκευάσματα από φυτά, από κοπριά αγελάδας και σκόνες ορυκτών. Τα παρασκευάσματα αυτά τα χρησιμοποιεί για να θεραπεύσει το έδαφος, τα φυτά και τα ζώα και να φέρει την αρμονία ξαναδίνοντας ζωντάνια στο περιβάλλον.

 Οι αρχές της βιοδυναμικής καλλιέργειας εφαρμόζονται και στον έλεγχο των ζιζανίων, ώστε να αποδυναμωθεί η δύναμη ζωής τους και να μην επανέρχονται με μεγάλη ένταση

πηγη: agrofasma

Ανάλογα αρθρά:

Βιολογική προστασία στον λαχανόκηπο

Αντιμετώπιση ζιζανίων στην βιολογική καλλιέργεια

Η Στάχτη και οι χρήσεις της !

Αντιμετωπίστε τα προβλήματα του κήπου με ότι έχετε στη κουζίνα

Φυτά που παρέχουν φυτοπροστασία

Μαγειρική σόδα ως μυκητοκτόνο…

Ο αποτελεσματικός έλεγχος του ωιδίου βιολογικά

Φυτικά παρασκευάσματα στη βιολογική γεωργία

για πληροφορίες στο 2106017403  και www.TOPIODOMI.gr

Το κόκκινο σκαθάρι των φοινικοειδών (Rhynchophorus ferrugineus)

 Το κόκκινο σκαθάριτων φοινικοειδών (Rhynchophorus ferrugineus) έχει καταστεί παγκόσμια ο σημαντικότερος εχθρός για τους φοίνικες.

 Από τέλη του 1990, στις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου,  αποτελεί σοβαρό εχθρό κυρίως των Phoenix dactyliphera και  P. canariensis,  της χουρμαδιάς και του καλλωπιστικού φοίνικα.

Η ζημιά στους φοίνικες προκαλείται από τις προνύμφες και γίνεται αντιληπτή πολύ μετά από την προσβολή. Από τη στιγμή που παρατηρούνται τα πρώτα συμπτώματα της προσβολής συνήθως η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου και οδηγεί στο θάνατο του φυτού.

Αντιμετώπιση

Η πρόταση της NOVAGRICA για ολοκ ληρωμένη διαχείριση:

1. Η χρησιμοποίηση φερομονικών παγίδων (για σύληψη του τελειου εντόμου) για πρόληψη και προστασία σε συνδυασμό με
2. τους εντομοπαθογόνους νηματώδεις σε περιπτώσεις διαπιστωμένης προσβολής (για θανάτωση των προνυμφών),
3. Δενδροχειρουργική για τον καθαρισμό …και
4. Εγκεκριμένα φυτοπροστατευικά όταν η χρήση των νημωτωδών δεν είναι εφικτή.

αποτελεί την πλέον αξιόπιστη και βιολογικά αποδεκτή λύση. 

Φερομονικές παγίδες: αξιόπιστη λύση για τη μείωση του πληθυσμού

Η μέθοδος χρησιμοποιείται σε πολλές χώρες με υψηλό ποσοστό προσβολής.  Σε ειδικά διαμορφωμένες παγίδες προσαρτώνται εξατμιστήρες της φερομόνης του εντόμου για τη σύλληψη αρσενικών και θηλυκών  ατόμων.

Οι παγίδες  τοποθετούνται ανάμεσα στούς φοίνικες στο έδαφος ή σε ύψοςόχι πάνω από 1.5 m.  Η διάρκεια ζωής των εξατμιστήρων είναι περίπου 2 μήνες. Για λόγους πρακτικότητας αλλά και καλαισθησίας η  προτείνουμε την “Pitfall Trap”, στις οποίες ο εξατμιστήρας εκτός από τη φερομόνη του εντόμου περιέχει και συνεργιστικές ουσίες που μιμούνται την οσμή του φυτού αυξάνοντας σημαντικά την προσελκυστικότητα.

Βασικό πλεονέκτημα είναι ότι στους προτεινόμενους εξατμιστήρες η διάρκεια ζωής τους μπορεί να ρυθμιστεί  με ακρίβεια από δύο έως έξι μήνες ενώ δεν χρησιμποποιούνται κομμάτια του φυτικού ιστού.

    Η χρήση εντομοπαθογόνων νηματωδών και μικροβιακώνπαραγόντων είναι βιολογικά ασφαλείς μέθοδοι και εφαρμόζονται  με αρκετή επιτυχία. Παράγοντες που επηρεάζουν την αποτελεσματικότητά τους είναι η παθογένεια του μολύσματος, η βιωσιμότητά του κάτω από ακραίες περιβαλλοντικές συνθήκες, η μεταδοτικότητά του κλπ.

Η εφαρμογή τους  γίνεται τοπικά με έγχυση του διαλύματος των νηματωδών απευθείας στη βάση της στεφάνης του φοινικοειδούς.

Εφαρμόζονται μέχρι 25 εκατομμύρια νηματώδεις ανά φοινικοειδές ανά μήνα (ανάλογα με το μέγεθός του).

Οι νηματώδεις μπορούν να επιβιώσουν μέσα στον ψευδοκορμό για τρεις με τέσσερις εβδομάδες και εφόσον υπάρχουν προνύμφες, νύμφες ή ακμαία του εντόμου οι νηματώδεις πολλαπλασιάζονται επιτυχώς αυξάνοντας έτσι την αποτελεσματικότητα του μολύσματος.

Μελέτες έχουν δείξει ότι τα ακμαία είναι σχετικά ανθεκτικότερα στους νηματώδεις. Επίσης, όταν εγκαταλείψουν το δένδρο διασπείρονται σε μεγάλη έκταση όπου δεν είναι εύκολη η επαρκής κάλυψη της περιοχής με νηματώδεις. Το κενό αυτό μπορούν και καλύπτουν οι φερομονικές παγίδες  συλλαμβάνοντας τα έντομα (κυρίως τα θηλυκά) που θα μπορούσαν να  προσβάλουν νέους φοίνικες.

 Όταν η θερμοκρασία δεν επιτρέπει την χρήση τους…    Η χημική αντιμετώπιση συνίσταται σε εγχύσεις εντομοκτόνων απευθείας μέσα στον ψευδοκορμό. Όμως θανατώνονται μόνο οι προνύμφες που έρχονται σε επαφή με το εντομοκτόνο.

Εντομοκτόνα και ΕΠΝ.  Eίναι αξιοσημείωτο ότι πολλά χημικά εντομοκτόνα είναι συμβατά με τη χρήση εντομοπαθογόνων νηματωδών (chloropyrifos και endosulfan) ενώ άλλα (imidacloprid και tefluthrin) δρουν ακόμη και συνεργιστικά με τους ΕΠΝ εναντίον των επιβλαβών εντόμων

Πηγή: NOVAGRICA

για πληροφορίες στο 2106017403  και www.bioprasino.gr

Καλλιέργεια κολοκυθιάς στο θερμοκήπιο

Τωρα που το καλοκαίρι το πολύτιμο κολοκύθι μπορούμε να το καλλιεργήσουμε στο θερμοκήπιο μας...

Cucurbita pepo L.

Οικογένεια Cucurbitaceae

Η κολοκυθιά είναι ένα λαχανοκομικό φυτό που καλλιεργείται κυρίως για τον καρπό του και λιγότερο για τα άνθη του τα οποία είναι επίσης βρώσιμα. Είναι μονοετές φυτό με πασαλλώδη ρίζα που μπορεί να φτάσει και το 1 μέτρο, αλλα το κυρίως ριζόστρωμα βρίσκεται μέχρι τα 50 εκατοστά. Ο βλαστός του φέρει τρίχες και μπορεί να φτάσει μερικά μέτρα.  Έχει μεγάλα πεντάλοβα ή τρίλοβα φύλλα τα οποία επίσης φέρουν τρίχες. Η κολοκυθιά έίναι φυτό μονοικο και δικλινές. Έχει άνθη κίτρινου χρώματος και σταυρογονιμοποιείται κυρίως με μέλισσες. Ο καρπός της είναι ράγα και ανάλογα με την ποικιλία έχει διάφορα χρώματα και σχήματα.
  

  

Έδαφος-Κλίμα

Ιδανικό έδαφος για την ανάπτυξή της είναι το αμμοπηλώδες, πλούσιο σε οργανική ουσία, καλά αποστραγγιζόμενο και αεριζόμενο με Ph 5,5-7,5. Τα πολύ βαριά εδάφη δίνουν όψιμη παραγωγή, ενώ αντίθετα στα ελαφρά εδάφη έχουμε  πρωιμότερη παραγωγή άλλα με μικρή απόδοση.

Είναι ευπαθές στον παγετό καθώς είναι φυτό θερμής εποχής. Ικανοποιητική θερμοκρασία για την καλλιέργεια είναι 18-26 C.

Σπορά- Μεταφύτευση

Η σπορά στο θερμοκήπιο γίνεται Οκτώβρη ως τέλος Νοεμβρίου στην πρώιμη φύτευση και Ιανουάριο ως Μάρτιο. Από τη σπορά ως τη συγκομιδή χρειάζονται περίπου 30-60 μέρες ανάλογα με την ποικιλία. Ο σπόρος δεν μπορεί να βλαστήσει κάτω από 10 C. Άριστη θερμοκρασία για τη βλάστηση του σπόρου είναι αυτή μεταξύ 25-35 C.
Η κολοκυθιά δύσκολα μεταφυτεύεται. γι'αυτό και η σπορά γίνεται σε ατομικά γλαστράκια.  Τα φυτά παραμένουν στο σπορείο περίπου 4 εβδομάδες μέχρι να αποκτήσουν 3-4 πραγματικά φύλλα. Στη συνέχεια μεταφυτεύονται σε αποστάσεις 100-120 εκατ μεταξύ των γραμμών και 50-90 πάνω στη γραμμή.

Άρδευση -Λίπανση

Η κολοκυθιά απαιτεί συχνή άρδευση με μεγάλη ποσότητα νερού καθώς είναι φυτό που αναπτύσσεται πολύ γρήγορα. Η βασική λίπανση που εφαρμόζεται είναι 4-6 τόνους κοπριά η κομπόστα, 50 κιλά/στρ 0-48-0 και 50 κιλα/στρ 0-0-48.
                                 

Αραίωση φυτών

Σε συνθήκες πυκνής φύτευσης απαιτείται αραίωση των φυτών για καλύτερο αερισμό των φυτών. Επίσης θα πρέπει να απομακρύνονται τα άρρωστα και τα παλία φύλλα για τον ίδιο λόγο.

Συγκομιδή

10 ημέρες μετά την εμφάνιση του θηλυκού άνθους, αρχίζει η συγκομιδή μέχρι την απόκτηση δηλ του εμπορεύσιμου μεγέθους (15 εκ). Η συγκομιδή γίνεται κάθε 2-3 μέρες και η διαδικασία αυτή διαρκεί 2-3 μήνες. Για καλύτερη συντήρηση του καρπού ώστε να διατηρείται νωπός, το κολοκύθι θα πρέπει να κόβεται  με μίσχο ο οποίος να έχει μήκος 1-2 εκατοστά, ώστε να αποφεύγεται απώλεια νερού.
                                            

Στρεμματική Απόδοση

Η μέση στρεμματική απόδοση συγκομιζόμενου προϊόντος είναι περίπου 2,5 ως 3,5 τόνους/στρ.

Διατήρηση καρπού

Οι καρποί της κολοκυθιάς δεν διατηρούνται για μεγάλο διάστημα.
Αν υπάρχει επιτακτική ανάγκη οι καρποί μπορούν να διατηρηθούν μέχρι και 14 ημέρες θα πρέπει να αποθηκευτούν σε θερμοκρασία 4-10 C και σε σχετική υγρασία 90%.

Ποικιλίες

Στη χώρα μας καλλιεργούνται τοπικές και ξένες ποικιλίες. Οι κυριότερες είναι

1)Ντόπια λευκά (καλλιεργούνται κυρίως στη Β.Ελλάδα)

2)Ντόπια πράσινα (καλλιεργούνται κυρίως στην κεντρική και νότια Ελλάδα)

3)Black Zack

4)Black beauty

5) (υβρίδιο) Sofia f1

6) (υβρίδιο) Elysee f1

Εχθροί - Ασθένειες

1) Εντομολογικές προσβολές ενδέχεται να υπάρξουν από

Αρευρώδης (Trialeurodes vaporariorum), Αφίδες (Aphis gossypii), φυλλορρύκτες (Liriomyza spp.)

Μία  βιολογική λύση καταπολέμησης  είναι ο ψεκασμός  με λιπάσματα τύπου EVERSIL και με επαναλήψεις στα νεα φύλα και με εξαίρετα αποτελέσματα

2) Μυκητολογικές ασθένειες μπορεί να προκληθούν από
Βοτρύτη (Botrytis cinerea), ωίδιο (Sphaerotheca fuliginea), περονόσπορο (Pseudoperonaspora cubensis)

3) Ιώσεις
Οι κυριότερες ιώσεις που μπορεί να παρατηρηθούν είναι
Μωσαϊκό αγγουριάς, μωσαϊκό καρπουζιάς καθώς και κίτρινο μωσαϊκό κολοκυθιάς

πηγη Αγρολόγιο

 επσημανσεις Κ.Τατσης

για πληροφορίες στο 2106017403  και www.bioprasino.gr

Κήποι χωρίς απαιτήσεις

Επιλέξτε τα σωστά φυτά για έναν ανθισμένο κήπο όλο το καλοκαίρι

Φωτογραφία: Εύα Παπαδημητρίου

                 O κήπος του εξοχικού έχει δικό του χαρακτήρα, ταιριαστό στο ύφος και στη φυσιογνωμία του μεσογειακού τοπίου που τον φιλοξενεί. Αν οι επισκέψεις στο εξοχικό δεν είναι ούτε τακτικές ούτε απολύτως προγραμματισμένες και εφόσον δεν είστε διατεθειμένοι να πληρώσετε κηπουρό, πρέπει να επιλέξετε για τον κήπο σας φυτά χωρίς μεγάλες απαιτήσεις. Το ίδιο ασφαλώς μπορείτε να επιλέξετε και για τον κήπο του μόνιμου σπιτιού σας, αν θέλετε να κάνετε οικονομία νερού και να νιώθετε ελεύθεροι ώστε να φεύγετε ταξίδια τακτικά και χωρίς τύψεις.Οι απαιτήσεις ενός κήπου που βρίσκεται στο βουνό είναι διαφορετικές από εκείνου που βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα, όμως και στις δύο περιπτώσεις τα φυτά θα πρέπει να έχουν μικρές ανάγκες σε νερό άρδευσης και να απαιτούν περιορισμένη καλλιεργητική φροντίδα: όπως για παράδειγμα κλαδέματα, λιπάνσεις, ψεκασμούς για εντομολογικές και μυκητολογικές ασθένειες. Ο τρόπος για να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο είναι να δημιουργήσετε έναν άνυδρο κήπο με ελάχιστες απαιτήσεις συντήρησης. Δέντρα, θάμνοι και φυτά εδαφοκάλυψης, που δεν απαιτούν ιδιαίτερη φροντίδα, αλλά μπορούν να σκληραγωγηθούν και να επιβιώσουν όταν θα αρχίσει να μειώνεται η άρδευση, είναι κατάλληλα για να εξασφαλίσουν το πράσινο, αλλά και το χρώμα που χρειάζεται το καλοκαίρι μας. Υπάρχουν φυτά που επιβιώνουν σε μακρές ξερικές περιόδους, είτε βρίσκονται σε υψόμετρο είτε κοντά στη θάλασσα, και άλλα που έχουν πιο μικρό εύρος προσαρμοστικότητας. Δείτε παρακάτω τις κατηγορίες φυτών που ταιριάζουν σε έναν άνυδρο κήπο και συγκεκριμένα τι ταιριάζει στις κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή όπου βρίσκεται ο δικός σας κήπος.

              Πώς θα σκληραγωγήσετε τα φυτά Αραιώνοντας σταδιακά τις αρδεύσεις, εκτός του ότι κάνετε οικονομία στο νερό, σκληραγωγείτε τα φυτά σας. Μην το επιχειρήσετε σε φυτά που μόλις έχουν μεταφυτευτεί. Εχουν υποστεί έντονο στρες, το οποίο μπορούν να αντιπαρέλθουν μόνο με μεγάλη και σωστή περιποίηση. Μόλις δυναμώσουν, δηλαδή αρκετούς μήνες αργότερα, θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν την ελάττωση του νερού και να γίνουν ανθεκτικά στην ξηρασία και σε εντομολογικές και μυκητολογικές ασθένειες.

1

Επιλέξτε ανθεκτικά φυτά στην ξηρασία ή φυτά που δεν απαιτούν συχνές αρδεύσεις. Αυτά τα φυτά έχουν την ικανότητα να αποθηκεύουν νερό στους ιστούς τους και να το αποδίδουν όταν αυτό το χρειάζεται ή να κάνουν οικονομία στο νερό, μειώνοντας κατά πολύ την εξατμισοδιαπνοή.

2 
Φυτεύετε τα φυτά του άνυδρου κήπου το φθινόπωρο. Είναι η ιδανική περίοδος φύτευσης, γιατί το φυτό προλαβαίνει να αναπτύξει ριζικό σύστημα και να εξοικειωθεί με το νέο περιβάλλον στο οποίο το φυτέψατε. Αργότερα, την άνοιξη, θα αναπτύξει νέους βλαστούς και θα ανθοφορήσει, ενώ το καλοκαίρι, με τη διαδικασία σκληραγώγησης, θα αρχίσει να μπαίνει σε περίοδο «ανάπαυσης».

3
 Μετά το πρώτο πότισμα της μεταφύτευσης, σκαλίστε το χώμα ώστε να μαλακώσει και να απορροφήσει πιο βαθιά το νερό του επόμενου ποτίσματος. Μετά πιέστε με το χέρι ή τα πόδια σας το χώμα ώστε να «κλείσουν» οι πόροι, κρατώντας την υγρασία μέσα του.

4 
Ποτίζετε τακτικά στην αρχή. Προσοχή, δεν υπάρχουν φυτά που να μη θέλουν καθόλου νερό μετά τη μεταφύτευσή τους. Πάντοτε, την πρώτη περίοδο προσαρμογής (από έναν μήνα έως έναν χρόνο, ανάλογα με το είδος και την εποχή φύτευσης) είναι απαραίτητο να μη μείνει στεγνό το φυτό ούτε μια μέρα. Ποτίζετε καθημερινά και για αρκετή ώρα, ώστε να αναπτύξει το φυτό βαθύ και δυνατό ριζικό σύστημα που θα το βοηθήσει να επιβιώσει τις ζεστές ημέρες. Ποτίζουμε συνήθως πολύ πρωινές ώρες ή μετά το σούρουπο.

5 
Αραιώνετε τις αρδεύσεις ποτίζοντας στην αρχή μία φορά κάθε δύο ημέρες (πάντα με «βαθύ πότισμα») και έπειτα από μερικούς μήνες δοκιμάζετε να ελαττώσετε και πάλι τις αρδεύσεις. Δεν υπάρχει ακριβής κανόνας για το πώς θα επιτύχετε τη σκληραγώγησή τους, καθώς παίζουν ρόλο το είδος των φυτών, το έδαφος και ο προσανατολισμός του κήπου σας. Γι’ αυτό θα πρέπει να ελέγχετε πώς ανταποκρίνονται τα φυτά σας κάθε φορά που ελαττώνετε το νερό, ώστε να επανεξετάζετε τις ανάγκες τους.

6

Απλώνετε τα ζιζάνια (δηλαδή τα άγρια χόρτα που ξεριζώνετε από το κτήμα στο τέλος της άνοιξης), γύρω από τους κορμούς των δέντρων. Αυτό βοηθά στην προστασία από την εξάτμιση του νερού και στη χλωρή λίπανση. Μπορείτε, επίσης, να επιλέξετε άλλους τρόπους εδαφοκάλυψης, όπως ο φλοιός πεύκου ή το χαλίκι.

Ιδανικά φυτά για άνυδρους κήπους

• Παχύφυτα με σαρκώδες φύλλωμα,όπως ο Αθάνατος (Agave americana), η Αλόη (Aloe vera), η Φραγκοσυκιά (Ficus opulus), η Ευφόρβια (Euphorbia sp.) και όλα τα κακτοειδή.
• Αρωματικά με γκρίζο χνούδι, που προστατεύει το φύλλωμα σκιάζοντάς το, όπως η Λεβάντα (Lavandula officinalis, Lavandula dentata), η Αρμπαρόριζα (Pelargonium odoratissimum), το Δενδρολίβανο (Rosmarinus officinalis), η Ρίγανη (Origanum vulgare), το Θυμάρι (Thymus vulgaris), ο Δίκταμος (Origanum dictamus) κτλ.
• Δέντρα, όπως η Ελιά (Olea europaea), η Τζιτζιφιά ή Μοσχοϊτιά (Elaeagnus angustifolia), η Ροδιά (Punica granatum), η Πικροδάφνη (Nerium Oleander), η Ακακία η κυανόφυλλη (Acacia cyanophylla), η Ψευδοπιπεριά (Schinus molle) και η Κουτσουπιά (Cercis siliquastrum).
• Ξηροφυτικοί θάμνοι, όπως το Σπάρτο (Spartium junceum), ο Σχίνος (Pistacia lentiscus), ο Κίστος ή Λαδανιά (Cistus creticus), η Αγγελική (Pittosporum tobira), ο Ελαίαγνος (Elaegnus x ebbinge).
• Διακοσμητικά χόρτα, που είναι πολυετή αγρωστώδη με έντονο διακοσμητικό και αρχιτεκτονικό χαρακτήρα, σε πολλά χρώματα, όπως διάφορα είδη Stipa, Μίσχανθου, Penissetum κτλ.

Ανθιζουν τον Ιούνιο 
Η Αγγελική (Pittosporum tobira) με λευκό μικρό και αρωματικό άνθος, το Πολύγαλα (Polygala myrtifolia), που θα συνεχίσει να έχει τα φούξια άνθη του μέχρι και τον Οκτώβριο, τα πολύχρωμα μονοετή Ερωτάκια, η Τουλμπάκια (Tulbaghia violacea) με το μοβ ανθάκι της, η Λεβαντίνη (Santolina chamaecyparisus) με κίτρινο άνθος, ο Αγάπανθος (Agapanthus praecox) σε μοβ ή σε λευκό και η Μυρτιά (Myrthus communis) με λευκό αρωματικό άνθος, που ανθίζει από το τέλος Μαΐου.

      Αν ο κήπος βρίσκεται κοντά σε θάλασσα, δοκιμάστε θάμνους όπως η Πικροδάφνη (Nerium oleander) σε όλες της αποχρώσεις της – λευκό, ροζ, φούξια, κόκκινο, κρεμ – και η Λαντάνα (Lantana camara) με τα πολύχρωμα άνθη της, που θα συνεχίσει να ανθίζει μέχρι και τον Νοέμβριο.

       Για τους μεσογειακούς κήπους, εκτός από τη Λεβάντα, άνθη σε μοβ και γαλάζιες αποχρώσεις μπορούν να δώσουν οι θάμνοι όπως η Αρμπαρόριζα (Pelargonium odoratissimum), το Δενδρολίβανο (Rosmarinus officinalis) γαλάζιο-μοβ, το γνωστό Φασκόμηλο (Salvia officinalis) και η Βερβένα (Verbena x hybrida). Είναι χαμηλοί θάμνοι που γεμίζουν πολύ εύκολα και γρήγορα τις γωνιές σε έναν κήπο με λίγο νερό (ξηροφυτικό, δηλαδή, περιβάλλον) και δεν απαιτούν ιδιαίτερη φροντίδα.

Ανθίζουν τον Ιούλιο

Οι Βουδλέιες (Buddleja alternifolia) με τα μοβ μεγάλα τσαμπιά, οι Ιβίσκοι οι σινικοί (Hibiscus rosa – sinensis) για ήπια κλίματα και παραθαλάσσιες περιοχές, με εντυπωσιακά άνθη σε κόκκινες, πορτοκαλί και κίτρινες αποχρώσεις ή οι Ιβίσκοι οι συριακοί (Hibiscus syriacus) με μοβ, λευκά ή φούξια άνθη και οι γνωστές μας Λυγαριές (Vitex agnus castus).

Συνεχίζουν την ανθοφορία τους, που έχουν ξεκινήσει από τον Μάιο, Το Ελίχρυσο με ανοιχτό κίτρινο άνθος, οι Πικροδάφνες, το αρωματικό Αγιόκλημα (Lonicera japonica), η Βουκαμβίλια (Bougainvillea x buttiana), σε όλες τις αποχρώσεις του κόκκινου, μοβ, φούξια, κεραμιδί μέχρι και κίτρινο και διάρκεια ανθοφορίας από Μάιο έως Νοέμβριο, και το Ερίγερο (Erigeron karvinskianus) με λευκό έως απαλό ροζ άνθος και διάρκεια ανθοφορίας έως τον Οκτώβριο.

Ανθίζουν τον Αύγουστο

H Κάσσια (Cassia floribunda) με έντονο κίτρινο άνθος, το Πλουμπάγκο (Plumbago capensis), που είναι γνωστό και σαν γαλάζιο γιασεμί, ο Δίκταμος (Origanum dictamus) με ένα πολύ όμορφο κρεμαστό ροζ άνθος και η Λαγκεστρέμια (Lagerstroemia indica) ή Στρατηγός με φούξια, μοβ ή λευκό άνθος.

*Διαβάστε το βιβλίο του Ολιβιέ Φιλιππί «Για έναν άνυδρο κήπο», από τη σειρά «Τόπος», Επιμέλεια Ελλη Παγκάλου, Εκδόσεις Καστανιώτης