Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2018

ΛΥΚΙΣΚΟΣ και κάνναβη


ΛΥΚΙΣΚΟΣ και κάνναβη

         Tα φυτά Humulus και Cannabis είναι στην πραγματικότητα δύο γένη της οικογένειαςCannabinaceae, μιας ταξινομικής οικογένειας που έχει υποστεί αρκετές αλλαγές τα τελευταία χρόνια. Τα πρώτα χρόνια της φυτολογικής ταξινόμησης, οι βιολόγοι ομαδοποιούσαν τα φυτά με βάση τις δομικές ομοιότητες που παρατηρούσαν. Με βάση τη βοτανική, τα φύλλα στα φυτά της οικογένειαςCannabinaceae έχουν σε γενικές γραμμές λοβό σε σχήμα παλάμης με παράφυλλα.

     Tο γεγονός ότι και το Humulus lupulus(λυκίσκος) και το Cannabis sativa(ινδική κάνναβη) έχουν παρόμοια οργανοληπτικά χαρακτηριστικά (γεύση και άρωμα) θα μπορούσε να αποτελεί ένδειξη κοινής καταγωγής, σίγουρα όμως δεν αποτελεί απόδειξη.

    Πολλά φυτά παράγουν παρόμοια αρωματικά μόρια, γνωστά ως τερπένια και τερπενοειδείς ενώσεις, όπως οι λεμονιές (που παράγουν λιμονένιο), η λεβάντα (λιναλοόλη) και τα κωνοφόρα (πινένιο), κανένα από αυτά όμως δεν σχετίζεται με την ινδική κάνναβη ή το λυκίσκο.
       Το Humulus lupulus(Urticaceae - Cannabinaceae) γερμανικά HOPFEN και αγγλικά HOPS, είναι πολυετής αναρριχώμενη πόα ύψους έως 6m, με οδοντωτά, καρδιόσχημα, διαιρεμένα, ωχροπράσινα φύλλα και κίτρινα ή πρασινωπά, ωοειδή άνθη.
       Φυτό δίοικο,παρέχει τους κώνους που χρησιμοποιούνται για τη γεύση μπύρας, και μπορεί επίσης να καλλιεργηθεί ως διακοσμητικό.
       Ο Πλίνιος παρατηρώντας την τάση του λυκίσκου να περιπλέκεται γύρω από τις ιτιές, είχε ονομάσει το βότανο “λύκο της ιτιάς” εκ του οποίου βγήκε και η λατινική του ονομασία lupulus (lupus = λύκος).
        Το βότανο ανθίζει από τα μέσα του καλοκαιριού μέχρι τα μέσα του φθινοπώρου.

Χρησιμοποιούνται οι ανθοταξίες του που συλλέγονται πριν ωριμάσουν τελείως Αύγουστο και Σεπτέμβριο.

Πράσινος χρυσός η καλλιέργεια λυκίσκου στην Ελλάδα (Χρησιμοποιείται ευρέως στην ζυθοποιία).

Από το δεύτερο κιόλας έτος, αποδίδει περίπου 200-250 κιλά το στρέμμα, ενώ αργότερα φτάνει τα 300-400 κιλά, ποσότητα υπέρογκη αν λάβουμε υπόψιν ότι για κάθε χίλια λίτρα μπίρας χρειάζονται μόλις 0,3 κιλά ξηρών ανθέων λυκίσκου.

          Τα πλεονεκτήματα των ελληνικών ποικιλιών αυτοφυούς Λυκίσκου είναι: Μεγάλη εδαφοκλιματική προσαρμοστικότητα και λόγω του κλίματος μας έχει: Υψηλό ποσοστό αρώματος, Υψηλό ποσοστό άλφα οξέων, Αντοχή σε ασθένειες και έντομα.


   Η χρήση του λυκίσκου στη διαδικασία της ζύμωσης ήταν γνωστή από την αρχαιότητακαι χρησιμοποιείτο για την παραγωγή του ζύθου από πολλούς αρχαίους λαούς και από τους Έλληνες (κριθαρίτης οίνος). (Ο Λυκίσκος είναι αυτοφυής στην Ελλάδα).

          Το αφέψημα (τσάι) του φυτού χρησιμοποιείται ως αντιβιοτικό, οιστρογόνο, υπνωτικό, καταπραϋντικό, παυσίπονο, μικροβιοστατικό, τονωτικό της πέψεως, αναλγητικό, αντισηπτικό, σπασμολυτικό, διουρητικό και αντιπυρετικό.
       Συνιστάται για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της εμμηνόπαυσης, της υπερέντασης, του συνδρόμου ελλειμματικής προσοχής - υπερκινητικότητας (ADHD), της δυσπεψίας και των φλεγμονών της ουροδόχου κύστης.

       Εξετάζεται η πιθανή ευεργετική δράση του κατά του καρκίνου (προστάτης, καρκίνος μαστού και ωοθηκών), αλλά και στη μείωση της χοληστερόλης στο αίμα.
    Εφαρμόζεται εξωτερικά στο δέρμα υπό τη μορφή καταπλάσματος του νωπού καρπού ως καταπραϋντικό και αντιφλεγμονώδες για τη θεραπεία των δερματικών εξελκώσεων, των εξανθημάτων, των οιδημάτων και άλλων δερματικών προβλημάτων.
        Η έντονη χαλαρωτική του δράση στο κεντρικό νευρικό σύστημα το κάνει ωφέλιμο στη θεραπεία της αϋπνίας. Ως στυπτικό χορηγείται για τη βλεννώδη κολίτιδα. Για την αϋπνία συνδυάζεται με Βαλεριάνα και Πασιφλόρα.


       Σύγχρονες έρευνες απέδειξαν ότι αποστάγματα λυκίσκου χαλαρώνουν τους μαλακούς μυώνες, ιδίως αυτούς του πεπτικού σωλήνα. Ο λυκίσκος συνεπώς χρησιμοποιείται μαζί με άλλα βότανα για τη θεραπεία διαταραχών όπως το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου, η ασθένεια Crohn και η νεύρωση στομάχου.

        Η ικανότητα του βοτάνου να χαλαρώνει και να καταπραΰνει συμπληρώνεται από την αντιβακτηριακή δράση συστατικών όπως η λουπουλίνη και η χουμουλίνη, που ελαττώνουν τις φλεγμονές και από τη συνολική τονωτική δράση ολόκληρου του φυτού..
       Οι κώνοι είναι καλύτερο να χρησιμοποιούνται φρέσκοι για την αϋπνία και οι αποξηραμένοι κώνοι που χρησιμοποιούνται στα μαξιλάρια για την έλλειψη ύπνου πρέπει να αντικαθίστανται κάθε λίγους μήνες γιατί οι παλαιοί αποξηραμένοι κώνοι μπορεί να είναι διεγερτικοί.
Αλλά:
Οι γυναίκες που μαζεύουν λυκίσκο μπορεί να εμφανίσουν διαταραχές ή και πλήρη διακοπή της εμμηνορρυσίας, πράγμα που οφείλεται στην απορρόφηση του ελαίου από τα χέρια. Υπεύθυνα για αυτό είναι τα οιστρογόνα που περιέχει το φυτό και που επίσης ευθύνονται για την αναφροδισιακή επίδραση τους στους άνδρες. Οι κώνοι σε υπερβολική δόση γίνονται τοξικοί και προκαλούν πονοκεφάλους, δυσπεψία, εμετούς, αδυναμία, και πόνους στην κοιλιά.
Για το  Cannabis sativa … ταμάθαμε …

Αρθρα του Κ.Μπουχελου:

ΣΚΟΛΥΤΕΣ ΠΕΥΚΩΝ ΚΑΙ ΦΕΡΟΜΟΝΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Μια πρόταση για τους φοίνικες

Η «άμπελος του θεού των κεραυνών» και ο καρκίνος

Ακάρεα της σκόνης του σπιτιού




Μορφολογια Υπαιθριων Χωρων

       
 Oi κανόνες και οι τάσεις που θα αναπτυχθούν στο άρθρο αυτό δεν εφαρμόζονται μόνο στα καθαρά αστικά ελεύθερα τμήματα γης αλλά και στα περιαστικά, τα οποία παρέχουν μεγαλύτερη σχεδιαστική ελευθερία στο μελετητή με τα δεδομένα που παρουσιάζουν. Tο αστικό τοπίο έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, διότι αποτελείται από κωδικοποιημένους χώρους που έχουν υποστεί χρήσεις και ρυθμίσεις, δεν είναι κενοί και επιπλέον μπορούν να φιλοξενήσουν πολλές και ποικίλες ανθρώπινες δραστηριότητες. Oι αρχές που θα αναλυθούν στη συνέχεια στόχο έχουν τη δημιουργία δύο ειδών τοπίου, το τοπίο δημιουργικότητας ή έργο τέχνης (creative landscape) και το τοπίο απόλαυσης. Ψυχολογία κοινωνικών ομάδων & σχεδιασμός 
        O εξωραίσμός και η ποιοτική αναβάθμιση των παραπάνω, έχουν ως άμεση συνέπεια τη δημιουργία πολλαπλών ελκυστικών όψεων στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις, όπου κυριαρχούν η πυκνή δόμηση, η όχληση, η ρύπανση κτλ. Aυτές οι αισθητικές παρεμβατικές λύσεις, αν είναι σωστές και προσεγμένες, αποδεικνύονται αποτελεσματικές για τους κατοίκους, διότι τους παρέχουν, εκτός από δροσιά και ξεκούραση, ψυχαγωγία, περιπέτεια, χρώμα και γενικά ενδιαφέροντα οπτικά ερεθίσματα. Oι διαμορφωμένοι χώροι πρέπει να γίνονται αποδεκτοί ακόμη και από τους πιο δύσκολους χαρακτήρες πολιτών, δεδομένου ότι οι οπτικές προσλαμβάνουσες επιδρούν διαφορετικά από άτομο σε άτομο. H αρνητική κριτική και οι αντιδράσεις τους πιθανόν να εκφράζονται με ποικίλους τρόπους ακόμη και ακραίους, που προέρχονται κυρίως από νεαρά άτομα και αφορούν στους βανδαλισμούς-καταστροφές των εκτεθειμένων αστικών αντικειμένων. 
            Συνεπώς, το ζητούμενο είναι να δημιουργηθούν στις πόλεις εξωτερικοί χώροι που σκοπό θα έχουν να απομακρύνουν όσο το δυνατό περισσότερο την κούραση, τη φθορά και το άγχος από τους ανθρώπους που κινούνται σε αυτούς, μεταφέροντάς τους σε άλλες εποχές, άλλα μέρη, μακριά από τη μονότονη και κουραστική καθημερινότητά τους. 

Παιδική ψυχολογία 
Mεγάλη βαρύτητα πρέπει να δίνεται και στον τομέα της ευαίσθητης ψυχολογίας των παιδιών, που θεωρούνται μέλη μιας κοινωνικής ομάδας με ιδιαίτερα προνόμια, γιαυτό αναλύεται εδώ χωριστά. O σωστός αρχιτεκτονικός σχεδιασμός δημιουργεί ελκυστικές εικόνες γεμάτες πρωτοτυπία, προσφέροντάς τους τη χαρά της εξερεύνησης και την επιθυμία για παιχνίδι. O αρχιτέκτονας τοπίου μπορεί μετά τους γονείς να γίνει ο παιδαγωγός τους, διότι η διδασκαλία του μεταδίδεται μέσα από τις μορφές που συλλαμβάνει και αποτελούν το περιβάλλον του παιδιού από τη μικρή του ηλικία. H ευθύνη του είναι μεγάλη, όχι μόνο απέναντι στην κοινωνία, αλλά κυρίως απέναντι στους μικρούς υποψήφιους πολίτες που θα αποτελέσουν το μέλλον της. Oφείλει να παράγει πρωτοποριακές μορφές που θα σέβονται και την παιδική φαντασία, ομορφαίνοντας το περιβάλλον των πόλεων και όχι να αρκείται μόνο στο να παράγει στερεότυπα έργα με στείρα, επαναλαμβανόμενα και μονότονα μοτίβα. "Συνταγές" επιτυχίας Για να επιτευχθούν αυτά, χρειάζεται ο μελετητής να αποβάλει για λίγο τον αυστηρό τεχνοκρατισμό που ίσως τον διακρίνει, να βγει από τον ορθολογικό τρόπο σκέψης και να ελευθερωθεί από τους ανελαστικούς κανόνες στους οποίους πιθανόν να υπακούει. 
            Οταν νιώσει όπως τα παιδιά, γίνει αυθόρμητος και ποιητικός, τότε ο αρχιτέκτονας τοπίου θα μπορέσει να σχεδιάσει με τόλμη, χιούμορ και ποιητική διάθεση, θα ταυτιστεί με τους διαφόρων ηλικιών χρήστες των χώρων και θα φανταστεί τον εαυτό του να κινείται, να περπατά μέσα στο τοπίο που προτείνει, δηλαδή θα βρει τρόπο να εκφράσει πρακτικά το όραμά του. H επιτυχία του τελικού αποτελέσματος επίσης βασίζεται σε δύο ακόμη στοιχεία που πρέπει να γίνονται σαφή στις προτεινόμενες αρχιτεκτονικές λύσεις. Ενα από αυτά είναι να δίνεται η εντύπωση -με τις κατάλληλες επεμβάσεις- στους περιπατητές ότι τα εξωτερικά αυτά τμήματα πάλλονται, κινούνται, ρέουν, έχουν δηλαδή στυλ-ύφος της εκάστοτε πρότασης, με τη χρησιμοποίηση επιμέρους στοιχείων τα οποία θα παραπέμπουν σε παρελθούσες, σύγχρονες ή μελλοντικές εποχές. 

Συσχετισμοί αρχιτεκτονικής, πλαστικής & σκηνογραφίας 
               Παρ όλα αυτά, το μυστικό βρίσκεται στον τρόπο σχεδιαστικής προσέγγισης των υποψήφιων προς διαμόρφωση, οποιασδήποτε κλίμακας δημόσιων ή ιδιωτικών εξωτερικών χώρων, αλλά και των αντικειμένων που τους απαρτίζουν, τα οποία πρέπει στο σύνολό τους να λειτουργούν ως υπαίθρια γλυπτικά σύνολα. Tο φυσικό ή τεχνητό ανάγλυφο του εδάφους, οι εξοπλισμοί τους, ακόμη και τα προτεινόμενα κτίρια αν συνεργαστούν αρμονικά μεταξύ τους, ομορφαίνουν και αναβαθμίζουν το περιβάλλον των πόλεων. Oι ποικίλες ελαστικές νόρμες τους -αν χρησιμοποιηθούν σωστά- δίνουν την ευχέρεια και τη δυνατότητα στον αρχιτέκτονα-μελετητή να παίξει και να πειραματιστεί με ασφάλεια, χωρίς τον κίνδυνο να χαρακτηριστούν κακόγουστες, αν ξεπεράσει λίγο τα όρια που καθορίζονται από αυτές. 

Mορφολογία φυσικού ή τεχνητού εδαφικού ανάγλυφου
Oι δυο βασικές κατηγορίες του ανάγλυφου του εδάφους είναι:
 α) οι χώροι με έντονες εδαφικές κλίσεις, όπως πάρκα, κήποι κ.ά. και 
β) εκείνοι οι οποίοι είναι επίπεδοι, όπως πλατείες, ακάλυπτοι χώροι κτλ. Στην πρώτη περίπτωση, υπάρχει η δυνατότητα να αναδειχτεί το γλυπτό από το έδαφος, με το να αξιοποιηθούν κατά κύριο λόγο οι φυσικές εδαφικές καμπύλες, ενώ στη δεύτερη περίπτωση μπορούν να πλαστούν και να δημιουργηθούν μικρά ή μεγάλα επίπεδα που με τον κατάλληλο σχεδιασμό θα μπλέκονται μεταξύ τους, δημιουργώντας πολύπλοκα γεωμετρικά σχήματα στις κατόψεις των τοπογραφικών. Oι παρεμβάσεις γίνονται πιο δυναμικές στις δυο βασικές κατηγορίες εδαφών, κυρίως με προτάσεις που αφορούν στις διάφορες ευέλικτες διαδρομές οι οποίες πιθανόν να είναι ανοδικές ή καθοδικές, ευθύγραμμες, οφιοειδείς, κυκλικές ή τεθλασμένες με σκοπό την ικανοποίηση της επιθυμίας για περιπέτεια και εξερεύνηση και των πιο απαιτητικών επισκεπτών. Παράμετρος επιτυχίας του αποτελέσματος αποτελεί η μέγιστη αξιοποίηση και ανάδειξη ορισμένων πορειών ή πλατωμάτων που παρέχουν ελκυστική θέα όπου τοποθετούνται καθιστικά, πέργκολες, σήμανση, φωτιστικά, βρύσες, κιόσκια και άλλα χρήσιμα αντικείμενα. 
           Σημαντικός επίσης θεωρείται ο καθορισμός ορισμένων επιμέρους τμημάτων της σύνθεσης που χαρακτηρίζονται ως χώροι στάσης, κίνησης, περιπάτου, ποδηλάτου, παιχνιδιού, θεατρικών δρώμενων (παραστάσεων), μικρών συναυλιών, ζωντανή σκακιέρα, προσφέροντας στους κατοίκους πολλές δραστηριότητες και τρόπους εκτόνωσης από το καθημερινό άγχος. Aπαραίτητο είναι τα σημεία αυτά να πλαισιώνονται και να κοσμούνται από κατασκευές που θα αναφέρονται σε συγκεκριμένες χρονικές ιστορικές ή μη περιόδους, ανάλογα με το συνολικό ύφος της λύσης 
π.χ. Aρχαιοελληνικοί Xρόνοι, Mεσαίωνας, Aναγέννηση, Bιομηχανική Eπανάσταση, Mελλοντικές Eποχές κ.ά. Mορφολογία φυσικών στοιχείων & υλικών κατασκευής 
           H σωστή εκμετάλλευση των στοιχείων που δίνει η φύση, όπως βράχοι, κορμοί δέντρων, νερό, στοιχειοθετεί ενδιαφέρον στα ποικίλης κλίμακας έργα. Yπάρχουν απεριόριστες δυνατότητες δημιουργίας γλυπτικών συνθέσεων οι οποίες αποτελούνται από ποικίλους συνδυασμούς υλικών όπως μέταλλο, ξύλο, βράχοι, σκυρόδεμα κ.ά., έχουν μοντέρνα τεχνοτροπία και τοποθετούνται σε σημεία που χρειάζονται τονισμό και ανάδειξη, ενώ παράλληλα μπορεί να προστεθεί και το υγρό στοιχείο με θεαματικά αποτελέσματα. H άνεση και η τόλμη με τις οποίες ο αρχιτέκτονας τοπίου χειρίζεται τα ετερόκλητα υλικά κατασκευής και κάλυψης για τις πλακοστρώσεις, τα δάπεδα γενικά, τις καλύψεις των όψεων στα τυχόν κτίσματα κτλ. οδηγούν επίσης σε ενδιαφέρουσες τελικές λύσεις. 
        H ποικιλία των διαφόρων δομικών στοιχείων που προσφέρονται αφορά στους χρωματισμούς, σχήματα και την υφή των επιφανειών τους και με κατάλληλο συνδυασμό τους μπορούν να παραχθούν εικαστικές απεικονίσεις στο έδαφος. Για παράδειγμα, μονοπάτια μπορούν να δημιουργηθούν από πλάκες Kαρύστου με μάρμαρα διαφόρων τύπων και αποχρώσεων, που ενώνονται με έγχρωμη τσιμεντοκονία, με κυβόλιθους διαφόρων χρωματισμών, βότσαλα με μάρμαρα και χρωματιστές ψηφίδες και τέλος χόρτο ή έδαφος με πλάκες δαπέδου κτλ. 

Mορφολογία υπαίθριων εξοπλισμών & κτιρίων 
Tα υπαίθρια αντικείμενα του αστικού ή μη εξοπλισμού πρέπει κατ αρχή να εξασφαλίζουν την προστασία της σωματικής ακεραιότητας των πολιτών και να μην τους προκαλούν σύγχυση και αποπροσανατολισμό. Παράλληλα, να προβληματίζουν με την τολμηρή μορφολογία τους, προκαλώντας τους ευχάριστα συναισθήματα. Για να παραχθεί ένα επιτυχημένο αποτέλεσμα, σε γενικές γραμμές οι σχεδιαστικές σταθερές είναι: . το σωστό μέγεθος σε σύγκριση με τον άνθρωπο, . οι ποικίλοι αρμονικοί χρωματισμοί που βοηθούν στην εύκολη εντόπιση και αναγνώριση των αντικειμένων και των μηνυμάτων τους, . η επιλογή υλικών και χρωμάτων φιλικών προς το περιβάλλον, που δε φθείρονται εύκολα και . η εναρμόνισή τους στον περιβάλλοντα χώρο κ.ά. 
              Eκτός από όλες τις προαναφερθείσες τάσεις, μυστικό επιτυχίας αποτελεί και η χρησιμοποίηση υλικών κατασκευής που έχουν συνδεθεί στην κοινή πρακτική με διαφορετικές χρήσεις, όπως σκυρόδεμα, κοιλοδοκοί ξύλου, πλαστικό, αλουμίνιο ή συνδυασμός αυτών και οι πρωτοποριακές, πολύπλοκες, ριζοσπαστικές, ταυτόχρονα όμως λειτουργικές φόρμες.
                       Σχετικά με τα κτίσματα που κατασκευάζονται στους υπαίθριους χώρους, επισημαίνεται ότι η κάτοψη, η στέγαση, το όλο κέλυφός τους σε συσχετισμό με τα χρώματα και σχήματα των όψεων και γενικά η κλίμακά τους πρέπει να συμβαδίζουν με το υπόλοιπο πνεύμα της κεντρικής ιδέας της όλης διαμόρφωσης του τοπίου. 

Mορφολογία φυτικών ειδών 
Tα φυτικά είδη που παρουσιάζονται ποικίλα σε χρωματισμούς, υφή φυλλωμάτων, μεγεθών, σχημάτων και οι δυνατότητες που μερικά από αυτά έχουν στο να αλλάζουν μορφή ανάλογα με την ανθρώπινη επέμβαση, αποτελούν ενδιαφέρουσα και αναγκαία παράμετρο μιας σωστής και ολοκληρωμένης αρχιτεκτονικής πρότασης. H σωστή αναλογία στη φύτευση φυλλοβόλων και αειθαλών παρέχει τη δυνατότητα να δημιουργηθούν ενδιαφέρουσες οπτικές γωνίες, που να παίζουν με το φως και τη σκιά όλο το χρόνο. 
σχεδιο Τοπιοδομη
          Tους χειμερινούς μήνες προτιμώνται σε μικρούς κήπους τα φυλλοβόλα δέντρα γιατί δεν προκαλούν δυσφορία με τον όγκο τους στους χρήστες του χώρου. Tα είδη αυτά, μαζί με τη μουντή γκρίζα χειμωνιάτικη φύση, αποτελούν γοητευτικό θέαμα, που προσθέτει μια πινελιά μυστηρίου, εγκατάλειψης και γύμνιας στο αστικό τοπίο, αν ταιριάζουν αρμονικά με το όλο στυλ της λύσης. Tα αειθαλή δέντρα φυτεύονται ανάλογα με τον όγκο, το σχήμα και τα χρώματά τους σε ανάλογες θέσεις για να προσφέρουν ηχομόνωση, οπτικό διαχωρισμό και σκίαση τους θερινούς μήνες, ενώ παράλληλα δένουν και με ανθότοπους, βρύσες, παιδότοπους κτλ. 
      Tα αναρριχητικά φυτά (όπως τα διάφορα είδη κισσού) διαθέτουν πολλές ιδιότητες, όπως γυαλιστερό φύλλωμα με έντονες αποχρώσεις, αντοχή σε δύσκολες καιρικές συνθήκες και έλλειψη φωτισμού, γρήγορη ανάπτυξη και σε φτωχά ακόμη εδάφη και αρμονική συνεργασία με άλλα είδη δέντρων με χοντρούς κορμούς ή άλλες κατασκευές, με σκοπό τον εξωραίσμό του τοπίου. Aν το είδος του αναρριχητικού είναι αειθαλές, με την πλούσια βλάστησή του, δίνει όλο το χρόνο μία άγρια νότα στο τοπίο, ιδιαίτερα αν χρησιμοποιηθεί κατ επανάληψη. Συνεπώς, μπορεί να μεταφέρει εικόνες μια μικρής ζούγκλας στην πόλη με εντυπωσιακά πράγματι αποτελέσματα. 
        Στους μελετητές γοητεία ασκούν και οι βραχόκηποι ή ξηρικοί κήποι, που δημιουργούνται σχεδόν πάντα από φυσικές ή τεχνητές εδαφικές ανυψώσεις, πράσινο, βράχους και Γιαπωνέζικα βήματα. Στις ελληνικές πόλεις, αυτοί χρησιμοποιούνται ως στοιχείο καλλωπισμού σε ποικίλων διαστάσεων τμήματα γης, προσθέτοντας τόνους ρομαντισμού και ονειρικής διάθεσης στον περιβάλλοντα χώρο. Aν συνδυαστούν με σχηματισμούς νερού, π.χ. μικρές λιμνούλες ή συντριβανάκια, αποτελούν σημαντικό πυρήνα στους θερινούς κήπους όπου η αίσθηση της δροσιάς είναι αναγκαία. Tο νερό όταν ρέει δίνει ζωντάνια και κίνηση στο τοπίο, με την προϋπόθεση ότι ανακυκλώνεται και καθαρίζεται σε τακτά χρονικά διαστήματα. 
Tα τελευταία χρόνια διαφαίνεται μια προτίμηση για φύτευση σε κήπους, πάρκα, αλσύλλια, ρέματα, ορισμένων παραδοσιακών φυτών που ήταν διαδεδομένα στο παρελθόν κυρίως στην ελληνική ύπαιθρο όπως δεντρολίβανο, θυμάρι, λεβάντα, μυρτιά, λυγαριά κτλ. Tα είδη αυτά είναι ανθεκτικά στα διάφορα εδάφη, έχουν όμορφο και διακριτικό άρωμα και ξυπνάνε μνήμες του παρελθόντος στους κατοίκους μεγαλύτερης ηλικίας. 
                 H βελτίωση στην εικόνα των μεγάλων κυρίως πόλεων μπορεί να επιτευχθεί με την αναβάθμιση που προέρχεται από τις μοντέρνες θεωρήσεις σχεδιασμού των τοπίων τους. Oι συνταγές και υποδείξεις που αναφέρθηκαν, προσπαθούν να προάγουν τις σύγχρονες σχεδιαστικές τάσεις, παρ όλες τις δυσκολίες που είναι βέβαιο ότι θα συναντήσουν από τους διαφωνούντες ιθύνοντες που κόπτονται για τις τύχες των υπαίθριων χώρων. 
             O σχεδιασμός που προτάθηκε, με βεβαιότητα προωθεί την όψη των αστικών τοπίων και απευθύνεται σε πολίτες που θέλουν και απαιτούν μία πόλη ανώτερη σε ποιότητα. Aυτοί αισθάνονται ότι είναι πλέον ώριμοι να δεχτούν παρόμοιες λύσεις και έχουν πλήρη συναίσθηση του γεγονότος ότι για την επίτευξή τους κάτι κερδίζεται και κάτι χάνεται. H δίψα τους για καλύτερες συνθήκες σε ένα αναβαθμισμένο περιβάλλον είναι δεδομένη και οι αρχιτέκτονες τοπίου οφείλουν να το αντιληφθούν και να τους το παρέχουν. . 
ΣOΦIA ΣIMOYAρχιτέκτων Μηχ. E.M.Π., 
Eιδικευμένη στο σχεδιασμό εξωτερικών χώρων και εξοπλισμού

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2018

ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ



Περπατώντας στη πεζογέφυρο στο κέντρο, έτσι ώστε τα αυτοκίνητα να μπορούν να κινούνται ελεύθερα στους υπάρχοντες δρόμους, δεν είναι κάτι καινούργιο. Στην κινεζική πόλη Shenzhen, αποφασίστηκε να αντιστραφεί αυτή η λογική: μεταξύ των κτιρίων γραφείων που αναπτύσσονται στην περιοχή Qianhai, αποφασίστηκε να κατασκευαστεί μια μεγάλη ΄πράσινη διαδρομή . Απλά δεν είναι για τα αυτοκίνητα όπως συμβαίνει συνήθως στην χώρα μας , αλλά για τα δέντρα . Είναι μια όαση πρασίνου στο κέντρο της πόλης.
        Αυτή η ιδέα φέρνει στο νου τα έργα  όπως την  High Line Park, μόνο που εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με την προσαρμογή του υπάρχοντος flyover , αλλά για να το δημιουργήσουμε εντελώς από το μηδέν . Οι αρχιτέκτονες του Rogers Stirk Harbour + Partners , οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για το περιφερειακό έργο με αυτόν τον τρόπο, σχέδιασαν  ένα είδος τριών στρωμάτων επικοινωνιακών ακολουθιών . Θα υπάρχει σιδηροδρομικό υπόγειο, θα κυριαρχεί η οδική κυκλοφορία στο  σημερινό επίπεδο του δρόμου και το πάνω επίπεδο,  η πράσινη επιφάνεια  θα παραμείνει μια ζώνη που κυριαρχείται από πεζούςΤο σύνολο πρέπει να είναι έτοιμο το 2020.
     Το πλεονέκτημα ενός τέτοιου σχεδιασμού σε σχέση με τα υπάρχοντα πεζόδρομους είναι ότι αυτό το συγκεκριμένο πάρκο μπορεί να τοποθετηθεί όπου υπάρχει η μεγαλύτερη ανάγκη και πού λειτουργεί καλύτερα. Μετά από χρόνια, το High Line Park άρχισε να προκαλεί πολλές διαμάχες, καθώς συνέβαλε στην αύξηση των τιμών των διαμερισμάτων στην περιοχή και οδήγησε στην εξυγίανση του. Στην περίπτωση της Shenzhen, δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος, γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με μια περιοχή γραφείων . Ο πράσινος χώρος μπορεί να αναπνεύσει  και να προσφέρει μόνο περισσότερη ζωή σε αυτήν την περιοχή.
Μετάφραση 
Κωνσταντίνος Τατσης 

πηγη: http://www.miasto2077.pl/wiadukt-dla-drzew/?fbclid=IwAR3Pf4Gj_qWZnKXqXQFlhr_1kZMJ-BxwbaCPCwqV6T26Uf12u5VH_jUCCuY

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2018

Mια ιστορία οικο-καταστροφής στην Κινα

Κινέζοι αγρότες επικονιάζουν χειρωνακτικά  τις καλλιέργειες σε μήλα και αχλάδια


 Κινέζοι στο δύσκολο έργο τις χειρωνακτικής  - επικονίασης των καλλιεργειών μήλων και αχλαδιών
 στη νοτιοδυτική Κίνα, όπου οι άγριες μέλισσες έχουν εξαλειφθεί από την υπερβολική χρήση 
φυτοφαρμάκων  και την έλλειψη ενός φυσικού οικοτόπου. 
Τα τελευταία χρόνια, οι αγρότες αναγκάστηκαν να επικονιάσουν τα δέντρα τους με το χέρι,


          Φέρνοντας γυάλινα βάζα και βούρτσες για να επικονιάσουν ξεχωριστά κάθε λουλούδι και να χρησιμοποιήσετε τη βοήθεια των μικρών παιδιών σας για να ανεβούν στην κορυφή των βλαστών. Αυτό είναι εφικτό μόνο επειδή πρόκειται για μια καλλιέργεια υψηλής αξίας, ωστόσο, δεν υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι στον κόσμο για να επικονιάσουν όλες τις καλλιέργειες με το χέρι. Υπάρχουν απλές λύσεις, μελέτες στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική  όπου έχουν ανακαλύψει ότι με τη φύτευση λωρίδες αγριολούλουδων κοντά στις καλλιέργειες και να αφήσει  την φυσική βλάστηση, όπως δέντρα και τα δάση, είναι δυνατή η αύξηση του πληθυσμού των επικονιαστών. Αυτές οι πρακτικές μπορούν επίσης να αυξήσουν τον πληθυσμό των φυσικών θηρευτών, μειώνοντας την ανάγκη χρήσης φυτοφαρμάκων.


      Με λίγη προσπάθεια, είναι απολύτως δυνατή η καλλιέργεια τροφίμων και παράλληλα η φροντίδα του περιβάλλοντος. Στην πραγματικότητα, αν το βλέπουμε μακροπρόθεσμα, αυτός είναι ίσως ο μόνος τρόπος για να αυξηθεί η τροφή, διότι άλλως η γεωργία θα μπορούσε να καταρρεύσει. 


         Χωρίς μέλισσες, η διατροφή μας θα ήταν εξαιρετικά φτωχή. Θα αναγκαστούμε να επιβιώσουμε από καλλιέργειες που επικονιάζονται από τον άνεμο: σιτάρι, κριθάρι, καλαμπόκι και όχι πολύ περισσότερο από αυτό. Φανταστείτε σούπερ μάρκετ και αποθήκες χωρίς σμέουρα, μήλα, φράουλες, μπιζέλια, κολοκύθες, πεπόνια, ντομάτες,  και πολλά άλλα. 


       Μέλισσες και άλλα έντομα μας έχουν δώσει ελεύθερη επικονίαση των καλλιεργειών μας για αιώνες , χιλιετίες και συνεχίζουν να το κάνουν, αν θα μάθουν να αναγνωρίζουν τη σημασία της και να επιστρέψουν την εύνοια από δίνοντάς τους ό,τι χρειάζονται για να επιβιώσουν.



Αλλά ..... Γιατί δεν υπάρχουν μέλισσες σε ορισμένες περιοχές της Κίνας;
       Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση συνοψίζεται τέλεια σε μια φράση του Albert Einstein 

Υπάρχουν δύο άπειρα πράγματα: το Σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, και δεν είμαι σίγουρος για το Σύμπαν " .
    Η ιστορία μας προσφέρει μια περίεργη ιστορία από την οποία θα πρέπει να μάθουμε το μάθημα των αρνητικών και επικίνδυνων που μπορεί να προκύψουν από την παραβίαση της περιβαλλοντικής ισορροπίας.

       Σε μια προσπάθεια να ελέγξει και να μετατρέψει τη φύση προς όφελός μας, ο Μάο Τσε Τουνγκ είχε την απίστευτη άποψη, πιστεύοντας ότι ορισμένα πράγματα (σπουργίτια, κουνούπια, μύγες και ποντίκια) ήταν επιζήμια για την απόδοση της γεωργίας έτσι αποφάσισε να κηρύξει τον πόλεμο και ξεκινήσε αυτό που ονομάστηκε "Η εκστρατεία των τεσσάρων πληγών" με το οποίο σκόπευε να εξοντώσει αυτά τα τέσσερα είδη.
          Το σπουργίτι οφειλόταν στον διωγμό του στην κατανάλωση αποθηκευμένων σιτηρών, προκαλώντας προβλήματα στη γεωργία. Αυτό τον οδήγησε να εισέλθει στον κατάλογο των επικίνδυνων ζώων. Σύμφωνα με τα λόγια του Μάο Τσε Τουνγκ, "Τα σπουργίτια είναι μια από τις χειρότερες πληγές στην Κίνα".

        Η εκστρατεία ήταν μια επιτυχία και επρόκειτο να εξολοθρεύσει τελείως τα σπουργίτια.



          Ο διωγμός σταμάτησε τον Απρίλιο του 1960. Αυτό το έτος, οι επιστήμονες, ανησύχησαν  για το σχέδιο του Μάο, δημοσίευσαν μια έρευνα στην οποία αναφέρεται ότι «τα σπουργίτια τρώνε περισσότερα έντομα από τα σιτηρά»


             Ο Μάο συνειδητοποίησε με αυτή τη δήλωση ότι είχε κάνει λάθος και απευθύνθηκε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης με τη φράση "σουάν λε", με την οποία ολοκληρώθηκε η δίωξη των σπουργίλων.
       Αλλά σε ορισμένες περιοχές ήταν πολύ αργά..........

Η πληγή των ακρίδων.
       Παρά τη διακοπή της δίωξης, η ζημιά που προκάλεσε η εξαφάνιση των σπουργίλων έφερε μαζί της τον πολλαπλασιασμό των ακρίδων. Αυτές ήταν υπεύθυνές για τον φοβερήό λιμό που αποτελούσε ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της Μεγάλης Κινέζικης Πείνας, μια περίοδο 3 ετών που έθεσε τέλος στο Μεγάλο Άλμα προς τα εμπρός, στο οποίο εκτιμάται ότι μεταξύ 16 και 30 εκατομμυρίων ανθρώπων έχασαν τη ζωή τους. Οι συνθήκες της δυστυχίας ήταν τρομερές, οι καλλιέργειες καταβυθίστηκαν από τις ακρίδες και πολλοί άνθρωποι πέθαναν στη φτώχεια. Το ποσοστό γεννήσεων μειώθηκε και το ποσοστό θνησιμότητας αυξήθηκε και η οικονομική ζημία ήταν τρομερή, ειδικά για τους κοινούς ανθρώπους.

       Τα έντομα άρχισαν να πολλαπλασιάζονται, για να τα καταπολεμήσουν, εφάρμοζαν εντομοκτόνα, παρασιτοκτόνα σε τεράστιες ποσότητες, τα οποία δεν υπήρχε Διαχωριστικός  μεταξύ ευεργετικών και επιβλαβών εντόμων. Το αποτέλεσμα ήταν ότι σε μεγάλες περιοχές της Κίνας τα έντομα επικονίασης εξαφανίστηκαν και μεταξύ αυτών ο καλύτερος επικονιαστής στον πλανήτη:  οι μέλισσες. 



       Έκτοτε, και έχουν περάσει περισσότερα από 50 χρόνια, σε αυτές τις περιοχές, η διαδικασία επικονίασης πρέπει να γίνει με το χέρι.

      Τα απόβλητα που απομένουν από αυτά τα προϊόντα στη γη διαρκούν πολλά χρόνια, ακόμα και σήμερα ο κινεζικός πληθυσμός σπουργίτιων συνεχίζει να μειώνεται. 
Πλέον με αυτή αλλά και άλλες ανάλογες ιστορίες παγκόσμια,  ιστορίες  ένα τεράστιο  λάθυς φαίνεται ότι δεν έχουμε μάθει αρκετά, η βιοτεχνολογία, ΓΤΟ, η χρήση ζιζανιοκτόνων, φυτοφαρμάκων, εντομοκτόνων, χημικών λιπασμάτων κλπ είναι ακόμη και σήμερα η ημερήσια διάταξη, δεν μπορούν να καταλάβουν ότι σε μπορούμε να σπάσουμε μια ισορροπία που διήρκεσε εκατομμύρια χρόνια.

Μετάφραση -απόδοση 
Κωνσταντίνος Τάτσης 

πηγή:colmenafeliz.blogspot.com