Τρίτη 29 Μαΐου 2012

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΛΑΙΟΚΑΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΛΙΠΑΝΣΗ ΕΛΑΙΟΔΕΝΔΡΩΝ


ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΛΑΙΟΚΑΛΙΕΡΓΕΙΑΣ
 ΛΙΠΑΝΣΗ ΕΛΑΙΟΔΕΝΔΡΩΝ

Με βάση τα αποτελέσματα της ανάλυσης εδάφους (συγκέντρωση θρεπτικών στοιχείων) φωσφόρος, κάλιο και μαγνήσιο θα πρέπει να προστίθενται στο λάκκο φύτευσης (στο πυθμένα του λάκκου, ως μείγμα με έδαφος, ώστε να αποφύγουμε τυχόν τοξικότητα από υψηλή συγκέντρωση χημικών λιπασμάτων πλησίον των νεαρών ριζών. Το άζωτο είναι καλύτερα να εφαρμόζεται μετά την επιτυχημένη εγκατάσταση των ελαιοδέντρων (μπορεί και ένα χρόνο μετά τη φύτευση).
Κάλιο

Λειτουργικός ρόλος:

● Επαγωγή ανθεκτικότητας σε αβιοτικούς παράγοντες (ψύχος, ξηρασία κτλ)
● Συμμετέχει σε πολλές ενζυμικές διεργασίες
● Οσμωρυθμιστής και σπουδαίο ρόλο στη ρύθμιση της χρησιμοποίησης του νερού
● Μεταβολισμό υδατανθράκων
● Μεταφορά υδατανθράκων
● Έλεγχος ιοντικής ισορροπίας

Συνθήκες εμφάνισης τροφοπενίας καλίου

● Σε αμμώδη εδάφη
● Σε οργανικά εδάφη
● Σε όξινα εδάφη
● Η τροφοπενία (έλλειψη) καλίου αντιπροσωπεύει περίπου το 62% των τροφοπενιών στην καλλιέργεια της ελιάς
Τροφοπενία Καλίου


Επίδραση εφαρμογής καλίου στο ελαιόδεντρο

● Αυξάνει το βάρος του καρπού, μέσω της αύξησης των σάρκας και της περιεκτικότητας σε λάδι
● Αυξάνει την παραγωγή (ειδικά υπό συνθήκες τροφοπενίας)
● Βελτιώνει την ποιότητα του ελαιολάδου (όσον αφορά τα λιπαρά οξέα και τις φαινολικές ενώσεις)
● Αυξάνει το ποσοστό της σάρκας στον καρπό
● Προσδίδει ένα βαθμό ανθεκτικότητας σε αβιοτικούς παράγοντες (ξηρασία, ψύχος κτλ)

Η βέλτιστη συγκέντρωση καλίου είναι 0.7-0.9% κ.β. ξηρού βάρους φύλλου (για φύλλα που μαζεύτηκαν το χειμώνα, από το μέσο της ετήσιας βλάστησης, 5-8 μηνών). Η τροφοπενία καλίου εμφανίζεται ως ελαφρώς κίτρινα φύλλα ενώ σε περίπτωση έντονης έλλειψης παρατηρούνται νεκρώσεις της κορυφής των φύλλων και ξηράνσεις ολόκληρων βλαστών.

Ποσότητες καλίου (Κ) που απαιτούνται ετησίως από ένα ελαιόδεντρο:

0.95 κιλά / 100 κιλά καρπού
0.28 κιλά / 50 κιλά φύλλων
0.195 κιλά / 50 κιλά ξύλου

Μαγνήσιο
Λειτουργικός ρόλος

● Σύνθεση χλωροφύλλης
● Παίζει σημαντικό ρόλο στη λειτουργία της φωτοσύνθεσης
● Συμπαράγοντας σε πολλά ένζυμα
● Η τροφοπενία μαγνησίου εμφανίζεται ως χλώρωση των κατώτερων φύλλων κυρίως, παρεμπόδιση αύξησης βλαστών και πρώιμη φυλλόπτωση.
● Η βέλτιστη συγκέντρωση μαγνησίου στα φύλλα είναι 0.1-0.3% κ.β. ξηρού βάρους φύλλου.
Τροφοπενία Μαγνησίου

Ιχνοστοιχεία

Βόριο
Λειτουργίες και ρόλοι

● Δομή κυτταρικού τοιχώματος και κυτταρική διαίρεση.
● Αύξηση καρπού και σπόρου, μεταφορά υδατανθράκων και σύνθεση φυτορυθμιστικών ουσιών.
● Παίζει σημαντικό ρόλο στη βλάστηση της γύρης και την επιμήκυνση του γυρεοσωλήνα και έτσι αυξάνει την καρπόδεση.
● Η τροφοπενία βορίου εμφανίζεται ως ελαφρά κίτρινα φύλλα με νέκρωση κορυφής, πρώιμη φυλλόπτωση, νέκρωση βλαστών περιμετρικά της κόμης, καθυστέρηση της έκπτυξης οφθαλμών, νέκρωση κορυφής βλαστών, μειωμένη ανθοφορία και καρπόδεση, πτώση ανώριμων καρπών και παραμόρφωση καρπών.
● Η βέλτιστη συγκέντρωση βορίου στα φύλλα είναι περί τα 30-75 ppm. Προσοχή χρειάζεται λόγω των στενών περιθωρίων μεταξύ τοξικότητας και έλλειψης.

Η εφαρμογή βορίου έχει βρεθεί ότι: αυξάνει την καρπόδεση και αυξάνει την παραγωγή και την περιεκτικότητα σε λάδι των καρπών.

Συνιστώμενη λιπαντική αγωγή:
Ο τύπος και η δόση του λιπάσματος εξαρτώνται από διάφορους παράγοντες:
● Το είδος και την ποικιλία
● Ηλικία δένδρου
● Παραγωγή
● Παρατηρούμενες τροφοπενίες
● Στάδιο ανάπτυξης καλλιέργειας
● Ιδιότητες εδάφους
● Διαθεσιμότητα νερού κτλ.

Τα λιπάσματα που περιέχουν κάλιο, φώσφορο, μαγνήσιο και βόρακα θα πρέπει να εφαρμόζονται πριν την περίοδο βροχοπτώσεων (στους ξερικούς ελαιώνες) και να ενσωματώνονται στο έδαφος (20 - 30 εκατοστά βάθος). Στην περίπτωση αρδευόμενων ελαιώνων τα λιπάσματα αυτά θα πρέπει να εφαρμόζονται κατά τα μέσα με τέλη του χειμώνα (ανάλογα με τη συχνότητα των βροχοπτώσεων – πολλές βροχοπτώσεις τότε καλύτερα προς το τέλος του χειμώνα) και πάντοτε να ακολουθεί ενσωμάτωση στο έδαφος.
Τα αζωτούχα λιπάσματα θα πρέπει να εφαρμόζονται πριν την έκπτυξη των οφθαλμών και την άνθηση και μετά την καρπόδεση, ενώ θα πρέπει η εφαρμογή να ακολουθείται είτε από βροχή είτε από άρδευση, ώστε να περιοριστούν οι απώλειες σε άζωτο με τη μορφή αερίου αμμωνίας στον αέρα. Υπερβολική άρδευση δεν είναι απαραίτητη, ειδικά σε ελαφριά εδάφη, διότι υπάρχει ο κίνδυνος ξεπλύματος του αζώτου σε βαθύτερα εδαφικά στρώματα και μόλυνση του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα.

Μία γενική οδηγία λίπανσης των ελαιοδέντρων περιγράφεται κατωτέρω (σε δόση λιπαντικού στοιχείου ανά δένδρο):

Ετησίως

N (άζωτο): 500-1000 g
P2O5 (φώσφορο): 300-500 g
K2O (κάλιο): 600-1200 g

Αζωτούχος λίπανση

Εξαιτίας προβλημάτων έκπλυσης θα πρέπει να λαμβάνονται προσεκτικά μέτρα. Άζωτο και κλάδεμα: Οι ποσότητες του χορηγούμενου αζώτου εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την ένταση του κλαδέματος, αφού οι ποσότητες αυτές είναι γενικά μικρότερες μετά από ένα αυστηρό κλάδεμα σε σχέση με ένα ελαφρύ κλάδεμα.
ΜήναςΣυχνότητα εφαρμογήςΠοσότηταN(Αζώτου)Μέθοδος εφαρμογής
Τέλος Ιανουαρίου - Μάρτιο170% της ετήσιας συνιστώμενης δόσηςΕπιφανειακά
Μετά την καρπόδεση130% της ετήσιας συνιστώμενης δόσηςΕπιφανειακά μόνο σε αρδευόμενους ελαιώνες



Καλιούχος λίπανση
Οι ποσότητες του χορηγούμενου καλίου διαφέρουν ανάλογα με το ύψος της παραγωγής
ΕΛΑΙΟΠΟΙΗΣΙΜΕΣ ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ
N (άζωτο)P2O5 (φώσφορο)K2O (κάλιο)
Χαμηλή παραγωγή
(κάτω από 30 κιλά καρπού ανά δένδρο)
500 g300 g600 g
Μέτρια παραγωγή
(περίπου 50 - 60 κιλά καρπού ανά δένδρο)
700 g400 g800 g
Υψηλή παραγωγή
(πάνω από 70 κιλά καρπού ανά δένδρο)
1000 g500 g1200 g


ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΕΣ ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ
N (άζωτο)P2O5 (φώσφορο)K2O (κάλιο)
Χαμηλή παραγωγή
(κάτω από 30 κιλά καρπού ανά δένδρο)
600 g200 g400 g
Μέτρια παραγωγή
(περίπου 50 - 60 κιλά καρπού ανά δένδρο)
800 g300 g600 g
Υψηλή παραγωγή
(πάνω από 70 κιλά καρπού ανά δένδρο)
1400 g400 g800 g


Ως γενικός κανόνας, υπό τροφοπενία καλίου η δόση εφαρμογής μπορεί να φτάσει και τα 5 κιλά K2O ανά δένδρο εφάπαξ και αργότερα ανάλογα με την περιεκτικότητα των φύλλων σε Κ και το ύψος της παραγωγής κάθε 1-2 χρόνια 500-1000 g K2O ως λίπανση συντήρησης

● Σε επικλινείς εκτάσεις η δόση εφαρμογής μπορεί να φτάσει κατά τη χρονιά της μεγάλης παραγωγής και τα 5 κιλά K2O το χρόνο.
● Υπό ξερικές συνθήκες σε ελαιοποιήσιμες ποικιλίες συνιστάται εφαρμογή 500 g K2O ανά δένδρο.
● Το Κ θα πρέπει να βρίσκεται στα επιθυμητά επίπεδα κατά τη διάρκεια της ελαιογένεσης
(τέλη καλοκαιριού-αρχές Σεπτεμβρίου) ούτως ώστε να επιτευχθούν υψηλά ποσοστά λαδιού.
● Αυτό μπορεί να επιτευχθεί περά από την βασική λίπανση του χειμώνα με υδρολίπανση το καλοκαίρι. θα μπορούσαμε όπου υπάρχουν αρδευόμενες εκτάσεις να εφαρμόσουμε το 10% της ετήσιας συνιστώμενης δόσης Καλίου τον Αύγουστο.
● Επίσης διαφυλλικοί ψεκασμοί με Κάλιο τον Σεπτέμβριο δρουν επικουρικά στην ωρίμανση του καρπού.

* Αυτοί οι ψεκασμοί θεωρούνται ότι προστατεύουν μερικώς τα φύλλα από μυκητολογικές προσβολές, πχ. Από κυκλοκόνιο (Cycloconium oleaginum).
● Υπό Μεσογειακές συνθήκες (λίγες βροχοπτώσεις το χειμώνα, ζεστό και ξηρό καλοκαίρι) η χρήση θειικού καλίου προτιμάται έναντι αυτής χλωριούχου καλίου, ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος αλάτωσηςτου εδάφους.

Λίπανση με μαγνήσιο
● Υπό τροφοπενία μαγνησίου συνιστάται εφαρμογή 0.5 κιλά MgO ανά δένδρο.
● Σε βαριά εδάφη η δόση αυτή μπορεί να αυξηθεί μέχρι τα 3-5 κιλά MgO ανά δένδρο ενώ σε
ελαφριά εδάφη μέχρι 1 κιλό MgO ανά δένδρο.
Λίπανση με βόριο

Η τροφοπενία βορίου μπορεί να αντιμετωπιστεί με εφαρμογή 300-500 γραμμαρίων βόρακα ανά δένδρο. Σε μεγάλα δένδρα που αναπτύσσονται σε ασβεστούχα εδάφη η δόση αυτή μπορεί να αυξηθεί μέχρι και το 1 κιλό βόρακα ανά δένδρο. Οι ποσότητες αυτές θεωρούνται αρκετές για μια περίοδο περίπου 3 χρόνων. Το βόριο μπορεί επίσης να εφαρμοστεί και με
διαφυλλικούς ψεκασμούς πριν την άνθηση, αλλά τέτοιου είδους εφαρμογές δεν θεραπεύουν τροφοπενιακές καταστάσεις, αλλά απλά αυξάνουν την καρπόδεση.

Χρόνος εφαρμογής
Υπό ξερικές συνθήκες τα λιπάσματα συνήθως εφαρμόζονται κατά τη διάρκεια του Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου (με βάση την περίοδο βροχοπτώσεων). Σε ποτιστικούς ελαιώνες η εφαρμογή γίνεται κατά τον Ιανουάριο-Φεβρουάριο.
● Μεμονωμένα ανά δένδρο.
● Διασπορά σε όλον τον ελαιώνα (με λιπασματοδιανομείς), αλλά λόγω αυξημένου κόστους έχει εφαρμογή μόνο σε πυκνής φύτευσης ελαιώνες (αφού οι δόσεις ανά επιφάνεια αυξάνονται).
● Υδρολίπανση

για πληροφορίες, συμβουλές     2130043272         ή         www.bioprasino.gr  

Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

Τα 10 φυτά που μειώνουν τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη


Eρευνες  που έχουν γίνει κατά καιρούς απο μεγάλα πανεπιστημία έδειξαν ότι τα βότανα- πολλά απο τα οποία βρίσκονται μέσα στην κουζίνα μας- βοηθούν ώστε να μειωθούν έως και 27% οι πιθανότητες εκδήλωσης του διαβήτη τύπου 2.Είναι, όπως λένε οι επιστήμονες, η απάντηση…που έχει δώσει η ίδια η φύση για τον έλεγχο της γλυκόζης του αίματος και υιοθετήθηκαν σε βάθος χρόνου από πολλούς πολιτισμούς.

1 Αλόη
Η αλόη είναι ένα από τα πιο γνωστά βότανα για την πρόληψη και θεραπεία πολλών ασθενειών, μια εκ των οποίων είναι ο διαβήτης. Ιατρικές έρευνες έχουν δείξει ότι η χορήγηση αλόης μειώνει τα επίπεδα γλυκόζης στους διαβητικούς. Η θεωρία αυτή αποδείχτηκε και πειραματικά όταν σε ασθενείς που δεν είχαν εξάρτηση από την ινσουλίνη δόθηκε ένα κουταλάκι αλόης την ημέρα για χρονική περίοδο 14 εβδομάδων. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων που έγιναν στη συνέχεια έδειξαν ότι η γλυκόζη στο αίμα τους είχε μειωθεί κατά 45% χωρίς να αλλάξει το βάρος τους.
2 Μαντζουράνα
Πρόκειται για ένα από τα πιο γνωστά και αποτελεσματικά «αντιδιαβητικά» βότανα. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν οι ερευνητές του πανεπιστημίου της Τζόρτζια των ΗΠΑ μετά από μελέτη για τα βότανα που πωλούνται στα σούπερ μάρκετ. Η δράση της είναι πολύ ισχυρή στην παρεμπόδιση της γλυκοζυλίωσης των πρωτεϊνών. Πρόκειται για τη διαδικασία που σχετίζεται με την εμφάνιση των πιο σημαντικών επιπλοκών που αντιμετωπίζουν όσοι πάσχουν από διαβήτη, δηλαδή το διαβητικό πόδι και τα προβλήματα στο καρδιαγγειακό σύστημα.
3 Κανέλα
Η κανέλα καταναλώνεται κυρίως ως μυρωδικό σε φαγητά και γλυκά, διατίθεται σε μορφή αιθέριου ελαίου, ενώ χρησιμοποιείται και για την παρασκευή αφεψήματος. Οι τελευταίες μελέτες έχουν δείξει ότι μια κουταλιά κανέλα την ημέρα μπορεί να ελαττώσει τα επίπεδα του σακχάρου σε όσους πάσχουν από διαβήτη τύπου 2. Αυτό συμβαίνει γιατί η κανέλα στηρίζει τη δράση της σε μια ουσία, την υδατοδιαλυτή πολυφαινόλη, που μιμείται τη δράση της ινσουλίνης. Πρέπει ωστόσο να καταναλώνεται σε ελεγχόμενες δόσεις γιατί η δράση της μπορεί να επηρεάσει την αποτελεσματικότητα της φαρμακευτικής αγωγής.
4 Σκόρδο
Το σκόρδο θεωρείται, εδώ και 5.000 χρόνια, ένα βότανο που δυναμώνει και αναζωογονεί τον οργανισμό, προστατεύοντάς τον από πολλές ασθένειες. Ο διαβήτης είναι μια από αυτές. Ερευνες έχουν δείξει ότι χάρη στην αντιοξειδωτική του δράση το σκόρδο παρέχει προστασία από τις εκφυλιστικές παθήσεις των αγγείων που προκαλεί ο διαβήτης. Οι πιθανότητες προσβολής από ασθένειες που σχετίζονται με τον διαβήτη όπως η αμφιβληστροειδοπάθεια, η νευροπάθεια και η διαβητική νεφροπάθεια μπορούν να μειωθούν με την κατανάλωση σκόρδου.
5 Βρώμη
Η βρώμη θεωρείται από πολλούς επιστήμονες η πιο υγιεινή επιλογή σε σύγκριση με τα υπόλοιπα δημητριακά. Η δράση της αποδίδεται στην εξαιρετικά μεγάλη περιεκτικότητα που έχει σε φυτικές ίνες. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε μόλις μισό φλιτζάνι βρώμης περιέχονται 4 γραμμάρια φυτικών ινών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ρυθμίζεται πιο ικανοποιητικά ο μεταβολισμός των υδρογονανθράκων που καταναλώνουμε. Επίσης βελτιώνεται σημαντικά η ινσουλινοαντίσταση, μια παθολογική κατάσταση που σε προχωρημένο στάδιο μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2.
6 Καρότο
Μέχρι πριν από μερικά χρόνια κυριαρχούσε η άποψη ότι το καρότο ήταν απολύτως ακατάλληλο για τους διαβητικούς επειδή τα ζάχαρα που περιέχονται σε αυτό μεταβολίζονται πολύ γρήγορα. Η θεωρία αυτή έχει καταρρεύσει πλήρως καθώς αποδείχτηκε ότι το γλυκαιμικό του φορτίο είναι χαμηλό και, επομένως, η κατανάλωση του δεν έχει κανένα κίνδυνο για την υγεία των διαβητικών. Μολονότι το καρότο δεν περιέχει κάποια ουσία που «στοχεύει» αποκλειστικά στη ρύθμιση της ινσουλίνης, τα θρεπτικά του συστατικά είναι τόσο σημαντικά ώστε να βοηθούν τον ασθενή να ενισχύσει την άμυνα του οργανισμού του.
7 Λάχανο
Από όλα τα πράσινα λαχανικά με φύλλα το λάχανο είναι αυτό που αποτελεί «ασπίδα» για τον οργανισμό στην πρόληψη του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2. Μελέτη που έγινε από την επιστημονική ομάδα του πανεπιστημίου του Λάνκαστερ και δημοσιεύτηκε στην έγκυρη ιατρική επιθεώρηση British Medical Journal έδειξε ότι η κατανάλωση μιάμισης μερίδας λάχανου την ημέρα μειώνει τον κίνδυνο εκδήλωσης σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 κατά 14%. Αυτές οι ιδιότητες του λάχανου αποδίδονται από τους επιστήμονες στις αντιοξειδωτικές ουσίες και στα υψηλά επίπεδα μαγνησίου που περιέχει.
8 Μήλο
Το μήλο περιέχει βιταμίνες, μέταλλα, ιχνοστοιχεία, φυτικές ίνες, βιταμίνες Α και C, ασβέστιο, σίδηρο, φώσφορο και πολλές ακόμα θρεπτικές ουσίες που βοηθούν τον οργανισμό να προλάβει και να αντιμετωπίσει μεγάλο αριθμό παθήσεων. Ο διαβήτης είναι μια από αυτές τις παθήσεις, κυρίως χάρη στην περιεκτικότητά του σε φλαβονοειδή που αναστέλλουν ένζυμα όπως η α-αμυλάση και η α-γλυκοσιδάση με αποτέλεσμα τη μείωση της γλυκόζης που απορροφάται από τον οργανισμό. Επιπλέον, οι πολυφαινόλες που περιέχονται στο μήλο μειώνουν την απορρόφηση της γλυκόζης, βοηθούν στην αποτροπή της απότομης αύξησης του σακχάρου και ενεργοποιούν τα κύτταρα του παγκρέατος που εκκρίνουν ινσουλίνη.
9 Ξηροί καρποί
Οι ξηροί καρποί περιέχουν ακόρεστες λιπαρές ουσίες που μπορούν να βελτιώσουν τον μεταβολισμό της γλυκόζης και να βοηθήσουν τη δράση της ινσουλίνης. Ερευνα επιστημόνων του πανεπιστημίου Χάρβαρντ σε περισσότερες από 80.000 γυναίκες έδειξε ότι όσες από αυτές κατανάλωναν 30 γραμμάρια ξηρών καρπών πέντε φορές την εβδομάδα είχαν 27% λιγότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν διαβήτη τύπου 2. Οι γυναίκες που κατανάλωναν 30 γραμμάρια ξηρών καρπών από μία έΑς τέσσερις φορές την εβδομάδα είχαν 16% λιγότερες πιθανότητες, ενώ ακόμα και η κατανάλωση φυστικοβούτυρου μείωσε τον κίνδυνο κατά 21%.
10 Τζίνσενγκ
Στην ιατρική της Απω Ανατολής, η οποία στηρίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στη χορήγηση βοτάνων, το τζίνσενγκ θεωρείται ένα από τα πιο αποτελεσματικά φάρμακα για τη θεραπεία του διαβήτη. Η βασική θεραπευτική του δράση είναι η ενίσχυση της διαδικασίας για τη μεγαλύτερη απελευθέρωση ινσουλίνης από το πάγκρεας. Παράλληλα αυξάνει τον αριθμό των υποδοχέων της ινσουλίνης. Αυτή η δράση του τζίνσενγκ έχει ως αποτέλεσμα την άμεση μείωση των επιπέδων του σακχάρου στο αίμα
πηγη :ygeianews

www.bioprasino.gr

Κυριακή 27 Μαΐου 2012

ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΑΥΤΟΠΟΤΙΖΟΜΕΝΗΣ ΓΛΑΣΤΡΑΣ ΑΠΟ ΡΕΤ


ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΑΥΤΟΠΟΤΙΖΟΜΕΝΗΣ ΓΛΑΣΤΡΑΣ
ΥΛΙΚΑ: μπουκάλι ΡΕΤ, μαχαίρι , σουβλί, βαμβακερός σπάγκος

1.       Κάνουμε 2-3 τρεις τρύπες στο καπάκι και περνάμε τον σπάγκο με μήκος 2/3 του ύψους του μπουκαλιού
2.        Κόβουμε το μπουκάλι στα 2/3

3.       Στο μεγάλο κωνικό  κομμάτι φυτεύουμε το φυτό μας με τον σπάγκο να φτάνει στην επιφάνεια


4.       Βάζουμε το κωνικό μέσα  στην βάση και ποτίζουμε
5.       Τις 2 πρώτες εβδομάδες ποτίζουμε από πάνω
 6.       Ο σπάγκος (βαμβακερός όχι ναυλον)μεταφέρει το νερό από την βάση στη γλάστρα  


7.       Θα έχει πρασινίλα και άλγες γιατί είναι στο ήλιο γι αυτό θέλει κάποιες φορές πλύσιμο η βάση
Καστωρ...


Σάββατο 26 Μαΐου 2012

Η βιολογική καταπολέμηση των εχθρών με ωφέλιμα έντομα




pasx2
Η βιολογική καταπολέμηση των εχθρών είναι η πιο σωστή και ορθολογιστική μέθοδος αντιμετώπισης των εχθρών των καλλιεργειών στα θερμοκήπια, ακίνδυνη για τον άνθρωπο και το περιβάλλον γενικότερα. Αποτελεί βασικό παράγοντα των συστημάτων Ολοκληρωμένης Διαχείρισης των Καλλιεργειών, συστήματα τα οποία πρέπει να ακολουθήσουν οι αγρότες του 21ου αιώνα, ώστε να παράξουν ανταγωνιστικά προϊόντα, ψηλής ποιότητας, απαλλαγμένα υπολειμμάτων γεωργικών φαρμάκων.
         Η χρήση ωφέλιμων εντόμων είναι πλατιά διαδεδομένη στο εξωτερικό. Το 57% των χωρών που έχουν θερμοκήπια χρησιμοποιούν τη βιολογική καταπολέμηση. Η συνολική έκταση των θερμοκηπίων στο εξωτερικό όπου χρησιμοποιείται η βιολογική καταπολέμηση είναι 30.000 εκτάρια, σύμφωνα με στοιχεία του 2003.

     Η βιολογική καταπολέμηση των εχθρών στα θερμοκήπια εφαρμόζεται κυρίως:
Με απελευθέρωση ωφέλιμων εντόμων τα οποία παρασιτούν τα έντομα εχθρούς και ψεκάζοντας με ειδικά βιολογικά σκευάσματα που δεν βλάπτουν τα θηλαστικά ούτε τα ωφέλιμα έντομα.
Οι σημαντικότεροι εχθροί που μπορούν να αντιμετωπιστούν βιολογικά είναι ο Αλευρώδης, οι Αφίδες, οι Λιριόμυζες, οι Θρίπες, τα Λεπιδόπτερα και ο Τετράνυχος.

Για τη βιολογική καταπολέμηση του Αλευρώδη χρησιμοποιούνται τα ωφέλιμα έντομα Encansia formosa, και Eretmocerus mundus τα οποία παρασιτούν τις νύμφες του Αλευρώδη. Απελευθέρωση των εντόμων γίνεται όταν η θερμοκρασία είναι πάνω από 15° Κελσίου. Γίνονται 4-6 απολύσεις εντόμων την άνοιξη ανά δεκαπενθήμερο, με 1.000-2.000 έντομα ανά εκτάριο. Το καλοκαίρι γίνονται 3 απελευθερώσεις ανά οκταήμερο με 3.000-4.000 έντομα ανά εκτάριο.
     Για τη βιολογική καταπολέμηση του Αλευρώδη μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ψεκασμό το βιολογικό σκεύασμα που περιέχει τον εντομοπαθογόνο μύκητα verticillium lecanii. Ο τρόπος δράσης των βιολογικών σκευασμάτων είναι έμμεσος δηλαδή προκαλείται ασθένεια στο έντομο το οποίο τελικά καταστρέφεται.

        Για τη βιολογική καταπολέμηση των Αφίδων μπορεί να χρησιμοποιηθούν με καλά αποτελέσματα δύο ωφέλιμα έντομα το Aphidius matricariae και Aphidius colemani. Αρχικά εξαπολύονται 500 -1.000 παράσιτα ανά εκτάριο και μετά κάθε εβδομάδα 100 παράσιτα ανά εκτάριο. Επίσης, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και το αρπακτικό Aphidoletes aphidimyza. Πρώτα εξαπολύονται 1.000-2.000 έντομα ανά εκτάριο και ακολούθως κάθε εβδομάδα 1.000 έντομα ανά ετκάριο.
Μπορεί ακόμα να χρησιμοποιηθεί για ψεκασμό ο εντομοπαθογόνος μύκητας Verticillium Lecanii.

Για τη βιολογική καταπολέμηση των Λιριομύζων μπορεί να χρησιμοποιηθούν δύο ενδοπαράσιτα το Dancusa sibirica και Opius pallipes και το παράσιτο Diglyphus isaea. Για καλύτερη εγκατάσταση και αποτελεσματικότερη δράση των παρασίτων θα πρέπει να απελευθερωθούν 250-500 έντομα ανά εκτάριο. Αν χρειαστεί γίνεται επαναληπτική επελευθέρωση. Σε περίπτωση αύξησης του πληθυσμού τις Λιριομύζας θα πρέπει να διενεργηθεί ένας ψεκασμός με Τρικάρτ, Βερτιμέκ, Ακριμέκ κ.ά και μετά από μία βδομάδα να γίνει πάλι απελευθέρωση παρασίτων.

     Καλά αποτελέσματα για τη βιολογική καταπολέμηση της Θρίπας επιτυγχάνονται με τη χρησιμοποίηση των αρπακτικών ακάρεων Amblyseius barkeri το οποίο καταπολεμά την κοινή Θρίπα και του Amblyseius cucumeris το οποίο καταπολεμά τη Θρίπα Φραγκλινιέλλα.
Επίσης, πολύ καλά αποτελέσματα για την καταπολέμηση της Φραγκλινιέλλας δίνει η χρησιμοποίηση του Orius insidiosus. Γίνονται 2-3 απολύσεις γύρω στα 6.000 έντομα ανά εκτάριο.

Για τη βιολογική καταπολέμηση των προνυμφών των Λεπιδοπτέρων κυρίως του Heliothis armigera και Phthorimaea operculella μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ψεκασμό, το σκεύασμα που περιέχει τον εντομοπαθογόνο βάκιλλο Βacillus thuringiensis το οποίο είναι βιολογικό σκεύασμα και κυκλοφορεί με το εμπορικό όνομα Bactirex, Bactospeine, Thuricide, Bactinos, Vectobac κ.ά.. Το σκεύασμα αυτό είναι ακίνδυνο για τον άνθρωπο, τα ζώα, τις μέλισσες, τα ωφέλιμα έντομα και το περιβάλλον.

Τέλος, για τη βιολογική καταπολέμηση του Τετράνυχου χρησιμοποιείται το αρπακτικό άκαρι Phytoseiulus persimilis. Για να γίνει απελευθέρωση του αρπακτικού θα πρέπει η θερμοκρασία να είναι πάνω από 20° Κελσίου. Η απελευθέρωση των αρπακτικών γίνεται σε 3 διαδοχικές απολύσεις 2.000 έντομα ανά ετκάριο κάθε φορά.
Σε περίπτωση που ο πληθυσμός του Τετράνυχου δεν μπορεί να ελεγχθεί τότε γίνεται ψεκασμός με ένα ακαρεοκτόνο και μετά από 3-4 ημέρες απελευθερώνεται πάλι το ωφέλιμο άκαρι.
ΠΗΓΗ : ΠΕΠΤΕΓ
για πληροφορίες, συμβουλές     2106017403        ή         www.topiodomi.gr  

Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Το παντζάρι και οι ευεργετικές του ιδιότητες!



Επιστημονικές έρευνες που έχουν γίνει σχετικά με τα παντζάρια, έχουν αποδείξει ότι η κατανάλωσή τους είναι ευεργετική για τον οργανισμό μας. Τα παντζάρια είναι πλούσια σε υδατάνθρακες, νιτρικά άλατα, μαγνήσιο, σίδηρο, κάλιο, νάτριο, βιταμίνη C και φυτοθρεπτικά συστατικά όπως η βετανίνη και η βουλγαξανθίνη – το αντιοξειδωτικό που δίνει στα παντζάρια το βαθύ κόκκινο χρώμα τους. Ως εκ τούτου, τα παντζάρια μπορούν να θωρακίσουν τον οργανισμό απέναντι σε αρκετές ασθένειες και συμβάλλουν στην αποφυγή φαρμακευτικής αγωγής.
Ενίσχυση της αντοχής
Καλά νέα για τους αθλητές και όσους αντιμετωπίζουν καρδιαγγειακά, αναπνευστικά ή προβλήματα στο μεταβολισμό. Έρευνα του πανεπιστημίου του Exeter έδειξε ότι πίνοντας χυμό παντζαριού μπορούμε να ενισχύσουμε τις αντοχές μας ώστε να γυμναζόμαστε 16% περισσότερο. Η υψηλή περιεκτικότητα των παντζαριών σε νιτρικά ιόντα μειώνει τις απαιτήσεις του οργανισμού για οξυγόνο, καθιστώντας την γυμναστική πιο εύκολη. Αν και δεν έχει αποδειχθεί ο ακριβής μηχανισμός, οι ερευνητές υποθέτουν ότι υπεύθυνη για την βελτίωση των αντοχών κατά αυτόν τον τρόπο, είναι η μετατροπή των νιτρικών ιόντων σε μονοξείδιο του αζώτου.
Μείωση της αρτηριακής πίεσης
Ο χυμός παντζαριού μπορεί να βοηθήσει και όσους έχουν πρόβλημα υψηλής πίεσης. Έρευνα του Queen Marry University of London απέδειξε ότι όσοι έπιναν μόλις ένα ποτήρι 250ml χυμού παντζαριού, μείωναν την πίεσή τους εντός 24 ωρών. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η ποσότητα νιτρικού άλατος είναι αυτή που έχει τις ευεργετικές – για την υψηλή πίεση – ιδιότητες. Αυτό οφείλεται στην μετατροπή του νιτρικού άλατος -με το σάλιο- σε νιτρώδες άλας.
Μείωση της χοληστερίνης
Έρευνα που έγινε σε πειραματόζωα, έδειξε ότι το φολικό οξύ που βρίσκεται στις φυτικές ίνες των παντζαριών, μπορεί να μειώσει τόσο τη χοληστερίνη, όσο και τα τριγλυκερίδια.

Μείωση του ρίσκου καρδιαγγειακών παθήσεων
Τα παντζάρια περιέχουν μια ουσία, τη βηταΐνη, η οποία μειώνει τα επίπεδα ομοκυστεΐνης και θωρακίζει απέναντι σε διάφορες καρδιαγγειακές παθήσεις. Μεγάλες ποσότητες ομοκυστεΐνης στον οργανισμό μπορεί να ευθύνονται για φλεγμονές στα αιμοφόρα αγγεία. Η βηταΐνη είναι μια χολίνη η οποία συντελεί αποτελεσματικά στην μείωση της ομοκυστεΐνης και έτσι θωρακίζει την καρδιά μας.
Αποτρέπουν την οστεοπόρωση
Το μαγνήσιο είναι απαραίτητο στον οργανισμό μας για τη σωστή απορρόφηση του ασβεστίου και τη συντήρηση των οστών. Τα κόκκινα παντζάρια έχουν αρκετές ποσότητες μαγνησίου κι έτσι βοηθούν στην καλύτερη αξιοποίηση του ασβεστίου. Προσοχή όμως, τα πράσινα παντζάρια περιέχουν οξαλικό οξύ, το οποίο δυσχεραίνει την απορρόφηση του ασβεστίου.
Βοηθούν στην αντιμετώπιση ηπατικών παθήσεων
Μερικές έρευνες σχετικά με τις ιδιότητες της βηταΐνης, έχουν δείξει ότι μπορεί να βοηθάει και στην αντιμετώπιση ηπατικών παθήσεων. Πιο συγκεκριμένα, αποτρέπει τη συσσώρευση λίπους στο συκώτι, η οποία μπορεί να προκληθεί από την αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ, την παχυσαρκία, την ανεπάρκεια πρωτεϊνών, το διαβήτη κτλ.
Αντιοξειδωτικές ιδιότητες
Τα παντζάρια περιέχουν βητακυανίνη, ένα αντιοξειδωτικό το οποίο βοηθάει στην αντιμετώπιση γνωστικών ασθενειών όπως το Αλτσχάιμερ και η γεροντική άνοια. Το συγκεκριμένο αντιοξειδωτικό αποτρέπει την περαιτέρω ζημιά στα εγκεφαλικά κύτταρα. Έρευνες πάνω στο καρκίνο του εντέρου, έχουν δείξει ότι οι αντιοξειδωτικές ιδιότητες των παντζαριών ενισχύουν την ανάπτυξη των κυττάρων CD8, τα οποία εντοπίζουν και καταστρέφουν ανώμαλα κύτταρα. Επίσης, εργαστηριακές έρευνες έδειξαν ότι η βετανίνη μειώνει την ανάπτυξη όγκων μέσω πολλαπλών μηχανισμών. Τα καρκινικά κύτταρα που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτές τις έρευνες ήταν από το έντερο, τα κεντρικό νευρικό σύστημα, τους πνεύμονες, το στήθος, τον προστάτη, το στομάχι και τα γεννητικά όργανα. Οι έρευνες δεν κατέστησαν το παντζάρι ως «αντικαρκινική» τροφή, αλλά τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά.
Άλλες ιδιότητες
Τα παντζάρια αποτελούν ένα φυσικό καθαρτικό και βοηθούν σε προβλήματα όπως η δυσκοιλιότητα και οι αιμορροΐδες. Επίσης, ο χυμός πατζαριού θεωρείται καλός σε προβλήματα όπως ο ίκτερος, κατά την οποία το σώμα χρειάζεται υγρά και υδατάνθρακες
.

πηγή : thessalikigi.gr.