Tα μυστικά της κομποστοποίησης

Τι ρίχνουμε?

·         Λαχανικά, χορταρικά, φρούτα (ωμά ή βρασμένα)

·         Τα φύλλα του κηπου ή του μπαλκονιού

·          Υπολείμματα από σαλάτες, αφού στραγγιστούν τα υγρά

·          Φυτικά υπολείμματα όπως θρυμματισμένοι  βλαστοί, κομμένο γκαζόν

·          Τα τσοφλια των αυγών

·          Στάχτη, από ψησταριά η το τζάκι

·         Πριονίδια ή άλλα τέτοιου τύπου υλικά

·         Το κατακάθι του καφέ, η φίλτρου όπως και τα υπολείμματα τσαγιού

·          Χαρτιά κουζίνας (ρολό κουζίνας, χαρτοπετσέτες, μαλακές σακούλες).

·         Δεν ρίχνουμε φύλλα δάφνης, κλαδιά τριανταφυλιάς

Πως επιταχύνουμε την διαδικασία

1.      Τα υλικά πρέπει να είναι μοιρασμένα πχ όχι 50%σταχτη ή χαρτιά!

2.     Να έχουν όλα  ένα ποσοστό εκτός αν είναι φυτικά. Καλό είναι να είμαστε φυσιολογικοί δηλαδη ότι παράγει ένα σπίτι είναι μια χαρά!

3.     Μην βάζετε πολλές φλούδες από λεμόνια-πορτοκάλια γιατι κατεβάζουν πολύ το ph. Το ιδανικό  είναι έχει τιμή μεταξύ του 5 και του 7,5. Αν είναι πολύ χαμηλό μπορούμε να προσθέσουμε ρυθμιστή,-σταθεροποιητη (συνήθως απόCaCO3- ασβεστόλιθο)

4.     Αυξάνουμε την ταχύτητα με bokashi η και γαιοσκώληκές. Με αυτούς έχουμε τελικό υλικό πλουσιότερο σε άζωτο αλλά η θερμοκρασία που λειτουργούν είναι δύσκολα να την έχουμε όλο το χρόνο στην χώρα μας. Τους δροσερούς χρόνους αποδίδουν αλλά το καλοκαιράκι  δεν αντέχουν

5.     Όσο αναδεύουμε τόσο καλύτερο αποτέλεσμα θα έχουμε. Αν δεν έχουμε κάδο  και την Κομποστοποίηση την πραγματοποιούμε σε σωρό καλό είναι να έχουμε σωλήνες που θα φέρνουν φρέσκο αέρα. Οι μικροοργανισμοί και οι γαιοσκωληκες καταναλώνουν οξυγόνο!!

6.     Όταν χρησιμοποιούμε γαιοσκωληκες ο καλύτερος τρόπος είναι να σκαλίζουμε πριν βάλουμε το κάδο, και να τους βάζουμε μαζί με λίγα φύλλα και στην περίμετρο του κάδου

7.     Ο σωρός μας δεν πρέπει να ξεραίνεται πολύ. Αυτό εξαρτάται από το τι ρίχνουμε αν έχει πολλές σαλάτες λάχανα, ντομάτες ή γκαζόν δεν έχουμε πρόβλημα .Αλλιώς  το καλοκαίρι δροσίζουμε

Μυρωδιές υπάρχουν αλλά όταν χρησιμοποιούμε κάδους μόνο όταν ανοίγουμε το καπάκι. Το υλικό το λαβαίνουμε από τις κάτω πόρτες του κάδου και  το χρησιμοποιούμε στο κήπο άμεσα.

Χρόνος. Εξαρτάται από την εποχή και την διαχείριση που κάνουμε. Πρακτικά από 3 έως 6 μήνες

Γεμίζει ο κάδος? Τα φυτικά υλικά είναι γεμάτα νερό και όταν το χάνουν κατά την διάρκεια της μετατροπής τους σε κομπόστα ο όγκος τους μειώνεται δραστικά. Για μια 4 μελή οικογένεια με κήπο 100τμ ένας κάδος 200-300 λίτρων είναι επαρκής. Όσο ο κήπος μεγαλώνει μεγαλώνουν και οι ανάγκες σε μεγαλύτερο κάδο

Έχω μία τετραμελή οικογένεια στο κέντρο της Αθήνας . Με την κομποστοποίηση έχουμε μειώσει τα απορρίμματα στο 50% και με την ανακύκλωση πρακτικά βγάζουμε μια μικρή σακούλα ανά τριήμερο. Δοκιμάστε το!!

www.bioprasino.gr

ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΦΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΩΜΑ

Aριστουργηματικές εικόνες από τη φύτευση στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος [εικόνες]

Κόβει την ανάσα η πορεία των εργασιών στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος και κυρίως η πορεία της φύτευσης στο λόφο που δημιουργήθηκε και βέβαια στο δώμα.

Εως σήμερα έχουν τοποθετηθεί  400 δέντρα και 27.000 θάμνοι. Συνολικά θα τοποθετηθούν 1.200 δένδρα και 320.000 θάμνοι στο Πάρκο Σταύρος Νιάρχος.

Πηγή:http://taratsokipos.blogspot.gr/

Aρτεμισία ή αψινθιά

artemisia steleriana

Artemisia absinthium (αρτεμισία ή αψινθιά)

Κωνσταντίνος Θ. Μπουχέλος

Ομότιμος Καθηγητής Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών

Το φυτό

Η αψινθιά (Artemisia absinthium), είναι γνωστή και ως αψιθιά, αγριαψιθιά, απιστιά, πέλινο, πισιδία, λεβιθόχορτο, τραχούρι, δρακόντιο, μελιτίνη, μυρμηγκοβότανο και αβροβότανο. Η ονομασία του προέρχεται από τις αρχαίες ελληνικές λέξεις αρτεμισία, προς τιμήν της Θεάς Αρτέμιδος και αψίνθιον = πικρό.

Πρόκειται για ξηρόφυτο ποώδες πολυετές φυτό που ανήκει στην Οικογένεια Asteraceae. Ευδοκιμεί στις εύκρατες και θερμές χώρες ως αυτοφυές σε άγονες και βραχώδεις περιοχές. Στην Ελλάδα συναντάμε επτά διαφορετικά είδη αψιθιάς, κυρίως στα ορεινά δάση της Μακεδονίας, της Ηπείρου και της Θεσσαλίας, αλλά και στην Κρήτη. Ανθοφορεί μεταξύ Ιουλίου και Σεπτεμβρίου, φτάνει σε ύψος τα 2 μέτρα και έχει ξυλώδη ρίζα. Θέλει ήλιο και λίγο πότισμα. Ταιριάζει σε βραχόκηπους και παραθαλάσσια φύτευση. Κλαδεύουμε ελαφρά μετά το τέλος της ανθήσεως.

artemisia absinthium

Γραπτές πηγές αναφέρουν τη χρήση του, για ιατροφαρμακευτικούς λόγους από πολλούς λαούς κατά την αρχαιότητα, μεταξύ των οποίων οι Έλληνες , οι Σουμέριοι και οι Αιγύπτιοι. Κατά τον Μεσαίωνα, η βρασμένη αψιθιά χρησιμοποιούταν για να θεραπεύσει τη δυσπεψία.
Το φυτό χρησιμοποιούσαν από τα χρόνια του Ιπποκράτη για την αντιμετώπιση των επιδημιών και σαν έντομο-απωθητικό άρα και ανθελονοσιακό (κουνούπια). Θεωρούσαν ότι δυναμώνει την μνήμη και την λογική, βοηθά στους πόνους στους μύες, τις αρθρώσεις και τους συνδετικούς ιστούς, δυναμώνει την όραση, βαθαίνει τον ύπνο. Σε περιόδους επιδημιών χολέρας και πανώλης κρέμαγαν το φυτό στις κατοικίες και κάπνιζαν τους χώρους καίγοντας βλαστούς αψιθιάς. «…όταν ανακατεύεις το μελάνι με έγχυμα αψιθιάς τα ποντίκια δεν αγγίζουν τους παπύρους ...» (Διοσκουρίδης). Τα αποξηραμένα φύλλα του φυτού, όταν τοποθετηθούν στα ρούχα, απωθούν τους σκώρους.

artemisia absinthium

Οι χυμοί τους έχουν πικρή γεύση και από αυτό το φυτό εξάγεται ένα αιθέριο έλαιο η αψίνθη, το οποίο έχει χρησιμοποιηθεί κατά το παρελθόν για τις αντιελμινθικές, αιμοστατικές, αντιφλεγμονώδεις, αντιπυρετικές, αντισηπτικές και διουρητικές ιδιότητές του, καθώς και για την παρασκευή του αλκοολικού ποτού αψέντι αλλά και του βερμούτ (vermouth) που είναι η γερμανική ονομασία της αψιθιάς.

Η χρήση του αιθέριου ελαίου της αψιθιάς ως αρωματικού, καταργήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν ανακαλύφθηκε ότι το συστατικό θουγιόνη που περιέχει σε υπερβολικές δόσεις, προκαλεί βλάβη στο νευρικό σύστημα και παραισθήσεις. Η σημερινή νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, η οποία τέθηκε σε ισχύ το 1988, συνιστά πως «το αψέντι μπορεί να πωλείται νόμιμα υπό την προϋπόθεση να μην περιέχει περισσότερο από 10mg  θουγιόνης».

artemisia annua

Θεραπευτικές χρήσεις

Η αρτεμισινίνη (ολοτρανσφαιρίνη), είναι η φαρμακευτικώς δραστική ουσία του παραδοσιακού ανθελονοσιακού εκχυλίσματος του Artemisia absinthium.

Σε αντίθεση με τη κινίνη, ή άλλα ανθελονοσιακά φάρμακα, δεν περιέχει στο μόριό της άζωτο και η τοξικότητά της είναι συγκριτικά ελάχιστη.

Τα συνδυαστικά φάρμακα, μίγματα παραγώγων της αρτεμισινίνης και συνθετικών ανθελονοσιακών φαρμάκων, έχουν εγκριθεί από τον World Health Organization,  και το Αμερικανικό Center for Diseases Control and Prevention, για τη θεραπεία της ελονοσίας.

 Είδη του γένους Artemisia παράγουν μεγάλον αριθμό τερπενοειδών, μεταξύ των οποίων και την ψυχοτρόπο  νευροτοξίνη θουγιόνη. Σε συμπυκνωμένη σύνθεση, καταπολεμά ιπτάμενα και έρποντα έντομα (μύγες, κουνούπια,  κατσαρίδες, μυρμήγκια, ψύλλους  και ακάρεα).

artemisia absinthium

Σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Life Sciences, η αρτεμισινίνη σε συνδυασμό με σίδηρο, μπορεί να σκοτώσει 98 % των καρκινικών κυττάρων του μαστού σε 16 ώρες. Το βότανο προκάλεσε μείωση 28 % στα κύτταρα καρκίνου του μαστού, αλλά όταν συνδυάζεται με σίδηρο, ο καρκίνος εξαφανίζεται. Πιο ενδιαφέρον, είναι ότι τα φυσιολογικά κύτταρα δεν επηρεάζονται αρνητικά.

Πολλές άλλες μελέτες έχουν ήδη διεξαχθεί, για να αποδείξουν ότι και το εκχύλισμα από το Artemisia annua, μπορεί να εξαλείψει αποτελεσματικά τη νόσο παρουσία σιδήρου.

Η αψιθιά χρησιμοποιείται επίσης σε περιπτώσεις καταθλίψεως, για την καταπολέμηση του διαβήτη και εξομαλύνει την έμμηνο ρύση.
Με απόσταξη των φύλλων και των ανθέων εξάγεται λάδι ανθελμινθικό, τονωτικό, εφιδρωτικό, αντισηπτικό, αντικαρκινικό και αντιπυρετικό. Οι εταιρείες βιοτεχνολογίας, σύντομα θα παράξουν συνθετικώς τις φαρμακευτικές αυτές ουσίες...
Τα ξεραμένα φύλλα της όταν τοποθετηθούν στα ρούχα, αποκρούουν τους σκώρους. Αποθαρρύνει τους γυμνοσάλιαγκες και τα έντομα και για αυτό σήμερα χρησιμοποιείται στην παρασκευή εντομοαπωθητικών αλλά και εντομοκτόνων.

Προσθήκη λεζάντας

Προσοχή

Απαγορεύεται στις θηλάζουσες, στις εγκυμονούσες γιατί διεγείρει τη μήτρα, στους νευρικούς και ευέξαπτους, όπως, επίσης, και αυτούς που υποφέρουν από γαστρεντερικές παθήσεις. Εάν γίνει κατάχρηση, μπορεί να προκαλέσει νευρικές διαταραχές. Χρησιμοποιείτε τα βότανα πάντοτε υπό την επίβλεψη ενός ειδικού, κυρίως όταν παίρνετε ταυτοχρόνως άλλα φάρμακα ή βότανα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Baumann IC, Glatzel H, Muth HW (1975). Untersuchungen der Wirkung von Wermut (Artemisia absinthium L.) auf die Gallen- und Pankreassaft-Sekretion des Menschen. Z Allgemeinmed 51(17): 784-79

Chialva F, Liddle PAP, Godlia G (1983). Chemotaxonomy of wormwood (Artemisia absinthium L.). (I. Composition of the essential oil of several chemotypes). Z Lebensm Unters Forsch 176: 363-366

Chiasson H, Belanger A, Bostanian N et al. (2001). Acaricidal properties of Artemisia absinthium and Tanacetum vulgare (Asteraceae) essential oils. J Econ Entomol 94(1): 167-171

Πλίνιος ο πρεσβύτερος, Naturalis Historia (Φυσική Ιστορία) 27.

Del Castillo J, Anderson M, Rubottom GM (1975). Marijuana, absinthe and the central nervous system. Nature 253(5490): 365-366

Dettling A, Grass H, Schuff A et al. (2004). Absinthe: attention performance and mood under the influence of thujone. J Stud Alcohol 65: 573-581

Council of Europe (2008)   Absinthii herba   European Pharmacopoeia 6^th ed. Wormwood  01/2008:1380 

Hernandez H, Mendiola J, Torres D et al. (1990). Effect of aqueous extracts of Artemisia on the in vitro culture of Plasmodium falciparum. Fitoterapia 61(6): 540-541

Juteau F, Jerkovic I, Masotti V et al. (2003). Composition and Antimicrobial Activity of the Essential Oil of Artemisia absinthium from Croatia and France. Planta Med 69: 158-161

Kalemba JG, Kurowska A, Majda T et al. (1993). Analysis of essential oils in aspects of their influence to insects. Zeszyty. Nauk. Politechnik. Lodz. 589: 5-14

Kaul VK, Nigam SS, Banerjee AK (1978). Insecticidal activity of some essential oils. Ind J Pharm 40(1): 22

Τribulus terrestis (Τριβόλι)

Tribulus terrestis  (Τριβόλι)

το βότανο της τεστοστερόνης

Κωνσταντίνος Θ. Μπουχέλος

Ομότιμος Καθηγητής Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών

Το Tribulus terrestis (τριβόλι, τριόλι, πεντάξυλο ή κολλιτσίδα) ανήκει στην Οικογένεια Zygophyllaceae.  Είναι ένα πανάρχαιο έρπον ζιζάνιο των αγρών, το οποίο υπάρχει σε όλα τα εύκρατα και τροπικά κλίματα του πλανήτη.

 Στην Ελλάδα το βρίσκουμε σχεδόν παντού, να αναπτύσσεται σαν χαλί στα μέρη που φυτρώνει. Ανθίζει κάθε χρόνο από Μάιο μέχρι Οκτώβριο. Ο καρπός του ο οποίος αναπτύσσεται στη βάση των φύλλων είναι αγκαθωτός, επίπεδος, στρογγυλός και αποτελείται από 5 σπόρους. Ο κάθε σπόρος φέρει τρία άνισα σκληρά αγκάθια απ’ όπου και το όνομά του. Τα αγκάθια του αυτά είναι με τέτοιο τρόπο δομημένα (ώστε πάντα κάποιο από αυτά να κοιτάζει προς τα πάνω). Έτσι, διαπερνούν με ευκολία ρούχα, παπούτσια, δέρματα, από όπου προκύπτει και η έκφραση "τριολίστηκε" ή "τριβολίστηκε". 

Η κατασκευή αυτή, αποτέλεσε έμπνευση για τους αρχαίους ώστε να κατασκευάσουν ένα ύπουλο όπλο που ήταν μια σιδερένια κατασκευή, σαν καρφί με τέσσερις αιχμηρές καταλήξεις. Οι αρχαίοι Έλληνες το ονόμαζαν τετράεδρον ή τρίβολον και οι Ρωμαίοι murex ferreus (σιδηρούς τρίβολος). Ήταν η καταστροφή για το ιππικό των εχθρών. Η πρώτη αναφορά χρήσεως αυτού του όπλου, μας παραπέμπει στο 331 π.Χ., στην μάχη των Γαυγαμήλων, όπου ο στρατός του Δαρείου του 3^ου έσπειρε με τριβόλους την περιοχή για να ανακόψει το ιππικό του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Παρόμοια κατασκευή από χονδρό σύρμα, χρησιμοποιήθηκε και στον πόλεμο του Βιετνάμ.

Όμως το βότανο, αυτό δίνει λύση σε πολύ σοβαρά προβλήματα που έχουν σχέση με την σεξουαλική υγεία ανδρών και γυναικών. Είναι ένα από τα καλύτερα φυσικά αφροδισιακά, που χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες.

Στους άνδρες: Προκαλεί  την έκκριση τεστοστερόνης αυξάνοντας τα επίπεδα της ωχρινοτρόπου ορμόνης, βοηθά στην σπερματογένεση αυξάνοντας τον αριθμό και την κινητικότητα των σπερματοζωαρίων, την στυτική δυσλειτουργία, την πρόωρη εκσπερμάτιση, και βελτιώνει τη λειτουργία του προστάτη και καταπολεμά την γυναικομαστία.  Δικαίως ονομάζεται και «φυσικό βιάγκρα».

Πολλοί «body builders» το χρησιμοποιούν για την ανάκτηση των επιπέδων τεστοστερόνης, μετά την χρήση αναβολικών και συχνά αποτελεί συστατικό τονωτικών της ινδικής θεραπευτικής Ayurveda.

Σε  έρευνες που έγιναν σε Ρωσία και Βουλγαρία, ότι οι αφροδισιακές ιδιότητες του φυτού οφείλονται στην Protodioscin, μια στεροειδή σαπωνίνη, η οποία απαντάται σε αρκετά φυτά των Οικογενειών Zygophyllaceae (Tribulus),  Dioscoreaceae (Dioscorea) και Fabaceae (Trigonella) και κυρίως στα φύλλα τους.

Στις γυναίκες: Τονώνει την σεξουαλική διάθεση, βελτιώνει την αναπαραγωγική λειτουργία και την ωορρηξία, βοηθάει σε περιπτώσεις προεμμηνορροϊκού συνδρόμου, στη ρύθμιση των ορμονών στην έμμηνο ρύση, στην εμμηνόπαυση, μειώνει τα ψυχοσωματικά προβλήματα που προκαλούνται από αυτή όπως: αϋπνία, υπερένταση, άσχημη διάθεση, πόνος στην κοιλιακή χώρα, υπερευαισθησία και υπεραιμία χωρίς προκαλεί αύξηση της αρτηριακής πιέσεως.

Έχει όμως και πλείστες άλλες θεραπευτικές  ιδιότητες όπως: αντικαταθλιπτικές, αντιϋπερτασικές, χωνευτικές, αποτοξινωτικές,  βοηθά στη δόμηση των μυών, αυξάνει την ζωτικότητα του οργανισμού, βοηθάει στην αντιμετώπιση παθήσεων που αφορούν στο ουροποιητικό σύστημα όπως η δυσουρία, ρυθμίζει την κυκλοφορία του αίματος, καθαρίζει τα νεφρά από πυοσφαίρια και αιμοσφαίρια και  βοηθάει σε περιπτώσεις υπερτάσεως.

Ενδείκνυται επίσης: σε περιπτώσεις ιλίγγου και πονοκεφάλων, νευρικών διαταραχών,  δυσκοιλιότητας, υψηλής χοληστερόλης,  κοινών κρυολογημάτων, του άσθματος, του βήχα, στην αποβολή πτυέλων αλλά και σε δερματικές παθήσεις όπως: η ψωρίαση και ο έρπης, αλλά και σε οφθαλμολογικά προβλήματα όπως η επιπεφυκίτις. Αναλόγως της περιπτώσεως, χρησιμοποιούνται τα φύλλα, ο καρπός και η ρίζα.

Προσοχή:
Το τριβόλι πρέπει να αποφεύγεται κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης καθώς και από άτομα: με καρδιακά προβλήματα, έλκος στομάχου ή ηπατικές διαταραχές. Όταν γίνεται συστηματική χρήση βοτάνων, πρέπει πάντα, να υπάρχει εποπτεία ειδικού ιατρού.

_{Βιβλιογραφία}

Brown, G.A. et al. (2001). "Endocrine and lipid responses to chronic androstenediol-herbal supplementation in 30 to 58 year old men". J. Am. Col.l Nutr. 20 (5): 520–8.

Bucci, L.R. (2000). "Selected herbals and human exercise performance". The American journal of clinical nutrition 72 (2 Suppl): 624S–36S.

_{Gauthaman, K. et al. "Aphrodisiac properties of Tribulus terrestris extract (Protodioscin) in normal and castrated rats". Life Sciences. 71.12 (2002):1385-96.}

Hassan, L.G., K.J. Umar and A. Usman, 2005. Nutrient content of the leaves ofTribulus terrestri (Tsida.). J. Trop. Biosci., 5: 77-82.

_{Jameel ,J.K .et al. Gynaecomastia and the plant product "Tribulus terrestris". Breast. 13.5 (2004):428-30.}

_{Κουμανούδης, Σ. (1958) Λεξικόν Λατινοελληνικόν Σπανός, Χ. Αθήναι}

_{Phillips, O.A. et al. (2006) "Antihypertensive and vasodilator effects of methanolic and aqueous extracts of Tribulus terrestris in rats".  Journal of Ethnopharmacology. 104.3 (2006):351-5.}

Plinius XI, (1991) in: Natural History - A Selection. Pliny the Elder, (Translated by John F.Healy). Penguin Books, London: pp.157-158.

Rogerson, S. (2007). "The effect of  5 weeks of  Tribulus terrestris supplementation on muscle strength and body composition ". The Journal of Strength & Conditioning Research 21 (2): 348–53

Σταματάκος, Ι. (1972) « Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης », Βιβλιοπρομηθευτική, Αθήναι, 1261 σελ.

αρθρα με ανάλογα θέματα:

τριβόλι:το βότανο της σεξουαλικής υγείας

Eχῖνος o θεραπευτικός

Echinacea (Eχινάκια)

Eχῖνος o θεραπευτικός

K. Θ. Μπουχέλος,  Ομότιμος Καθηγητής Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών

Το φυτό         

Πρόκειται για το πολυετές βότανο που αναπτύσσεται στους λειμώνες της Δυτικής B. Αμερικής και καλλιεργείται στην Ευρώπη. Ανήκει στην οικογένεια των Asteraceae.  Ονομάστηκε έτσι από την ελληνική λέξη ἐχῖνος (αχινός), για τα αγκαθωτά άνθη του.

Η επιστημονική ονομασία του φυτού είναι Echinacea angustifolia (με λεπτά φύλλα). Υπάρχει σε πολλές χρωματικές ποικιλίες ανθέων (E. purpurea (πορφυρή), E. paradoxa x purpurea, E. pallida (ωχρή), Ρurpurea-rubinstern, Purple Emperor, Hot Papaya, Gemini Pink, Pink Sorbet, Double Orange, Wild Berry, Marmalade, Green Jewel, Gum Drop, Glowing Dream, Rubinglow, Tiki Torch, Μilkshake (λευκή), Guava Ice, Piccolino, Magnus, Razzmatazz, Butterfly Kisses, Baby Swan Deep Pink, και φυσικά ... Julia!

Μερικά είδη του φυτού Echinacea, καλλιεργούνται ως καλλωπιστικά σε κήπους. Διατηρούν ένα ελκυστικό φύλλωμα όλο τον χρόνο και αντέχουν σε ποικιλία συνθηκών.

Υπήρξε ένα από τα πιο διαδεδομένα βότανα των Ινδιάνων, που το χρησιμοποιούσαν για να θεραπεύουν από μολύνσεις (πονόλαιμο, βήχα, πονοκέφαλο) μέχρι και δαγκώματα φιδιών.

 Το Echinacea έχει αποδειχθεί ότι έχει αντισηπτικές και αντιϊικές ιδιότητες, ενώ ταυτόχρονα διευρύνει τα αιμοφόρα αγγεία. Το βότανο αυτό χρησιμοποιείται παραδοσιακά στην αντιμετώπιση των «καλόγερων» (δοθιήνες), της σηψαιμίας, των αποστημάτων και του ψευδάνθρακα (ερεθισμένοι θύλακες τριχών).

Μετά την εμφάνιση των αντιβιοτικών, η χρήση του περιορίστηκε αρκετά. Από το 1970, λόγω της τάσεως για την εφαρμογή εναλλακτικών μεθόδων, άρχισε και πάλι να διαδίδεται ευρύτερα.

Τώρα είναι ένα από τα πιο γνωστά και διαδεδομένα βότανα, καθώς οι θεραπευτικές του ιδιότητες συνδέθηκαν με την αντιμετώπιση του κοινού κρυολογήματος. Υπάρχουν εννέα ποικιλίες του φυτού, εκ των οποίων οι τρείς χρησιμοποιούνται για θεραπευτικούς σκοπούς.

Χρήσιμα μέρη είναι ολόκληρο το φυτό, δηλαδή η ρίζα, τα φύλλα και τα άνθη του, παρ’ όλο η μεγαλύτερη συγκέντρωση των δραστικών ουσιών βρίσκεται στις ρίζες του, που περιέχουν πολυσακχαρίτες , αιθέρια έλαια, φλαβονοειδή, βιταμίνη C, ελαϊκό οξύ κ.ά.

Το βότανο περιέχει πτητικό έλαιο, γλυκοσίδες, αμίδες, φαινόλες, αντιβιοτικά πολυακετυλένια, ινουλίνη, λιπαρά οξέα, σίδηρο, πρωτεΐνες, τανίνες και βιταμίνες Α, και E.

Πως δρα

Οι πολυσακχαρίτες του φυτού διεγείρουν την δράση των Τ-Λεμφοκυττάρων, που παράγουν αντισώματα τα οποία καταστρέφουν τους νοσογόνος παράγοντες (ιούς, μικρόβια, μύκητες), γεγονός που εξηγεί την αποτελεσματικότητα του φυτού σε στρεπτοκοκκικές και σταφυλοκοκκικές λοιμώξεις και φλεγμονές.

Στο αίμα επιταχύνει τη φαγοκυττάρωση και καταστρέφει τα βακτήρια. Καταστέλλει την ανάπτυξη των τρυπανοσωμάτων Leishmania donovani,  L. major, και Trypanosoma brucei. Σε κυτταρικό επίπεδο ελαττώνει την παραγωγή του ενζύμου υαλουροδινάση, που καταστρέφει το υαλουρονικό οξύ και οδηγεί σε διάσπαση του συνδετικού ιστού.

 Όσο πιο ενωρίς χρησιμοποιηθεί σε μια εξελισσόμενη προσβολή του οργανισμού, τόσο πιο αποτελεσματική είναι. Για τον ίδιο λόγο είναι χρήσιμη και η «προληπτική» λήψη της σε περίοδο υψηλής νοσηρότητας.
Χρησιμοποιείται πρωτίστως για την τόνωση του ανοσοποιητικού και του λεμφικού συστήματος, γι’ αυτό και αποτελεί την πρώτη επιλογή όταν πρέπει να ενισχυθεί η άμυνα του οργανισμού έναντι των λοιμώξεων του αναπνευστικού (γρίπη, κρυολόγημα). Συχνά χρησιμοποιείται και για την καταπολέμηση φλεγμονών και μολύνσεων (ουρολοιμώξεις), κολικών και δερματικών παθήσεων (ψωρίαση, έρπις, έλκος, πληγές, εγκαύματα, ακμή)..

Στην αγορά, εκτός από φρέσκο και αποξηραμένο βότανο που γίνεται ρόφημα, υπάρχουν εκχύλισμα, σιρόπια, βάμματα, κάψουλες, ταμπλέτες, και αλοιφές. 

Ασφαλής χρήση

H εχινάκια δεν είναι τοξική, ενώ οι παρενέργειες που μπορεί να έχει σχετίζονται, ως επί το πλείστον, με ήπιες στομαχικές διαταραχές, αρκεί να λαμβάνεται σωστά. H χρήση της απαγορεύεται σε παιδιά κάτω των 4 ετών, σε εγκύους και γυναίκες που θηλάζουν, όπως και σε άτομα που πάσχουν από , αυτοάνοσα νοσήματα, ανεπάρκειες του ανοσοποιητικού συστήματος. Επίσης, δεν πρέπει να λαμβάνεται από όσους χρησιμοποιούν φάρμακα όπως η κορτιζόνη, γιατί οι ειδικοί πιστεύουν ότι το βότανο καταστέλλει τη δράση τους.

Δεν πρέπει να λαμβάνεται για περισσότερο από 2 μήνες, επειδή χάνει την αποτελεσματικότητά της και μπορεί να μειώσει την άμυνα του οργανισμού.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 
"Herbal Medicines", C A Newall, L A Anderson, J D Phillipson, The Pharmaceutical Press,1996.

 Dorn M, et al. Placebo-controlled double-blind study of Echinacea pallida radix in upper respiratory infections. Complement Ther Med 3: 40-42, 1997.

Braunig B, et al. Echinacea purpurea root for strengthening the immune response in flu-like infections. Z  Phytother 13: 7-13, 1992.

 Brinkeborn R, Shah D, Geissbuhler S, et al. Echinaforce in the treatment of acute colds. Schweiz Zschr Gunsheits Medizin 10: 26-29, 1998.

Wacker A and Hilbig W. Virus inhibition by Echinacea purpurea. Planta Med, ,33:89-102, 1978.

Mose J. Effect of echinacin on phagocytosis and natural killer cells. Med Welt, 34:1463-1467, 1983.