Πράγματα
που δεν είναι βολικά
Η
δημοτική ιδέα ενός κήπου
1. Καταδικάζοντας τους αθώους.
Σε αυτές τις
πόλεις κυριαρχίας των αυτοκινήτων, όπου η θερμότητα ενώνεται με το τσιμέντο, χρειαζόμαστε
ψηλά, ώριμα δέντρα. Δέντρα που να πληρώσουν για όλες τις εκπολιτιστικές αμαρτίες
της ανθρωπότητας. Το κόψιμο των παλιών δέντρων και η μη δημιουργία νέων χώρων αστικού
πρασίνου διαιωνίζει την έρημοποιήση και επιταχύνει την αβίωτη πόλη.
2. Θορύβος.
Όπου ο κηπουρός, ιερό επαγγέλμα, έχει γίνει ένας ρομποτικός χειριστής που χειρίζεται καταχθόνιες θορυβώδεις συσκευές και εργαλεία.
3. Επιλογή ακαταλλήλου είδους.
Μέχρι χθες, οι
κήποι ήταν η πολύπλευρη έκφραση ευαίσθητων ψυχών. Σύνθετοι πράσινοι χώροι και
μικρές "ζούγκλες" με καλοσχεδιασμένα παρτέρια που καταπραΰνουν την
ψυχή και ζωντανεύουν το μυαλό. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε μικρούς
τσιμεντένιους κήπους με κλωνοποιημένα, καχεκτικά δέντρα κλαδεμένα σαν πεκινουά.
4. Γλάστρες για κερδοσκοπία.
Όταν το έδαφος
είναι καλυμμένο με τσιμέντο, τίποτα δεν μπορεί να ευδοκιμήσει. Και προσπαθούν
να ξεγελάσουν τους περαστικούς με μερικά πράσινα κομμάτια όπως ζαρντινιέρες με
φθηνά λουλούδια και μικρά δέντρα Βενιαμίν καταδικασμένα να γίνουν μπονσάι που αναβουν απο τις υψηλλες θεμοκρασίες. Μια
πολύ ακριβή και χωρίς μέλλον βλακεία που όλοι πληρώνουμε.
5. Αλλεργία στην άγρια φύση.
Ένας αστικός κήπος
πρέπει να είναι ελεύθερος και αδάμαστος. Τα μονοπάτια πρέπει να είναι φτιαγμένα χώμα ή από χαλίκι. Τα δέντρα, τεράστια. Το γρασίδι, φυσικό. Όλα τα πράσινα πρέπει να
αναπτύσσονται κυρίαρχα, φέρνοντας σωτηρία και ζωή στις αστικές ψυχές που έχουν
ανάγκη. Οι κηπουροί θα ενεργούν μόνο για να διασφαλίσουν ότι όλα είναι υγιή και
ότι κανένα κλαδί δεν πέφτει σε κεφάλια. Απαγορεύεται το κλάδεμα.
6. Τεχνητά παρτέρια.
Δεν είναι μπαρόκ κήποι,
αλλά η προσπάθεια να φυσικοποιηθούν τεχνητά μέρη για πάντα.
7. Απρόσεκτοι άνθρωποι που αποφασίζουν.
Το να
αφήνεις ένα αλυσοπρίονο σε έναν εργάτη χωρίς εκπαίδευση κηπουρικής ανοίγεις την
πόρτα σε δενδροκτόνο και ανελέητο κλάδεμα που μετατρέπει το δέντρο σε
κούτσουρο. Υπάρχει έλλειψη ποιητών (ευαίσθητων επιστημόνων με τη φύση) στους Δήμους & στις
εταιρείες Πρασίνου.
8. Αναρτήσεις στο Instagram.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη
χοντροκοπιά από τις αναρτησεις της τοπικής δημοτικής αρχής με έναν θάμνο ή ενα δεντράκι που φυτεψαν για να βγάλουν μια φωτογραφία δίπλα του. Σύγχρονο και ευγενικό είναι το μέρος και οι αιρετοί που δεν έχει μπει σε αυτό το παιχνίδι της μικροπρέπειας.
9. Τσιμέντο στη γη.
Ένας κήπος είναι κάτι ιερό,
ένα μέρος όπου κατοικούν θεοί και η φύση απελευθερώνεται από τον τεχνητό
καταναγκασμό των ανθρώπων. Το να πλακοστρώνεις τα πάντα, να κόβεις τα πάντα και
να μετατρέπεις το πάρκο σε ένα σκληρό πράγμα με μια σκιά παρηγοριάς ισοδυναμεί
με το να μην κατανοείς την πολυπλοκότητα της ζωής και να καταδικάζεις τους
κατοίκους της στην τεχνητότητα.
10. Απουσία συναισθήματος.
Η μεγάλη ασθένεια των
κήπων είναι αυτοί που αποφασίζουν γι' αυτούς. Όσοι δεν καταλαβαίνουν το φάρμακο
του δάσους, όσοι δεν περπατούν στη γη, όσοι δεν έχουν καλλιεργήσει το
συναίσθημα της φύσης στις πολυεπίπεδες καρδιές τους, δεν θα μπορέσουν να
κατανοήσουν την ουσιαστική σύνδεση μεταξύ του είδους μας και της μεγάλης ζωής
έξω στην Φύση. Οι ηγέτες, οι αιρετοί πρέπει να σταλούν για να θεραπευτούν με γεωσμίνη και χλωροφύλλη.
Μόνο μέσα από τη γοητεία της ζωής μπορεί η ζωή να γίνει σεβαστή και να πολλαπλασιαστεί.
*Ένα ψιλόβροχο έπειτα από μια παρατεταμένη
περίοδο ανομβρίας αρκεί για να αναδυθεί το γνώριμο, γήινο άρωμα της βροχής. Τι
είναι όμως αυτό που μυρίζει; Και πώς απελευθερώνεται στον αέρα; Δύο είναι τα
βασικά συστατικά. Το πρώτο είναι η γεωσμίνη, μια ουσία που παράγεται από
βακτήρια της ομάδας Actinobacter που ζουν στο έδαφος. Το δεύτερο συστατικό
είναι μια ελαιώδης ουσία που παράγεται ορισμένα φυτά και απορροφάται τελικά από
τα αργιλώδη και αμμώδη εδάφη.
Αρχικός τίτλος του άρθρου:
Cosas
que no convienen | La idea municipal de un jardín Carlos Risco
Απόδοση στα Ελληνικά
Μανώλης
Καπάνταης Δασολόγος – Περ/λόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου