Βιώσιμη ανάπτυξη και τοπικές κοινωνίες

 

Βιώσιμη ανάπτυξη και τοπικές κοινωνίες
του Κώστα Ελ. Δεληγιάννη

        Η χώρα την μεταπολιτευτική περίοδο ακολούθησε ένα μοντέλο ανάπτυξης που είχε σαν βασικά συμπτώματα την αποδιάρθρωση της παραγωγής και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Μέσα από συγκεκριμένες πολιτικές και κάτω από την κυριαρχία ενός μεταπρατικού κατεστημένου οδηγηθήκαμε στην διόγκωση της ανεργίας και των χρεών. Παράλληλα όμως διαμορφώθηκαν συνθήκες εγκατάλειψης της υπαίθρου και γιγάντωσης ορισμένων αστικών κέντρων, με την δημιουργία ενός ανταγωνιστικού δίπολου: πόλεις-ύπαιθρος, Τα αποτελέσματα αυτά αποτελούν εξέλιξη της διάσπασης των σχέσεων ανάμεσα σε βασικούς άξονες της αναπτυξιακής διαδικασίας ( παραγωγή-κατανάλωση, έρευνα-παραγωγή, παραγωγή-περιβάλλον, μεταποίηση-μέσα παραγωγής, γεωργία-κτηνοτροφία κ.α.) και της καθολικής εξάρτησης από τις εισαγωγές και τα δάνεια. Το εισαγόμενο καταναλωτικό πρότυπο έγινε ο σημαιοφόρος μιας εκτεταμένης διάβρωσης της παραγωγικής βάσης από ξένες πολυεθνικές και ντόπια καρτέλ , «καθοδηγώντας» την οργάνωση εξυπηρετικών δομών σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας της δημόσιας και ιδιωτικής μηχανής. Κάτω από τέτοιες συνθήκες ήταν φυσικό η Κρίση να οδηγήσει στην χρεοκοπία της χώρας και την παγκόσμια απαξίωση. 

        Οι υπεύθυνοι της χρεοκοπίας, εκπρόσωποι συγκεκριμένων συμφερόντων, με την βοήθεια της διαπλοκής επιμένουν να προωθούν λύσεις που κινούνται στους ίδιους άξονες που οδήγησαν στα αδιέξοδα. Απέναντι σε αυτές τις επιλογές , αναδεικνύεται η σημασία και η αναγκαιότητα μιας διαφορετικής αναπτυξιακής διαδικασίας που θα υπηρετεί τις ανθρώπινες ανάγκες. Μιας Βιώσιμης ανάπτυξης με πυρήνα την διασύνδεση της Παραγωγής με τον Πολιτισμό και το Περιβάλλον, σαν βασικών πρωταγωνιστών αποκατάστασης των διαρρηγμένων σχέσεων. Η πλεονεκτική ποικιλομορφία των εδαφοκλιματολογικών συνθηκών όλων των περιοχών της χώρας , το πλούσιο και εξειδικευμένο επιστημονικό δυναμικό και η εφευρετικότητα-δημιουργικότητα των Ελλήνων, αποτελούν εγγύηση για την ανάταξη της χώρας στα πλαίσια εναλλακτικών πολιτικών. Στην κατεύθυνση αυτή η ενδυνάμωση των Τοπικών Κοινωνιών με την ενίσχυση του ρόλου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ,των συνεταιρισμών και των συλλογικοτήτων, της τοπικής επιχειρηματικότητας και της πλατιάς συμμετοχής των πολιτών, αποτελούν προϋπόθεση για την προώθηση ενός εναλλακτικού μοντέλου Βιώσιμης Ανάπτυξης._

(περίληψη της εισήγησης στην εκδήλωση με θέμα "Ανάπτυξη και ανθρώπινες ανάγκες" της Πρωτοβουλίας Φίλων Ινστιτούτου Ν. Πουλαντζά,στις 5/2/2016 στο "Χατζηγιάννειο" Λάρισας)