Οργασμός στην φυση

Η φύση στα καλύτερα της.............

τα λιοχώραφα γεμάτα ανθέμιδα και ανεμώνες , ξυνήθρα ....

Ἡ ἀνεμώνη-

Γεώργιος Βιζυηνός 

Ἕνας βράχος στὰ βουνὰ
  συλλογιέται μοναχός του.
Ἕνα ρυάκι, ποὺ περνᾷ,
  κάτι τραγουδάει ἐμπρός του.

Μία ἀνεμώνη, ποὺ ἀνθεῖ
  εἰς τὸν βράχο στηριγμένη,
νὰ νοήσῃ προσπαθεῖ
  τὸ τραγούδι τί σημαίνει.

Κι᾿ ὅλο σκύφτει πιὸ πολύ,
  καὶ ξεχνᾷ τὸ στήριγμά της.
Τί τραγούδι νὰ λαλῇ
  ὁ τρεχάμενος διαβάτης;

Τραγουδεῖ γιὰ μία ἀγκαλιά,
  ποὺ μὲ πόθον ἀνοιγμένη
στὴν χρυσὴν ἀκρογιαλιὰ
  μέρα νύχτα τὸν προσμένει.

-Ἄχ, κι᾿ ἂς ἤμουν, λέγ᾿, ἐγὼ
  κείνη ποὺ θὰ τ᾿ ἀγκαλιάσῃ!

Καὶ τὰ ρεῦμα τὸ γοργὸ
  σκύβ᾿ ἡ λουλουδιὰ νὰ φθάσῃ,
Μά, σὰν ἔσκυβ᾿ ἔτσι δὰ
  τὸ νερὸ μὲ τὴν ὁρμή του
τὰ φυλλάκια της μαδᾷ
  τὰ κατρακυλᾷ μαζύ του.

Τώρα στέκει μαδητή,
  στέκει στέλεχος μονάχο!
Διατί, ἄχ! διατὶ
  ξεστηρίχθηκ᾿ ἀπ᾿ τὸν βράχο!

πανδαισία χρωμάτων κόκκινα, μωβ, λευκά, κίτρινα  γεμίζουν τις πεζούλες .

 Είναι η λαμπρότερη εποχή του Μεσογειακού τοπίου

Άνοιξε τα παράθυρα

 -*Γιάννης Ρίτσος*

Άνοιξε τα παράθυρα να δεις το σύμπαν ανθισμένο μ’όλες τις παπαρούνες του αίματός μας, – να μάθεις να χαμογελάς.

Δε βλέπεις;

Καθώς απομακρύνεται η άνοιξη πίσω της έρχεται η νέα μας άνοιξη.

Να τος ο ήλιος πάνω απ’ τις μπρούτζινες πολιτείες, πάνω απ’ τους πράσινους αγρούς μες την καρδιά μας. Νιώθω στους ώμους το βαθύ μυρμήγκιασμα καθώς φυτρώνουν όλο πιο νέα και πιο μεγάλα τα φτερά μας.

Ύψωσε τα ματόκλαδα. Αστράφτει ο κόσμος έξω από τη λύπη σου.

Φως και αίμα.

Τραγούδι και σιωπή.

Καλοί μου άνθρωποι πως μπορείτε να σκύβετε ακόμη;

Πώς μπορείτε να μη χαμογελάτε;

Ανοίχτε τα παράθυρα.

φωτο: Κ. Τάτσης(Σκόπελος,  Γλώσσα. & Κυθηρα,)  Στ Κατσογιάννη (Αρφαρά Μεσσηνίας)