TRENDY

 Ανέβασα  στο FB το παρακάτω σχόλιο  και φωτογραφία

«Τα δέντρα της πόλης μας μαζεύουν το καυσαέριο παράγουν οξυγόνο ασφυκτιούν από τέντες μπαλκονια αυτοκίνητα που θέλουν να παρκάρουν επίδοξους κλαδευτές-ξηραντές, απο μπαλκόνια απο ερωτευμένους και τώρα παίζουν και το ρόλο του κλουν κάθε μαγαζιού.
Φωτο απο το καημενο που το fresh έναντι του fix πιστεύει οτι το έκανε ποιο όμορφο...»

Το σχόλιο του  καλού συνδαδέλφου Π. Γκουνιδη Όλοι Trendy... και η συμπλήρωση του με το τραγούδι των LOCOMONDO 

ehttps://www.youtube.com/watch?v=t8EQwaXxcNQ&feature=youtu.be ( με το ίδιο χρωμα πολυθρονας)

με εβαλε σε σκέψεις……..

TRENDY

Θυμάμαι αυτόν τον "επιτυχημένο" "δημοσιογράφο" να δήλωνε σε πάνελ ...."γατί αρνείστε σε μας να είμαστε όμορφοι, πλούσιοι και επιτυχημένοι!!""

Ναι αυτός που  απο γραμματέας κοινοβουλευτικής ομάδας έγινε εκδότης (που δεν πλήρωσε για  κανά χρόνο τους εργαζόμενους του...που με  το περιοδικό και τους ραδιοσταθμούς να  πέρναν στην νεολαία το soft porno -trendy- και  την μόδα της ανάλαφρης ζωής, όπου εξαιρετικά ποιοτικά προιόντα της κοιλάδας της Καμπανίας είναι για να λούζονται κορμάκια στις παραλίες . σε επίδειξη της εξουσίας και του πλούτου-για να κρύβει την μυρωδια της καβαλίνας των προγόνων-  και τελευταία κατέληξε παρουσιαστής πρωινά-δικών....

Η εξουσία δεν εχει ιδεολογία έλεγε ο κύριος ως άριστος υπηρέτης της.....Η εξουσία η ίδια, είναι ιδεολογία σαν αυτοσκοπός

Η γλώσσα αυτών των τύπων που πλέον έχει γίνει κυρίαρχη όπου κάθε δημόσιο το θεωρούν αγοραία "ότι γουστάρω το κάνω" είναι η γλώσσα και η δράση όλων των υποτακτικών του σήμερα που με τίποτα δεν θέλουν να έρθει το αύριο (προφανώς δεν εννοώ την πολιτική κι τα κόμματα)  και που παρασιτούν στην επικράτηση του.

                 Εχθρός  της ανάλαφρης ζωής , της ανάπτυξης, του έθνους είναι κάθε φτωχός, κάθε κακομοίρης, κάθε ένας που απειλεί να διασαλεύσει την τάξη (αυτή που επιβάλλει φτωχούς και κακομοίρηδες, που τρέφεται, αναπαράγεται και κατοχυρώνεται από αυτή τη συνθήκη) κάθε ένας που αγαπάει τις παραλίες , τα δάση του  τον φυσικό πλούτο αυτής της χώρας κάθε τι συλλογικό, η αλληλεγγύη, η ίδια η σκέψη…  

Στην περίπτωση αυτή , το έθνος δεν είναι ούτε καν μια αφηρημένη έννοια, αλλά μια ολότελα έωλη νοηματικά περιοχή, δυσπρόσιτη πρώτα απ’όλα στους ίδιους τους θιασώτες της. Σε όλα αυτά τα ΜΜΕ ακόμα και τα «προχώ»  έχουν αφιερώματα  για το καλύτερο ΣΕΞ(σελίδα 14) για την ταδε VIP στην παραλία( με ζουμ στα επιμαχα σελίδα 56) για τα δικαιώματα πχ  των ομοφυλοφίλων(οκ) αλλά κουβέντα για κάθε δικαίωμα στην δουλειά(banal)-πόσο μαλλον των ίδιων των εργαζόμενων τους….

SEX παντού αγάπη πουθενά….(συνθημα σε τοιχο)

Επανάσταση παντού (στα πλυντήρια, στα σαμπουαν στις τσιχλες…)

Διαύγεια παντού(δουλιτσες παντού)

Δεν υπάρχει γι΄αυτούς δημόσιο, δεν υπάρχει «κοινότητα», δεν υπάρχουν δεσμοί αλληλεγγύης, παρά μια βάρβαρη σύμβαση ανοχής μεταξύ ομοίων· και κατωτέρων αδαών «που τρυγάμε» κι για την ακρίβεια: μεταξύ πεδίων άσκησης εξουσίας και συμφερόντων, δηλαδή συναλλακτικών δραστηριοτήτων, όχι πάντα καθαρών –κυρίως όχι καθαρών. 

Τα πάντα υπακούουν στις επιταγές του φαίνεσθε και της μεταμοντέρνας κακογουστιάς, -trendy- ασχημονούν στους νόμους του ανθρώπινου σώματος. Tι σχέση εχει η λατρεία του σώματος από τους προγόνους μας με αυτή την ερμαφρόδιτη κιτσαρία που κυριαρχεί σήμερα?

Είναι η κατοχύρωση μιας κτηνώδους πρακτικής, φασιστικής λογικής(τωρα αναφέρομαι και σε κόμματα γιατί πολύ συχνα ακούω «πως είναι δυνατόν στην Ελλάδα να υπάρχουν φασίστες?»αλλά να ακούει διαβάζει όλο αυτόν τον  κυρίαρχο συμφερτό) που ολοένα επικρατεί, σταδιακά νομιμοποιείται παντοιοτρόπως και –το χειρότερο– κερδίζει έδαφος στην καθημερινότητα, τις συνειδήσεις και τις προσλαμβάνουσες, διευρύνει επικίνδυνα τις αντοχές και τις ανοχές του κοινωνικού συνόλου.

Στη δίκαιη και ελεύθερη κοινωνία του ανθρώπου για τον άνθρωπο, στην δημοκρατική  συνείδηση, εχθρός ήταν πάντα και θα είναι η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής. Και σ’ αυτήν εδώ τη ζωή, στις μέρες της κτηνώδους εξουσίας της αγοράς, εχθρός είναι η αφομοίωση των μεθόδων εξευτελισμού της φύσης , του τοπίου, του ανθρώπου στην καθημερινότητα όπου όλα μεταφράζονται σε χρήμα, εχθρός είναι οι όροι επιβολής της εξαθλίωσης, που χωρίζουν τον άνθρωπο σε είδη και κατηγορίες και παράλληλα του αφαιρούν με τόση βία εκείνα που τον ξεχωρίζουν από το ζωικό βασίλειο.

Θα μου πείτε όλα αυτά για ένα κιτς δέντρο? Οίστρος?

Σε κάθε  κιτς δέντρο, κήπο(και Εθνικό Κήπο), πάρκο κτήριο, ας σκεφτούμε σοβαρά  το γιατί. Ποιος είναι ο ρόλος  μας, η δουλειά μας, εργασία, τέχνη, -ή όπως θέλει κανείς- στην κοινωνία σήμερα και ποιές οι ανάγκες? Και για να το σοβαρέψω ακόμα περισσότερο.. Ποια είναι η θέση της Τέχνης στην κοινωνία σήμερα, ποια η θέση και η επίγνωση της Ιστορίας και του μεγάλου Αρχαίου πολιτισμού των προγόνων μας, της γραμματείας τους και των αξιών τους, ποια είναι η δική μας αγωνία και ευθύνη· εμάς, των πολιτισμένων, των δημοκρατών, των επιστημόνων  των ανθρώπων που επιμένουν να οραματίζονται κοινωνία για όλους, που γνωρίζουν το παρελθόν τους ως πυξίδα για ένα άλλο μέλλον

καληνυχτα με TRENDY DREAMS

ΚΤ