Σε προηγούμενη ανάρτηση μας ασχοληθήκαμε με τις επιδράσεις των χουμικών οξέων στο έδαφος.Στην παρούσα ανάρτηση μας θα εξετάσουμε πως αυτή η επίδραση εκδηλώνεται στα φυτά.
Η επίδραση λοιπόν των χουμικών οξέων στα φυτά εκδηλώνεται με διαφορετικά αποτελέσματα που επηρεάζουν θετικά την ευρωστία του υπέργειου αλλά και του υπόγειου τμήματος των φυτών.
Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στην επίδραση των χουμικών στα φαινόμενα που προκαλούν τοξικότητες λόγω υψηλών συγκεντρώσεων αλάτων στο εδαφικό διάλυμα (νάτριο, χλώριο, βόριο κ.λ.π.) Σε τέτοιες συνθήκες το φυτό δυσκολεύεται να απορροφήσει το νερό από το έδαφος, αποσπώντας το από τα ιόντα, μέχρι που φθάνει στο σημείο να μην μπορεί να το αποσπάσει.
Η υπερβολική αλατότητα, φυσική ή τεχνητή, λόγω χορήγησης λιπασμάτων, αποτελεί περιοριστικό παράγοντα γονιμότητας γιατί παρόλο που υπάρχει το νερό, αυτό δεν μπορεί να απορροφηθεί από τα φυτά. Τα διαλυμένα στο νερό άλατα, με την φυσιολογική διαδικασία της εξάτμισης, συσσωρεύονται στα επιφανειακά στρώματα, εκεί όπου δουλεύουν και αναπτύσσονται οι ρίζες των φυτών. Αποτέλεσμα της συγκέντρωσης αυτής στην περιοχή των ριζών είναι η καχεκτική τους ανάπτυξη και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και ο θάνατος τους παρόλο που στο έδαφος υπάρχει νερό. Αυτό εύκολα κάποιος μπορεί να το παρατηρήσει στις περιπτώσεις των κηπευτικών όταν μεταφυτεύονται (π.χ. τομάτα κ.λ.π.).
Η επίδραση λοιπόν των χουμικών οξέων στα φυτά εκδηλώνεται με διαφορετικά αποτελέσματα που επηρεάζουν θετικά την ευρωστία του υπέργειου αλλά και του υπόγειου τμήματος των φυτών.
Επιταχύνουν την μεριστωματική διαίρεση των κυττάρων με συνέπεια την αύξηση της απορροφητικής ικανότητας του ριζικού συστήματος με ότι αυτό συνεπάγεται για την απορρόφηση από τα ριζικά τριχίδια π.χ. του φωσφόρου που υπάρχει στο εδαφικό διάλυμα.
Τα χουμικά οξέα συμβάλλουν στην συνεχή ρύθμιση του μεταβολισμού των φυτών, αυτό έχει ως αποτέλεσμα να εμποδίζονται αν όχι να σταματούν εκείνες οι λειτουργίες που μπορούν να προκαλέσουν στρες η ανάσχεση στην ανάπτυξη τους. Για τον λόγο αυτό ενδείκνυται να χρησιμοποιούνται στα κηπευτικά τα οποία υπόκεινται σε μεγάλο σοκ κατά την μεταφύτευση τους.
Αυξάνουν το ποσοστό των αλκαλοειδών, χλωροφύλλης και σακχάρων. Συνέπεια της αύξηση αυτής είναι να αυξάνει και η ωσμωτική πίεση των κυττάρων με αποτέλεσμα την αύξηση της αντοχής τους στα φαινόμενα μάρανσης.
Η παρουσία τους συμβάλλει στην επιτάχυνση της σύνθεσης των πρωτεϊνών και άρα στην μείωση των φαινομένων γήρανσης.
Αυξάνουν την περατότητα της κυτταρικής μεμβράνης και με δεδομένο την χηλική ικανότητα τους ευνοούν την απορρόφηση και «μετανάστευση» υπό χηλική μορφή πολλών θρεπτικών και ιδιαίτερα του Σιδήρου. Συνεπώς αποφεύγονται τα φαινόμενα χλώρωσης και παράλληλα εμποδίζουν την μεταφορά του χλωρίου.
Γενικά, τα χουμικά οξέα χάρη στην ιδιότητα τους να επιταχύνουν τις μεταβολικές διαδικασίες των φυτών λόγω της καλύτερης και ισορροπημένης διάθεσης των θρεπτικών στοιχείων ενισχύουν το φυτό απέναντι στις καταστάσεις στρες και το καθιστούν πιο ανθεκτικό και εύρωστο. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στην επίδραση των χουμικών στα φαινόμενα που προκαλούν τοξικότητες λόγω υψηλών συγκεντρώσεων αλάτων στο εδαφικό διάλυμα (νάτριο, χλώριο, βόριο κ.λ.π.) Σε τέτοιες συνθήκες το φυτό δυσκολεύεται να απορροφήσει το νερό από το έδαφος, αποσπώντας το από τα ιόντα, μέχρι που φθάνει στο σημείο να μην μπορεί να το αποσπάσει.
Η υπερβολική αλατότητα, φυσική ή τεχνητή, λόγω χορήγησης λιπασμάτων, αποτελεί περιοριστικό παράγοντα γονιμότητας γιατί παρόλο που υπάρχει το νερό, αυτό δεν μπορεί να απορροφηθεί από τα φυτά. Τα διαλυμένα στο νερό άλατα, με την φυσιολογική διαδικασία της εξάτμισης, συσσωρεύονται στα επιφανειακά στρώματα, εκεί όπου δουλεύουν και αναπτύσσονται οι ρίζες των φυτών. Αποτέλεσμα της συγκέντρωσης αυτής στην περιοχή των ριζών είναι η καχεκτική τους ανάπτυξη και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και ο θάνατος τους παρόλο που στο έδαφος υπάρχει νερό. Αυτό εύκολα κάποιος μπορεί να το παρατηρήσει στις περιπτώσεις των κηπευτικών όταν μεταφυτεύονται (π.χ. τομάτα κ.λ.π.).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου