Η Α Ρ Α Χ Ν Η
Η Αράχνη ήταν η κόρη του Ίδμωνα. Έζησαν στην αρχαία ελληνική πόλη της Κολοφώνος στη Λυδία, μια πόλη ξακουστή για τα υφαντά της. Έτσι η Αράχνη έγινε κι εκείνη μια εξαιρετική υφάντρα σε όλον τον κόσμο για τα υφαντά που έφτιαχνε στον αργαλειό της αλλά και για την απαράμιλλη ομορφιά της, σε σημείο που ακόμα και οι Νύμφες πήγαιναν να θαυμάσουν τα έργα της..
Όλοι πίστευαν ότι είχε διδαχθεί την τέχνη από την Αθηνά Εργάνη. Αυτό όμως, δεν άρεσε στην Αράχνη, που δεν σταματούσε όχι μόνο να διατυμπανίζει ότι την τέχνη την είχε μάθει μόνη της, αλλά και να καυχάται ότι τα δικά της υφαντά ήταν ασυγκρίτως καλύτερα από εκείνα της θεάς. Τόλμησε μάλιστα να συγκριθεί μαζί της λέγοντας ότι ήταν πολύ καλύτερη και θα τη νικούσε σε οποιαδήποτε αναμέτρηση.
Η έπαρση και η αλαζονεία της υφάντριας απογοήτευσαν την Αθηνά, η οποία έκανε μια ύστατη προσπάθεια να τη συνετίσει.
Μεταμφιέστηκε σε γριά και συμβούλευσε την Αράχνη να αντιληφθεί τη διαφορά ανάμεσα σε μια θνητή και σε μια θεά και τη συμβούλευσε ότι είναι ύβρις να προσπαθεί κάποιος θνητός να αναμετρηθεί με τους θεούς. Η Αράχνη συνέχισε την αλαζονική συμπεριφορά λέγοντας ότι σε περίπτωση μονομαχίας θα τη νικούσε.
Η Αθηνά πήρε το έργο της Αράχνης στα χέρια της και προσπάθησε να του βρει ψεγάδια. Δεν κατάφερε να του βρει ελάττωμα, γιατί ήταν πανέμορφο. Παρ όλη την ομορφιά της δημιουργίας της Αράχνης, η Αθηνά δεν ήταν δυνατό ν' αφήσει ατιμώρητη την ασέβεια και την αλαζονεία της. Γι' αυτό η Αθηνά την άγγιξε στο μέτωπο με τη χρυσή σαΐτα της κι εκείνη, αναγκάζοντας την να νιώσει τέτοια ενοχή, που από την ντροπή της προσπάθησε να κρεμαστεί, τυλίγοντας στο λαιμό της όση κλωστή είχε περισσέψει στο αδράχτι της.
Η Αθηνά βλέποντας αυτή την εξέλιξη, την λυπήθηκε, χαλάρωσε την θηλιά της και την άφησε να ζήσει, μετατρέποντας την, στην αράχνη που γνωρίζουμε, για να μπορεί να εξασκεί την τέχνη που λάτρευε και να την θυμούνται πάντα για την ικανότητα της να υφαίνει.
Ομότιμος Καθηγητής Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών
Η Αράχνη ήταν η κόρη του Ίδμωνα. Έζησαν στην αρχαία ελληνική πόλη της Κολοφώνος στη Λυδία, μια πόλη ξακουστή για τα υφαντά της. Έτσι η Αράχνη έγινε κι εκείνη μια εξαιρετική υφάντρα σε όλον τον κόσμο για τα υφαντά που έφτιαχνε στον αργαλειό της αλλά και για την απαράμιλλη ομορφιά της, σε σημείο που ακόμα και οι Νύμφες πήγαιναν να θαυμάσουν τα έργα της..
Όλοι πίστευαν ότι είχε διδαχθεί την τέχνη από την Αθηνά Εργάνη. Αυτό όμως, δεν άρεσε στην Αράχνη, που δεν σταματούσε όχι μόνο να διατυμπανίζει ότι την τέχνη την είχε μάθει μόνη της, αλλά και να καυχάται ότι τα δικά της υφαντά ήταν ασυγκρίτως καλύτερα από εκείνα της θεάς. Τόλμησε μάλιστα να συγκριθεί μαζί της λέγοντας ότι ήταν πολύ καλύτερη και θα τη νικούσε σε οποιαδήποτε αναμέτρηση.
Η έπαρση και η αλαζονεία της υφάντριας απογοήτευσαν την Αθηνά, η οποία έκανε μια ύστατη προσπάθεια να τη συνετίσει.
Μεταμφιέστηκε σε γριά και συμβούλευσε την Αράχνη να αντιληφθεί τη διαφορά ανάμεσα σε μια θνητή και σε μια θεά και τη συμβούλευσε ότι είναι ύβρις να προσπαθεί κάποιος θνητός να αναμετρηθεί με τους θεούς. Η Αράχνη συνέχισε την αλαζονική συμπεριφορά λέγοντας ότι σε περίπτωση μονομαχίας θα τη νικούσε.
Η Αθηνά πήρε το έργο της Αράχνης στα χέρια της και προσπάθησε να του βρει ψεγάδια. Δεν κατάφερε να του βρει ελάττωμα, γιατί ήταν πανέμορφο. Παρ όλη την ομορφιά της δημιουργίας της Αράχνης, η Αθηνά δεν ήταν δυνατό ν' αφήσει ατιμώρητη την ασέβεια και την αλαζονεία της. Γι' αυτό η Αθηνά την άγγιξε στο μέτωπο με τη χρυσή σαΐτα της κι εκείνη, αναγκάζοντας την να νιώσει τέτοια ενοχή, που από την ντροπή της προσπάθησε να κρεμαστεί, τυλίγοντας στο λαιμό της όση κλωστή είχε περισσέψει στο αδράχτι της.
Η Αθηνά βλέποντας αυτή την εξέλιξη, την λυπήθηκε, χαλάρωσε την θηλιά της και την άφησε να ζήσει, μετατρέποντας την, στην αράχνη που γνωρίζουμε, για να μπορεί να εξασκεί την τέχνη που λάτρευε και να την θυμούνται πάντα για την ικανότητα της να υφαίνει.
Ομότιμος Καθηγητής Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών
Ανάλογα άρθρα:
ΟΝΟΜΑΤΑ ΕΝΤΟΜΩΝ
Η Α Ρ Α Χ Ν Η
Ο ΠΟΤΑΜΟΣ ΚΑΙ Η ... ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ !
Α Λ Ο Γ Α Κ Ι .... Τ Η Σ … … Π Α Ν Α Γ Ι Α Σ !
Αρθρα του Κ Μπουχέλου:
του Κ.Μπουχελου:
Μια πρόταση για τους φοίνικες
Η «άμπελος του θεού των κεραυνών» και ο καρκίνος
Ακάρεα της σκόνης του σπιτιού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου