Χώροι στάθμευσης: πράσινα νεκροταφεία στον ήλιο του Αυγούστου
Είναι 1η Αυγούστου.......
Ο ήλιος χτυπά αδυσώπητα και η άσφαλτος σχεδόν λιώνει κάτω από τα πόδια. Σε αυτό το μεγάλο πάρκινγκ, τόσο μεγάλο όσο και ίσως περισσότερο από ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, δεν υπάρχει πρακτικά σκιά.
Τα δέντρα που υποτίθεται ότι θα ήταν εκεί – αυτά που σημειώθηκαν σε σχέδια και γιορτάστηκαν στα εγκαίνια του έργου – έχουν μεινει ως αποξηραμένα κοτσάνια ή εγκαταλελειμμένα κούτσουρα.
Η βλάστηση, όταν υπάρχει, συχνά είναι διακοσμητική μόνο στο χαρτί· στην πραγματικότητα, είναι ΠΑΡΩΔΙΑ αστικού πρασίνου.
Λοιπόν, εκεί όπου θα μπορούσε να είναι ένας σκιερός, αξιοβίωτος χώρος, όπου τα αυτοκίνητα γίνονται λιγότερο ζεστά και οι άνθρωποι δεν καίνε την παλάμη τους αγγίζοντας την χειρολαβή, μετατρέπεται σε ένα τεράστιο καυτό πάρκινγκ.
Πόση ώρα θα κανείς να επανέλθει στο αυτοκίνητο σε βιώσιμη θερμοκρασία???
Πρακτικά ο χώρος σταθμεύσης μετατράπηκε σε ένα θερμικό πολλαπλασιαστή που επιδεινώνει το αστικό μικροκλίμα, αυξάνει πάρα πολύ την κατανάλωση ενέργειας και κάνει το περιβάλλον εχθρικό, ακριβώς όταν το χρειάζεται περισσότερο.
Πολύ λίγα θα ήταν αρκετά.
Σε ένα άλλο πάρκινγκ, όχι μακριά, τα δέντρα – όλα του ίδιου είδους, αμφισβητήσιμη επιλογή για βιοποικιλότητα και φυτοϋγειονομικούς κινδύνους – ωστόσο, είναι ζωντανά, ώριμα, με πολύ σκιά .
Γιατί;
Επειδή κάποιος το σχεδίασε σωστά, τα φύτεψε σωστά, προέβλεψε άρδευση, τα θεράπευσε. Και ένας επιβλέπων έκανε την δουλειά του !!
Το αποτέλεσμα είναι σε κοινή θέα: χαμηλότερες θερμοκρασίες, προστατευμένες επιφάνειες και χαμηλές θερμοκρασίες .
Το ερώτημα είναι: πόσο ακόμα πρέπει να ανεχόμαστε έργα που "βάζουν δέντρα" μόνο για να συμμορφωθούν με έναν κτιριακό κανονισμό, να «πάρουν ένα πράσινο πρόγραμμα» και τα καταδικάσουμε σε εγκατάλειψη;
Τα δέντρα δεν είναι αστικά έπιπλα: είναι βασικές πράσινες υποδομές επιβίωσης ….
Η συντήρηση και φροντίδα των φυτών δεν είναι μόνο μια "διακοσμητική" προτεραιότητα, αλλά μια ουσιαστική επένδυση για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής στους αστικούς χώρους. Ειδικά σε περιόδους ζέστης, η εγκατάλειψη αυτών των πρασίνων μπορεί να κάνει τους δημόσιους χώρους αφόρητους και επικίνδυνους για τους ανθρώπους.
Βασιμένο σε ενα σχολίο του Καθηγητη F. Ferrini
