Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2025

Τέλειο Κλάδεμα Λεβάντας

 Τέλειο Κλάδεμα Λεβάντας



Συμβουλές για ένα Υγιές, Όμορφο Φυτό🪻
Ένα στοχευμένο κλάδεμα διατηρεί τη λεβάντα υγιή, συμπαγή και γεμάτη άνθη. Δείτε πώς και πότε να κλαδέψετε τη λεβάντα για να εξασφαλίσετε ότι ευδοκιμεί όμορφα.
1. Η ιδανική ώρα για κλάδεμα
Αρχές Φθινοπώρου (Τέλη Σεπτεμβρίου έως Αρχές Νοέμβρη):
Μετά την κύρια περίοδο άνθισης, το κλάδεμα είναι ιδανικό καθώς το φυτό έχει ακόμα αρκετό χρόνο για να αναρρώσει πριν τον χειμώνα. Ένα ελαφρύ διαμορφωτικό κλάδεμα την άνοιξη μπορεί επίσης να είναι χρήσιμο.

2. Η Σωστή Τεχνική Κλαδέματος
Κόψτε μόνο σε πράσινο ξύλο: Κλαδέψτε μόνο τα πράσινα, νεαρά βλαστάρια και αποφύγετε το κόψιμο σε παλιά, ξυλώδη μέρη, καθώς η λεβάντα παλεύει να αναφυτρώσει από παλιά ξύλα

Κλάδεμα σχήματος: Κουρέψτε το φυτό κατά περίπου ένα τρίτο για να πετύχετε μια πυκνή, συμπαγή μορφή. Αυτό βοηθά τη λεβάντα να μεγαλώσει θαμνώδη και να παράγει άφθονα λουλούδια τον επόμενο χρόνο.

Αποφύγετε το Βαθύ Ριζικό Κλάδεμα: Να είστε προσεκτικοί να μην κλαδεύετε τη λεβάντα πολύ σοβαρά - μια υπερβολικά δραστική τομή θα μπορούσε να εμποδίσει την ανάπτυξή της.

3.Χρησιμοποιώντας πάντα τα κατάλληλα εργαλεία!!
Καθαρό ψαλίδι κλαδέματος: Χρησιμοποιήστε κοφτερό, καθαρό (απολυμασμένο)ψαλίδι κλαδέματος για ομαλές τομές που προστατεύουν το φυτό από ασθένειες.

4. Φροντίδα μετά το κλαδέμα
Πότισμα και Χαλαρό Χώμα: Μετά το κλάδεμα, η λεβάντα συνήθως χρειάζεται λίγο νερό, αλλά βεβαιωθείτε ότι το έδαφος είναι καλά στραγγισμένο.
Αποφύγετε τη γονιμοποίηση: Η λεβάντα προτιμά φτωχό σε θρεπτικά συστατικά χώμα. Η λίπανση μετά το κλάδεμα δεν είναι απαραίτητη.
Με το σωστό κλάδεμα, η λεβάντα παραμένει συμπαγής, υγιής και γεμάτη άνθη, προσθέτοντας το ξεχωριστό άρωμα και ομορφιά της στον κήπο σας για τα επόμενα χρόνια!

Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2025

ΡΙΖΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΑΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

 ΡΙΖΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΑΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

 του Francesco Ferrini Καθηγητή Δεντροκομίας του Πανεπιστημιου Φλωρεντίας



    Πολύ συχνά ξεχνάμε το «κρυφό μισό» των δέντρων, δηλαδή το ριζικό σύστημα, το οποίο παίζει θεμελιώδη ρόλο στην υγεία και τη σταθερότητα των ίδιων των δέντρων. Συγκεκριμένα, οι ρίζες αντιμετωπίζουν πολλές προκλήσεις σε αστικά περιβάλλοντα, τα οποία συχνά χαρακτηρίζονται από δυσμενείς και εχθρικές συνθήκες. Πάντα υπενθυμίζω στους μαθητές μου ότι τουλάχιστον το 90% των προβλημάτων που είναι ορατά στην κόμη ενός δέντρου προέρχονται από προβλήματα που σχετίζονται με το ριζικό σύστημα. Αυτή η σύνδεση υπογραμμίζει τη σημασία της κατανόησης και της αντιμετώπισης αυτών των κρίσιμων ζητημάτων για τη διασφάλιση της ευημερίας των δέντρων στις πόλεις.

    Μεταξύ των πιο συνηθισμένων προβλημάτων είναι :

  • η συμπίεση του εδάφους, η οποία περιορίζει την ανάπτυξη των ριζών και εμποδίζει τη διείσδυση του νερού και του αέρα. 
  • Στασιμότητα του νερού, η οποία μπορεί να προκαλέσει ασφυξία στις ρίζες και να προωθήσει την ανάπτυξη ασθενειών. 
  • Η επακόλουθη χαμηλή διαθεσιμότητα οξυγόνου, η οποία είναι απαραίτητη για το μεταβολισμό των ριζών. 
  • τέλος, οι υψηλές θερμοκρασίες που μπορεί να φτάσει το έδαφος λόγω του φαινομένου της αστικής θερμικής νησίδας και της λιγοστής φυτοκάλυψης αλλά, κυρίως, λόγω των πεζοδρομίων.


    Αυτές οι δυσμενείς συνθήκες αποτελούν εμπόδιο στην ανάπτυξη και την καλή λειτουργία των ριζών, θέτοντας σε κίνδυνο όχι μόνο την υγεία των δέντρων αλλά και τις πολλές οικοσυστημικές υπηρεσίες που προσφέρουν στην κοινότητα, όπως ο μετριασμός των θερμοκρασιών, η δέσμευση CO₂, η μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και η βελτίωση της ποιότητας ζωής στις αστικές περιοχές.

    Για τη διατήρηση και την ενίσχυση του αστικού πρασίνου, είναι απαραίτητο να υιοθετηθούν βιώσιμες και καινοτόμες τεχνικές διαχείρισης, όπως:

  •  η χρήση μηχανικών υποστρωμάτων, 
  • η δημιουργία περιοχών αποστράγγισης και 
  • η εφαρμογή λύσεων που προωθούν την αναγέννηση του εδάφους. Μόνο δίνοντας μεγαλύτερη προσοχή στο «κρυμμένο μισό», μπορούμε να εγγυηθούμε στις ρίζες επαρκείς συνθήκες για να πραγματοποιήσουν το ουσιαστικό έργο τους στο οικοσύστημα της πόλης.

Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Δελτίο της Τοσκανικής Φυτοκομικής Εταιρείας. Κάνοντας κλικ στον σύνδεσμο μπορείτε να κατεβάσετε το pdf

https://drive.google.com/file/d/1PKh7Hr18B5H4NoctA_ONkggfCHuJqFKh/view?fbclid=IwY2xjawHlvyVleHRuA2FlbQIxMAABHdKRPREHkJi20JNqgrokVCQNOns_BAHBUkDcNd6LfghOOJQx7m-8Nie5yw_aem_SG55SvYhrR2_QsAv-xwzLw

Μεταφορά στα Ελληνικά  
Κωνσταντίνος Τάτσης 

Aρθρα του :



ΑΝΑΛΟΓΑ ΑΡΘΡΑ:

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2024


ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΥΚΛΟΥ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΘΑΡΟΥ CO2 ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΟΤΑΝ ΕΝΑ ΝΕΟ ΑΣΤΙΚΟ ΔΑΣΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΟΛΛΕΚΤΗΣ ΑΝΘΡΑΚΑ ΣΕ ΜΙΑ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ ΠΟΛΗ
Κείμενο του F.Ferrini(Kαθηγητής Δεντροκομίας Πανεπιστημίου Φλωρεντίας)


Ανάλυση Κύκλου Ζωής και μοντέλο καθαρής αφομοίωσης CO2 για να εκτιμηθεί πότε ένα νέο αστικό δάσος γίνεται "καταβόθρα" άνθρακα σε μια πόλη της Μεσογείου https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0048969724084250?via%3Dihub)
Η εργασία, που μόλις δημοσιεύτηκε στο Science of the Total Environment, εξετάστηκε πότε ένα νέο αστικό δάσος γίνεται «Κολλέκτης άνθρακα» σε μεσογειακό πλαίσιο, χρησιμοποιώντας ένα μοντέλο που συνδυάζει ανάλυση κύκλου ζωής (Ανάλυση κύκλου ζωής, LCA) και συγκεκριμένα δεδομένα σχετικά με την καθαρή φωτοσύνθεση των σχετικών ειδών. Η μελέτη επικεντρώνεται σε ένα «αστικό δάσος» 170 δέντρων στη Φλωρεντία, συμπεριλαμβανομένων ειδών όπως Tilia platyphyllos, Acer rubrum, Ulmus «Plinio» και Cupressus sempervirens.
Τα κύρια αποτελέσματα συνοψίζονται παρακάτω.
1. Εκπομπές CO2:
  • Η φάση διαχείρισης των δέντρων αντιπροσωπεύει το 62% των συνολικών εκπομπών, ακολουθούμενη από καλλιέργεια φυτωρίων (20%) και κατοικίες (18%).
ή συνολικές εκπομπές ισούται με 14,7 τόνους ισοδύναμου CO2.
2. Δέσμευση CO2:
  • ή Το καθαρό ισοζύγιο CO2 καθίσταται θετικό μετά από 13 χρόνια, όταν οι εκπομπές αντισταθμίζονται με απορρόφηση. ή η αφομοίωση CO2 ποικίλλει ανάλογα με το είδος και τις περιβαλλοντικές συνθήκες. Το Cupressus sempervirens συμβάλλει συνεχώς στη χειμερινή φωτοσύνθεση, ενώ άλλα είδη όπως η Tilia και η Ulmus προσφέρουν μεγαλύτερη CO2 κατά τη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου.
3. Κλιματικό σενάριο:
  • Τα μελλοντικά κλιματικά μοντέλα (SSP1-2.6, SSP2-4.5, SSP5-8.5) δείχνουν ότι οι υψηλές συγκεντρώσεις CO2 αυξάνουν την ικανότητα κρίσεων αλλά μπορεί να μειώσουν την αποδοτικότητα των στοματίων.
4. Αναπνοή του εδάφους:
  • Η αναπνοή του εδάφους, επηρεασμένη από τη θερμοκρασία, αντιπροσωπεύει μια σημαντική πηγή εκπομπών, υπογραμμίζοντας τη σημασία της πυκνής κάλυψης δέντρων για τον μετριασμό της.
5. Βιώσιμη διαχείριση:
  • Βελτιώσεις όπως η μείωση της συχνότητας κοπής χόρτων και η χρήση υλικών εναλλακτικών σε πλαστικά φυτοδοχεία θα μπορούσαν να μειώσουν περαιτέρω το αποτύπωμα άνθρακα.
Από τα αποτελέσματα προκύπτουν κάποιες σκέψεις
1. Αστικές επιπτώσεις: 
Η μελέτη προσφέρει κατευθυντήριες γραμμές για τον σχεδιασμό αστικών δασών ικανά να γίνουν γρήγορα αποτελεσματικοί χώροι απορρόφησης άνθρακα, ειδικά σε περιοχές της Μεσογείου που χαρακτηρίζονται από υψηλά ποσοστά αναπνοής του εδάφους.
2. Κριτική και βελτίωση :
ή Μακρά χρονικά: 13 χρόνια για να επιτευχθεί η θετική ισορροπία μπορούν να εκληφθούν ως όριο. Η βελτίωση των πρακτικών διαχείρισης μπορεί να επιταχύνει αυτή τη διαδικασία.
ή Συνεχής παρακολούθηση: Η πολυπλοκότητα του μοντέλου απαιτεί συνεχή επικύρωση σε διαφορετικές συνθήκες, όπως περίοδοι ξηρασίας ή αστικής έντασης.
3. Παγκόσμια Εφαρμογή
Τα αποτελέσματα, -αν και είναι ειδικά για τη Φλωρεντία,- σχετίζονται με άλλες πόλεις της Μεσογείου και υποδηλώνουν ότι ο προσεκτικός σχεδιασμός μπορεί να μεγιστοποιήσει τα οφέλη των αστικών δασών όσον αφορά τον μετριασμό του κλίματος.
Μεταφορά στα Ελληνικά :Κωνσταντίνος Τάτσης


ANALISI DEL CICLO DI VITA E MODELLO DI ASSIMILAZIONE NETTA DI CO2 SPECIE-SPECIFICO PER VALUTARE QUANDO UNA NUOVA FORESTA URBANA DIVENTA UN SINK DI CARBONIO IN UNA CITTÀ MEDITERRANEA
(titolo originale) Life Cycle Analysis and species-specific net CO2 assimilation model to assess when a new urban forest becomes a carbon sink in a Mediterranean city https://doi.org/10.1016/j.scitotenv.2024.178267)
Il lavoro, appena uscito su Science of the Total Environment e per il quale ringrazio gli altri autori di avermi coinvolto, ha valutato quando una nuova foresta urbana diventa un "carbon sink" in un contesto mediterraneo, utilizzando un modello che combina un'analisi del ciclo di vita (Life Cycle Analysis, LCA) e dati specifici sulla fotosintesi netta delle specie coinvolte. Lo studio si concentra su una “foresta urbana” di 170 alberi a Firenze, comprendente specie come Tilia platyphyllos, Acer rubrum, Ulmus ‘Plinio’, e Cupressus sempervirens.
I risultati principali sono di seguito riassunti
1. Emissioni di CO2:
o La fase di gestione degli alberi rappresenta il 62% delle emissioni totali, seguita dalla coltivazione in vivaio (20%) e dalla messa a dimora (18%).
o Le emissioni totali sono pari a 14,7 tonnellate di CO2 equivalente.
2. Sequestro di CO2:
o Il bilancio netto di CO2 diventa positivo dopo 13 anni, quando le emissioni sono compensate dall'assorbimento.
o L'assimilazione di CO2 varia in base alle specie e alle condizioni ambientali. Cupressus sempervirens contribuisce in modo continuo grazie alla fotosintesi invernale, mentre altre specie come Tilia e Ulmus offrono un maggiore sequestro durante la stagione vegetativa.
3. Scenario climatico:
o I modelli climatici futuri (SSP1-2.6, SSP2-4.5, SSP5-8.5) mostrano che le alte concentrazioni di CO2 aumentano la capacità di sequestro ma possono ridurre l'efficienza stomatica.
4. Respirazione del suolo:
o La respirazione del suolo, influenzata dalla temperatura, rappresenta una fonte significativa di emissioni, sottolineando l'importanza di una copertura arborea densa per mitigarla.
5. Gestione sostenibile:
o Miglioramenti come la riduzione della frequenza del taglio dell'erba e l'uso di materiali alternativi ai vasi di plastica potrebbero ridurre ulteriormente la Carbon Footprint.
Dai risultati emergono quindi alcune considerazioni
1. Implicazioni per il design urbano: Lo studio offre linee guida per progettare foreste urbane capaci di diventare rapidamente carbon sink, specialmente in aree mediterranee caratterizzate da alti tassi di respirazione del suolo.
2. Criticità e miglioramenti:
o Tempistiche lunghe: 13 anni per raggiungere il bilancio positivo possono essere percepiti come un limite. Migliorare le pratiche di gestione potrebbe accelerare questo processo.
o Monitoraggio continuo: La complessità del modello richiede una validazione costante in condizioni diverse, come periodi di siccità o stress urbano.
3. Applicabilità globale: I risultati, benché specifici per Firenze, sono rilevanti per altre città mediterranee e suggeriscono che una pianificazione accurata può massimizzare i benefici delle foreste urbane in termini di mitigazione climatica.