Σκέψεις με στόχο όχι το μέλλον, αλλά το ΑΥΡΙΟ …………
Το πράσινο στην Πόλη, η δεντροκομία και ειδικά η αστική δεντροκομία είναι ένα υψηλά διεπιστημονικό και διαπολιτισμικό πεδίο γνώσης και δεν αφορά μόνο Γεωπόνους και Δασολόγους αλλά και την κοινωνία, που σε αυτήν απευθύνεται και θα πρέπει για τη βιωσιμότητα της, να επενδύσουμε στις φυσικές, στις κοινωνικές και τις ανθρωπιστικές επιστήμες.
Η ένταξη αυτής της διεπιστημονικής προσέγγισης στην εκπαίδευση απαιτεί και την κατάρτιση για να διασφαλιστεί η πλήρης αξιοποίηση της αστικής δεντροκομίας και της Κηποτεχνίας, που είναι μια ενέργεια σημαντική αλλά με πολλές προκλήσεις γιατί ανοίγει νέους ορίζοντες .
Έχει το δυναμικό να παρέχει διαρκή και απτά οφέλη σε διαφορετικές κοινωνικές ομάδες, αλλά και σε διάφορες περιβαλλοντικές, οικονομικές και πολιτιστικές καταστάσεις. Το πράσινο στην πόλη και οι λύσεις που προσφέρει, αναγνωρίζονται ευρέως ως «Λύσεις Βασισμένες στη Φύση, και αυτές προσφέρουν μεγάλες προοπτικές για καινοτόμες εφαρμογές και θεωρούνται σήμερα ως οι οικονομικότερες και αποτελεσματικότερες λύσεις για να βελτιωθεί δραστικά η ζωή στην πόλη μπροστά στην Κλιματική αλλαγή.
Ωστόσο, η έννοια του πρασίνου, της αστικής δεντροκομίας, της κηποτεχνίας, δεν αναγνωρίζεται ακόμα ευρέως ή ακόμη αυτή ενιαία σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, αν και βέβαια αυτή αναγνωρίζεται ως GREEN, όπου εκεί θα δούμε και πολλά άλλα αντικείμενα που στην πραγματικότητα δεν είναι καν GREEN!!. Η Γεωπονία ή η δεντροκομία συχνά συνδέεται με την παραγωγή φρούτων ή καρπών η ακόμα με την παραγωγή ξύλου σε αγροτικές περιοχές και πολύ σπάνια συνδέεται στο κοινό μυαλό με την άμεση παροχή ποιότητας ζωής, βελτίωσης της υγείας, και την παροχή διαφορετικών υπηρεσιών οικοσυστήματος για τον αστικό πληθυσμό.
Οι πολλαπλές πτυχές του «Πρασίνου» είναι πιθανό να μην λαμβάνονται υπόψη ακόμη και από εκείνους που σκέπτονται να ασχοληθούν με αυτό το αντικείμενο ή είναι ήδη επαγγελματίες σε αυτό. Κάποιες από αυτές τις πτυχές περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, την πράσινη οικονομία, την καινοτομία, την επιχειρηματικότητα, την κοινωνική οικονομία και την κοινωνική ισότητα. Ωστόσο, υπάρχει μεγάλη δυνατότητα για την ενσωμάτωση νέων θεμάτων στα προγράμματα εκπαίδευσης που θα μπορούσαν να κάνουν τα πανεπιστήμια, οι επαγγελματικοί σύλλογοι και τα επιμελητήρια, συμπεριλαμβανομένων των: μάρκετινγκ (ήδη η ΠΕΕΓΕΠ έχει οργανώσει αρκετά σεμινάρια μάρκετινγκ), νέων τεχνολογιών (π.χ. GIS, φυτεμένα δώματα, και κάθετους κήπους), αστικού σχεδιασμού, περιβαλλοντική δικαιοσύνη, κοινωνιολογική οικονομία, διακυβέρνηση και εφαρμογή αναγκαίων πολιτικών.
Τα τρέχοντα κενά σε όρους γνώσης και ευαισθητοποίησης σχετίζονται επίσης με την οικονομική διάσταση του «Πρασίνου» η της Κηποτεχνίας, που είναι υποτιμημένη σε σχέση με τον τομέα των κατασκευών όπως η παροχή και αξιολόγηση των προϊόντων που δεν αφορούν την ξυλεία, όπως η βιομάζα, η δέσμευση CO2, η αξιολόγηση εναλλακτικών σεναρίων διαχείρισης, η παραγωγή άμεσα τροφής στην πόλη, όσον αφορά την παροχή υπηρεσιών οικοσυστήματος, την βελτίωση της ποιότητας αισθητικής και υγείας και η ανάπτυξη στρατηγικών μάρκετινγκ για το εμπόριό όλων των υλικών που χρησιμοποιούνται όπως φυτωριακά , χώματα, κομπόστ, εργαλεία, σκευάσματα, λιπάσματα κτλ. που συνολικά αποτελούν μία «βιομηχανία’ με σημαντικό τμημα τις όλης οικονομικής δραστηριότητας που συνεχώς αυξάνεται όχι μόνο ως ποσό αλλά και ως ποσοστό στο σύνολο του ΑΕΠ και αυτό που φαίνεται είναι ότι αυτή η τάση θα είναι συνεχής και με πολύ μεγαλύτερους ρυθμούς αυξητική. Τα παραπάνω όμως απαιτούν από εμάς υψηλό επαγγελματισμό, οργάνωση, εκπαίδευση και βαθιά γνώση του αντικείμενου.
Τέλος, πρέπει να τονιστεί ότι οι δεξιότητες επικοινωνίας είναι καθοριστικές στο Αντικείμενο μας. Σε συνδυασμό με την ταχύτατη ανάπτυξη των τεχνολογιών πληροφοριών και επικοινωνίας, υπάρχει μεγάλη δυνατότητα ενδυνάμωσης της εκπαίδευσης και της πρακτικής μέσω του συνδυασμού γνώσεων. Η ενσωμάτωση διαπολιτισμικών προσεγγίσεων θα είναι καθοριστική για την ενίσχυση της επίδρασής, όπως και όλων της επιστήμων που ασχολείται με το Πράσινο στις αστικές περιοχές . Οι άμεσες και έμμεσες προσεγγίσεις επικοινωνίας (τέχνες, αφηγήσεις, παιδαγωγία, μόνιμη καλλιέργεια, τεχνητή νοημοσύνη ή σύνδεση τεχνολογίας με την αστική φύση) είναι σημαντικές για την καινοτόμο διάδοση της Κηποτεχνίας γενικότερα. Παράλληλα, υπάρχει ανάγκη για την ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων, συμπεριλαμβανομένης της ηγεσίας, του ενημερωμένου και ενεργού πολίτη και της περιβαλλοντικής ισότητας, προκειμένου να δημιουργηθεί η ικανότητα συνδυασμού του Πρασίνου με τις πρωτοβουλίες των πολιτών αλλά και τελικά με της ανάγκες της ίδιας της κοινωνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου