ΛΥΣΕΙΣ ΒΑΣΙΣΜΕΝΕΣ ΣΤΗ ΦΥΣΗ

 ΛΥΣΕΙΣ ΒΑΣΙΣΜΕΝΕΣ ΣΤΗ ΦΥΣΗ 

ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΤΡΙΑΜΟ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΥΔΕΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΑΚΑ: 

ΒΙΩΣΙΜΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΖΩΝΗΣ

            Το άρθρο που βασίζεται στη φύση λύση για τον μετριασμό της αστικής κυκλοφορίας της θερμότητας που αντιμετωπίζει την ουδετερότητα του άνθρακα: βιώσιμος σχεδιασμός πράσινων ζωνών στην άκρη του δρόμου https://doi.org/10.1016/j.apenergy.2023.121197 get rights and content) εξετάζει το ζήτημα της συμβολής της αστικής κυκλοφορίας σε νησιά θερμότητας και εκπομπές άνθρακα, προτείνοντας πράσινες ζώνες του δρόμου ως λύση βασισμένη στη φύση (NBS).

        Το έργο αναπτύσσει μια νέα μέθοδο προσομοίωσης, την Πηγή Αστικής Κυκλοφορίας (UTCS), για να μοντελοποιήσει γρήγορα τη θερμότητα που εκπέμπουν τα κινούμενα οχήματα. Μέσω ανακούφισης σε προσομοιώσεις Nanchino και CFD (υπολογιστική δυναμική ρευστών) αναλύθηκαν οι επιπτώσεις διαφορετικών θέσεων και τύπων πράσινων λωρίδων (δέντρα, θάμνοι, συνδυασμοί) σε δρόμους από 2 έως 8 λωρίδες. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η τοποθέτηση πράσινων λωρίδων μεταξύ μηχανοκίνητων και μηχανοκίνητων λωρίδων, σε συνδυασμό με τη ζώνη μεταξύ ποδηλατοδρόμων και πεζοδρομίων (Bmn + Bns),είναι η πιο αποτελεσματική στη μείωση της θερμοκρασίας στους πεζόδρομους, με πτώση έως 1,05 °C σε σχέση με το Scenery χωρίς βλάστηση.

            Ο πιο αποδοτικός τύπος είναι ανάμεικτος (δέντρα + θάμνοι), που μεγιστοποιεί τη σκίαση και την εξάτμιση. Η μελέτη ποσοτικοποιεί επίσης τις βέλτιστες παραμέτρους του έργου: διάσταση δέντρων μεταξύ 0 και 0,375 φορές το πλάτος του δρόμου (W) και μήκος φράχνων μεταξύ 0,17 και 0,63 φορές το μήκος του δρόμου (L). Αυτές οι διαμορφώσεις οδηγούν σε βελτίωση έως και 45,7% του δείκτη «οικονομικής ψύξης», που εξισορροπεί τη θερμική απόδοση και το κόστος διαχείρισης. 

        Εν ολίγοις, καλά σχεδιασμένες ζώνες πράσινων δρόμων όχι μόνο μετριάζουν τη θερμότητα της κυκλοφορίας, αλλά συμβάλλουν επίσης στην επίτευξη ουδετερότητας άνθρακα, βελτιώνοντας την αστική άνεση και την ανθεκτικότητα στο κλίμα

                Το έργο επιβεβαιώνει τον στρατηγικό ρόλο του εδάφους αστικής βλάστησης ως πολυλειτουργικής υποδομής. Οι ζώνες πράσινου δρόμου δεν είναι αισθητικοί διαχωριστές, αλλά συσκευές ρύθμισης μικροκλίματος που λειτουργούν σε πολλαπλές σκάλες: διαλύουν τη θερμότητα, μειώνουν την έκθεση πεζών και ποδηλατών και επηρεάζουν έμμεσα τις εκπομπές άνθρακα που σχετίζονται με τον κλιματισμό. Ενδιαφέρουσα η ποσοτική προσέγγιση που ενσωματώνει θερμική απόδοση και οικονομική βιωσιμότητα, παρέχοντας συγκεκριμένες παραμέτρους έργου. 

        Ωστόσο, το ζήτημα της οικολογικής ποιότητας του εδάφους παραμένει ανοιχτό: η ποικιλομορφία των φυτών, η διαπερατότητα και οι πρόσθετες υπηρεσίες πρασίνου δηλαδή του οικοσυστήματος θα πρέπει να συμπεριληφθούν για να μετατραπούν οι περιοχές πρασίνου σε πραγματικούς αστικούς οικολογικούς διαδρόμους, ικανούς να συνδυάζουν τον μετριασμό του κλίματος, τη βιοποικιλοτητα την αισθητική αναβαθμιση και την άνεση του πληθυσμού.

Περίληψη στα Έλληνικά

Κωνσταντίνος Τάτσης

ΜSc Γεωπονος