Δύο κυπαρίσσια και ένα πεπρωμένο
Η συλλογή φυτών φέρνει μερικές φορές απρόσμενες, ακόμη και δραματικές εκπλήξεις.
1919 Δυο νέα βορειοαμερικανικά κωνοφόρα φτάνουν στην Αγγλία. Δύο από αυτά συνέπεσαν στο πλοίο με κατεύθυνση την Ευρώπη, δεν ήταν προηγουμένως γνωστά, στην Αμερική μεγάλωσαν με 1600χλμ απόσταση μεταξύ τους....Το ένα ήταν το κυπαρίσσι της Nootka από το Όρεγκον, και το 2ο ένα κυπαρίσσι του από το Μοντερέι που φυτρώνει στα νότια της χώρας και στο Μεξικό.
Τα δύο έκαναν παρέα τον δρόμο τους. Επικοινωνούσαν για την οικογένεια τους και έκαναν μια τακτική συζήτηση κωνοφόρων. Αυτό που δεν φαντάστηκαν είναι ότι θα κατέληγαν στον ίδιο κήπο, σε ουαλικό κτήμα που ανήκει στον κ. Christopher Leyland ....σας λέει κάτι αυτό το όνομα;
Αυτός ο κήπος δεν θα αργούσε να γίνει διάσημος... αλλά περίμενετε , γιατί πρέπει να ξέρουμε κάτι πρώτα. Τι συνέβη σε αυτόν τον κήπο;
Ζούσαν εκεί σε κοντική απόσταση για πολυ καιρό.Το κυπαρίσσι του Monterrey Cypress δεν ήταν συνηθισμένο στους βρετανικούς υγρότοπους και δεν φαινόταν χαρούμενο, ήταν προφανές ότι δεν θα επιβίωνε για πολύ....Το ένα του Nootka, ήταν μεγαλειώδες, κυκλοφορώντας ακόμη και την περήφανη και αισιόδοξη ανδρική γύρη του κάθε χρόνο.
Μια χρονιά, αυτή η γύρη μπήκε (ή την άφησε να μπει) στα θηλυκά λουλούδια του αδύναμου Cypress του Monterrey και...τα κατάφερε να τα γονιμοποιήσουν. Καθώς άνοιξαν οι κώνοι και έπεσαν οι σπόροι στο έδαφος, κάτι άρχισε να μεγαλώνει, και φαινόταν να θέλει να κάνει ρεκόρ ανάπτυξης. Ο Christopher Leyland ανακάλυψε περίεργα ότι ένα νέο είδος κυπαρισσιού γεννιόταν στον κήπο του. Ένα νέο είδος με εκπληκτικό σθένος ικανό να μεγαλώνε ακόμα και ένα μέτρο το χρόνο χωρίς δυσκολία.
Το Cupressocyparis x leylandii μόλις είχε γεννηθεί, και επρόκειτο να αλλάξει τον δυτικό κόσμο,....... τουλάχιστον τους κήπους του.
Οι Άγγλοι αμέσως είδαν σε αυτό το κωνοφόρο τη λύση στο μεγαλύτερο πρόβλημα τους. Τελικά θα φυτέψουν κάτι που θα τους έκρυβε από τον γείτονα σχεδόν αμέσως! Όλοι έχετε κατά νου αυτούς τους μακριούς και στενούς κήπους που συνηθίζονται σε αυτην την χώρα.... Χάρη σε αυτό το κωνοφόρο, θα σταματούσαν να το βλέπουν - και σε χρόνο μηδέν.Βιαζόντουσαν τόσο πολύ να αυτοαπομόνωσουν, δεν σκέφτηκαν τις παρενέργειες.
Πρώτο πρόβλημα, οι ρίζες απορρόφησαν τόσο πολύ νερό και θρεπτικά συστατικά που δεν άφησαν σχεδόν τίποτα για τα υπόλοιπα φυτά στον κήπο.
Δεύτερο πρόβλημα, έφτασε τόσο ψηλά που πολλά ισόγεια κτιρίων έμειναν σε μόνιμο σκοτάδι εξαιτίας αυτών των φράχτων. Σε μια χώρα όπου το να βλέπεις μια αχτίδα ήλιου είναι αφορμή για γιορτή, αυτοί οι φράκτες σκότωναν τη χαρά. Πολλά σπίτια ζούσαν στο σκοτάδι.
Τρίτο πρόβλημα, δεν ήταν ξεκάθαρο ποιος έπρεπε να κόψει τον φράκτη, οι ιδιοκτήτες περιορίστηκαν στο να κόψουν το πλάι τους, το αντίθετο... και αν αυτό... Αυτός ο φραχτης δεν ήταν του γούστου του γείτονα, που όχι μόνο έχασε τον ήλιο αλλά έπρεπε επίσης να φροντίσει για το κόψιμο του φράχτη. τα κλαδιά του.
Το 1990 τα μισά από τα δέντρα που φυτεύτηκαν στο Λονδίνο ήταν κυπαρίσσια Leylandii. Επίσης γύρω από αυτές τις ημερομηνίες έγινε μια μαζική κατάληψη του Leylandii στην υπόλοιπη Ευρώπη, καθώς υποστήριζε (χάρη στην προέλευσή του) τόσο υγρό όσο και ξηρό έδαφος, προσαρμόστηκε σε μέρη τόσο διαφορετικά όπως η Σεβίλλη ή η Βαρσοβία. Η Ευρώπη πλημμύρισε από αυτά.
Ας πάμε πίσω στην Αγγλία όπου τα πράγματα φαίνεται να συνεχίζονται… Οι κοινότητες στα προάστια ξαφνικά έγιναν χαοτικές, υπήρχε ένας νέος δημόσιος εχθρός νούμερο 1, το κυπαρίσσι Λέιλαντ. Το 2005, 17.000 καταγγελίες και μηνυσεις συσσωρεύτηκαν μόνο στο Λονδίνο (πιθανώς χιλιάδες περισσότερες δεν έχουν αναφερθεί), επιπλέον, υπήρξαν πολυάριθμοι καβγάδες μεταξύ γειτόνων, ακόμη και μία αυτοκτονία. Τελικά τα δικαστήρια κορέστηκαν. Και όλα για θέματα που σχετίζονται με αυτά τα κυπαρίσσια.
Το θέμα έφτασε στο Κοινοβούλιο της Βουλής των Κοινοτήτων όπου συζητήθηκαν είκοσι δύο ώρες για το θέμα που απειλούσε να σπάσει την κοινωνική ειρήνη. Η παραδοσιακή αγγλική ηρεμία και ευγένεια δοκιμάστηκε και αποδείχθηκε ότι το σκοτάδι διαγράφει κάθε κατάλοιπο αυτοελέγχου. Ο αγώνας για το φως θριάμβευσε. Ψηφίστηκαν νόμοι που ορίζουν ένα μέγιστο ύψος για κάθε φράκτη μεταξύ γειτόνων.
Πολλοί ζήτησαν να απαγορευτεί και να εξαλειφθεί εκείνο το καταστροφικό κυπαρίσσι, αλλά δεν έφταιγε το φυτό στην πραγματικότητα. Ήταν η μέθοδος διαχειρησής του που την έκανε καταστροφική για τη συνύπαρξη.
Αυτός ο περιστασιακός υβριδισμός άλλαξε την κοινωνία μιας χώρας. Το 2021, υπάρχουν περισσότερα κυπαρίσσια Leyland στην Αγγλία παρά άνθρωποι. Μόνο στο Λονδίνο υπολογίζεται ότι υπάρχουν 55 εκατομμύρια Leylandiis.
Αυτό είναι ένα παράδειγμα του τι μπορεί να συμβεί αν συγκεντρώσουμε συμβατά φυτά που δεν ήταν ποτέ γνωστά στις περιοχές καταγωγής τους, μερικές φορές αγνοούν το ένα το άλλο και δεν συμβαίνει τίποτα, άλλες φορές... ερωτεύονται και τα παιδιά τους, όπως σε αυτό περίπτωση, είναι γεννημένοι επιζώντες, έχουν κληρονομήσει τις καλύτερες ιδιότητες των πατέρων/μητέρων τους και καμία αδυναμία. Τα κυπαρίσσια Monterey δεν φυτεύονται πια στην Αγγλία, μόνο λίγα από τη Nootka, τα παιδιά τους όμως μιλούν για αυτά.
Και αυτή είναι η ιστορία αυτού του Κυπαρισσιού, η Φύση δεν είχε σχέδια για αυτό, αλλά του δώσαμε την επιλογή να υπάρχει, και δεν υπάρχει κανείς να το σταματήσει, μπορούν οι νόμοι;
μετάφραση: Μανώλης Καπάνταης & Κωστας Τάτσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου