Τα παιδιά έχουν μια λανθασμένη άποψη για τον φυσικό κόσμο - αλλά δεν χρειάζεται να είναι έτσι!

 

Τα παιδιά έχουν μια λανθασμένη άποψη για τον φυσικό κόσμο - αλλά δεν χρειάζεται να είναι έτσι!

    Τα παιδικά βιβλία και οι τηλεοπτικές εκπομπές είναι γεμάτα ζώα, 

αλλά πόσο καλά γνωρίζουν πραγματικά τα παιδιά τον φυσικό κόσμο;

    Η συντριπτική πλειονότητα των γνωστών ειδών ζώων στον κόσμο - το 96,9% - είναι ασπόνδυλα, όπως έντομα, σαλιγκάρια, αράχνες και σκουλήκια. Αλλά όταν οι συνάδελφοί μου και εγώ ζητήσαμε από μια μεγάλη ομάδα παιδιών να ζωγραφίσουν ζώα από τον κήπο ή το τοπικό τους πάρκο, οι περισσότερες από τις εικόνες που προέκυψαν ήταν θηλαστικών ή πτηνών.

    Αυτό υποδηλώνει ότι υπάρχει μια αποσύνδεση μεταξύ της αντίληψης των παιδιών για τους ζωντανούς οργανισμούς που τα περιβάλλουν και τι υπάρχει στην πραγματικότητα. Αν δεν το αντιμετωπίσουμε, κινδυνεύουμε να αφήσουμε τα παιδιά με μια λανθασμένη άποψη για τον φυσικό κόσμο, κάτι που έχει επιπτώσεις στις προσπάθειες αντιμετώπισης της απώλειας βιοποικιλότητας και της κλιματικής αλλαγής.

   Ζητήσαμε από περισσότερα από 400 παιδιά ηλικίας μεταξύ επτά και 11 ετών, υπό την επίβλεψη των δασκάλων τους, να ζωγραφίσουν τον κήπο ή το τοπικό τους πάρκο και να βάλουν ετικέτες σε όλα τα ζώα που πίστευαν ότι ζούσαν εκεί.                                   

    Συγκεντρώσαμε 401 σχέδια συνολικά. Μετρήσαμε πόσα διαφορετικά είδη ζώων ζωγράφισε κάθε παιδί και ποια ζωγραφίστηκαν περισσότερο και ποια λιγότερο συχνά.  Διαπιστώσαμε ότι οι ζωγραφιές των παιδιών δεν αντικατοπτρίζουν πολύ καλά τη σύνθεση του φυσικού κόσμου. Παρατηρήσαμε ότι το 80,5% των σχεδίων περιείχαν τουλάχιστον ένα θηλαστικό και το 68,6% περιείχε τουλάχιστον ένα πουλί. Στον έξω κόσμο, ωστόσο, μόλις το 4,7% των ζωικών ειδών που περιγράφονται από την επιστήμη είναι σπονδυλωτά, όπως θηλαστικά, πουλιά, ερπετά, αμφίβια και ψάρια.                                                                           

Ζωγραφιά ενός παιδιού με τα ζώα στον κήπο του. 

Kate Howlett, CC BY-SA

    Το ένα τρίτο των σχεδίων δεν περιείχε καθόλου ασπόνδυλα. Και όταν τους ζητήθηκε να ονομάσουν τα πλάσματα που είχαν σχεδιάσει, τα παιδιά ήταν πολύ λιγότερο ικανά να δώσουν λεπτομερείς πληροφορίες για τα έντομα και άλλα ασπόνδυλα. Ενώ συχνά μπορούσαν να δώσουν συγκεκριμένα ονόματα ειδών για θηλαστικά και πτηνά, αυτό δεν συνέβαινε συχνά για αυτά τα μικρότερα, παραμελημένα ζώα.

    Για παράδειγμα, πολλά παιδιά μπόρεσαν να αναγνωρίσουν ένα πουλί ως κοκκινολαίμη. Για τα έντομα, το αντίστοιχο μπορεί να είναι να δείχνει μια πεταλούδα κόκκινη ναύαρχο. Αλλά τα παιδιά έγραφαν ως επί το πλείστον τις πεταλούδες απλώς ως «πεταλούδα».

Ζωγραφιά ενός παιδιού από τον κήπο του.

Howlett, Turner, 2023, PLOS ONE., CC BY-SA

Οι προκαταλήψεις έχουν σημασία

    Αυτή η προκατάληψη αντικατοπτρίζει εκείνα που βλέπαμε παλαιότερα σε ντοκιμαντέρ για τη φύση, τα οποία με τη σειρά τους αντικατοπτρίζουν την τάση των ανθρώπων να δίνουν περισσότερη προσοχή σε μεγαλύτερα, πιο χαρισματικά είδη που μοιάζουν περισσότερο με τους ανθρώπους, παρά στα  ασπόνδυλα.

Ένα σχέδιο μιας αλεπούς. (Με την λέξη «αλεπού» και με διαγραμμένη τη λέξη «σκίουρος») Kate Howlett, CC BY-SA 

    

    Αυτό μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στη χρηματοδότηση για την διατήρηση της βιοποικιλότητας. Τα ζώα που θεωρούμε πιο ελκυστικά λαμβάνουν υψηλότερα επίπεδα υποστήριξης.

    Τα έντομα και άλλα ασπόνδυλα είναι ζωτικής σημασίας για τη λειτουργία των παγκόσμιων οικοσυστημάτων και θα χρειαστούν τις προσπάθειές μας για την προστασία τους καθώς προσπαθούμε να καταπολεμήσουμε την κλιματική αλλαγή και την απώλεια της βιοποικιλότητας.

    Γνωρίζουμε ότι όταν τα παιδιά περνούν χρόνο στη φύση γίνονται ενήλικες που νοιάζονται για το περιβάλλον. Αλλά πολλά παιδιά μεγαλώνουν χωρίς ισχυρή σύνδεση με τον φυσικό κόσμο, παρόλο που γνωρίζουμε ότι το να περνούν χρόνο στη φύση είναι καλό για αυτά.

    Ζωγραφιά ενός παιδιού στον πίσω κήπο του, με ζώα και φυτά επισημασμένα. Kate Howlett, CC BY-SA

    Τα παιδιά σε πολλές χώρες έχουν σημαντικά λιγότερη ελευθερία από ό,τι είχαν στο παρελθόν να περιφέρονται και να παίζουν ελεύθερα στην περιοχή γύρω από τα σπίτια τους. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα παιδιά σήμερα περνούν τον μισό χρόνο παίζοντας έξω από ό,τι οι γονείς τους όταν ήταν νέοι.

    Επίσης, δεν είναι αναπόφευκτο τα παιδιά να έχουν μια προκατάληψη προς τα θηλαστικά, η οποία πιθανώς προέρχεται από την ευρύτερη πολιτισμική έμφαση στα θηλαστικά και τα πουλιά. Οι γονείς και οι δάσκαλοι μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να κατανοήσουν καλά πώς είναι η φύση, βοηθώντας τα να δουν από κοντά περισσότερη άγρια ζωή.

    Πώς να μυήσετε τα παιδιά στα ασπόνδυλα

    Όταν βγαίνετε με τα παιδία σας στον κήπο ή στο τοπικό σας πάρκο, μπορείτε να τα βοηθήσετε να διευρύνουν την κατανόησή τους για την άγρια ζωή γύρω τους – και να θέσετε τα σωστά θεμέλια, ώστε να γίνουν οι οικολόγοι που θα χρειαστούμε στο μέλλον.

    Μπορεί να εντοπίσετε μαύρες, τριχωτές κάμπιες σε τσουκνίδες τον Ιούλιο. Πιθανότατα, πρόκειται για τις κάμπιες του κόκκινου ναυάρχου, της πεταλούδας παγώνι ή άλλων μικρών πεταλουδών. Αυτές είναι μερικές από τις μεγαλύτερες, πιο εύκολες στον εντοπισμό πεταλούδες και κάμπιες στο Ηνωμένο Βασίλειο.

    Αναποδογυρίστε οποιοδήποτε τούβλο ή πέτρα και το πιθανότερο είναι να βρείτε μερικές «ξυλόψειρες». Τα θηλυκά κουβαλούν τα μικρά τους σε μια θήκη στην κάτω πλευρά τους, ακριβώς όπως ένα καγκουρό. Και τα παιδιά μπορεί να χαρούν να μάθουν ότι οι ξυλόψειρες μπορούν να πιούν από τους πισινούς τους!

    Οι λιβελλούλες και οι νταραβίδες είναι εύκολο να εντοπιστούν και είναι επίσης εντυπωσιακές και πετούν γρήγορα. Είναι επίσης εξαιρετικοί δείκτες καλής ποιότητας νερού. Αυτό συμβαίνει επειδή οι προνύμφες τους - η νεαρή μορφή νύμφης - ζουν κάτω από το νερό και χρειάζονται καθαρό νερό για να μπορέσουν να κυνηγήσουν.

 

Πρωτότυπος τίτλος του άρθρου :

Children have a skewed view of the natural world – but it doesn’t have to be that way

Kate Howlett

PhD candidate in Zoology, University of Cambridge

https://theconversation.com/children-have-a-skewed-view-of-the-natural-world-but-it-doesnt-have-to-be-that-way-209093?utm_medium=Social&utm_source=Facebook&fbclid=IwAR0SWEhEqtXpxXaZUQp5dUopCk5t28v9-D0QS0Ap3__9kogEe_FYhH9QdgE#Echobox=1689257833

 

Απόδοση στα Ελληνικά
Μανώλης Καπάνταης
Δασολόγος - Περιβαλλοντολόγος 

Τα τζιτζίκια θα μπορούσαν να κρύβουν το μυστικό για αυτοκαθαριζόμενες επιφάνειες

 

Τα τζιτζίκια θα μπορούσαν να κρύβουν το μυστικό για αυτοκαθαριζόμενες επιφάνειες

        Η φύση εμπνέει τους επιστήμονες όλη την ώρα. Ορισμένες ιδέες βρίσκονται ακόμα υπό    έρευνα, όπως ισοθερμικές στολές για θαλάσσια σπορ εμπνευσμένες από το δέρμα του κάστορα. Άλλες, είναι ήδη μέρη της ανθρώπινης ζωής, όπως το «velcro» (Αυτοκόλλητες Ταινίες) (βασισμένο στην κολλητική ιδιότητα του φυτού της κολλητσίδας) και το ιαπωνικό «bullet train» (βασισμένο στο μακρύ στενό ράμφος των αλκυόνων).

Τα τζιτζίκια ενέπνευσαν την πρόσφατη έρευνα της ομάδας μου για τις αυτοκαθαριζόμενες επιφάνειες.

    Το να διατηρείτε τα τζάμια του αυτοκινήτου σας πεντακάθαρα μπορεί να μοιάζει σαν μια ατελείωτη μάχη ενάντια στις δυνάμεις των ρύπων και της σκόνης. Όμως, τα έντομα όπως τα τζιτζίκια κρύβουν έναν συναρπαστικό άσσο στα μανίκια τους, που τους επιτρέπει να κρατούν τα φτερά τους πεντακάθαρα, χωρίς το έντομο να καταβάλλει καμία προσπάθεια. Και μπορεί να κρύβει το κλειδί για να μας γλιτώσει από την ταλαιπωρία του συνεχούς καθαρισμού.

    Η μελέτη της ομάδας μου εστίασε στη διερεύνηση του μηχανισμό πίσω από αυτή τη διαδικασία αυτοκαθαρισμού.

    Χάρη στην ιδιόμορφη υφή των φτερών του τζιτζικιού, η πρωινή δροσιά συμπυκνώνεται πάνω τους και σταδιακά διαμορφώνεται σε μικρές σταγόνες νερού. Αυτά τα σταγονίδια απομακρύνουν τα σωματίδια σκόνης και τους μικροοργανισμούς καθώς συγκρούονται μεταξύ τους ή κυλούν στα φτερά του εντόμου.

    Τα τζιτζίκια δεν είναι τα μόνα έντομα που έχουν εξελίξει την ικανότητα του αυτοκαθαρισμού. Πολλές πεταλούδες έχουν φτερά που μπορούν να αυτοκαθαριστούν. Άλλα πλάσματα όπως τα γκέκο και ορισμένα φύλλα φυτών, όπως ο λωτός και το ρύζι, χρησιμοποιούν επίσης την κίνηση των σταγονιδίων για να παραμείνουν απαλλαγμένα από τη σκόνη όπως κάνουν τα τζιτζίκια. Αυτά τα κινούμενα σταγονίδια βοηθούν επίσης στην απομάκρυνση των βακτηρίων, μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο λοιμώξεων.

    Νερό σε μορφή «χαντρών» σε ένα φύλλο λωτού. tanakawho/flickr

    Εάν ένα υγρό χυθεί στις περισσότερες επιφάνειες (σκεφτείτε για παράδειγμα  μια αναποδογυρισμένη κούπα καφέ) απλά θα εξαπλωθεί σε όλη την περιοχή και θα παραμείνει εκεί.

    Ωστόσο, τα σταγονίδια δροσιάς συμπεριφέρονται διαφορετικά στα φτερά του τζιτζικιού λόγω ενός φαινομένου που οι μηχανικοί αποκαλούν «υπερ-υδροφοβία» ή ακραία υδατοαπωθητικότητα. Η επιφάνεια των φτερών του τζιτζικιού διαθέτει μια πολύπλοκη διάταξη από χιλιάδες μικροσκοπικούς κώνους επικαλυμμένους με κερί. Οι σταγόνες νερού στο φτερό παίρνουν σχήμα σαν σφαιρίδιο επειδή θέλουν να ελαχιστοποιήσουν την επαφή με την επιφάνεια του φτερού. Αυτό οφείλεται τόσο στο κερί που απωθεί το νερό, όσο και στις κωνικές άκρες, που εμποδίζουν τα σφαιρικά σταγονίδια νερού να διεισδύσουν στη μεμβράνη του φτερού.

    Αυτό θα μπορούσε να παρομοιαστεί με ένα πλήρως φουσκωμένο μπαλόνι τοποθετημένο πάνω από ένα κρεβάτι με καρφιά. Το μπαλόνι δεν θα σκάσει επειδή η πίεση κατανέμεται σε όλα τα καρφιά. Στην περίπτωση των σταγονιδίων, οι επικαλυμμένοι με κερί κώνοι διευκολύνουν την αβίαστη κίνηση των σταγονιδίων στα φτερά του τζιτζικιού.

        Απεικόνιση καλλιτέχνη μιας σταγόνας νερού (η συλλογή των μπλε μορίων) που πηδά από το φτερό ενός τζιτζίκι που                μεταφέρει έναν ρύπο (κόκκινο σωματίδιο) μακριά από αυτό. S. Perumanath 

Σταγονίδια νερού που «πηδάνε και κυλάνε»

    Προηγούμενες μελέτες έδειξαν ότι η βαρύτητα, κάνει τα μεγαλύτερα σταγονίδια να κυλούν στα κηρώδη φτερά των τζιτζικιών, μαζεύοντας πολυάριθμους ρύπους κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους.

    Ωστόσο, μέχρι τώρα, το ερώτημα πώς τα μικρότερα σταγονίδια (τα οποία είναι πολύ μικρά για να έλκονται από τη βαρύτητα) μάζευαν τους ρύπους, παρέμενε αναπάντητο. Η μελέτη της ομάδας μας, έδειξε ότι τα μικρά σταγονίδια, με την πάροδο του χρόνου, συγχονεύονται με τα γειτονικά τους.

    Το συγχωνευμένο σταγονίδιο πηδά από την επιφάνεια αντί να κυλήσει. Κατά τη διάρκεια του άλματος, το σταγονίδιο θα πάρει ένα σχήμα που μοιάζει με αερόστατο που πρόκειται να απογειωθεί από το έδαφος. Η μελέτη μας, έδειξε ότι αυτό το σχήμα αερόστατου είναι ζωτικής σημασίας, ώστε να μπορούν τα σταγονίδια να μεταφέρουν τους ρύπους και τη σκόνη στην επιφάνεια κατά κίνησή τους.

    Σταγονίδια νερού που «πηδούν» :

Οι σταγόνες νερού πλησιάζουν η μία την άλλη, συγχωνεύονται, τραβούν το σωματίδιο σκόνης από κάτω και πηδούν μακριά μεταφέροντάς το από την επιφάνεια. Η διαμόρφωση του μπαλονιού θερμού αέρα φαίνεται στην τρίτη εικόνα. S. Perumanath

    Αποδεικνύεται ότι είναι η επιφανειακή τάση του υγρού σταγονιδίου που μαζεύει τη βρωμιά γίνεται καθώς το σταγονίδιο έχει πάρει τη μορφή αερόστατου. Η επιφανειακή τάση είναι η τάση των σταγονιδίων που εκτίθενται στον αέρα να διατηρούν ένα σφαιρικό σχήμα. Όταν ένα σταγονίδιο σχηματίζει το σχήμα αερόστατου με τους ρύπους από κάτω του, θα προσπαθήσει αναπόφευκτα να αναμορφωθεί ως σφαίρα. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αυτής, αφαιρεί ακούσια τη βρωμιά από την επιφάνεια.

    Παρατηρήσαμε επίσης, ότι τα σταγονίδια νερού δεν μπορούν να αφαιρέσουν όλα τα είδη ρύπων με αυτόν τον τρόπο. Για παράδειγμα, στα φτερά του τζιτζικιού, οι σταγόνες νερού μπορεί να είναι σε θέση να αφαιρέσουν μικροσκοπικά σωματίδια άμμου αλλά όχι εκείνα που είναι κατασκευασμένα από αιθάλη (ακάθαρτα σωματίδια άνθρακα που προκύπτουν από την ατελή καύση των υδρογονανθράκων).

    Βρήκαμε επίσης ότι, ανεξάρτητα από το αν τα σταγονίδια πηδούν ή κυλούν, ο μηχανισμός για την απομάκρυνση των ρύπων από μια επιφάνεια παραμένει ο ίδιος. Καθώς ένα μεγαλύτερο σταγονίδιο κυλά πάνω από τους ρύπους, η επιφάνειά του θα παραμορφωθεί. Το σταγονίδιο θα προσπαθήσει να διατηρήσει το φυσικό του σφαιρικό σχήμα, το οποίο, όπως συμβαίνει και στα συγχωνευμένα σταγονίδια, θα τραβήξει τους ρύπους από την επιφάνεια.

    Φυσική μηχανική

    Στο μέλλον, οι μηχανικοί μπορούν να ενσωματώσουν ό,τι μάθαμε για τα φτερά των τζιτζικιών στον σχεδιασμό προϊόντων και μπορεί να μην χρειάζεται να ρίχνουμε νερό και να σκουπίζουμε πια τα τζάμια και άλλες επιφάνειες γιατί θα καθαρίζονται από μόνα τους.

    Φανταστείτε παράθυρα ουρανοξυστών, φωτοβολταϊκά και φακούς από κάμερες ασφαλείας που μπορούν να αυτό-καθαριστούν. Μια υπερ-υδρόφοβη επίστρωση μπορεί επίσης να βοηθήσει στην αποφυγή σχηματισμού πάγου σε διάφορες επιφάνειες το χειμώνα - όπως το παρμπρίζ του αυτοκινήτου σας.

    Αυτό θα είναι μια καλή προσθήκη στη λίστα της επικείμενης αναβάθμισης της υπάρχουσας υποδομής μας, μαζί με αποδοτικά ηλιακά πάνελ (φωτοβολταϊκά) εμπνευσμένα από τη δομή των φύλλων φυτών και κτίρια εμπνευσμένα από τύμβους τερμιτών με πιο αποτελεσματικό εξαερισμό σε πόλεις σε ολόκληρο τον κόσμο.

Πρωτότυπος τίτλος του άρθρου :

Cicadas could hold the secret to self-cleaning surfaces – new study                     Sreehari Perumanath Leverhulme Early Career Fellow, University of Warwick

https://theconversation.com/cicadas-could-hold-the-secret-to-self-cleaning-surfaces-new-study-207435?utm_medium=Social&utm_source=Facebook&fbclid=IwAR1COPE7autvpzmnXgmL5BbiDFDje3gBLMCX7lkjHLNYQQfACLzXTIwNjvU#Echobox=1689259831

 

Απόδοση στα Ελληνικά:

Μανώλης Καπάνταης

Δασολόγος - Περιβαλλοντολόγος 

ΑΝΑΡΤΗΣΗ: Αικατερίνη Τσώνη 

Ελεύθεροι χώροι πρασίνου στην πόλη. Η περίπτωση των παιχνιδότοπων

 

Ελεύθεροι χώροι πρασίνου στην πόλη. Η περίπτωση των παιχνιδότοπων

Γεωργία Γκουμοπούλου, αρχιτέκτων

Στην πόλη, κατεξοχήν κοινωνικό οργανισμό, όπου φυσικά και τεχνητά χαρακτηριστικά αλληλεπιδρούν, δόμηση και ανοιχτοί χώροι, φυσικές και τεχνητές συνιστώσες λειτουργούν συμπληρωματικά και ανταγωνιστικά. Στο αστικό περιβάλλον ανήκουν ο άνθρωπος, οι κοινωνικές δομές και σχέσεις καθώς και η ποιότητα ζωής. Το περιβάλλον αυτό είναι ένα σύνθετο πλέγμα φυσικών, κοινωνικών, πολιτισμικών και άλλων μεταβλητών και η αντίληψη που έχουμε γι’ αυτό δεν είναι μόνο χωρική ή μόνο κοινωνική, αλλά αδιαίρετα χωροκοινωνική. Επειδή βιώνουμε τον χώρο μέσα από κοινωνικές διαδικασίες, καταγράφουμε συγχρόνως πληροφορίες περιβαλλοντικές και κοινωνικές.          Μέρος όλου αυτού του οργανικού συνόλου, της πόλης, και χώροι όπου αναπτύσσονται οι κοινωνικές σχέσεις των εκάστοτε κοινωνικών ομάδων που υπάρχουν και διαβιώνουν μέσα σε αυτήν αποτελούν και οι υπαίθριοι - ελεύθεροι χώροι (δημόσιοι ή κοινόχρηστοι).          Οι χώροι αυτοί έχουν δομική σχέση με την πόλη, «αποτελούν οργανικά στοιχεία της», και δημιουργούν ένα συνεχές πλέγμα, έναν ιστό, που περιλαμβάνει χώρους «κίνησης» και χώρους  «στάσης» με όρια μεταξύ των επί μέρους χώρων όχι απόλυτα σαφή (Tερζόγλου,1987). Παράλληλα είναι χώροι ικανοί να δεχθούν τις φυσικές διεργασίες, άλλωστε είναι ρυθμιστές των παραγόντων του φυσικού περιβάλλοντος: επιτρέπουν την κίνηση του ανέμου, τον ηλιασμό, το δροσισμό, την ανάδειξη ή ανάπτυξη των φυσικών στοιχείων (βλάστησης, νερού κ.ά.). Ως αστικά τοπία, τέλος, μπορούν να αποτελέσουν το «φυσικό» περιβάλλον των αστικών κοινωνιών [1], ενώ διαμορφώνουν και τους όρους και τις προϋποθέσεις για τη χρήση τους από τις διαφορετικές κοινωνικές ομάδες που ζουν και κινούνται στις πόλεις (Μωραϊτης,2004).         Ανάλογα με την οργάνωση και διαμόρφωσή τους δημιουργούν αισθήματα ασφάλειας ή ανασφάλειας, ευχαρίστησης ή δυσαρέσκειας, κινούν το ενδιαφέρον, έλκουν ή απωθούν ανάλογα με τη θέση τους και τις σχέσεις τους με τους άλλους χώρους, είναι προσβάσιμοι ή όχι, συμμετέχουν ή όχι στο σύστημα τόπων και σημείων που έχουν ανάγκη να θυμούνται οι άνθρωποι. Είναι αλήθεια ότι ο ρόλος που έπαιζε άλλοτε ο δημόσιος ή κοινόχρηστος χώρος τείνει να υποβαθμιστεί σήμερα. Είναι λιγότερο χώρος συλλογικής δραστηριότητας και ζωής και περισσότερο χώρος όπου μεμονωμένα άτομα δρουν. Η οργάνωση και διαμόρφωσή του τις περισσότερες φορές ενισχύει τη δεύτερη τάση. Παρόλα αυτά εξακολουθεί να αποτελεί το άμεσα αντιληπτό και προσιτό υπόβαθρο της καθημερινής αστικής ζωής (Κοσμάκη, 1999).               Κομμάτι αυτής της ζωντανής διαδικασίας που λέγεται πόλη είναι και τα παιδιά που διεκδικούν ένα ζωτικό κομμάτι χώρου μέσα από δραστηριότητες συνειδητές κι οργανωμένες, όπως το παιχνίδι.                   Το παιχνίδι ως λειτουργία πολύ συχνά και φυσικά δρα στον ανοιχτό, ελεύθερο, υπαίθριο χώρο της πόλης. Οι λεγόμενοι παιδότοποι και οι παιδικές χαρές αποτελούν μια ειδική κατηγορία υπαίθριων - ελεύθερων χώρων μέσα στην πόλη, μιας και πρόκειται για χώρους με εξειδικευμένη χρήση, οι οποίοι άλλοτε διαμορφώνονται ως τεχνητοί και άλλοτε ως φυσικοί, και απευθύνονται σε αυτή τη συγκεκριμένη κατηγορία χρηστών, τα παιδιά. Προκαλούν το ενδιαφέρον για μελέτη γιατί από τη μία δύνανται να αποτελέσουν χώρους πρασίνου με όλα τα οφέλη που αυτοί προσφέρουν στη δομή και στη ζωή της πόλης, περιβαλλοντικά, αισθητικά, οικονομικά και από την άλλη επιτελούν σημαντικό έργο στη συναισθηματική, νοητική εξέλιξη και ωρίμανση των παιδιών ως χώροι δραστηριοποίησης και κοινωνικοποίησής τους.          Αν και τα παιδιά έχουν την ικανότητα να παίζουν οπουδήποτε και με οτιδήποτε, η δομή της σύγχρονης κοινωνίας μας όπως εξελίσσεται τα «περιορίζει» χωροχρονικά. Η τάση που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια, και ειδικά στα σύγχρονα αστικά κέντρα, να «στεγανοποιούνται» τόσο οι χώροι όσο και οι δραστηριότητες μέσα σε αυτούς δεν έχει αφήσει ανεπηρέαστους και τους χώρους παιχνιδιού. Οι παιδικές χαρές, τα πάρκα αναψυχής (τύπου allou fun park), οι ειδικά διαμορφωμένοι χώροι για παιχνίδι σε κέντρα εστίασης (τύπου macdonald’s, goody’s), οι κλειστοί χώροι παιχνιδιού (παιδότοποι) που προορίζονται να «ψυχαγωγήσουν» τα παιδιά, είναι τα σύγχρονα «μορφώματα» μιας κοινωνίας με έντονη την επιθυμία της ασφάλειας και του ελέγχου κι ενός πολιτισμού με άρτια τεχνολογική υποδομή αλλά ολοένα και πιο απομακρυσμένου από το φυσικό στοιχείο.          Σε πολλές παραδοσιακές κοινωνίες και αναπτυσσόμενες χώρες τα παιδιά έχουν καλύτερες συνθήκες σχετικές με την προσέγγιση του υπαίθριου χώρου και της «εξερεύνησης» του κόσμου γύρω τους από τα παιδιά που ζουν σε σύγχρονες δυτικές πόλεις παρόλο που δεν έχουν πρόσβαση σε σχεδιασμένους παιδότοπους. Έχουν όμως την ελευθερία να εξερευνήσουν το εξωτερικό περιβάλλον γύρω τους και να μάθουν γι’ αυτό μέσα από τους δικούς τους όρους και μόνα τους [2]. Τα παιδιά στις δυτικές πόλεις δεν είναι τόσο ελεύθερα –είναι πολύ περιορισμένα από την κίνηση των αυτοκινήτων και το φόβο της βίας και των ναρκωτικών (Hendrics, 1976).         Για τα παιδιά οι ανοικτοί χώροι σημαίνουν ευκαιρία για κίνηση και ελευθερία, για παιχνίδι. Έλκονται από χώρους με φυσικό στοιχείο και η επαφή τους με αυτούς τονώνει τόσο τις περιβαλλοντικές ανησυχίες όσο και το συναισθηματικό τους υπόβαθρο. «Έχει ξεχαστεί στις μέρες μας, στον εύθραυστο, πρακτικό, σύγχρονο κόσμο μας, ότι το αμυδρό φως, το σκοτάδι, η σκιά και η ομορφιά είναι τόσο σημαντικά για να μεγαλώσει ένα παιδί όσο η τροφή και ο αέρας» (Lady Allen of Hurtwood, 1975:11)          Η σημασία της σχέσης του παιδιού με τη φύση έχει αποδειχθεί από πληθώρα ερευνών. Ο πραγματικός βιωμένος χώρος παιχνιδιού με έντονη την παρουσία των φυσικών στοιχείων, καθώς και η άμεση επαφή του παιδιού με τα ακατέργαστα υλικά της φύσης (χώμα, άμμο, νερό, ξύλο, πέτρα κ.λπ.) κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού του, συμβάλλουν στη φυσιολογική ανάπτυξή του, σωματική, νοητική και συναισθηματική. Ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια ευνοούνται πρακτικές σχεδιασμού που επιτρέπουν στο παιδί να βρει τη θέση του μέσα στο φυσικό χώρο. Ιδιαίτερα για τα παιδιά της πόλης που βιώνουν καθημερινά ένα τεχνοποιητό περιβάλλον, γεμάτο από σκληρές φόρμες και υλικά, η ύπαρξη ελεύθερων χώρων πρασίνου, ειδικά διαμορφωμένη για παιχνίδι, αποτελεί σημαντική προσφορά.           Άσχετα με το πού ζουν, τα παιδιά χρειάζεται να βιώσουν όλο τον κύκλο ζωής των φυτών για να καταλάβουν ότι οι άνθρωποι είναι μέρος ενός μεγαλύτερου συνόλου και να καλλιεργήσουν μια σωστή συμπεριφορά απέναντι στη φύση. Αυτή η εμπειρία μπορεί να αποκτηθεί μέσα σε περιοχές όπου τα παιδιά έρχονται σε άμεση επαφή με φυσικά στοιχεία και μπορούν ακόμα και να φροντίζουν, να καλλιεργούν φυτά ή να περιποιούνται ζώα [3]. Η δημιουργία «περιβαλλοντικών αυλών» και «κήπων για παιδιά» είτε στο εκπαιδευτικό τους περιβάλλον είτε μέσα σε ένα δίκτυο ελεύθερων χώρων στην πόλη αποτελεί έναν τρόπο κατανόησης των φυσικών διαδικασιών (Τσουκαλά, 1998). Επιπλέον διάφοροι τύποι φυτών, μόνοι ή σε συνδυασμό, έχουν την ικανότητα να διευρύνουν το πεδίο παιχνιδιού.          Μέσω ενός σχεδιασμού που έχει λάβει υπόψη τη χλωρίδα, όχι απλά ως στοιχείο αισθητικής και περιβαλλοντικής λειτουργίας ενός χώρου αλλά ως δομικό στοιχείο, ενεργό στη δραστηριότητα του παιχνιδιού, τα φυτά μπορούν να προσφέρουν νέες εμπειρίες και πτυχές στο παιχνίδι των παιδιών. Για παράδειγμα η παρατήρηση και συλλογή φυτών και λουλουδιών, το σκαρφάλωμα στα δέντρα, το κρυφτό σε θάμνους και γενικά παιχνίδια «εξερεύνησης» στο φυσικό περιβάλλον προσφέρουν στα παιδιά δυνατές συγκινήσεις.          Τα φυτά μαζί με το χώμα, την άμμο και το νερό δημιουργούν ξεχωριστούς τόπους παιχνιδιού αρκετά διαφορετικούς από τους συνηθισμένους με το στατικό και κοινότυπο χαρακτήρα.             Ενεργοποιούν με την υφή, το σχήμα, το χρώμα και τις οσμές τους τη φαντασία του παιδιού και πλουτίζουν τα «τοπία παιχνιδιού» τους. «Τα λουλούδια είναι μαγικά,..., ειδικά αυτά. Θα κάνουν τα χέρια σου μαγικά και μετά ότι αγγίζεις θα γίνεται μαγικό. Τα μολύβια θα γράφουν μαγικά, τα γυαλιά σου θα βλέπουν μαγικά. Όλα θα είναι μαγικά.» [4] (Moore,1993)         Επίσης έρευνες σχετικά με τις συμπεριφορές που αναπτύσσονται κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων σε χώρους περιπετειών και στο ευρύτερο περιβάλλον της γειτονιάς έδειξαν ότι στους χώρους περιπετειών αναπτύσσονται κυρίως νοητικού χαρακτήρα δραστηριότητες/συμπεριφορές απ’ ότι στους υπόλοιπους χώρους της γειτονιάς όπου παρατηρείται υψηλότερος βαθμός κοινωνικής συμπεριφοράς. Ως συνέχεια των ερευνών ήταν μια σειρά από προτάσεις σχετικά με την οργάνωση και το σχεδιασμό τόπων δράσης του παιδιού στον αστικό χώρο, ανάμεσα στις οποίες ιδιαίτερη σημασία αποκτά η πρόταση εκείνη που εισάγει την έννοια των «περιβαλλόντων παιχνιδιού» ("play environments"): «Σκόπιμο είναι να δημιουργήσουμε περιβάλλοντα παιχνιδιού κι όχι παιδότοπους που αποτελούν στατικά χωρικά πλαίσια δράσης του παιδιού με σαφή όρια και αυστηρά προσδιορισμένη θέση στον αστικό ιστό. Όλα τα περιβάλλοντα ζωής του παιδιού πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο έρευνας και σχεδιασμού. Το σύνολό τους αποτελεί το περιβάλλον παιχνιδιού» (Moore, 1985).         Παρόλα αυτά η γοητεία και το μυστήριο που χαρίζει στα μάτια των παιδιών το παιχνίδι στους δρόμους της γειτονιάς είναι ακόμα ζωντανό και ο παιδικός αυτός «βιότοπος» συνεχίζει να λειτουργεί σε μικρότερης κλίμακας πόλεις. Όπως επισήμανε και η Jane Jacobs στις μελέτες της για τους δρόμους και τις γειτονιές «τα παιδιά των πόλεων χρειάζονται μια ποικιλία από μέρη, στα οποία να παίζουν και να μαθαίνουν…Ταυτόχρονα, όμως, χρειάζονται ένα μη εξειδικευμένο υπαίθριο ορμητήριο, από το οποίο να αρχίζουν το παιχνίδι και να περιφέρονται και το οποίο θα τα βοηθήσει να σχηματίσουν τις εντυπώσεις τους για τον κόσμο. Αυτή τη μορφή του μη εξειδικευμένου παιχνιδιού εξυπηρετούν τα πεζοδρόμια και αυτό τα ζωντανά πεζοδρόμια των πόλεων μπορούν να εξυπηρετήσουν θαυμάσια» (Jacobs, 1965)         Μια πόλη φιλική προς τα παιδιά τούς επιτρέπει το ξένοιαστο, δημιουργικό και ασφαλές παιχνίδι σε παιχνιδότοπους αλλά προβλέπει και τη δυνατότητα έκφρασης των δραστηριοτήτων τους σε όλη της τη δομή. Παράλληλα η πόλη χρειάζεται άθικτη τη φύση να την περιβάλλει, χρειάζεται ελεύθερους χώρους πρασίνου  για να την «ανακουφίζουν», να την κάνουν να «αναπνέει» ελεύθερα προσφέροντάς της έτσι τη δυνατότητα να είναι φιλική προς τα παιδιά• και τελικά όπως αναφέρεται και στη Διακήρυξη-Πρόταση του Ευρωπαϊκού Δικτύου Πόλεων που είναι Φιλικές προς τα Παιδιά: «Μια πόλη φιλική προς τα παιδιά είναι φιλική προς όλους». Υποσημειώσεις 1. «...δεν μπορεί να υπάρξει αναφορά στη φύση ανεξάρτητη από τις πολιτιστικές μας δομές, δεν μπορεί να υπάρξει αναφορά στη φύση ανεξάρτητη από τις κατασκευαστικές μας δομές, δεν μπορεί να υπάρξει αναφορά στη φύση ανεξάρτητη από τη δομική, οργανωτική πρόθεσή μας εν γένει.»(Μωραϊτης Κ. 2004:66) 2.Η αναφορά γίνεται για τα παιδιά σχολικής ηλικίας, που μπορούν να κυκλοφορήσουν και χωρίς συνοδό εφόσον και οι κινητικές τους δεξιότητες και οι σωματικές τους αναλογίες το επιτρέπουν. 3.Η Lady Allen προτείνει ζώα σε περιοχές κατοικίας, σε χώρους παιχνιδιού με την επίβλεψη των ενηλίκων, επίσης μικρούς ζωολογικούς κήπους που «ταξιδεύουν» το καλοκαίρι. (Lady Allen, 1975) 4.Πρόκειται για τα λόγια ενός κοριτσιού που μετείχε σε έρευνα του Robin Moore: “Plants as Play Props”, Children’s Environments Quarterly 6(1) (1989):3-6. 5.Στις 22 Οκτωβρίου 2004, παρουσιάστηκε και τέθηκε υπ’ όψιν των ευρωπαίων δημάρχων προς υπογραφή μια Διακήρυξη - Πρόταση του Ευρωπαϊκού Δικτύου Πόλεων που είναι Φιλικές προς τα Παιδιά. Η Αθήνα δεν έχει υπογράψει ακόμα αυτή τη Διακήρυξη. Παιδική χαρα όπου σχεδον όλα είναι μη φυσικά..... Βιβλιογραφικές αναφορές Μωραΐτης, Κ. (2004), "Ο σχεδιασμός τοπίου και η αρχιτεκτονική του παιδεία", Δελτίο ΣΑΔΑΣ, 44, σελ.66-68 Κοσμάκη, Π. (1999), "Για μια στρατηγική σχεδιασμού βιώσιμων δημόσιων υπαίθριων", Εισήγηση στο 10ο Πανελλήνιο Αρχιτεκτονικό Συνέδριο, Αθήνα Τερζόγλου, Ι. (1987), Ο χαρακτήρας των υπαίθριων κοινόχρηστων χώρων, Διδακτικές σημειώσεις Ε.Μ.Π., Αθήνα Τσουκαλά, Κ. (1998), Προτάσεις για το σχεδιασμό υπαίθριων παιδοτόπων, Διδακτικές σημειώσεις, Α.Π.Θ.-Υπηρεσία Δημοσιευμάτων, Θεσσαλονίκη Jacobs, J. (1965), The Death and Life of Great American Cities, Penguin, Harmondsworth Lady Allen of Hurtwood (1975), Planning for Play, Thames and Hudson, London Moore, R. (1985), “State of the Art in Play Environment”, in When Children play, J. Frost & S. Sunderin (Eds) Wheaton, MD: Association for Childhood Education International, pp.171-192 Moore, R. (1993), Plants for Play. A Plant Selection Guide for Children’s Outdoor Environments, MIG Communications, Berkeley, California από: https://www.monumenta.org/ ΑΝΑΛΟΓΑ ΑΡΘΡΑ: Οφέλη από την προσθήκη σκιάς σε παιδικές χαρές Η Γερμανία προσθέτει περισσοτερο κινδυνο στις παιδικές χαρές της Παιδικες χαρές υπό διωγμο Παιδικές χαρές για ηλικιωμένους ενήλικες Ενισχύει τη δραστηριότητα τους και, Μειώνει τη μοναξιά

Τα δέντρα της πόλης τα ποτίζουμε

Τα δέντρα της πόλης πεθαίνουν από τη δίψα - ορίστε πώς μπορείτε να τα βοηθήσετε...

Το πότισμα των δέντρων: έχει νόημα;

Φωτογραφία: Eric / stock.adobe.com

        Το καλοκαίρι άργησε, αλλα ξεκίνησε με υψηλές θερμοκρασίες και υπερβολική ζέστη και όχι μόνο ωθεί τους ανθρώπους και τα ζώα στα όριά τους: Τα φυτά και τα δέντρα υποφέρουν επίσης εξαιρετικά από τη ζέστη και την ξηρασία. τα δέντρα είναι αυτά  που διασφαλίζουν ότι οι πόλεις δεν ζεσταίνονται πάρα πολύ. Θεωρουμε πώς μπορούμε όλοι  να τους βοηθήσουμε.

    Ένα ώριμο φυλλοβόλο δέντρο εξατμίζει έως και 400 λίτρα νερού σε μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού - και έτσι δροσίζει τον αέρα γύρω του. Επιπλέον, τα δέντρα με τις εκτεταμένες κορυφές τους είναι αποτελεσματικοί φορείς σκιάς: Ένα μόνο φυλλοβόλο δέντρο με διάμετρο κόμης 15 μέτρων καταφέρνει να δροσίσει μια περιοχή 160 τετραγωνικών μέτρων. Αυτό είναι περίπου το μέγεθος ενός διαμερίσματος 5 δωματίων.

Τα δέντρα στην πόλη έχουν άλλα πλεονεκτήματα:

•      Τα δέντρα φιλτράρουν τη λεπτή σκόνη(αιωρουμενα σωματίδια) και τα σπόρια και έτσι μειώνουν τη ρύπανση από τη σκόνη.
•      Τα δέντρα μετατρέπουν το διοξείδιο του άνθρακα σε οξυγόνο και έχουν θετική επίδραση στο κλίμα.
•      Τα δέντρα παρέχουν πολύτιμο βιότοπο και τροφή για πολλά ζώα και έντομα.
•      Τα δέντρα στην πόλη σας προσκαλούν να ηρεμήσετε και να χαλαρώσετε και έτσι να βελτιώνουν την υγεία των ανθρώπων.

Η ζέστη απειλεί τα δέντρα στις πόλεις

    Είναι ακόμη πιο δραματικό το γεγονός ότι τα δέντρα της πόλης απειλούνται από τη ζέστη: λόγω των υψηλών θερμοκρασιών, πολύ νερό εξατμίζεται μέσα από τα φύλλα και επειδή δεν βρέχει αρκετά, ειδικά στην χώρα μας που η ξηρή περίοδος ξεπερνα συχνά τους έξι μήνες  δεν μπορούν να αναπληρώσουν τα αποθέματα νερού τους - και κινδυνεύουν να πεθάνουν από την δίψα. Για να προστατευτούν από αυτό, τα δέντρα κλείνουν τα ανοίγματα -τα στοματιά τους που βρίσκονται στο κατω μέρος των φύλλων- στο φύλλο. Αν δεν υπαρχει νερό να αναπληρωθεί τα φύλλα πεθαίνουν μετά από λίγο, και οι βελανιδιές ρίχνουν ακόμη και ολόκληρα κλαδιά για να εξοικονομήσουν θρεπτικά συστατικά.

Τα δέντρα ποτίζουν ενάντια στη ζέστη

Στη ζέστη, τα δέντρα μοιάζουν ήδη όπως συνήθως το φθινόπωρο το καλοκαίρι: τα φύλλα μαραίνονται και κρέμονται χαλαρά από το δέντρο. (Φωτογραφία: © Christopher Busch, BUND Naturschutz στο Bayern e.V.)

Αλλά χωρίς νερό, τα δέντρα παράγουν επίσης λιγότερα θρεπτικά συστατικά. Όπως τον χειμώνα, ζουν στη συνέχεια στα αποθέματά τους - και απειλούν να λιμοκτονήσουν.

Πώς αναγνωρίζετε τα διψασμένα δέντρα;

        Τα δέντρα που υποφέρουν από το λεγόμενο «στρές ξηρασίας» μπορούν να αναγνωριστούν από τα φύλλα που κουλουριάζονται και κιτρινίζουν. «Τα συμπτώματα είναι αρχικά ορατά στην ψηλότερη κορυφή του δέντρου: Εάν η ξηρασία επιμένει, ένα μεγάλο μέρος ή ακόμα και ολόκληρη η κόμη γίνεται διάφανη. Τα δέντρα τότε αναπτύσσουν μόνο μικρότερα και ορατά ελαφρύτερα φύλλα», εξηγεί ο BUND(Bund Naturschutz in Bayern e.V.). Τελικά, τα δέντρα ρίχνουν τα φύλλα τους.

         Τα νεαρά δέντρα υποφέρουν ιδιαίτερα από τη ζέστη. Στις πόλεις, τείνουν να βρίσκονται σε πυκνοδομημένες περιοχές όπου υπάρχει ελάχιστος χώρος για μεγάλες ρίζες και δυσκολεύονται να αναπτυχθούν σταθερά. Για να μην πεθάνουν χρειάζονται πολύ νερό, ειδικά κατά τη φάση της ανάπτυξης. Στην περίπτωση των νεαρών δέντρων, η ξήρανση μπορεί να αναγνωριστεί από τα μαραμένα φύλλα

Έλλειψη νερού: Πώς να ποτίζετε τα δέντρα με τρόπο που εξοικονομεί νερό

        Οι πόλεις και οι δήμοι ζητούν τακτικά την εξοικονόμηση νερού το καλοκαίρι. Έχει λοιπόν νόημα αυτή τη στιγμή να ποτίζουμε δέντρα;

Ναί! Επειδή τα δέντρα του δρόμου είναι σημαντικά για τη ζωή στην πόλη, εξασφαλίζουν ένα πιο δροσερό κλίμα και συμβάλλουν σημαντικά στην προστασία του κλίματος. Τα αστικά δέντρα είναι σαν μια επένδυση στο μέλλον. Οταν δεν διψουν προσφερουν απλοχερα τον δροσισμό στην πόλη 

        Για πολλά δέντρα της πόλης, είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωσή τους να ποτίζονται. Πάνω απ' όλα, η ζέστη απειλεί τα νεοφυτεμένα δέντρα - χωρίς πότισμα δεν έχουν καμία πιθανότητα να επιβιώσουν.

Η BUND επισημαίνει: «Δυστυχώς, οι υπηρεσίες  δρόμων και χώρων πρασίνου είναι συχνά υποστελεχωμένες και σε ακραίες καταστάσεις, δεν μπορούν να φροντίσουν όλα τα δέντρα». Έτσι, οι πολίτες είναι περιζήτητοι εδώ.

Φυσικά, θα πρέπει να εξοικονομήσετε νερό – ιδανικά ανεξάρτητα από το αν υπάρχει αυτή τη στιγμή έλλειψη νερού σε μια περιοχή. Είναι καλύτερο να ποτίζετε τα δέντρα με βρόχινο νερό ή νερό επεξεργασίας. Κατάλληλο για αυτό:

     Επεξεργασμένο νερό,(γκρι υδατα)

     νερό  χρησιμοποιημένο πχ από γούρνες ζώων,

     ακατέργαστο νερό μαγειρέματος,

     νερό που μαζεύεται από το πλύσιμο λαχανικών,

     παλιό ανθόνερο ή

     το νερό που διαφορετικά θα κατέληγε στην αποχέτευση όταν ρυθμιστεί η θερμοκρασία στο ντους.

 Μακροπρόθεσμα, αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα πολύ νερό που μπορείτε να διαθέσετε στα δέντρα της πόλης. Εάν έχετε κήπο, μπορείτε να συλλέξετε το νερό της βροχής σε ένα βαρέλι βροχής για πότισμα.

Έτσι γλιτώνετε τα δέντρα από τη ζέστη.

Πάρτε λοιπόν ένα ποτιστήρι ή έναν κουβά και βοηθήστε τα δέντρα να επιβιώσουν από το ζεστό καλοκαίρι. Υπάρχουν μερικά πράγματα που πρέπει να έχετε υπόψη σας:

•      Η καλύτερη ώρα για πότισμα είναι νωρίς το πρωί ή μετά τη δύση του ηλίου. Πάρα πολύ νερό εξατμίζεται κατά τη διάρκεια της ημέρας - και έτσι τα δέντρα δεν θα ωφεληθούν.
•      Το ξηρό χώμα γίνεται σχεδόν υδατοαπωθητικό μετά από λίγο. Επομένως, πρέπει να βεβαιωθείτε ότι το νερό εισχωρεί πραγματικά και δεν τρέχει. Το νερό πρέπει να διεισδύσει στη ρίζα και στη ρίζα. Πότισε λοιπόν πρώτα το δέντρο και περίμενε να δεις αν το νερό μπει στο χώμα.
•      Αν συνεχίσεις να ποτίζεις, μπορείς διασφαλίζετε επίσης ότι το χώμα γύρω από το δέντρο δεν στεγνώνει εξαρχής. Έτσι μπορεί να απορροφήσει περισσότερο νερό την επόμενη φορά που θα βρέξει.
•      Σύμφωνα με το BUND, θα πρέπει να ποτίζετε ένα μόνο δέντρο με περίπου δέκα κουβάδες νερό, κατά προτίμηση μία φορά την εβδομάδα.
•      Είναι καλύτερα να ποτίζετε καλά το δέντρο μια φορά την εβδομάδα παρά να δίνετε στο δέντρο λίγο νερό κάθε μέρα.

Κινδυνεύει η παροχή πόσιμου νερού;

        Οι Γερμανοί προμηθευτές νερού βλέπουν την παροχή νερού στη χώρα αυτή να εξασφαλίζεται στο μέλλον. «Σε αντίθεση με άλλες χώρες, ακόμη και εντός της Ευρώπης, το πόσιμο νερό είναι πάντα διαθέσιμο στους ανθρώπους με την καλύτερη ποιότητα εδώ. Ακόμη και αρκετά καλοκαίρια με ρεκόρ ζέστης και ξηρασίας δεν άλλαξαν τίποτα», εξηγεί ο Rolf Merkel, Διευθύνων Σύμβουλος της Γερμανικής Τεχνικής και Επιστημονικής Ένωσης για το Αέριο και το Νερό (DVGW).

        Στην εκτίμησή του αναφέρεται σε μελέτη του Κέντρου Περιβαλλοντικής Έρευνας Helmholtz στη Λειψία, η οποία περιέχει πρόβλεψη μέχρι το έτος 2100. Ωστόσο, θα πρέπει να ληφθούν μέτρα, όπως η κατασκευή φραγμάτων, νέων εγκαταστάσεων αποθήκευσης ή συστημάτων μεταφοράς. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να αυξηθεί η ανθεκτικότητα της παροχής νερού σε κρίσιμους χρόνους.

        Προς το παρόν δεν μπορούμε ούτε να προτείνουμε ούτε να σας συμβουλεύσουμε να μην ποτίζετε τα δέντρα με φρέσκο ​​νερό βρύσης. Είναι καλύτερο να μάθετε μόνοι σας ποια είναι η τρέχουσα κατάσταση του πόσιμου νερού στην περιοχή σας. 

Το ερωτημα αυτό δεν απαντιέται το ίδο στην χώρα μας και παρα πολλοι δήμοι ιδιαίτερα νησιωτικοί εχουν πολυ σημαντικά ζητηματα στην έλλειψη του αγαθού

Καθαρό πόσιμο νερό πρέπει να είναι διαθέσιμο σε όλους – ως κοινό αγαθό.

Η διαθεσιμότητα νερού στη Γερμανία είναι εξασφαλισμένη. (Φωτογραφία: CC0 / Pixabay / 3345408)

Η ξηρασία φέρνει και άλλους κινδύνους μαζί της

        Εκτός από το πότισμα των δέντρων, υπάρχουν μερικά άλλα πράγματα που πρέπει να έχετε κατά νου για την προστασία των δέντρων. Σε πολλές περιοχές της Γερμανίας -και φυσικά στην χώρα μας -υπάρχει κίνδυνος δασικών πυρκαγιών λόγω της ξηρασίας. Επομένως, το κάπνισμα ή το μπάρμπεκιου απαγορεύεται στο δάσος και στην άμεση γειτνίασή του. Τα αυτοκίνητα δεν πρέπει να σταθμεύουν σε ψηλό γρασίδι, καθώς η σπατάλη θερμότητας του κινητήρα μπορεί να προκαλέσει ανάφλεξη ξηρού χόρτου. Τα καμένα τσιγάρα δεν πρέπει απλώς να πετιούνται στη φύση (κάτι που είναι αυτονόητο) και πρέπει να δίνεται προσοχή ακόμη και στα νεκροταφεία: όσοι ανάβουν κεριά στους τάφους κινδυνεύουν επίσης να προκαλέσουν φωτιά.

 

Πρωτότυπος τίτλος του άρθρου :

Stadtbäume drohen zu verdursten – so kannst du ihnen helfen

Von Benita Wintermantel und Stefanie Jakob Kategorien:                     Umweltschutz 5.

Ελεύθερη Απόδοση στα Ελληνικά

Μανώλης Καπάνταης

Δασολόγος - Περιβαλλοντολός