τα φρούτα εμφανίζονται να έχουν την υψηλότερη αντικαρκινική δράση από οποιαδήποτε άλλα τρόφιμο

τα φρούτα εμφανίζονται να έχουν την υψηλότερη αντικαρκινική δράση από οποιαδήποτε άλλα τρόφιμο

Eva Blixman 

πολυάριθμες μελέτες έχουν επιβεβαιώσει ότι τα μούρα είναι η πιό κατάλληλη τροφή αν θέλουμε να μεγιστοποιήσουμε την πρόσληψη μας σε αντιοξειδωτικά και

έχουν χαρακτηριστεί τα φρούτα με την υψηλότερη περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικές ουσίες...

τα αντιοξειδωτικά - είναι πια γνωστό - ότι είναι οι ουσίες  που κρύβονται πίσω από ιάσεις διάφορων παθήσεων και οι ουσίες που προάγουν την υγεία μας απομακρύνοντας 

τις ελεύθερες ρίζες οι οποίες προκαλούν κυτταρική βλάβη και γήρανσης και 

πολλές χρόνιες ασθένειες...

σε μελέτη που έγινε το 2004 όπου και 

αναλύθηκαν τα επίπεδα των αντιοξειδωτικών ουσιών πάνω από εκατό διαφορετικών τροφών  

όπως

φρούτων

λαχανικών

ψωμιού 

δημητριακών

ξηρών καρπών και

μπαχαρικών οι ερευνητές διαπίστωσαν

ότι τα μούρα ήταν μακράν τα πιο οικονομικά και τα πιο αποδοτικά φρούτα σε αντιοξειδωτικές ουσίες... 

ανάμεσα στα φρούτα που αναλύθηκαν

τα βατόμουρα

τα μύρτιλλα και

τα μούρα βρέθηκαν στην κορυφή του καταλόγου για την περιεκτικότητά τους σε αντιοξειδωτικές ουσίες...

ακριβώς ένα μόνο φλιτζάνι την ημέρα γεμάτο με μούρων βρέθηκε να παράσχει τη συνιστώμενη ημερήσια πρόσληψη αντιοξειδωτικών ουσιών για την πρόληψη αλλά και θεραπεία διαφόρων παθήσεων...

στην κορυφή της κατάταξης βρέθηκαν

τα μούρα

τα ροδάκινα

τα πεπόνια και

το μάνγκο...

μια παρόμοια μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2008 από ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Cornell

και 

σε αντίθεση με τη μελέτη του 2004 τα πεπόνια βρέθηκαν να έχουν τη χαμηλότερη αντιοξειδωτική δράση μεταξύ των φρούτων μαζί με τις μπανάνες 

ενώ τα μούρα - βατόμουρα,σμέουρα - βρέθηκαν πάλι στην κορυφή με τα άγρια ​​βατόμουρα να κρατούν τα σκήπτρα καθώς έχουν την ισχυρότερη περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικές ουσίες 

ενώ ανάμεσά τους βρέθηκαν και τα μήλα με τους ερευνητές να επισημαίνουν ότι:

"η αύξηση της κατανάλωσης των φρούτων και των λαχανικών είναι μιά λογική στρατηγική για την αύξηση της πρόσληψης αντιοξειδωτικών ουσιών και της μείωσης του οξειδωτικού στρες το οποίο οδηγεί στη μείωση πολλών παθήσεων"

και ερχόμαστε στην πιο ολοκληρωμένη έρευνα πάνω στις αντιοξειδωτικές ουσίες των τροφίμων που δημοσιεύτηκε το 2010...

στην έρευνα αυτή αναλύθηκαν πάνω από 3100 τρόφιμα όπως:

βότανα

μπαχαρικά

φρούτα

λαχανικά

ποτά και πολλά άλλα 

η έρευνα διεξήχθη από ερευνητές διαφόρων ινστιντούτων και ιατρικών σχολών όπως:

η Σχολής Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ

Virginia Polytechnic Institute

το State University

το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα

το Νορβηγικό Ινστιτούτο Γεωργικών και Περιβαλλοντικών Ερευνών

το Πανεπιστήμιο του Όσλο

το Akershus University College στη Νορβηγία

και το Akita University Graduate School of Medicine in Japan

οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικές ουσίες ποικίλει αρκετές φορές μεταξύ των δοκιμασμένων προϊόντων...

τα προϊόντα με τις υψηλότερες  συγκεντρώσεις αντιοξειδωτικών ήταν

τα βότανα

τα μπαχαρικά

τα φρούτα

οι ξηροί καρποί

η σοκολάτα και

τα λαχανικά...

συνολικά οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι φυτικές τροφές ήταν σημαντικά μπροστά από όλες τις άλλες τροφές σε αντιοξειδωτικά... η υψηλότερη περιεκτικότητα - σε αυτή τη μεγάλη έρευνα - βρέθηκε στα μούρα

στα μύρτιλλα

στα crowberries

στις μαύρες σταφίδες

στις άγριες φράουλες

στα άγρια βατόμουρα

στα μαύρα μούρα

στο ρόδι

στα μήλα

στα δαμάσκηνα

στα βερύκοκα

στις αγκινάρες

στις μπάμιες

στα λάχανα

και 

ακολουθούν όλα τα άλλα φρούτα και λαχανικά πρωτοστατούν των - όπως είδαμε και πάρα πάνω - των βοτάνων και των λαχανικών...

thalia 
botanologia.blogspot.gr

πηγή πληροφόρησης και:http://www.naturalnews.com/039876_pomegranates_berries_anti-cancer.html

βιβλιο :Τα 100 καλύτερα φυτά

Τα 100 καλύτερα φυτά

Κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Σταμούλη, το βιβλίο «Τα 100 καλύτερα φυτά» σε μορφή e-book. Περιλαμβάνει οδηγίες για την καλλιέργεια  και την χρήση 100 (συν λίγα ακόμη) καλλωπιστικών φυτών για τον κήπο ή τη βεράντα. Ανάμεσά τους είναι, δέντρα αειθαλη και φυλλοβόλα, θάμνοι, πόες, μικρά εποχικά ανθοφορά, βολβώδη, αρωματικά ... 

Τα 100 Καλύτερα Φυτά, e-book σε μορφή pdf,

Σελίδες: 128, Τιμή: 3,90€ 

Ο τίτλος «Τα 100 καλύτερα φυτά» χρειάζεται μια εξήγηση. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν καλύτερα και χειρότερα φυτά, επειδή αυτό που στ΄αλήθεια έχει σημασία είναι αν το Χ φυτό μπορεί να μας δώσει αυτό που ζητάμε. Δηλαδή, δεν μπορούμε να περιμένουμε από μια αζαλέα να κάνει σκιά στο καθιστικό. Η αζαλέα δεν είναι καλή για αυτό το σκοπό. Όμως μια γλυσίνα ή μια μουριά θα τα καταφέρουν. Το δεύτερο που έχει σημασία είναι αν εμείς μπορούμε να δώσουμε σε ένα φυτό αυτά που ζητάει. Δηλαδή, αν θέλετε να έχετε μια γαρδένια κάτω από τον ήλιο όλο το καλοκαίρι, θα αποτύχετε. Η γαρδένια δεν αντέχει τον καυτό ήλιο της Ελλάδας, πρέπει να τις δώσουμε σκιά. 

Ο υπότιτλος «Για κήπο ανθισμένο όλο το χρόνο», οφείλεται στο ότι η συντριπτική πλειοψηφία τους έχει εντυπωσιακή ανθοφορία. 

Τα κριτήρια για την επιλογή τους ήταν τρία: η δημοφιλία τους, η αποδεδειγμένη ικανότητά τους να ευδοκιμούν στην Ελλάδα και η ευκολία στην καλλιέργεια τους. Έτσι ο αναγνώστης που έχει ήδη κάποιο από τα φυτά που παρουσιάζονται, θα βρει τις απαραίτητες οδηγίες και τα «κόλπα» για να ευδοκιμήσουν. Ενώ αυτός που ψάχνει να βρει τι θα φυτέψει στον κήπο ή στη βεράντα θα μπορέσει να διαλέξει σωστά. 

Πατώντας εδώ μπορείτε να διαβάσετε ένα απόσπασμα από το βιβλίο.  

Πατώντας: Τα 100 καλύτερα φυτά, θα δείτε τα περιεχόμενα και οδηγίες για την αγορά του. Το ίδιο θα γίνει και αν κάνετε αριστερό κλκ επάνω στην εικόνα.

πηγη: http://taxiarxi.blogspot.gr/

ΠΛΥΣΙΜΟ ΦΡΟΥΤΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΧΗΜΙΚΆ

Τα φρούτα που αγοράζουμε από την αγορά έχουν συχνά επιφανειακά σκόνες , γυαλιστικά  ακόμα και χημικά. Υπάρχει ένας απλός τρόπος προστασίας από αυτά..... απλά θέλει λίγο παραπάνω χρόνο! Γεμίζουμε την λεκάνη ή τον νεροχύτη με νερό -ανάλογο τον όγκο των φρούτων μας-  και προσθέτουμε 100 ml(κυβικά εκατοστά)  ξύδι και ανακατεύουμε.
       Προσθέτουμε τα φρούτα και τα αφήνουμε 10 λεπτά με ελαφρό ανακάτεμα στην αρχή για να πάει παντού το διάλυμα και να μην μείνουν πλευρές στον αέρα από την αρχή μέχρι το τέλος.....Το νερό θα γίνει ακάθαρτο, ενώ αντίθετα τα φρούτα θα λάμπουν σαν τα έχετε αλείψει με κερί . και δεν θα χουν  αυτό το σύνηθες φιλμ σκόνης. 
         Είναι εξαιρετική λύση και για δύσκολα φρούτα στο πλύσιμο όπως μούρα , βατόμουρα ακόμα και για φράουλες που θα διατηρηθούν στο ψυγείο για μια βδομάδα τουλάχιστον. Αυτό οφείλεται στην απολυμαντική   ιδιότητα του ξυδιού που μειώνει σημαντικά τον αριθμό των μικροργανισμών σήψης.
KT
    

Συγκρίνοντας τις αποδόσεις της βιολογικής και συμβατικής γεωργίας

των 

Verena Seufert, 

Navin Ramankutty

& Jonathan A. Foley

Sensitivity study of organic-to-conventional yield ratios.

      Πολυάριθμες αναφορές έχουν τονίσει την ανάγκη για σημαντικές αλλαγές στο παγκόσμιο σύστημα τροφίμων:  

       H γεωργία πρέπει να ανταποκριθεί στην διπλή πρόκληση της σίτισης ενός αυξανόμενου πληθυσμού, με την αυξανόμενη ζήτηση για

 κρέας  υψηλής θερμιδικής αξίας , ενώ ταυτόχρονα ελαχιστοποιεί τις παγκόσμιες περιβαλλοντικές επιπτώσεις της  .

      H Βιολογική γεωργία-ένα σύστημα που αποσκοπεί στην παραγωγή τροφίμων με την ελάχιστη βλάβη στα οικοσυστήματα, ζώα ή ανθρώπους-συχνά προτείνεται ως λύση  . 

      Ωστόσο, οι επικριτές υποστηρίζουν ότι η βιολογική γεωργία μπορεί να έχει χαμηλότερες αποδόσεις και κατά συνέπεια χρειάζονται περισσότερη γη για να παράγουν το ίδιο ποσό των τροφίμων, όπως τα συμβατικά αγροκτήματα, με αποτέλεσμα την πιο εκτεταμένη αποψίλωση των δασών και την απώλεια της βιοποικιλότητας, και υπονομεύοντας τα περιβαλλοντικά οφέλη των βιολογικών πρακτικών  .

      Εδώ χρησιμοποιούμε μια περιεκτική μετα-ανάλυση για να εξετάσουμε τη σχετική απόδοση  των βιολογικών και συμβατικών γεωργικών συστημάτων σε παγκόσμιο επίπεδο. Η ανάλυσή των διαθέσιμων στοιχείων δείχνει ότι, συνολικά,οι αποδόσεις για τα οργανικά  είναι συνήθως χαμηλότερα από  τις αποδόσεις για τα συμβατικά .

        Αλλά αυτές οι διαφορές αποδόσεων είναι ιδιαίτερα συσχετιζόμενες,  με το σύστημα καλλιέργειας και τα χαρακτηριστικά του τόπου, και κυμαίνονται από 5%-χαμηλότερες οργανικές αποδόσεις- (αρδευόμενα όσπρια και πολυετή φυτά  σε αλκαλικά εδάφη), 13% χαμηλότερες αποδόσεις (όταν οι καλύτερες οργανικές πρακτικές χρησιμοποιούνται), έως 34% χαμηλότερες αποδόσεις (όταν τα συμβατικά και βιολογικά συστήματα είναι πιο συγκρίσιμα). 

        Υπό ορισμένες προϋποθέσεις, με  ορθές πρακτικές διαχείρισης, συγκεκριμένα είδη καλλιεργειών και τις συνθήκες καλλιέργειας βιολογικών συστημάτων μπορεί έτσι να ταιριάζουν σχεδόν με τις συμβατικές αποδόσεις, ενώ σύμφωνα με άλλους προς το παρόν δεν μπορεί γίνει αυτό.

     Για τη ανάπτυξη της βιολογικής γεωργίας ως ένα σημαντικό εργαλείο για τη βιώσιμη παραγωγή τροφίμων, οι παράγοντες που περιορίζουν  τις οργανικές αποδόσεις πρέπει να κατανοηθούν πληρέστερα, παράλληλα να εκτιμηθούν  τα πολλά κοινωνικά, περιβαλλοντικά και οικονομικά οφέλη των συστημάτων βιολογικής γεωργίας.

 Influence of N input, soil pH, best management practices, time since conversion to organic management, irrigation and country development.

Comparing the yields of organic and conventional agriculture

Numerous reports have emphasized the need for major changes in the global food system: agriculture must meet the twin challenge of feeding a growing population, with rising demand for meat and high-calorie diets, while simultaneously minimizing its global environmental impacts^1, 2. Organic farming—a system aimed at producing food with minimal harm to ecosystems, animals or humans—is often proposed as a solution^3, 4. However, critics argue that organic agriculture may have lower yields and would therefore need more land to produce the same amount of food as conventional farms, resulting in more widespread deforestation and biodiversity loss, and thus undermining the environmental benefits of organic practices⁵. Here we use a comprehensive meta-analysis to examine the relative yield performance of organic and conventional farming systems globally. Our analysis of available data shows that, overall, organic yields are typically lower than conventional yields. But these yield differences are highly contextual, depending on system and site characteristics, and range from 5% lower organic yields (rain-fed legumes and perennials on weak-acidic to weak-alkaline soils), 13% lower yields (when best organic practices are used), to 34% lower yields (when the conventional and organic systems are most comparable). Under certain conditions—that is, with good management practices, particular crop types and growing conditions—organic systems can thus nearly match conventional yields, whereas under others it at present cannot. To establish organic agriculture as an important tool in sustainable food production, the factors limiting organic yields need to be more fully understood, alongside assessments of the many social, environmental and economic benefits of organic farming systems.

Influence of different crop types, plant types and species on organic-to-conventional yield ratios.

πηγη: 

http://www.nature.com/nature/journal/v485/n7397/full/nature11069.html

πληροφορίες 

http://www.bioprasino.gr/

Τι είναι η Γη Διατομών ?

 Τι είναι η Γη Διατομών :
Η γη διατόμων ή διατομίτης ή Kieselguhr είναι ένα ορυκτό φυτικής προέλευσης. Σχηματίζεται από την συσσώρευση ενός τεράστιου αριθμού απολιθωμένων διατόμων. Η  γη  διατόμων  έχει  αποδειχθεί  θαυματουργό  διηθητικό  μέσο  λόγω  της  ελαφρότητάς της, του πορώδους της και της μοναδικής κυψελοειδούς δομής της, που την κάνει ιδανική για τη χρήση αυτή.
Επειδή έχει εγγενή σταθερότητα και δεν περιέχει υπολείμματα ξένων συστατικών, η γη  διατόμων είναι ιδανική στις επεξεργασίες, που χρειάζονται ένα υψηλό βαθμό καθαρότητας (π.χ. τρόφιμα, ποτά και φάρμακα).
Υπάρχουν πολλά ορυχεία γης διατόμων σε όλο  το κόσμο, αλλά μόνο ένας μικρός αριθμός από αυτά μπορεί να προσφέρει  την ποιότητα και πιστότητα της πρώτης ύλης, που απαιτείται για την παραγωγή διηθητικών μέσων και άλλη για εντομολογική χρήση  .

Χαρακτηριστικά Γης Διατομών :
Η γη διατόμων προέρχεται από ένα μονοκύτταρο φυτό, το οποίο έχει μικροσκοπικό μέγεθος. Υπάρχουν πολλές ποικιλίες αυτού, που ζουν τόσο σε γλυκά όσο και σε θαλασσινά νερά. Τα φυτά αυτά παραμένουν κοντά στην επιφάνεια και αποτελούν ένα ποσοστό του πλαγκτόν, που υπάρχει σε αφθονία. Η γη διατόμων ως φυτό βρίσκεται στη βάση της τροφικής αλυσίδας, όταν δε απονεκρωθεί, αυτό που παραμένει είναι κάποιο λεπτοί σκελετοί γνωστοί ως « frustule », που μοιάζουν με μικροσκοπικά κοσμήματα.

Είναι φυσική ουσία που αποτελείται από απολιθωµένα κατάλοιπα διατόµων από παλαιές
γεωλογικές περιόδους, πριν 20-80 εκατομμύρια χρόνια. Τα διάτοµα είναι υδρόβια Χρυσόφυτα
που συνιστούν φυτοπλαγκτόν. Τα νεκρά διάτοµα βυθίζονταν στο νερό, απορροφούσαν
πυρίτιο, σχηματίστηκε στρώμα και η απολιθωσή του αποτελεί τη γη διατόµων, η οποία είναι
σκόνη με 90% από πυρίτιο. Η γη διατόμων βρίσκει πολλές εφαρμογές, μεταξύ των οποίων
ως υλικό για την αντιμετώπιση ασπόνδυλων και εντόμων αποθηκών

Ενώ πολλά από τα άλλα φυτά χρησιμοποιούν την ηλιακή ενέργεια για να συνθέτουν την κελουλόζη των κυτταρικών τοιχωμάτων, ο διατομίτης βασίζεται στην εκχύλιση ακρυστάλλωτου διοξειδίου του πυριτίου από το νερό για να χτίσει ένα δυνατό τοίχωμα με συμμετρικές τρύπες.

Η Γη Διατομών 
Αναπαραγωγή:
Ο διατομίτης δεν είναι ούτε αρσενικός ούτε θηλυκός. Αναπαράγεται, χρησιμοποιώντας ένα είδος κυτταρικής διαίρεσης, που δεν συναντάται σε άλλο οργανισμό.Σε καλές συνθήκες,  ο  διατομίτης μπορεί να αναπαράγεται  δύο φορές  την ήμερα, γεγονός που εξηγεί  το  τεράστιο μέγεθος κάποιων ορυχείων. Για τη ρύθμιση των χημικών ανταλλαγών με το νερό, ο ζωντανός διατομίτης έχει μεμβράνες, που συνδέουν το τοίχωμα εσωτερικά και εξωτερικά. Όταν ο διατομίτης πεθαίνει, τα βακτήρια τον καθαρίζουν μέχρι να απομείνει μόνο το τοίχωμα από διοξείδιο του πυριτίου.
Η γη διατόμων, που χρησιμοποιείται για την παραγωγή της εντομολογικής χρήσης γης διατόμων, προέρχεται μόνο από γλυκά νερά και σχηματίζεται σε μεγάλο ποσοστό από την ποικιλία MELOSIRA GRANULATA (έχει ως κύριο χαρακτηριστικό την κυλινδρική μορφή και τη μεγάλη μηχανική αντοχή.  

Διαδικασία  παραγωγής:
Η παραγωγή των διηθητικών μέσων από διατομίτη είναι μια λεπτή και πολύπλοκη διαδικασία. Η αυστηρότητα ξεκινάει στο ορυχείο, όπου τα μηχανήματα σκάβουν μέχρι να βρουν το καθαρότερο επίπεδο πρώτης ύλης.
Η πρώτη ύλη αυτή μεταφέρεται στη μονάδα επεξεργασίας και συγκεκριμένα σε μια αυτόματη μηχανή, όπου μειώνεται το μέγεθός της μέχρι να φθάσει στη μορφή του κόκκου.Για να απομακρυνθεί η υγρασία, που περιέχεται στους κόκκους, γίνεται στέγνωμα και άλεσμα. Το επίπεδο υψηλής καθαρότητας εξασφαλίζεται μέσω της χρήσης ενός συστήματος από ειδικούς διαχωριστές.Με  το  τρόπο  αυτό  παραγωγής,  αποκτούμε  ένα υλικό   μέσο,  που  είναι  καθαρό,  αδρανές,  αδιάλυτο  και  με  διαφορετικούς  βαθμούς  πώρωσης,  στοιχείο  απαραίτητο  για όλες τις πρακτικές χρήσεις της γης διατόμων.
Επίσης θα βρείτε...:

Γη Διατόμων

 Γη διατόμων 
 με στοιχεία από enochimiki

ΥΠΕΡΟΧΑ BONSAI

ΥΠΕΡΟΧΑ  BONSAI

Oχι απλη τέχνη.... Συνδυάζει παράδοση επιμονή, γνώση, δεξιότητα 

 και το αποτέλεσμα ονειρεμένο

πηγη! Horticulture Society

 ενδιαφέροντα!!

Πως να φτιάξετε ένα bonsai σε 12 βήματα

BONSAI

Κηπος στην άμμο με επαναχρησιμοποίηση αποβλήτων!

Ένα ακόμη εντυπωσιακό έργο δόθηκε σε χρήση στο Ντουμπάι στα μέσα Φεβρουαρίου. Πρόκειται για τον Miracle Garden (Κήπο θαύμα), έκτασης 72.000 τ.μ., με 4 χιλιόμετρα μονοπάτια, που φιλοξενεί περισσότερα από 45 εκατομμύρια λουλούδια !

Διαμορφωμένος και φυτεμένος εξ' ολοκλήρου στην έρημο, ομολογουμένως συνιστά ένα θαύμα, ταυτόχρονα και απόδειξη ότι με την επαναχρησιμοποίηση αποβλήτων
(μετά τον καθαρισμό) και την στάγδην άρδευση, όλα είναι δυνατά.

Τους επόμενους μήνες στο κήπο θα προστεθούν εστιατόρια, φυτώρια και εμπορικά καταστήματα, έτσι, ώστε, να προσελκύσει επισκέπτες. Όμως, ο κήπος θα παραμένει
κλειστός από τον Ιούνιο ως τον Σεπτέμβριο, καθώς είναι η περίοδος που επικρατούν θερμοκρασίες κατά μέσο όρο 40 C και πλέον.

Το ...κίτς στόλισμα των μονοπατιών (με καρδιές, ιγκλού, πυραμίδες κλπ.) δεν αλλοιώνει την ισχυρή εντύπωση που δημιουργούν τα ...ποτάμια λουλουδιών, ενώ οι δημιουργοί του φιλοδοξούν να εντάξουν το έργο στο βιβλίο Guinness για τον μεγαλύτερο λουλουδένιο τοίχο του κόσμου.

Πάντως, οι επισκέπτες του θα πρέπει να έχουν υπόψη ότι απαγορεύεται αυστηρώς η κοπή λουλουδιών, όπως, επίσης, και το μπάρμπεκιου...

πηγη:ΤΕΕ

Teosinte: Ο άγριος αρχαίος πρόγονος του σύγχρονου Καλαμπόκιου

Teosinte: Ο άγριος αρχαίος πρόγονος του σύγχρονου Καλαμπόκιου

Το Teosinte είναι ένα άγριο χόρτο, που είναι στενά συνδεδεμένο με τον αραβόσιτο. Στην πραγματικότητα, είναι γενικά θεωρείται ο πρόγονος του σύγχρονου αραβοσίτου και έχει ανακτηθεί από τις περιοχές σπηλαίου στην Oaxaca,  στο Μεξικό και καλλιεργειται  από τον άνθρωπο πριν 4000 χρόνια.

Μεγαλώνει σε υποτροπικές περιοχές της Κεντρικής Αμερικής - περιοχές του Μεξικού, τη Γουατεμάλα και τη Νικαράγουα. Η καλλιεργεια του στο Μεξικό και τη Γουατεμάλα γινόταν τα αρχαία χρονια του  Μεξικού των Μάγιας, που δείχνει ότι  το Teosinte και ο αραβόσιτος ήταν στην ίδια γεωγραφική περιοχή (sympatrically) για χιλιάδες χρόνια.


Από την άποψη του υψομέτρου,  το Teosinte μπορεί να βρεθεί μέχρι περίπου 2700 masl, αν και γενικά αναπτύσσεται μεταξύ 600 και 2000 masl, ανάλογα με την ποικιλία και την περιοχή.

Τα παράσιτα και ασθένειες που προσβάλλουν τον αραβόσιτο είναι τα ίδια με αυτά που βρέθηκαν στο Teosinte. Ωστόσο, οι επιπτώσεις τους μπορεί να διαφέρουν. Για παράδειγμα, η αντοχή του Teosinte στα Λεπιδόπτερα είναι χαμηλότερη από εκείνη του αραβοσίτου.

 Η Καλλιεργητική περίοδος είναι από τον Ιούνιο μέχρι τον Οκτώβριο στο Μεξικό Στην Γουατεμάλα το Teosinte έχει λίγο αργότερα καλλιεργητική περίοδο.

Σε ορισμένες περιοχές το Teosinte θεωρείται ένα ζιζάνιο και οι αγρότες θα ήθελαν να το εξοντώσουν. Ωστόσο, στα πρώιμα στάδια της ανάπτυξης  των φυτών Teosinte είναι δύσκολο να διακριθούν από τον αραβόσιτο.Οι αγρότες είναι συνήθως διστάζουν να εξαλείψουν τα νεαρά φυτά.

Χρησιμοποιείται ως κτηνοτροφικό φυτό για τη διατροφή των βοοειδών. Υπάρχουν ορισμένοι αγρότες που έχουν αγελάδες και ενδιαφέρονται περισσότερο για την πώληση γάλακτος από ό, τι στην πώληση καλαμποκιού.

Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μια πιο χαλαρή προσέγγιση για την καταστροφή των ζιζανίων στα πεδία από ό, τι θα υπάρξει σε περιοχές επικεντρώνονται περισσότερο στην παραγωγή αραβοσίτου.

Μελλοντικές δυνατότητες

Το Teosinte εξακολουθεί να είναι μέρος της ιστορίας του αραβοσίτου οπότε η εξαφάνιση κάθε πληθυσμό Teosinte θα αποδυνάμωνε τη γενετική γνώση μας για το πώς το σύγχρονο καλαμπόκι έφτασε σε αυτό το σημείο. Θα ήταν δύσκολο να υποστηριχθεί ότι Teosinte δεν έχει πρακτικές χρήσεις, καθώς έχει περισσότερα γονίδια από το καλαμπόκι.

Όποτε μπορείτε να επεκτείνετε ένα γονιδίωμα, με συνέπειες που προκύπτουν από την αλληλεπίδραση γονιδίων. Για παράδειγμα, Teosinte μπορεί μια μέρα να είναι σε θέση να αυξήσει την αποτελεσματικότητα της παραγωγής αμύλου ή να κάνει ένα νέο είδος  αμύλου, καθώς έχει ένα πιο δύσκολο ποιοτικό χαρακτηριστικό από ό, τι το άμυλο αραβοσίτου.

Καθώς δεν γνωρίζουμε ποιες  θα είναι οι ανάγκες επεξεργασίας των τροφίμων  στο μέλλον, δεν είναι δυνατόν να πούμε ότι Teosinte δεν θα έχει σημαντικό ρόλο στο μέλλον.



Teosinte : the wild ancestor of modern Maize :::

Teosinte is a wild grass, which is closely related to maize. In fact, it is generally considered the ancestor of modern maize and has been recovered from cave sites in Oaxaca, Mexico occupied by humans as long as 4000 years ago.

:: Where is it found..

Teosinte grows in subtropical areas of Central America – regions of Mexico, Guatemala, and Nicaragua. Its distribution in Mexico and Guatemala parallels the ancient Mexican and Mayan civilizations, indicating that teosinte and maize have been in the same geographical area (sympatrically) for thousands of years. 

Teosinte growing in the Valley of Mexico was documented in Spanish writing four hundred years ago; they noted that teosinte is found in the same way that barley is found in wheat fields.

In terms of altitude, teosinte can be found up to about 2700 masl, though generally grows between 600 and 2000 masl, depending on the variety and the region.

:: How does teosinte compare with maize..

Teosinte and maize are unique among the grasses; in both, the male and female parts of the plant flower in different places.
Ears of teosinte are multi‐stalked, whereas ears of maize have only one stalk.

The maize plant puts its energy into producing only one ear; the teosinte plant will have multiple fruiting spikes. The ears of teosinte will have only five to twelve kernels; ears of maize will contain five hundred or more kernels.

A single teosinte seed is enclosed in a fruitcase and the spike is two‐rowed. With maize, there are 8 to 22 rows on a massive cob and the spikelets are paired.

In teosinte the glume covers the seed, whereas in maize the seed is left exposed.

A tough casing called a rachis covers the teosinte kernels. This feature makes teosinte well‐adjusted to the agronomic system: teosinte is fed to the cows, it germinates in the manure pile, the manure pile is spread back onto the field, causing more teosinte to grow. Without this tough fruitcase, maize kernels are more accessible and are edible (digestible) for humans.

While modern maize requires human intervention in order to separate the grains from the cob for dispersal, teosinte naturally disarticulates. This means that it is possible for teosinte to grow wild.

The leaves of teosinte are narrower than those of maize.
The pests and diseases which attack maize are the same ones found on teosinte; however, their impact may differ. For example, the damage tolerance of teosinte to Lepidoptera is lower than that of maize.

Its growing season generally parallels that of maize: June through October in Mexico. Guatemalan teosinte has a slightly later growing season.

:: Teosinte and maize hybrids

The teosinte that can be found in farmer’s fields today is generally a hybridized form of teosinte. Teosinte found in Mexico is about 95% fertile with maize; Guatemalan teosinte is about 85% fertile with both maize and Mexican teosinte. This means that the Guatemalan teosinte has higher sterility and is likely an earlier form.

Hybrid clusters in fields can be attributed to a common parent that outcrossed in the previous year. An isolated teosinte plant surrounded by maize has a higher probability of outcrossing. If maize pollen and teosinte pollen reach the teosinte silks at the same time, often the teosinte will win.

:: Why do farmers allow teosinte to remain in the field..?

In some areas teosinte is considered a weed and farmers would like to exterminate it. However, in the early stages of growth teosinte plants are difficult to distinguish from maize. 

Farmers are usually hesitant to weed young plants, as the characteristics identifying plants as teosinte do not become apparent until fairly late in the growth stages. A farmer will not want to accidentally remove maize plants, so will let
plants remain in the field a little longer to be sure.

It is not until the tassel emergence that differences are clear – teosinte has a distinctive branching pattern that becomes apparent during this stage (Figure 1). By this time the teosinte has shed its pollen and hybridization has taken place.

:: Teosinte – more than just a weed 

Another reason for teosinte to remain in the field is that farmers recognize its potential for other uses. It is being used as green forage for feeding to cattle. There are some farmers who have cows and are more interested in selling milk than they are in selling maize. 

Maize is sweet silage, but teosinte is also sweet silage, so to farmers more interested in dairy production the difference between the two is insignificant.

This means that there is a more relaxed approach to weeding the fields than there would be in areas more focused on maize production.

:: Future potential ::

Modern teosinte is still part of the story of maize: the extinction of any teosinte population would weaken our genetic knowledge of how modern corn came to be. It would be difficult to argue that teosinte does not have any practical uses, as it has more genes than maize. 

Whenever you can expand a genome, implications arise from the gene interaction. For instance, teosinte may one day be able to increase the production efficiency of starch or make a new kind of starch, as it has a harder starch than maize. 

As we don’t know what the food processing needs will be in the future, it is not possible to say that teosinte will not have a significant role in the future.


Αναφορές:


Balter, M. 2007. Seeking Agriculture’s Ancient Roots. Science. 316(5833): 1830‐5.

Wilkes, H.G. 1997. Teosinte in Mexico: Personal Retrospective and Assessment. In J.A. Serratos,
M.C. Wilcox and F. Castillo‐González (eds.), Gene Flow Among Maize Landraces, Improved Maize
Varieties, and Teosinte: Implications for Transgenic Maize. Mexico, D.F.: CIMMYT. Pp. 10‐7.
πηγη: Agronomist

αποστάσεις φύτευσης

Συντάχθηκε απο τον/την Άντωνης Μπρέσκας | 01 Απρίλιος 2013

Ελάχιστες αποστάσεις φύτευσης (ενδεικτικός πίνακας για σποροπαραγωγή σπιτικής κλίμακας)

Στον πίνακα 1, μπορείτε να βρείτε τις ελάχιστες αποστάσεις φύτευσης μεταξύ δύο διαφορετικών ποικιλιών, για να αποφευχθεί η διασταύρωση μεταξύ τους, καθώς και τον ελάχιστο συνιστώμενο αριθμό φυτών που απαιτείται για να διατηρήσουμε το γενετικό εύρος μιας ποικιλίας (από όσο μεγαλύτερο αριθμό φυτών μιας ποικιλίας συλλέγουμε σπόρο και από όσο περισσότερα στάδια παραγωγής (αρχή, μέση, τέλος καρποφορίας), τόσο πιο πιθανό είναι να διατηρήσουμε όλα τα χαρακτηριστικά της ποικιλίας).

Στον πίνακα 2 θα βρείτε τους σημαντικότερους παράγοντες που επηρεάζουν τις ελάχιστες αποστάσεις φύτευσης.

Να επισημάνουμε ότι οι πίνακες είναι ενδεικτικοί και εξαρτώνται από μια σειρά παραγόντων.

 πολύ ωραία δουλειά από το Πελίτι!!

Λαχανοκομικά μαζί με ανθοκομικά

Λαχανοκομικά μαζί με ανθοκομικά

Διστάζετε να καλλιεργήσετε λουλούδια
μαζί με λαχανικά ;;; 




.....Τολμήστε !!!



Υπάρχουν αμφιβολίες και ερωτήματα, όπως αναφέρω παρακάτω; Έχουν όμως θέση τα λαχανικά σε έναν ανθόκηπο; Τι είναι αυτό που εμποδίζει ένα λαχανικό φυτό να θεωρείται παράλληλα και διακοσμητικό; Ίσως να ακούγεται παράξενο όμως οι ντομάτες καλλιεργήθηκαν πρώτα σαν διακοσμητικά φυτά γύρω στο 1800. Παραδόξως όταν ανακαλύφθηκε η αξία τους σαν φυτά που παράγουν τροφή, τιμωρήθηκαν να καλλιεργούνται πλέον σε λαχανόκηπους, σε θερμοκήπια και σε χωράφια.

Πολύς κόσμος έχει σχηματισμένη στο μυαλό του την παλιά αντίληψη ότι ένας λαχανόκηπος είναι μια σειρά ντομάτες εδώ, μια σειρά αγγουράκια πιο πέρα και μια σειρά πιπεριές παρακάτω. Ωστόσο αν βάλετε την φαντασία σας να δουλέψει θα δείτε πως πολλά λαχανικά και βότανα ταιριάζουν θαυμάσια με τους χρωματισμούς που θέλετε να δώσετε στα ανθισμένα παρτέρια σας.Γωνιές με δεντρολίβανα, προσφέρουν γκρίζες ανταύγειες στον κήπο και νοστιμιά στο φαγητό. Το ίδιο και οι αγκινάρες που μεταμορφώνονται από νοστιμότατα λαχανικά σε εντυπωσιακά τεράστια λουλούδια δίνοντας χρώμα σε ένα μικρό βραχόκηπο ή σε ένα μουντό σιντριβάνι. Λαχταριστές ντομάτες σε καρποφορία, μπορούν να παιχνιδίζουν, ανάμεσα, σε άλυσσο, κατιφέ, κόσμο και ζίνια. Παρτέρια με αγήρατα συνδυάζονται θαυμάσια με φράουλες.

Όλα είναι θέμα φαντασίας. Σκεφτείτε τους φράχτες ή τα καφασωτά που "κρύβουν" τον κήπο σας από τα αδιάκριτα μάτια. Σκεφτείτε τα καταπράσινα από αναρ-ριχώμενες ιπομέες σε συνδυασμό με αγγουριές ή κολοκυθιές. Φυσικά ο πανταχού παρών βασιλικός να ευωδιάζει, να καλλωπίζει, αλλά και να προστατεύει τα λαχανικά μας από επιθέσεις παρασιτικών εντόμων. Γιατί ξεχάσαμε να αναφερθούμε ίσως στον πιο σημαντικό παράγοντα που κάνει την συνδυασμένη καλλιέργεια λουλουδιών και λαχανικών όχι μόνο πρακτική αλλά και αναγκαία. 

Πολλά φυτά περιέχουν στις ρίζες, στα φύλλα και στα άνθη τους συστατικά που δρουν σαν εντομοαπωθητικά για διάφορα παράσιτα και άλλα που προσελκύουν τα ωφέλημα έντομα για γονιμοποίηση. Έτσι οι ντομάτες και τα αγγουράκια δέχονται ευχάριστα την συντροφιά του βασιλικού, ενώ οι κατιφέδες είναι οι πιο καλοί φίλοι για τις μελιτζάνες.Με αυτόν τον συνδυασμό ο κήπος μας αποκτά και οικολογικό χαρακτήρα, μαζί με την αισθητική του μοναδικότητα.

ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΖΕΨΑ ΣΠΑΡΑΓΓΙΑ

Από τον Μάρτιο μέχρι τον Μάιο,μπορούμε να βρούμε φρέσκα,νόστιμα σπαράγγια.
Τα σπαράγγια μπορεί να είναι πράσινα ή άσπρα, ανάλογα με το αν μεγάλωσαν πάνω ή κάτω από το χώμα.
Στη χώρα μας σπαράγγια καλλιεργούνται στη Μακεδονία και τη Θράκη. Εάν υπάρχει ακαλλιέργητη περιοχή κοντά σας, με ποτάμι ή ρυάκι ή ελιόδεντρα, μπορεί να είστε τυχεροί και να βρείτε και άγρια.
Τα σπαράγγια που θα διαλέξετε πρέπει να είναι σφιχτά, φρέσκα, τρυφερά, να έχουν λαμπερό χρώμα και κλειστές άκρες και κατά προτίμηση με ίδια διάμετρο, ώστε να μαγειρεύονται ομοιόμορφα. Δεν πρέπει όμως να είναι μαλακά. Για να σιγουρευτείτε πως είναι τρυφερά, σπάστε το κοτσάνι κοντά στη βάση. Εάν σπάσει καθαρά, με τραγανό ήχο, χωρίς κλωστές, τότε είναι φρέσκα και τρυφερά.
Τα διατηρείτε στο ψυγείο, πλυμένα και στεγνά, τυλιγμένα σε χαρτί και μέσα σε πλαστική σακούλα για 2-3 μέρες.
Μπορείτε να τα βάλετε στην κατάψυξη. Θα τα πλύνετε καλά και θα κόψετε λίγο το κοτσάνι. Μπορείτε να τα αφήσετε ολόκληρα ή να τα κόψετε σε μεγάλα κομμάτια. Τα ζεματίζετε σε βραστό νερό, τα βουτάτε σε παγωμένο νερό και τα αφήνετε να στραγγίσουν. Τα βάζετε σε σακούλες και τις κλείνετε καλά, να φύγει όλος ο αέρας. Μένουν στην κατάψυξη για 8 μήνες περίπου. Δεν χρειάζονται απόψυξη για να μαγειρευτούν.
Πριν το μαγείρεμα χρειάζονται καθάρισμα.Τα αγρια δεν χρειάζονται.Κόβουμε λίγο από το σπαράγγι και ξεφλουδίζουμε με το ειδικό εργαλείο, ξεκινώντας λίγο κάτω από την κορυφή και προς τα κάτω. Θέλει λίγη προσοχή όμως για να μη μας σπάσει το σπαράγγι.Τα αγρια δεν χρειάζονται καθάρισμα.

Μπορούμε να τα μαγειρέψουμε με πάρα πολλούς τρόπους:

Βράσιμο:
Βάλτε τα σε αλατισμένο νερό που βράζει για 5-8 λεπτά. Μπορείτε να προσθέσετε και λίγο λεμονάκι.

Στον ατμό:
Και πάλι θέλουν περίπου 5-8 λεπτά, αλλά εάν είναι ιδιαίτερα μεγάλα μπορεί να χρειαστούν μέχρι και 20. Διατηρούν καλύτερα τις θρεπτικές τους ουσίες και τη γεύση τους.

Και με τους δύο αυτούς τρόπους, μπορείτε να τα δέσετε σε ματσάκια και να τα βάλετε όρθια. Χρειάζονται περίπου 5-8 λεπτά, αλλά εάν είναι ιδιαίτερα μεγάλα μπορεί να χρειαστούν μέχρι και 20 λεπτά για να γίνουν. Για να δείτε εάν έχουν γίνει βυθίστε ένα μαχαιράκι στο κοτσάνι.

Σε κινέζικο στυλ:
Κόψτε τα διαγώνια σε μικρά κομμάτια (περίπου 1 εκ.), αφήνοντας τις άκρες ολόκληρες. τηγανίστε τα με λίγο λάδι σε wok, για 3-5 λεπτά.

Στη σχάρα:
Ραντίστε τα με ελαιόλαδο και ψήστε τα στη σχάρα για 3-5 λεπτά. Σερβίρετε με αλάτι, πιπέρι και λαδολέμονο

Στο φούρνο:
Βάλτε τα σε ταψάκι, ρίξτε αλάτι και λαδάκι και ψήστε τα στους 200° για 10-12 λεπτά.

Τα σπαράγγια μπορείτε να τα φάτε μόνα τους με μαγιονέζα ή λαδολέμονο, γίνονται ωραία ομελέτα, γκρατινάρονται στο φούρνο με τυράκι, πανάρονται, γίνονται πουρές, σούπα και μαγειρεύονται με κρέας ή ζυμαρικά. Μέσα στο site μπορείτε να βρείτε διάφορες συνταγές με σπαράγγια.

Βιότοπος – περιγραφή:
Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι Asparagus officinalis L. (Ασπάραγκος ο φαρμακευτικός). Ανήκει στην οικογένεια των Λειριοειδών Ασπαραγγείων. Φυτρώνει στη Κεντρική και Νότια Ευρώπη.
Στη χώρα μας υπάρχουν αρκετά είδη σε άγρια κατάσταση που συλλέγονται προς βρώση, ιδιαίτερα σε Κρήτη, Θεσσαλία και Κεφαλληνία. Συνήθως τα συναντούμε με τα ονόματα σπαραγγιά, σφαραγγιά και ασπαραγγιά.
Τέτοια είδη είναι ο Άφυλλος, που ονομάζεται στην Κεφαλληνία, κεφαλούδι ή σπαραγγούδι, είδος κοινό σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο, ο Λευκός, ο οποίος απαντάται μόνο στην Κρήτη, ο Οξύφυλλος ο οποίος υπάρχει σε όλη την Ελλάδα και ονομάζεται κουτσαγρέλι, ο Σφονδυλωτός, κοινός στην Αρκαδία, Λακωνία και Κύπρο, ο Φολιδωτός, ιθαγενής της Θήρας και της Κρήτης. Όλα τα είδη ονομάζονται άγρια σπαράγγια.
Είναι διαδεδομένο σε αμμώδη εδάφη, στις θίνες, τις κοίτες των ποταμών.
Είναι πολυετής πόα, πολύ διακλαδισμένη. Το στέλεχος είναι πράσινο, λεπτό, όρθιο, πολύ κλαδωτό. Καλύπτεται από πολλές δέσμες φύλλων, που έχουν τη μορφή μαλακών αγκαθιών, τα οποία στην πραγματικότητα είναι τροποποιημένοι κλάδοι. Άνθη δίοικα, πολύ μικρά, σε σχήμα καμπανούλας, με χρώμα λευκό πρασινωπό ή ερυθρωπό στη βάση των κλαδιών. Οι καρποί είναι κόκκινες ράγες. Το ρίζωμα είναι λεπιδωτό και η ρίζα του πολυάριθμη, πολύ μεγάλη και έρπουσα. Συχνά το βρίσκουμε αυτοφυές αλλά καλλιεργείται πολύ σε διάφορες ποικιλίες στους κήπους για τα νόστιμα και χοντρά σπαράγγια. Υπάρχουν μάλιστα και ποικιλίες γλυκές, χωρίς σπιρτάδα και πίκρα. Τα άγρια όμως είναι σαφώς νοστιμότερα από τα καλλιεργημένα.

Ιστορικά στοιχεία:
Τα άγρια σπαράγγια ήταν γνωστά στους αρχαίους Έλληνες, τους Αιγυπτίους και τους Ρωμαίους οι οποίοι το έτρωγαν ως λαχανικό. Ο Αθηναίος αναφέρεται σε αυτά στα κείμενά του. Ο Διοσκουρίδης και ο Θεόφραστος είχαν σε εκτίμηση τον Asparagus acutifolius που ήταν αφιερωμένος στη θεά Αφροδίτη και θεωρούσαν τους νέους βλαστούς του νόστιμο σαλατικό. Ο Θεόφραστος αναφέρει μάλιστα ότι τα σπαράγγια αποτελούσαν αγαπημένο έδεσμα των Θεών.
Την ρίζα την χρησιμοποιούσαν οι παλιοί φαρμακοποιοί για τη σύνθεση ενός φάρμακου που αποκαλούσαν «πέντε ρίζες ορεκτικές μείζονες». Την έδιναν βρασμένη κατά της λευκωματουρίας, της συμπτωματικής και της οφειλόμενης σε παθήσεις των νεφρών.
Για τους βλαστούς του σπαραγγιού, ο Ορειβάσιος λέει ότι «εισί ευστόμαχοι τε και ουρητικοί και βραχύ το τρόφιμον έχοντες». Ο Αγάπιος Κρης αναφέρει ότι «κάμνουσιν αίμα, ωφελούσι τον στόμαχον, αυξάνουσι το σπέρμα, κινούσι το ούρον, καθαρίζουσι τα νεφρά από αμμούδα και παύουσι τον πόνον αυτών».
Ο Γκάλεν (θεραπευτής του 2ου αιώνα) αναφέρει το σπαράγγι ως καθαριστικό και θεραπευτικό.
Τόση ήταν η εκτίμηση προς το βότανο ώστε μερικοί φαρμακοποιοί, στα μέσα του 18ου αιώνα, αποπειράθηκαν τροποποιώντας λίγο τη σύνθεση του σιροπιού τους, να κρατήσουν μυστική τη σύνθεση και να μονοπωλήσουν το σιρόπι. Απέτυχαν όμως

γιατί παρασκεύασαν όλοι οι τότε φαρμακοποιοί σιρόπι ασπάραγγου, στο οποίο μάλιστα πρόσθετα και νιτρικά άλατα για να αυξήσουν τη διουρητική του ενέργεια. Στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα πολλοί θεραπευτές θεωρούσαν τα σπαράγγια σαν φάρμακο καταπραϋντικό του νευρικού συστήματος και κατασταλτικό των νευρόπονων και αυτών ακόμη που οφείλονται σε οργανικές παθήσεις, ακόμη δε τα συνιστούσαν κατά του νευρικού ερεθισμού που συνοδεύει πολλές παθήσεις. Το χορηγούσαν ακόμη σε πάσχοντες από οργανικές παθήσεις της καρδιάς.

Συστατικά-χαρακτήρας:
Μελέτες έχουν δείξει ότι το σπαράγγι, περιέχει ελάχιστες θερμίδες και είναι καλή πηγή φολικού οξέως και καλίου. Το φολικό οξύ είναι σημαντικό για την εξουδετέρωση της χομοσυστεϊνης που εμπλέκεται στις καρδιακές παθήσεις. Είναι επίσης σημαντικό για τις εγκύους γιατί βοηθά στην αντιμετώπιση σχιστιών του βρέφους. Η αυξημένη ποσότητα καλίου μπορεί να μειώσει την απώλεια ασβεστίου από το σώμα. Οι βλαστοί του περιέχουν αντιοξειδωτικές ουσίες.
Είναι καλή πηγή βιταμίνης C. Η βιταμίνη αυτή βοηθά το σώμα να παράγει και να διατηρήσει τον κολλαγόνο. Το κολλαγόνο βοηθά στην συνοχή των κυττάρων και τη σωστή σύνδεση των ιστών. Η υψηλή περιεκτικότητά του σε φυτικές ίνες του προσδίδει καθαρτικές ιδιότητες. Η διουρητική του ικανότητα εξουδετερώνει την αμμωνία που προκαλεί σωματική κούραση.
Οι ρίζες του φυτού έχουν γεύση γλισχραματώδη και πικρή. Περιέχουν φυτικό λεύκωμα, κομμιώδη, ρητίνη, ζαχαρούχο ουσία και μηλικό, χλωριούχο, οξικό και φωσφορικό ασβέστιο και κάλι.
Οι νέοι βλαστοί περιέχουν χλωροφύλλη, σαπωνίνη, μαννίτη, ασπαραγίνη (που δίνει τη χαρακτηριστική οσμή μεθυλμερκαπτάνης στα ούρα), ρουτοσίδη, τανίνη, ίχνη φθορίου, άλατα καλίου και ασβεστίου. Περιέχουν επίσης πρωτεΐνη, θειαμίνη, ριβοφλαβίνη, νιασίνη, παντοθενικό οξύ, βιταμίνη Β6, σίδηρο, φωσφόρο, ψευδάργυρο και μαγνήσιο.

Άνθιση – συλλογή – χρησιμοποιούμενα μέρη:
Ανθίζει από Ιούνιο έως Αύγουστο. Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούμε τα τρυφερά βλαστάρια του και το ρίζωμά του που πρέπει να συλλέγουμε Μάιο και Ιούνιο. Να προτιμούμε τα λευκά και όχι τα καστανά ριζώματα. Τα κόβουμε σε μικρά κομμάτια και όταν ξεραθούν τα φυλάμε σε ξηρό μέρος.
Όταν πρόκειται να το χρησιμοποιήσουμε για θεραπευτικούς σκοπούς το σπαράγγι πρέπει να είναι νωπό και όχι αποξηραμένο γιατί με τη συντήρηση στα κουτιά χάνει το μεγαλύτερο μέρος των θεραπευτικών του ιδιοτήτων. Ακόμα και τις δυναμωτικές του ιδιότητες. Στην ουσία καταντά ένα άνοστο χόρτο.

Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις:
Είναι δυναμωτικό, ορεκτικό και εξαιρετικό διουρητικό.
Θεραπευτικά το σπαράγγι ή το ασπαραγινικό οξύ χρησιμοποιούνται για την θεραπεία προβλημάτων της ουροδόχου κύστης και των νεφρών, για τους ρευματισμούς, την αρθρίτιδα, την ποδάγρα, το οίδημα από καρδιακή ανεπάρκεια και τη σχιστοσωμίαση. Σαν διουρητικό δρα εναντίον της υδρωπικίας, ρυθμίζει τους παλμούς της καρδιάς στην υπερτροφία, είναι αποχρεμπτικό, δρα εναντίον της φυματίωσης , της βρογχίτιδας, είναι αντιρρευματικό και καταπραϋντικό.
Η διουρητική ενέργεια του βοτάνου οφείλεται κυρίως στα άλατα καλίου που περιέχει. Τα ούρα όσων πίνουν ρίζα ασπάραγγου, αποκτούν χαρακτηριστική οσμή. Αυτό οφείλεται στην ασπαραγίνη, αλλά συμβαίνει μόνο σε άτομα που δεν έχουν την ικανότητα να τη διασπάσουν. Αν στα ούρα αυτά προσθέσουμε λίγες σταγόνες τερεβινθέλαιο (νέφτι) η οσμή γίνεται όμοια με του μενεξέ. Η ρίζα χορηγείται σαν πικρή (ορεκτική) και κατά των βρογχικών κατάρρων και της φυματίωσης.
Ο χυμός του σπαραγγιού, συνδυασμένος με χυμό καρότου είναι αποτελεσματικό ανανεωτικό για το γενετικό σύστημα, αποτοξινωτικό για το συκώτι και διουρητικό μέσο. Βοηθά σε προβλήματα ρευματισμών και ενισχύει τη διανοητική λειτουργία. Το ασπαραγινικό οξύ που περιέχει βοηθάει στη καταστροφή των νηματοζώων. Δεν το πίνουμε ξεχωριστά, γιατί ο χυμός του βοτάνου είναι ερεθιστικός για τα νεφρά. Για την αναιμία και τον διαβήτη βοηθά ο συνδυασμός χυμού σπαραγγιού και χυμό από καρότο και λάχανου Βρυξελών. Ο συνδυασμός σπαραγγιού, με χυμό καρότου και αγγουριού βοηθά σε προβλήματα προστάτη. Στην ομοιοπαθητική χρησιμοποιείται σαν διουρητικό και σαν φάρμακο κατά του ασκίτη και των ρευματισμών.
Η κατανάλωση σπαραγγιών σαν τροφή, βοηθά στη κυστίτιδα, πυελίτιδα, ασθένειες νεφρών, ρευματισμό, ποδάγρα και οιδήματα εξ αιτίας καρδιακής ανεπάρκειας.

Παρασκευή και δοσολογία:
Την ρίζα την φτιάχνουμε ως αφέψημα. Ρίχνουμε μία κοφτή κουταλιά της σούπας σε ένα φλιτζάνι νερό και τη βράζουμε 5-10 λεπτά. Πίνουμε 2 με 3 φλιτζάνια την ημέρα. Είναι χρήσιμο σαν διουρητικό, στους ρευματισμούς και την ταχυκαρδία. Αν θέλουμε να το χρησιμοποιήσουμε σαν εμετικό πίνουμε 2 κούπες. Το αφέψημα από άνθη και τον βλαστό το χρησιμοποιούμε για τους πονοκεφάλους και την αϋπνία, σαν δυναμωτικό και ορεκτικό.
Για την βρογχίτιδα το αφέψημα παρασκευάζεται με 40-50 γραμμάρια ρίζας σε 1 λίτρο νερό.
Για να είναι ευκολότερη η λήψη του παρασκευάζεται σε σιρόπι. Κορυφές σπαραγγιού φρέσκες, κοπανιόνται για να τους αφαιρεθεί ο χυμός. Τον χυμό αυτό τον φιλτράρουμε και έπειτα με αρκετή ζάχαρη τον βράζουμε σε μπεν-μαρί, ώσπου να γίνει σιρόπι. Το σιρόπι το φυλάμε σε μπουκάλι καλά κλεισμένο και χρησιμοποιούμε 1-2 κουταλιές κοφτές πρωί και βράδυ.

Προφυλάξεις:
Το σπαράγγι όταν καλλιεργηθεί δεν χάνει τις θεραπευτικές του ιδιότητες. Για τον λόγο αυτό πρέπει να χρησιμοποιείται με μέτρο γιατί η υπερβολική ποσότητα μπορεί να βλάψει όσους υποφέρουν από αρθριτικά, αρτηριοσκλήρωση, ψαμμίαση, γιατί ερεθίζονται τα νεφρά εξ αιτίας των πυρηνίνων που περιέχει.. Επίσης δεν πρέπει να καταναλώνεται όταν υπάρχει φλεγμονή στο ουροποιητικό σύστημα γιατί είναι ερεθιστικό. Κατά τον Gazin τα νευρικά άτομα και οι υστερικές γυναίκες πρέπει να αποφεύγουν το σπαράγγι γιατί τους φέρνει αϋπνία.
Μερικοί άνθρωποι είναι αλλεργικοί στα σπαράγγια και βγάζουν εξανθήματα αν ακουμπήσουν το φυτό. Η λήψη από το στόμα επιτείνει την αλλεργική αντίδραση.

απο το FB Serart