O ρόλος και οι τάσεις της Αρχιτεκτονικής τοπίου

Ο σχεδιασμός του τοπίου οφείλει να προσφέρει λύσεις που πέραν της αισθητικής βελτίωσης των αστικών χώρων πρασίνου να επιφέρουν βελτίωση και του μικροκλίματος. Πυκνές φυτεύσεις και επιλογή φυτικών ειδών με μεγάλη βιοκλιματική προσφορά και μικρές σχετικά απαιτήσεις σε νερό, όπως δένδρα, θάμνοι και αναρριχώμενα της μεσογειακής χλωρίδας, συντελούν στη μείωση των υψηλών θερμοκρασιών κατά τους θερινούς μήνες, του κυκλοφοριακού θορύβου και των αιωρούμενων σωματιδίων. Αναρριχόμενα είδη σε πέργκολες μπορούν να προσφέρουν 

θερμομόνωση σε δώματα και αυλές, καθώς και κάθετες επιφάνειες κατοικιών, με χαμηλό κόστος εγκατάστασης και συντήρησης και χαμηλή υδατοκατανάλωση. 

           Δημιουργία χλοοταπήτων με αυτοφυή είδη, χαμηλών απαιτήσεων σε νερό, χρήση 

ελπιδοφόρα προοπτική για το αστικό περιβάλλον είναι η εφαρμογή αρχιτεκτονικής του τοπίου με κύριο γνώμονα τη βιοκλιματική προσφορά και την προστασία του περιβάλλοντος. 

        Είναι επιτακτική η ανάγκη βελτίωσης και επέκτασης των χώρων πρασίνου, με λύσεις κατά το μέγιστο φιλικές προς το περιβάλλον, όπως η υιοθέτηση φυτικών ειδών και σχεδιαστικών προτάσεων με μεγάλη βιοκλιματική προσφορά και χαμηλή περιβαλλοντική επιβάρυνση.
         Η  αρχιτεκτονική τοπίου οφείλει να έχει κυρίαρχο στοιχείο την προσφορά στο περιβάλλον. Είναι επιτακτική η ανάγκη βελτίωσης και επέκτασης των χώρων αστικού πρασίνου. Το κοινό είναι ήδη αρκετά ευαισθητοποιημένο και απαιτητικό ως προς αυτό, όπως  αποδεικνύεται από σχετικά άρθρα που εμφανίζονται όλο και πιο συχνά στον ημερήσιο  τύπο. 

        Τα φυτοδώματα (ταρατσόκηποι) είναι ένα θέμα που απασχολεί έντονα τα τελευταία χρόνια κοινό και ειδικούς. Αποδεδειγμένα εξασφαλίζουν εξοικονόμηση ενέργειας από την ψύξη – θέρμανση των κτηρίων δρώντας ως μονωτικό στρώμα, αποτελούν μια λύση για αύξηση του αστικού πρασίνου, αυξάνουν τη βιοποικιλότητα και την πανίδα των 
πόλεων (έντομα, σκώληκες, πτηνά κ.λ.π.) και μειώνουν την ορμητικότητα των όμβριων υδάτων. 
        Οι ξηροθερμικές συνθήκες, ο άνεμος και η έλλειψη οικολογικών υποστρωμάτων (μείωση της χρήσης τύρφης και χημικών λιπασμάτων) και αρδευτικών συστημάτων που εξασφαλίζουν οικονομία νερού (υπόγεια άρδευση) πρέπει να προτιμώνται. 

πηγή:  συρραφή από κείμενα της  Μ. Παπαφωτίου  Καθηγητρια Γεωπονικού Πανεπιστημιου Αθηνων 

Εργαστήριο Ανθοκομίας και Αρχιτεκτονικής Τοπίου, Τμήμα Επιστήμης Φυτικής 

Παραγωγής, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών