Οι απώλειες των Δέντρων στην πόλη
Είναι δύσκολο για τα δέντρα όταν προσπαθούν να επιβιώσουν εκεί έξω, ειδικά στον αστικό ιστό όπου ζούμε «αφύσικα. Τα δέντρα τείνουν να αναπτύσσονται καλύτερα σε πιο φυσικές, ανενόχλητες τοποθεσίες όπως οι δενδρόφυτες περιοχές, αλλά δεν υπάρχει τίποτα φυσικό στο δομημένο περιβάλλον. Τα δέντρα που φυτεύονται σε προαστιακές και αστικές περιοχές απαιτούν συμπληρωματική φροντίδα και συντήρηση για να διατηρούνται σε ακμή και όχι απλώς να επιβιώνουν.
Πώς έχουμε απώλειες Δέντρων;
Ενώ ορισμένα είδη δέντρων μπορούν να ζήσουν περισσότερο από 300 χρόνια, εν τούτοις ο μέσος όρος στις αστικοποιημένες περιοχές μας είναι τα 25 έως 50 χρόνια, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα. Εάν τα αστικά δέντρα δεν λαμβάνουν επαρκή φροντίδα, ειδικά κατά την περίοδο εγκατάστασης τους και σε δυσμενείς περιβαλλοντικές τοποθεσίες, αυτά αναπτύσσονται περιορισμένα και πεθαίνουν πολύ νωρίς. (Φωτογραφία 1)
Διαχείριση δέντρων στο αστικό πράσινο
Υπάρχουν ζωτικής σημασίας αρχές της δενδροκομικής επιστήμης, που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη όταν πρόκειται για τη διαχείριση δέντρων στο αστικό πράσινο. Ξεκινά με την κατανόηση, ότι η ανάπτυξη και η εξέλιξη των δέντρων ποικίλλουν σημαντικά από τοποθεσία σε τοποθεσία και μπορεί να παρουσιάζουν μεγάλες διακυμάνσεις σε οποιαδήποτε δεδομένη τοποθεσία. Στην πραγματικότητα, το ίδιο είδος με παρόμοιες συνθήκες ανάπτυξης μπορεί να αντιδράσει διαφορετικά στο περιβάλλον του, ειδικά από τις υπεδάφειες δυναμικές.
Τα μεμονωμένα δέντρα ποικίλλουν στην αντίδρασή τους σε παράγοντες στρες, όταν υπάρχει αλλαγή στην ένταση ή στην κάλυψη των βασικών αναγκών ενός δέντρου. Είναι γενικά αποδεκτή η άποψη ότι τα δέντρα που αναπτύσσονται στο δομημένο περιβάλλον πιθανότατα δέχονται στρες από παράγοντες που δεν συναντώνται στα δέντρα που αναπτύσσονται ανενόχλητα σε δάση και γι’ αυτό πρέπει να αντιμετωπίζονται διαφορετικά. Υπάρχουν πολλές αιτίες θνησιμότητας των δέντρων, συμπεριλαμβανομένων των βιοτικών (βιολογικών, ζώντων) παρασίτων, των αβιοτικών (φυσικών, χημικών, μη ζώντων) παραγόντων και συνδυασμών και των δύο. Αν και τα έντομα και οι ασθένειες είναι συχνά οι πρώτοι ύποπτοι, είναι πιο διαδεδομένο ότι η αιτία της πρόωρης θνησιμότητας των δέντρων προκαλείται από το περιβάλλον. Αυτή η καταστροφική κατάσταση συχνά εντείνεται από προσβολή ευκαιριακά από κάποιο παράσιτο ή από αιτία δευτερογενή παράγοντα.
Για παράδειγμα, ένας δυσμενής περιβαλλοντικός παράγοντας, όπως η ξηρασία, συχνά ακολουθείται από θανατηφόρες επιθέσεις από έναν δευτερογενή παράγοντα, όπως τα έντομα, που διαφορετικά μπορεί να μην είχαν φτάσει στο όριο δράσης ή στην ανάγκη για χημική παρέμβαση. Πολλοί επαγγελματίες φυτοϋγειονομικής περίθαλψης (PHC) συχνά επικεντρώνονται κυρίως σε ένα παθογόνο, έντομο ή κάποιον βιοτικό παράγοντα, ενώ συχνά το ζήτημα απαιτεί μια πολύ πιο σύνθετη διάγνωση και συνταγή καταπολέμησης που απαιτεί την εξέταση του περιβάλλοντος, του ξενιστή σαν αιτιολογικού παράγοντα.
Πώς έχουμε Θνησιμότητα Δέντρων;
Φωτογραφία 2: Τα δέντρα με περιορισμένο όγκο εδάφους και περιορισμένη άρδευση θα χαθούν.. Όλες οι φωτογραφίες είναι ευγενική προσφορά του συγγραφέα.
Θνησιμότητα δέντρων
Η θνησιμότητα των δέντρων είναι μια προοδευτική φυσιολογική διαδικασία. (Φωτογραφία 2) Παρά τις δεκαετίες έρευνας σχετικά με την ανοχή των δέντρων σε περιβαλλοντικούς παράγοντες στρες, ιδιαίτερα στην ξηρασία, οι φυσιολογικοί μηχανισμοί στους οποίους υποκύπτουν τα δέντρα αποτελούν ένα συνεχές σημείο εξέτασης. Θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι οι δύο βασικές αιτίες των δέντρων που βιώνουν φυσιολογικό θάνατο είναι η έλλειψη τροφής και η έλλειψη νερού.
Στην πραγματικότητα, είναι πιο περίπλοκο από αυτό από την οπτική γωνία ενός δέντρου, αλλά αυτή είναι η απλή δήλωση για την παρακμή και τον τελικό θάνατο του.
Οι κύριοι παράγοντες που μπορούν να αποδοθούν στον θάνατο των δέντρων είναι η έλλειψη άνθρακα και η υδραυλική ανεπάρκεια (βλάβη). Όταν οι ενεργειακοί πόροι με τη μορφή σύνθετων μορίων άνθρακα εξαντληθούν, το δέντρο δεν μπορεί πλέον να υποστηρίξει την αναπνοή, η οποία είναι η κατανάλωση υδατανθράκων για τη δημιουργία ενέργειας. Αυτό συμβαίνει όταν το δέντρο έχει εξαντλήσει τους πόρους του και δεν είναι σε θέση να παράγει απλά σάκχαρα ή υδατάνθρακες. Ο άνθρακας είναι το κοινό “νόμισμα” για τα δέντρα και όλα τα φυτά.
Τυπικά, η διαδικασία παρακμής ξεκινά από ταυτόχρονες καλλιεργητικές περιόδους με στρες που οδηγούν σε «υπεραναληφθέντες ποσότητες τροφίμων». O μαρασμός και η παρακμή υποδηλώνουν μείωση του πράσινου, φυλλώδους ιστού που είναι υπεύθυνος για τη φωτοσύνθεση ή την παραγωγή τροφής για το δέντρο. Εάν το δέντρο δεν μπορεί να παράγει τροφή, τότε η προστασία από τις υπεραναλήψεις εξαφανίζεται!
Φωτοσύνθεση
Οι πηγές τροφής δημιουργούνται μέσω της φωτοσύνθεσης. Η φωτοσύνθεση είναι μια διαδικασία κατά την οποία οι φωτότροφοι οργανισμοί μετατρέπουν την ηλιακή ενέργεια σε χημική ενέργεια, η οποία στη συνέχεια χρησιμοποιείται για την τροφοδότηση των κυτταρικών δραστηριοτήτων. (Φωτογραφια 2)
Η χημική ενέργεια αποθηκεύεται με τη μορφή σακχάρων, τα οποία δημιουργούνται από τον ήλιο, το νερό και το διοξείδιο του άνθρακα. Τα παραγόμενα σάκχαρα διασπώνται μέσω της διαδικασίας της αναπνοής. (Εικόνα 2)
Αυτή είναι μια ακόμη κρίσιμη φυσιολογική διαδικασία των φυτών. Εάν το δέντρο δεν μπορεί να διασπάσει τα σάκχαρα για ενέργεια, απλώς εξαντλείται το καύσιμο του δέντρου και ξεκινά η διαδικασία (σπείρα) παρακμής.
Πρόκειται για μια αλληλουχία διαδικασιών στην οποία η φωτοσύνθεση δημιουργεί την πηγή ενέργειας και βασίζεται στην αναπνοή για την οξείδωση των υδατανθράκων για τροφή. Στη συνέχεια, το δέντρο βασίζεται στη μεταφορά ουσιών, η οποία απαιτεί κίνηση νερού και θρεπτικών συστατικών μέσω του αγγειακού συστήματος του φυτού, κατανέμοντας αυτούς τους πόρους σε όλο το φυτό και στα αποθέματά του.
Η διαδικασία της αναπνοής είναι συνεχής, ακόμη και σε λήθαργο, και η παραγωγή υδατανθράκων πρέπει να υπερβαίνει τις ενεργειακές του ανάγκες, ειδικά σε περιόδους υψηλής βιολογικής δραστηριότητας (εμφάνιση φύλλων). Χωρίς πλεόνασμα ή απόθεμα τροφικών πόρων, ξεκινά η παρακμή και μπορεί να ακολουθήσει ο θάνατος, εκτός εάν οι συνθήκες βελτιωθούν εντός αποδεκτού χρονικού διαστήματος.
Αυτό περιλαμβάνει την κατάλληλη συντήρηση και φροντίδα για την παροχή επαρκούς υγρασίας και θρεπτικών συστατικών για τη διατήρηση υγιούς ανάπτυξης και ενεργειακών αποθεμάτων.
Τι συμβαίνει και έχουμε απώλειες δέντρων;
Εικόνα 2: Η αναπνοή είναι η διαδικασία διάσπασης της τροφής σε χρησιμοποιήσιμες μορφές.
Συστήματα μεταφοράς
Τα δέντρα έχουν ένα αγγειακό σύστημα με αξιοσημείωτη ικανότητα μεταφοράς. Το σύστημα μεταφοράς μπορεί να μεταφέρει νερό γρήγορα και κατά προτίμηση σε εκείνα τα μέρη της κόμης που διαπνέουν ή χάνουν νερό πιο ενεργά. Αυτό ονομάζεται μετατόπιση, η οποία είναι απλώς η μετακίνηση κάποιου πράγματος από το ένα μέρος στο άλλο, στην περίπτωση αυτή μετακινώντας νερό και άλλα διαλυτά προϊόντα.
Το σύστημα μεταφοράς υπόκειται επίσης στις επιπτώσεις του περιβαλλοντικού στρες, ιδιαίτερα στις ακραίες θερμοκρασίες και από προσβολές από τα επιβλαβή παράσιτα. Η ζημιά από έντομα που τρέφονται με τον ιστό του κάμβιου ή αγγειακές ασθένειες που φράζουν το ξύλωμα είναι αυτό που μπορεί να οδηγήσει σε υδραυλική αστοχία στο δέντρο.
Η υδραυλική αστοχία είναι η απώλεια αγωγιμότητας ή η αδυναμία μετακίνησης νερού και διαλυμένων συστατικών με τη μορφή χρησιμοποιήσιμων υδατανθράκων γύρω από το δενδρικό σύστημα. Αυτό σημαίνει ότι το δέντρο δεν μπορεί να μεταφέρει επαρκώς το νερό και να το αφομοιώσει όπου χρειάζεται. Το νερό είναι ένα σημαντικό συστατικό πολλών φυτικών διεργασιών, και η φωτοσύνθεση και η αναπνοή δεν αποτελούν εξαίρεση. Αυτή η μετατόπιση κρίσιμων πόρων πρέπει να συμβεί, διαφορετικά το δέντρο παρακμάζει και μπορεί τελικά να πεθάνει.
Γιατί έχουμε απώλεια τα δέντρων;
Γιατί λοιπόν έχουμε απώλεια τα δέντρων;
Η υγεία και η επιβίωση των δέντρων εξαρτάται από τους ρυθμούς φωτοσύνθεσης και αναπνοής. Οι ρυθμοί αναπνοής επηρεάζονται από πολλούς εσωτερικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Η ηλικία, η υγεία, οι διαθέσιμοι πόροι και η ενυδάτωση των ιστών είναι παραδείγματα εσωτερικών παραγόντων. Η διαθέσιμη υγρασία και η υγεία του εδάφους βρίσκονται στην κορυφή της λίστας των περιβαλλοντικών παραγόντων.
Είναι καλά τεκμηριωμένο ότι τα δέντρα μπορούν να χαθούν τόσο από υδραυλική αστοχία όσο και από έλλειψη άνθρακα, και κατά τη διάρκεια της ξηρασίας, η απώλεια αγωγιμότητας υγρών και η έλλειψη αποθεμάτων υδατανθράκων μπορούν επίσης να συμβούν.
Η απώλεια τους ακολουθεί μια αντίστροφη ακολουθία φυσιολογικών διεργασιών.
Τα δέντρα πεθαίνουν επειδή η αναπνοή τερματίζεται. Η αναπνοή σταματά επειδή η παραγωγή υδατανθράκων σταματά και οι αποθηκευμένοι υδατάνθρακες εξαντλούνται.
Η παραγωγή υδατανθράκων σταματά επειδή η φωτοσύνθεση έχει σταματήσει λόγω έλλειψης λειτουργικού πράσινου, φυλλώδους ιστού.
Συνήθως, αυτοί οι φυσιολογικοί παράγοντες έχουν διακοπεί λόγω ανθρωπογενών (ανθρώπινων) επιπτώσεων σε τοπικό επίπεδο ή αρνητικών περιβαλλοντικών αλλαγών σε συνδυασμό με ασθένειες και ζημιές από έντομα.
Εικόνα 3: Τα δέντρα έχουν βασικές ανάγκες για να ευδοκιμήσουν στο περιβάλλον τους.
Συμπέρασμα
Η κύρια εστίαση στην διαχείριση για βιώσιμα μακρόβια δέντρα είναι η προώθηση της υγιούς ανάπτυξης που υποστηρίζει έντονες φυτικές διεργασίες με επαρκές οξυγόνο, νερό, υγεία του εδάφους και θρεπτικά συστατικά σε κατάλληλο όγκο εδάφους. Συχνά, αυτό είναι ένα φαινομενικά αδύνατο έργο να επιτευχθεί στο αστικό πράσινο.
Ο χρόνος είναι το παν για τις δενδροκομικές πρακτικές και η τήρηση των φυσιολογικών απαιτήσεων του δέντρου είναι σημαντική για τη βιώσιμη υγεία και ανάπτυξη.
Η κάλυψη των βασικών αναγκών των δέντρων, όπως ο αέρας, το νερό, το έδαφος, η θρεπτική αξία και ο χώρος, είναι κρίσιμες για την ακμάζουσα ανάπτυξη των δέντρων. (Εικόνα 3)
Τα δέντρα στις πόλεις μας είναι απαραίτητα για την ποιότητα της ζωής. Θεωρώ τους Γεωτεχνικούς Πρασίνου και τους επαγγελματίες δενδροκόμους ως διαχειριστές ενός από τους σημαντικότερους φυσικούς πόρους στο περιβάλλον μας.
Ως εκ τούτου, πρέπει να παραμένουμε σε εγρήγορση απέναντι στα πολλά ζητήματα που θέτουν σε κίνδυνο τα δέντρα της κοινότητάς μας και να ανταποκρινόμαστε με παρεμβάσεις που είναι ηθικές καθώς και ενημερωμένες με την έρευνα και τις βέλτιστες πρακτικές διαχείρισης.
Ο Lindsey Purcell είναι πιστοποιημένος Master Arborist (BCMA) από το ISA Board, εγγεγραμμένος Σύμβουλος Arborist (RCA) από την Αμερικανική Εταιρεία Συμβούλων Arborists (ASCA) και διευθυντής στην Lp Consulting Group LLC στο Bradenton της Φλόριντα. Πέρασε πολλά χρόνια ως ειδικός στην αστική δασοκομία και καθηγητής του Τμήματος Δασοκομίας και Φυσικών Πόρων στο Πανεπιστήμιο Purdue και υπηρετεί ως εκτελεστικός διευθυντής του Παραρτήματος της Ιντιάνα της Διεθνούς Εταιρείας Δενδροκομίας.
Βιβλιογραφία - Παραπομπές
Hirons, A. D. & Sjöman, H. (2018). Tree biology. Wiley-Blackwell.
Houston, D. R. 1981. Stress Triggered Tree Diseases: The Diebacks and Declines. Information Forestry NE-INF-41-81. Broomall, Pennsylvania: USDA Forest Service.
Koeser, A., Hauer, R., Norris, K., Krouse, R. 2013. Factors influencing long-term street tree survival in Milwaukee, WI, USA. Urban Forestry & Urban Greening.
Manion, P. D. 1991. Tree Disease Concepts, 2nd ed. Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice-Hall.
Pallardy, S. G. (2008). Physiology of woody plants (3rd ed.). Academic Press.
Purcell, Lindsey. 2024. Arboricultural Practices; A science-based approach. Waveland Publishing.
Sinclair, W.A., Lyon, H. H. 2005. Diseases of Trees and Shrubs, 2nd ed. Ithaca, New York: Cornell University Press.
Lindsey Purcell is an ISA Board Certified Master Arborist (BCMA), an American Society of Consulting Arborists (ASCA) Registered Consulting Arborist (RCA) and principal with Lp Consulting Group LLC in Bradenton, Florida. He spent many years as an urban-forestry specialist and teacher in the Department of Forestry and Natural Resources at Purdue University, and serves as the executive director of the Indiana Chapter of the International Society of Arboriculture.
This article is based on a presentation Purcell made on the same topic at TCI EXPO ’23 in St. Louis, Missouri. For a prerecorded video for that presentation click here.
Πηγές
Αρχικός τίτλος του άρθρου
How Do Trees Die?
By Lindsey Purcell, BCMA
Απόδοση στα Ελληνικά
Μ. Καπάνταης
Δασολόγος- Περιβαλλοντολόγος
τ. Δ/ντης Πρασίνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου