ΥΠΕΡΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΥΒΡΙΔΙΚΩΝ ΑΓΡΙΟΧΟΙΡΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Ευάγγελος Στογιάννης
Α) ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 έως το 2001,άρχισαν σε πολλές περιοχές της Βόρειας Ελλάδας της Ηπείρου και της Θεσσαλίας, να παρατηρούνται εμφανίσεις από αμιγείς αγέλες υβριδικών αγριοχοίρων, αρχικά σε ορεινές και ημιορεινές περιοχές. Σταδιακά, οι αρχικά σποραδικές αυτές εμφανίσεις, άρχισαν να παρατηρούνται με εγκαταστάσεις των ζώων ,σε πεδινές περιοχές, επεκτεινόμενες σιγά σιγά ,στο σύνολο σχεδόν της ηπειρωτικής χώρας, στην Πελοπόννησο, ενώ σήμερα, καταγράφεται παρουσία τους, ακόμα και στην Εύβοια, σε περιοχές δηλαδή,(Πελοπόννησος, Εύβοια, Αττική κλπ) όπου ο Αγριόχοιρος(Sus Scrofa) είχε εκλείψει από δεκαετίες.H ραγδαία αυτή χωρική επέκταση, συνοδεύτηκε από πληθυσμιακή έκρηξη αυτών των «αγριοχοίρων», με αποτέλεσμα σήμερα η χώρα να αντιμετωπίζει υπερπληθυσμό των ζώων αυτών, τα οποία πρέπει να αριθμούν πολλές δεκάδες χιλιάδων ζώων , πληθυσμός, ο οποίος εμφανίζει έντονες αυξητικές τάσεις. Παράλληλα με αυτήν την αύξηση ,ο ήδη φθίνων την δεκαετία του 1990 πληθυσμός των αγριοχοίρων(Sus Scrofa),φαίνεται να συνεχίζει να φθίνει, ενώ στις γέννες των αυξανόμενων υβριδικών πληθυσμών, αρχίζει να παρατηρείται εντονότατος διαχωρισμός των ειδών ,όπου τα νέα ζώα, φαίνεται ότι επιστρέφουν έως και κατά 50% στον άγριο πρόγονο, ενώ το υπόλοιπο 50%επιστρέφει στον ήμερο μελανόμορφο πρόγονο αυτών των υβριδίων.
Τα νεαρά αυτά, που παραμένουν στις αγέλες προέλευσης τους ,έχουν δημιουργήσει την πλάνη, ότι τα υβρίδια ανακατεύονται διαρκώς με τους φθίνοντες πληθυσμούς πραγματικών αγριοχοίρων ,σχηματίζοντας μεικτές αγέλες , κάτι το οποίο μάλλον δεν ισχύει, χωρίς αυτό να αποκλείει την περίπτωση τυχαίων διασταυρώσεων, οι οποίες γίνονται ανάμεσα στα υβριδικά και τα άγρια ζώα. Εάν συλληφθούν νεαρά ζώα ηλικίας κάτω των 6 μηνών, με φαινοτυπικά χαρακτηριστικά αγριόχοιρων από διαφορετικές αγέλες υβριδικών αγριοχοίρων και διασταυρωθούν μεταξύ τους περιορισμένα σε ελεγχόμενες συνθήκες, είναι βέβαιο ότι η πλειοψηφία των απογόνων τους θα εμφανίσει μεταβολισμό και πολυδημία ανάλογη με των αγριοχοίρων, ενώ θα δώσουν δικαιολογημένα και έναν πολύ μικρό αριθμό απογόνων με μεταβολισμό και πολυδημία, ανάλογο με των υβριδικών αγριοχοίρων, αποδεικνύοντας την ορθότητα της εκτίμησης.
Β) Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΥΒΡΙΔΙΚΩΝ ΑΓΡΙΟΧΟΙΡΩΝ.
Η υπόθεση ότι η εμφάνιση των υβριδικών αγριοχοίρων οφείλεται σε εκτατική εκτροφή (free range) οικόσιτων (ήμερων χοίρων),και διασταυρώσεις τους με αγριόχοιρους στην Ελλάδα, συνιστά πλάνη που δεν στέκει, συσκοτίζει τις αιτίες εμφάνισης του προβλήματος, και δημιουργεί κινδύνους προσανατολισμού σε λάθος επιλογές για την αντιμετώπιση του ζητήματος. Αυτό επιβεβαιώνεται ότι ισχύει για δύο λόγους: Ο ένας είναι το ιστορικό και η μορφή της εκτροφής οικόσιτων χοίρων στην Ελλάδα. Από την αρχαιότητα, οι εκτροφές οικόσιτων χοίρων στην Ελλάδα ,είναι κυρίως εκτατικές, η πολύ μικρές εκτροφές που καλύπτουν κυρίως οικογενειακές ανάγκες σε χωριά (back yard εκτροφές κυρίως στα πεδινές περιοχές και εκτατικές η ημιεκτατικές σε χωριά ορεινών η ημιορεινών περιοχών)Έως και την δεκαετία του 1930, σε εκτατικές κυρίως εκτροφές ο πληθυσμός χοίρων, κυμαίνεται ετησίως μεταξύ 325.407,και 623.641 ζώων(ΣΗΜ.1). Με την έναρξη του πολέμου, (1940)και έως την λήξη του εμφυλίου, ο πληθυσμός των χοίρων καταρρέει όπως οι πληθυσμοί όλων των εκτρεφομένων ζώων. Με την λήξη του εμφυλίου, οι εκτροφές όλων των κτηνοτροφικών ζώων ανακάμπτουν εντυπωσιακά γρήγορα και εως 1955,αγγίζουν και ξεπερνούν τα προπολεμικά επίπεδα. Το 1960, ο σε εκτατικές κυρίως εκτροφές πληθυσμός χοίρων, φθάνει τις 500.000 ζώα, όλων των ηλικιών.
Η τάση αυτή συνεχίζεται για τους χοίρους έως το 1967,και αφορά χοίρους εκτατικά εκτρεφόμενους και χοίρους σε κλειστές εκτροφές εντός πρωτόγονων χοιροτροφικών μονάδων, οι οποίες αρχίζουν να αναπτύσσονται κυρίως σε μικρή απόσταση από τα Αστικά κέντρα(ΣΗΜ.2) .Η εκτατική χοιροτροφία, καταρρέει την περίοδο της δικτατορίας, η οποία χρηματοδοτεί με άτοκα δάνεια την δημιουργία κλειστών εντατικών εκτροφών χοίρων. Σε όλη αυτήν την μακρά χρονική περίοδο, οι εκτατικά εκτρεφόμενοι οικόσιτοι χοίροι, σπανίως διασταυρώνονται με αγριόχοιρους(οι οποίοι διατηρούν επίσης ακμαίους πληθυσμούς), επειδή αυτό δεν συνέφερε τους χοιροτρόφους, λόγω του πολύ μικρότερου μεταβολισμού και πολυδημίας των αγροχοίρων, που θα έδιναν λιγότερο παραγωγικούς απογόνους ,με αποτέλεσμα οι τελευταίοι, να περιορίζουν το ζωικό τους κεφάλαιο κατά τις εποχές οίστρου των ζώων τους εντός περιβόλων. Σε όλη αυτήν την περίοδο, υπάρχουν τυχαίες σποραδικές ανεπιθύμητες διασταυρώσεις οικόσιτων χοίρων με αγριόχοιρους, οι οποίες ουδέποτε είχαν την δυναμική να προκαλέσουν γενικευμένο και πληθυσμιακά κυρίαρχο υβριδισμό στους αγριοχοίρους , όπως αυτός που παρουσιάζεται στο τέλος της δεκαετίας του 1990 για ΠΡΩΤΗ φορά.
Αντίθετα, στις αρχές της δεκαετίας του 1990,ο πληθυσμός των οικόσιτων χοίρων στην Ελλάδα, έχει περιοριστεί με φθίνουσες τάσεις, σε 129.000 χοιρομητέρες που ανήκουν σε «βελτιωμένες» φυλές, όλες σε κλειστές μικρές η μεσαίου μεγέθους χοιροτροφικές εκτροφές εντατικού τύπου(ΣΗΜ 3),ενώ υπάρχει και ένας μικρός πληθυσμός 3000 ημιεκτατικά εκτρεφόμενων «αβελτίωτων» οικόσιτων χοίρων ο οποίος αριθμεί ίσως 1000 χοιρομητέρες της αρχαίας Ελληνικής αυτόχθονης μαύρης φυλής, ενώ οι υπόλοιποι είναι υβρίδια από αυτήν την φυλή, με ζώα από παλαιές Ευρωπαϊκές κυρίως, αβελτίωτες οικόσιτες φυλές.
Ο φθίνων πληθυσμός των σε κλειστές εντατικές εκτροφές χοιροτροφικές μονάδες της περιόδου εκτρεφομένων ζώων, οφείλεται στα οικονομικά αδιέξοδα του κλάδου της εντατικής χοιροτροφίας, ο οποίος αδυνατεί να αντιμετωπίσει σε συνθήκες ενιαίας αγοράς τον ανταγωνισμό με τα προϊόντα της εντατικής Ευρωπαϊκής χοιροτροφίας, λόγω του συντριπτικά μικρότερου συγκριτικού μεγέθους των εντατικών Ελληνικών εκμεταλλεύσεων. Έτσι, η Ελληνική χοιροτροφία φθίνει και ολοένα και μεγαλύτερο μέρος της Ελληνικής αγοράς, αρχίζει να καλύπτεται από προϊόντα (χοιρινό κρέας και μεταποιημένα προϊόντα χοίρειου κρέατος) που εξάγουν στην χώρα από την Ολλανδία και την Δανία οι μεγάλοι Ευρωπαίοι παίκτες της εντατικής χοιροτροφίας με βασικότερο όλων την TULIP, η οποία σε Ολλανδία και Δανία διατηρεί την περίοδο εκείνη σε εντατικές εκτροφές ,παραγωγικό δυναμικό από 5.000.000 χοιρομητέρες(ΣΗΜ4), όταν η μεγαλύτερη Ελληνική μονάδα εντατικής εκτροφή, δύσκολα ξεπερνά τις 3000 χοιρομητέρες, ενώ η πλειοψηφία των <μεγάλων>εντατικών εκτροφών της χώρας έχει δυναμικό έως 1500 χοιρομητέρες.
Ο δεύτερος λόγος, ο οποίος εξηγεί τι ακριβώς οδήγησε τελικά στον ιστορικά καινοφανή μαζικό υβριδισμό των αγριοχοίρων, σχετίζεται ακριβώς με εκείνο που συνέβη, εκείνη την περίοδο, με αποτέλεσμα να φθάσουνε τα πράγματα στην σημερινή κατάσταση.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, πολλοί ζωοτέχνες εντός και εκτός του τότε Υπουργείου Γεωργίας(του σημερινού ΥΠΑΑΤ)και κάποιοι πανεπιστημιακοί, σαν υποτιθέμενη διέξοδο στα αδιέξοδα της εντατικής σταυλισμένης χοιροτροφίας για τους μικρότερους των χοιροτρόφων, εκείνους των ορεινών και ημιορεινών περιοχών, αρχίζουν να προτείνουν την ανακατεύθυνση αυτών των μικρών εκμεταλλεύσεων, σε ημιεκτατικές η open door εκτροφές αγριοχοίρων. Προτείνουν την εκτροφή υβριδικών αγριοχοίρων, προερχόμενων από διασταυρωμένους αγριόχοιρους με δύο αβελτίωτες μελανόμορφες φυλές χοίρων της Ουγγαρίας και της Κεντ.Ευρώπης, αιτιολογώντας την πρόταση, με το επιχείρημα ότι αυτά τα υβρίδια αγριοχοίρου, δινουν καλά αποτελέσματα σε μεταβολισμό και πολυδημία.
Έτσι αρχικά, προωθούνται και εγκαθίστανται αρκετές τέτοιες εκτροφές, υβριδιων F1 αγριόχοιρων, εγκαταστάσεις οι οποίες λίγο αργότερα αρχίζουν να χρηματοδοτούνται και από χρηματοδοτικά εργαλεία, τα οποία είναι ανοιχτά έως το 2004 τουλάχιστον.
Εκείνη ακριβώς την περίοδο γίνονται και θηραματικοί εμπλουτισμοί με τέτοια ζώα, από κυνηγετικούς συλλόγους, σε περιοχές από όπου είχε από δεκαετίες εκλείψει ο αγριόχοιρος, όπως εκείνος που έγινε με 8 τέτοια ζώα και ο οποίος είναι υπεύθυνος για την πληθυσμιακή έκρηξη των υβριδικών ζώων στην Πελοπόννησο.
Το 1999 ομάδα έργου(ΣΗΜ5) του A.W.I(Animal Welfare Institute), στα πλαίσια εργασίας πεδίου συλλογής στοιχείων, για μελέτη βελτιώσεων σε μετατροπή σε open door,των εκμεταλλεύσεων του Αμερικανικού συνεταιρισμού μικρών χοιροτρόφων Niman Ranch,(δυναμικού 50.000 χοιρομητέρων )από παραδοσιακές παλαιού τύπου Ευρωπαϊκές open door εκτροφές, σε αποστολή σε ορεινές και ημιορεινές περιοχές της Αιτωλοακαρνανίας της Πίνδου και των Χασίων, επισκεπτόμενη το Ανατολικό τμήμα της οροσειράς των Χασίων, επισκέφτηκε μία ήδη εγκατεστημένη αρκετά μεγάλη εκτατική εκτροφή υβριδικών αγριοχοίρων δυναμικότητας τότε 500 χοιρομητέρων, στο Ελευθεροχώρι του Ν.Λαρίσης. Η εκμετάλλευση, ανήκε σε διάσημο την εποχή εκείνη κτηνοτρόφο, ο οποίος προβάλλονταν ευρέως από τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα, ως «υπόδειγμα καινοτόμου» κτηνοτρόφου, επειδή εξέτρεφε αγριόχοιρους ελεύθερης βοσκής και ένα κοπάδι από 50 Αμερικανικούς βίσωνες. Το κοπάδι των <αγριοχοίρων>βρίσκονταν χωρίς καμία φύλαξη στην βοσκή του.
Δυο μόλις χρόνια αργότερα, τον Δεκέμβριο του 2001,κατά τη διάρκεια της τρομερής χιονόπτωσης που με δύο επάλληλα κύματα διάρκειας 15 ημερών το καθένα έπληξε διαδοχικά την Β και Κεντρική Ελλάδα, και στις αρχές του 2002 με το δεύτερο κύμα την Νότια Ελλάδα προκαλώντας Πολικές θερμοκρασίες, δύο από τα μέλη εκείνης της ομάδας έργου(ΣΗΜ 6) που επισκέφτηκαν την αφύλακτη εκτροφή των υβριδικών αγριοχοίρων, επισκεπτόμενοι το Βόρειο τμήμα του αγροκτήματος του χωριού Ζάρκο Τρικάλων (στον Θεσσαλικό κάμπο στους πρόποδες των Χασίων),έγιναν αυτόπτες μάρτυρες της καθόδου μίας τεράστιας ομάδας από περίπου 100 υβριδικούς αγριόχοιρους όλων των ηλικιών, οι οποίοι κατέβηκαν από την πλευρά των Χασίων πίσω από την οποία βρίσκεται το Ελευθεροχώρι, ταλαιπωρημένοι από την πείνα, στον Θεσσαλικό, κάμπο αναζητώντας απελπισμένοι τροφή. Ο κύριος όγκος αυτών των ζώων, πέρασε Ν της οδού Τρικάλων Λαρίσσης και κατευθύνθηκε προς τις όχθες του Πηνειού ποταμού, όπου πολλά από αυτά τα ζώα εγκαταστάθηκαν εκεί, καταφεύγοντας στην παρόχθια βλάστηση της πλημμυρικής ζώνης. Αυτη ήταν η πρώτη βεβαιωμένη εισβολή υβριδικών αγριοχοίρων στην πεδιάδα της Δυτικής Θεσσαλίας από την οποία εκμεταλλευόμενοι την αφθονία τροφής (πολλές αροτριαίες καλλιέργειες),και νερού(ποτάμια-αποστραγγιστικοί αύλακες),δεν έφυγαν ποτέ. Πολύ πρόσφατα, διαχωρισμένοι προς τον ήμερο πρόγονο απόγονοι αυτών των ζώων , φωτογραφήθηκαν στην είσοδο της πόλης των Τρικάλων.
Από τα έως εδώ παρατεθέντα, και με δεδομένο ότι οι περισσότερες από αυτές τις εκμεταλλεύσεις σήμερα έχουν καταρρεύσει ενώ κάποιες άλλες έχουν στραφεί στην εκτροφή μελανόμορφων ζώων που έχουν επιστρέψει στον ήμερο πρόγονο, σε ημίκλειστου τύπου εκτροφές, διακινώντας την παραγωγή τους ως προϊόν Ελληνικού μαύρου χοίρου (τα ζώα αυτά είναι φαινοτυπικά όμοια με τα Ουγγρικά μάλλον μελανόμορφα, παρά με τον Ελληνικό μαύρο χοίρο,),καθίσταται σαφές, ότι η μαζική εμφάνιση των υβριδικών αγριοχοίρων στην Ελλάδα, οφείλεται είτε σε ατυχήματα, είτε εγκαταλείψεις ζώων από εκμεταλλεύσεις εκτροφής «αγριοχοίρων» οι οποίες κατέρρευσαν, είτε τέλος σε θηραματικούς εμπλουτισμούς που έγιναν με F-1 υβρίδια αγριοχοίρων από τέτοιες εκτροφές, την επίμαχη περίοδο..
Γ)Η ΣΗΜΕΡΑ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ-ΜΕΤΡΑ ΑΝΑΣΧΕΣΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ
Σήμερα, οι αγέλες των διαχωριζόμενων υβριδικών ζώων, με διαρκώς αυξανόμενους πληθυσμούς, σπρωγμένες από τις μεγαλύτερες ανάγκες σε νερό και τροφή των υβριδικών ζώων, κατεβαίνουν και εγκαθίστανται σε πεδινές περιοχές, εκμεταλλευόμενές την ύπαρξη εκεί καλλιεργειών και άλλων πηγών τροφής (σκουπιδότοποι κλπ) ,όπου προκαλούν ζημιές, έχοντας φθάσει στις παρυφές ακόμα και μεγάλων αστικών κέντρων, όπως η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη .
Η συνήθης πλέον εμφάνιση αυτών των ζώων, προκαλεί δικαιολογημένες αντιδράσεις από τους πληττόμενους αγρότες, λόγω των ζημιών στο φυτικό κεφάλαιο, τους οποίους το ΥΠΑΑΤ δεν ενημερώνει, ούτε στοιχειωδώς για μέτρα αποτροπής εισόδου των ζώων στις καλλιέργειες, ενώ οι από τα ζώα ζημιές, δεν αποζημιώνονται, η αποζημιώνονται ανεπαρκώς.
Ταυτόχρονα, η έντονη κυκλοφορία των ζώων κατά τις νυκτερινές ώρες, όταν οι αγέλες μετακινούνται σε αναζήτηση τροφής, γίνεται αιτία πρόκλησης αρκετών τροχαίων ατυχημάτων .
Τα δύο παραπάνω, τείνουν να δημιουργήσουν υπόβαθρο σύγκρουσης ανθρώπων -ζώων το οποίο θα μπορούσε και θα έπρεπε εύκολα να αποσοβηθεί. Η κατάσταση περιπλέκεται από τις πιέσεις που ασκούνται από το λόμπυ των κυνηγών, οι οποίοι πιέζουν, διεκδικώντας δι εαυτούς τον ρόλο τού ρυθμιστή των οικοσυστημάτων, κάτι που με την θήρα όχι μόνον δεν μπορεί να επισυμβεί, αλλά αντίθετα οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερη διαταραχή της φύσης των ενδιαιτημάτων και της αλληλεπίδρασης μεταξύ των ειδών, οπουδήποτε στον κόσμο επιχειρείται η έχει επιχειρηθεί.
Αντίθετα με το παραπάνω, εδώ και δυο χρόνια, με υπουργικές αποφάσεις, το ΥΠΕΚΑ παρεμβαίνει προωθώντας και ενισχύοντας την συγκρότηση συνεργείων δίωξης των αγριοχοίρων επιτρέποντας την κάρπωση και την πώληση του κρέατος των φονευμένων από τα μέλη των συνεργείων ζώων.
Αυτή η στρατηγική επεμβάσεων για μείωση του πληθυσμού των αγριοχοίρων, αποτελεί καταστροφική επιλογή, καθώς:
1)Η διεθνής εμπειρία, δείχνει ότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων οπουδήποτε αυτό επιχειρήθηκε σε χοίρους κάθε είδους (υβρίδια,feral pigs,αγριόχοιρους ),οδήγησε αρχικά σε διάσπαση τις αγέλες των χοίρων, καθώς μόλις εξοντωθούν τα αρσενικά ζώα(εξοντώνονται πρώτα λόγω της συμπεριφοράς αυτών των ζώων και του ρόλου που έχουν στις αγέλες των χοίρων καθώς κοντοστέκονται και επιχειρούν να διαφύγουν τελευταία προ του κινδύνου),τα εγκυμονούντα θηλυκά και τα θηλυκά με μικρά, τα οποία γλιτώνουν, σκορπάνε .και είτε μεγαλώνουνε τα μικρά τους, είτε γεννούν απομονωμένα, με αποτέλεσμα εκεί που διώκεται μια αγέλη, σε μικρό διάστημα να παρουσιάζονται πολλές αγέλες διάσπαρτες σε ευρύτερο χώρο και με μεγαλύτερη δυναμική αύξησης του πληθυσμού των ζώων.
Αυτό συνέβη στην Αυστραλία, με αποτέλεσμα η χώρα να αντιμετωπίζει σήμερα έναν διαρκώς αυξανόμενο περιφερόμενο πληθυσμό ο οποίος κυμαίνεται ανάμεσα στα 23 εκ - 25 εκ.ζώα (ΣΗΜ 7).Το ίδιο συμβαίνει στις ΗΠΑ, ενώ φαίνεται ότι ακριβώς το ίδιο γίνεται και στην Ευρώπη, όπου το πρόβλημα αφορά υπερπληθυσμό υβριδικών αγριοχοίρων ανάλογης προέλευσης με τους δικούς μας, και κυρίως στην Ιταλία, η οποία αντιμετωπίζει έναν πληθυσμό άνω των 2,5 εκατομμυρίων ζώων(ΣΗΜ 8), καθώς και στην Γερμανία όπου τα συνεργεία δίωξης, αναζητούν τα ζώα αυτά ακόμα και μέσα στο Βερολίνο.
2) Η προσπάθεια μείωσης με δίωξη στην Ελλάδα, συνιστά οριζόντια επέμβαση στον πληθυσμό είτε των αγριοχοίρων είτε των σήμερα διαχωριζόμενων υβριδίων ,τα οποία συγκροτούν μεικτές αγέλες διαχωριζομένων απογόνων, η οποία λίγο απέχει από του να απειλήσει τον πληθυσμό του αγριοχοίρου (susscrofa)στην χώρα.
3)Η στρατηγική μείωσης που ακολουθείται, με τον θόρυβο από όπλα και σκύλους δίωξης των συνεργειών δίωξης, εμποδίζει τους αυξημένους πληθυσμούς, άγριων θηρευτών (λύκος, αλεπού, τσακάλι,οι οποίοι φαίνεται να ακολουθούν με αυξομειώσεις του πληθυσμού τους την αυξομείωση του θηράματος τους),να παίξουν ζωτικό ρόλο, στην ρύθμιση του προβλήματος, οποίοι ήδη φαίνεται πως ακολουθούν στην χωρική τους εξάπλωση, τις αγέλες των χοίρων, ακόμα και σε πεδινές καλλιεργούμενες περιοχές (επανεμφάνιση λύκων στην Πελοπόνησο, στην Αττική κλπ ,εμφάνιση τσακαλιών σε περιοχές της Β.Ελλαδας-τα τσακάλια παρασιτούν στους λύκους- όπου κατά το παρελθόν ήταν σπάνια έως ανύπαρκτα, ευημερία των πληθυσμών της αλεπούς κλπ).
Οι λύκοι, εάν αφεθούν ήσυχοι και χωρίς όχληση, θα απωθήσουν τις αγέλες χωρίς να τις διασπάσουν πίσω σε δύσβατες ορεινές περιοχές με πυκνή βλάστηση στις οποίες τα έχοντας μεγαλύτερες ανάγκες σε τροφή και νερό, βαρύτερα και πιο δυσκίνητα υβρίδια και οι διαχωριζόμενοι επιστρέφοντες στον ήμερο πρόγονο απόγονοι, έχουν συγκριτικό μειονέκτημα.
Οι μικροί θηρευτές, χωρίς όχληση θα παίξουν επίσης ζωτικό ρόλο επεμβαίνοντας στην μείωση των συνεπειών της πολυδημίας των υβριδίων και των επιστρεφόντων στον ήμερο πρόγονο, γεγονός πολύ σημαντικό, καθώς αυτοί οι χοίροι γεννούν κατ ελάχιστον 3 φορές την διετία έως 7 μικρά την φορά, σε αντιδιαστολή με τον Ευρασιατικό αγριόχοιρο(sus scrofa), ο οποίος γεννά μια φορά τον χρόνο, πολύ λιγότερα μικρά. Τα νεογέννητα χοιρίδια καθώς ελλείψει αρκετού λίπους δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις θερμοκρασιακές διακυμάνσεις του περιβάλλοντος αυτορυθμίζοντας επαρκώς την θερμοκρασία τους, δεν ακολουθούν την αγέλη σε αναζήτηση τροφής παραμένοντας απροστάτευτα στην στρωμνή, από φύλλα και κλαδιά της φωλιάς τους, όταν οι χοιρομητέρες απουσιάζουν για να τραφούν με την αγέλη. Εκεί,επιβιώνουν καθώς με τις εκκρίσεις τους προκαλούν εξώθερμη αντίδραση(ταχεία κομποστοποίηση) στην οργανική ύλη της στρωμνής, η οποία τα κρατά ζεστά. Σε αυτό ακριβώς το στάδιο οι μικροί θηρευτές επεμβαίνουν και ρυθμίζουν απομειώνοντας αποτελεσματικά τον πληθυσμό της νέας γεννιάς των υβριδίων.Καθώς όπως όλοι οι θηρευτές είναι ζώα με έντονο οπορτουνισμό στις συνήθειες τους, εάν αφεθούν ανενόχλητοι, είναι βέβαιο ότι θα προτιμήσουν τις φωλιές με τα περισσότερα χοιρίδια στις εξορμήσεις τους σε φωλιές χοίρων(την πλουσιότερη πηγή εύκολης τροφής).
4) Η εμφάνιση στην Ελλάδα κρούσματος η κρουσμάτων της Αφρικανικής πανώλης των χοίρων σε αγριόχοιρο(ους?) οι οποίοι φαίνεται ότι πέρασαν στο Ελληνικό έδαφος από την Βουλγαρία μέσω της κοιλάδας του Στρυμώνα, καθιστά σαφές ότι η συνέχιση της δίωξης από συνεργεία των αγριοχοίρων, αποτελεί κυριολεκτικά παιχνίδι με την φωτιά είτε λόγω του κινδύνου διάσπασης των αγελών και της ανεξέλεγκτης χωρικής εξάπλωσης και διασποράς της νόσου πού συνεπάγεται, είτε με μεταφορά μολυσμένου χώματος με παπούτσια και λάστιχα οχημάτων κυνηγών, είτε με προσβεβλημένα ζώα, είτε τέλος, με την ανεξέλεγκτη μεταφορά εκτός της περιοχής προς πώληση του κρέατος των καρπώσεων με εταιρείες ταχυμεταφορών ,ΚΤΕΛ κλπ τρόπους που σήμερα αυτό διακινείται ανεξέλεγκτα.
Δ)ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΝΕΜΕΣΙΣ
1)Άμεση έκδοση Υπ.Απόφασης για κατάργηση των συνεργείων δίωξης των αγριοχοίρων. Το μέτρο, θα ανακόψει την περαιτέρω διάσπαση των αγελών, επιτρέποντας στους θηρευτές να απωθήσουν τις αγέλες μακριά από καλλιεργούμενες και ανοικτές πεδινές περιοχές στις οποίες οι αγριόχοιροι είναι περισσότερο εκτεθειμένοι. Αυτό θα απωθήσει τις αγέλες των υβριδίων, σε τυπικότερα ενδιαιτήματα αγριοχοίρων, στα οποία τα αδιαχώριστα υβρίδια και τα διαχωρισμένα φαινοτυπικά όμοια με τους οικόσιτους προγόνους, θα έχουν συγκριτικό μειονέκτημα επιβίωσης(ανεπάρκεια τροφής, νερού και συγκριτική δυσκινησία) έναντι των αγριοχοίρων και των διαχωρισμένων που επιστρέφουν στον άγριο πρόγονο(sus scrofa)Το μέτρο, σταδιακά, θα επιτρέψει την τόνωση των πληθυσμών του αγριοχοίρου (sus scrofa) στην Ελλάδα, ο οποίος κινδυνεύει, παράλληλα με την φυσική ρύθμιση των πληθυσμών του είδους, εντός των τυπικών ενδιαιτημάτων του.
2)Άμεση απαγόρευση της θήρας του αγριοχοίρου(sus scrofa) στα φυσικά ενδιαιτήματα του, για περίοδο τουλάχιστον 5 ετών μετά την οποία το μέτρο θα επανεξετάζεται τοπικά κατ’ έτος, με μελέτες εκτίμησης της κατάστασης των πληθυσμών (ομοιογένεια-μείωση πληθυσμού υβριδίων κλπ), οι οποίες θα πρέπει να ανατεθούν με δέσμευση των αναγκαίων πιστώσεων στα κατά τόπους δασαρχεία.
3)Άμεση απαγόρευση διακίνησης κρέατος αγριοχοίρων , για υπερτοπική κατανάλωση,(ακόμα και από κλειστές η open door εντός περιβόλων εκτροφές αγριοχοίρων η υβριδικών τέτοιων),με εταιρείες ταχυμεταφορών ΚΤΕΛ κλπ.
4)Άμεση έκδοση τροποποιητικής απόφασης της ισχύουσας ρυθμιστικής περί θήρας σχετικής, για απαγόρευση της θήρας της αλεπούς, η οποία για τουλάχιστον μία δεκαετία θα πρέπει να εξαιρείται από τους πίνακες των θηρεύσιμων ειδών, των ετήσιων ρυθμιστικών περί θήρας αποφάσεων.
5)Αγριόχοιροι η υβρίδικοί χοίροι η αγέλες αυτών, που προσεγγίζουν αστικό ιστό πόλεων και οικισμών, θα πρέπει να παγιδεύονται από την δασική υπηρεσία, και να μεταφέρονται για απελευθέρωση σε περιοχές φυσικά ενδιαιτήματα αγριοχοίρων. Το μέτρο θα πρέπει να συνοδευτεί με μεταφορά των αναγκαίων για αυτό πιστώσεων , εκείνων για πρόσληψη από τα δασαρχεία του αναγκαίου προσωπικού συμπεριλαμβανομένων.
6)Άμεση τροποποίηση της περί θήρας παρωχημένης νομοθεσίας, με κατάργηση όλων των ρυθμίσεων που επιτρέπουν την εκτροφή η εισαγωγή για θηραματικούς εμπλουτισμούς ξενικών η υβριδικών ζώων.
7)Επανεισαγωγές ειδών σε ενδιαιτήματα η ζώνες από όπου έχουν εκλείψει ,θα πρέπει να επιχειρούνται με τήρηση όλων των κανόνων βιοασφάλειας μετά από μελέτη και υπό την επίβλεψη των Δασικών υπηρεσιών του ΥΠΕΚΑ.
8)Δέσμευση των αναγκαίων πιστώσεων για ενημέρωση των αγροτών από τις υπηρεσίες του ΥΠΑΑΤ για την αποτροπή των επιδρομών αγριοχοίρων σε καλλιέργειες ,και αποζημίωση9 των αγροτών οι οποίοι τυχόν θα πλήττονται έως την εξάλειψη του προβλήματος από αυτές τις επιδρομές.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1-Μελέτη και παραδοχές Χατζήολου (1940 Η κατάστασις της κτηνοτροφίας εν Ελλάδι)Ο πινακας ετήσιων αυξομειώσεων του πληθυσμού των εκτρεφόμενων χοίρων,αναφέρει:1922- 406.508,1923-554.420,1930-325.407,1931-422.521,1932-471.740,1933- 506.807,1934-584.067,1935-623.641,1936-606.790,1937-464.619.<Οι αυξομειώσεις των πληθυσμών των χοίρων οφείλονται αφ ενός μεν, εις τας αυξομειώσεις της παραγωγής των βαλάνων εξ ων τα ζώα ως επί το πλείστων διατρέφονται, αφ ετέρου δε, εις τας παρουσιαζομένας ζωονόσους, όπως η ευφλογία και ιδιαιτέρως η πανώλης των χοίρων, ήτις κατά τίνα έτη παρουσιάζουσα χαρακτήρα επιζωοτικόν, προκαλεί μεγάλην θνησιμότητα.>
2-Ι.Α.Ματσούκας 1974.(Εκ των ιδρυτικών μελών της ΕΖΕ το 1979) Πίνακας ετήσιων παραδοχών σε χιλιάδες ζώων:1963-609.000,1964-600.000,1965-637.000,1966-644.000,1967-640.000 .(Δεδομένου ότι μάλλον δεν κρατούνται επίσημα στατιστικά στοιχεία από το Υπ.Γεωργίας της εποχής,οι παραδοχές του πίνακα είναι εξαιρετικά σημαντικές ,καθώς εισέτι αναγνωρίζονται ως ισχύουσες από τον F.A.O και την δ/νση Γεωργίας της τότε Ε.Ο.Κ.
3-Αναφορά σε στατιστικά στοιχεία Υπουργείου Γεωργίας
4- Δημοσιευμένη παραδοχή για το παραγωγικό δυναμικό της Τulip της εποχής αναφοράς
5-Σύνθεση ομάδας έργου: D. Halverson P. Willis, E. Stogiannis, H. Mourgelas
6-E. Stogiannis, H. Mourgelas
7-Ετήσια στατιστικά στοιχεία της Αυστραλίας
8-Ιταλική Παραδοχή πληθυσμού αγριοχοίρων
