To Πάρκο Planten un Βlοmen στο Αμβούργο

To Πάρκο Planten un Βlοmen   στο Αμβούργο

             Ξυπνάς το πρωί  και το παράθυρο σου φανερώνει ότι άφησες την Ελλάδα πίσω σου…

Ψιλόβροχο……μέχρι να ετοιμαστώ η βροχή σταματά και αποφάσισα να πάω στο χώρο του συνεδρίου περπατώντας - είχα  και  δύο ώρες μπροστά μου  - στις γειτονιές του Αμβούργου που με φιλοξενεί εδώ και λίγες ώρες.

        Βόλταρα λίγο στο Saint Pauli, και με εργαλείο τον χάρτη μου αποφασίζω να περάσω κόβοντας δρόμο  μέσα από το πάρκο για να πάω στο κέντρο της πόλης. Τα  λίγα λεπτά που περπάταγα στην πολύβουη λεωφόρο με τα γυάλινα κτήρια γραφείων ήταν αρκετά  σε μια αποστειρωμένη πόλη όπως είναι το διακριτικό τμήμα του Αμβούργου.

        Η είσοδος  του πάρκου δεν με προετοίμασε για την ομορφιά που είδα μέσα…… Με το που μπαίνεις ένα σιντριβάνι – με τους πίδακες να βγαίνουν κολλητά στην λεωφόρο -άλλαζε τους ήχους  μεταφέροντας σε  ένα άλλο κόσμο και μπροστά σου να αποκαλύπτεται μία λίμνη και περιμετρικά κήποι υδρόβιων φυτών. Η φαντασία δούλευε  φέρνοντας στον νου τι θα υπήρχε σε ένα μήνα αφού τα περισσότερα ήταν κλαδεμένα  και οι νέοι βλαστοί μόλις ξεπρόβαλαν . Βλέπετε είναι τέλη Μάη και ο χειμώνας φέτος κράτησε ως αργά. Τα τελευταία χιόνια έπεσαν πριν δέκα ημέρες με τα «υπό το μηδέν» κρατώντας τα «γρασίδια» ακόμα μικρά.

        Η λίμνη ήταν σα μία κορδέλα που αγκάλιαζε όλο το πάρκο και τριγύρω της μονοπάτια από διάφορα υλικά όπως άσφαλτο, πατημένο χώμα, κυβόλιθους που σε οδηγούν σε γωνιές απίστευτης αισθητικής, ποικιλίας και δραστηριοτήτων, περίπτερα επηρεασμένα από την Ιαπωνία, παγοδρόμιο που τώρα είχε μετατραπεί σε πίστα για skateboard, ένα τεράστιο παιδότοπο για όλες τις ηλικίες, θερμοκήπιο τροπικών, Μεσογειακό κήπο, Ιαπωνικό κήπο, καταρράκτες, ροδώνα και τόσα άλλα που αποφάσισα  ότι θα ξαναγύριζα αφού το συνέδριο είχε ήδη αρχίσει και εγώ είχα ξεχαστεί μέσα στην ομορφιά!!

        
 O Πλανήτης των Λουλουδιών –το όνομα του -  βρίσκεται στο κέντρο του Αμβούργου άρχισε να έχει δομή πάρκου  από 1820 ενώ τον σημερινό του χαρακτήρα άρχισε να τον έχει από 1920 όπου σχεδιάστηκε από τον αρχ. Τοπίου Karl Plomin ενώ στην πορεία εκεί έγιναν οι ΙGA 1953, IGA 1963 & IGA 1973  ενώ φέτος ξαναέγινε IGA στο Αμβούργο σε άλλο χώρο στα περίχωρα της πόλης, όπου αναπλάστηκε μία εγκαταλειμμένη περιοχή.  Το πάρκο είναι συνέχεια γεμάτο κόσμο, έχει πάντα εκδηλώσεις φεστιβάλ, συναυλίες και εκθέσεις. Μια ζωντανή κοιτίδα χαλάρωσης δραστηριοτήτων αλλά και πολιτισμού

          Έπειτα από δύο ημέρες το ξανά-επισκέφτηκα και πρώτα τις εγκαταστάσεις υποδομής. Τα γραφεία και οι εγκαταστάσεις του προσωπικού λιτές και σχετικά μικρές-περίπου σαν του Εθνικού κήπου μας- αλλά το υπόστεγο ήταν γεμάτο εξαιρετικά εργαλεία που κάνουν την εργασία των κηπουρών πολύ εύκολη.  Εντυπωσιακή η  μονάδα κομποστοποίησης των προϊόντων του πάρκου και των εστιατορίων που υπάρχουν σε αυτό και ωραία περιφραγμένη με φυτικούς φράκτες. Το δεύτερο ενδιαφέρον με το πάρκο είναι ότι λειτουργεί σαν  αυλή πολλών δημόσιων κτηρίων που υπάρχουν στην περίμετρο του, όπως σχολείων, μουσείων και του διεθνούς εκθεσιακού κέντρου της πόλης.

Ο μεγάλος ροδώνας βρίσκεται ανάμεσα στον χώρο των εγκαταστάσεων και στο διεθνές εκθ. Κέντρο. Έχει ανασκευαστεί πρόσφατα και  εκτός από τη απίστευτη ποικιλία τριανταφυλλιών είναι σχεδιασμένος ώστε να είναι εύκολα προσβάσιμος σε όλα τα σημεία και να έχει πολλούς πάγκους για τους επισκέπτες που θέλουν να διαβάσουν ένα βιβλίο ή να ξεχαστούν μέσα στα αρώματα και τα χρώματα.

Ο Ιαπωνικός κήπος

Απέναντι παρατηρείς ένα μικρό ανάγλυφο με βράχους και ένα όμορφο ρυάκι να διασχίζει τον χώρο. Ακολούθησα τον μονοπάτι και μέσα από μια μεγάλη εντυπωσιακή –απαραίτητη για το βροχερό Αμβούργο- πέργκολα  όπου υπάρχει η είσοδος του Ιαπωνικού κήπου.  Η πύλη διατηρεί την παράδοση κηποτεχνίας με το χαρακτηριστικό ξύλινο κτίσμα και  με μια τεράστια πέτρα για πλατύσκαλο. Από εκεί μπορείς να διακρίνεις την λίμνη με τα ρυάκια , την οικία τσαγιού, την πέργκολα με την γλυσίνια και τα μάτια αχόρταγα σε  σπρώχνουν να μπείς και να απολαύσεις.

                                                                           
Συγκλονιστικός σχεδιασμός από τον Ιάπωνα Yoshicumi Araki που έμεινε στο Αμβούργο ένα έτος μέχρι να ολοκληρωθεί το έργο Δεν είναι μόνο οι πανεμορφές γωνιές, τα κρυφά μονοπάτια, οι απίστευτες βραχοκατασκευές, εντυπωσιακές φυτικές συνθέσεις, όλα δεμένα σε ένα πολύ συγκροτημένο σύνολο όπου και η κάθε οπτική να είναι πολύ ωραία αλλά και σε κάθε σημείο που κάθεσαι να μπορείς  να χαλαρώσεις και να γεμίσεις με ομορφιά

Όλα τέλεια συνδυασμένα, γεμάτα συμβολισμούς αλλά και να μοιάζουν απόλυτα φυσικά, σαν δημιουργία της φύσης. Κάποιες «αστοχίες» όπως η περγκολα της γλυσίνιας ήταν σχετικά κοντή και δεν μπορούσε ενήλικας να περάσει όρθιος από κάτω, ήταν με σκοπό έτσι κατασκευασμένη ώστε να είναι σε σωστό ύψος το φόντο από τις οπτικές- του όγκου των επισκεπτών στην κεντρική λιμνούλα- ενώ σκέπαζε των πολύβουο και εντελώς διαφορετικού χαρακτήρα γειτονικό χώρο.

Είναι μια συγκλονιστική δημιουργία από αυτά που οπωσδήποτε πρέπει να δεί κάποιος που θα επισκεφτεί την πόλη και από τα πιο όμορφα που εχω δει στην ζωή μου.

Κόστισε λίγο πάνω από έξι εκ. μάρκα πρίν 20 περίπου χρόνια  και πρέπει να σας πω ότι άξιζε κάθε πένα αφού δίνει την δυνατότητα στους πολίτες της πόλης , στην βόλτα τους ή στο μεσημεριανό διάλλειμα τους να έρχονται σε επαφή με τόση  αισθητική και ποιοτική  καλλιτεχνική δημιουργία και τέχνη.

Ο παιδότοπος

Είναι μια σημαντική περιοχή του πάρκου με ομάδες οργάνων όπου κάθε μία απευθύνεται σε συγκεκριμένες ηλικίες –από νήπια έως και ενήλικές-  αλλά με πολλές ωραίες κατασκευές οι περισσότερες πρωτότυπες ιδιαίτερα για τα παιδιά του δημοτικού. Τα περισσότερα όργανα ήταν από ξύλο και η προστασία από άμμο η κατασκευές δεν ήταν παιχνίδια όπως κούνιες τσουλίθρες , -υπήρχαν και αυτά- αλλά κατασκευές πολυλειτουργικές όπου τα παιδιά συνδημιουργούσαν με το όργανο ποταμάκια, κινούσαν μηχανισμούς με την δύναμη του νερού, αποκτούσαν κρίση και τα ωθούσαν να γίνουν τεχνίτες διαμορφωτές του οργάνου!!

 Τα όργανα καλοσυντηρημένα παρά την ηλικία τους και είναι προφανές ότι κάθε ημέρα υπάρχει κάποιος που επισκευάζει -  κατασκευάζει τα ξύλινα στοιχεία που χάνονται ή χαλάνε, στρώνει την άμμο (πρωί-πρωί ήταν τέλεια στρωμένα) . Επίσης ο χώρος βοηθούσε αφού ήταν χώρος μεγάλος, όπου από τα όργανα για κάθε ηλικία στα επόμενα , υπήρχε σημαντική απόσταση 20 -30 μέτρων μέ χλοοτάπητα  και δέντρα.

           

Ο μεσογειακός κήπος

Ο χώρος που βρίσκεται ο συγκεκριμένος κήπος είναι στον χώρο με το μεγαλύτερο ανάγλυφο και πρακτικά ήταν μία ρεματιά κύρια με κωνοφόρα Στην ρεματιά κυλάει το νερό που ξεκινά, αναβλύζοντας από πίδακες  λίγο ποιο πάνω  δίπλα από μια είσοδο και δημιουργεί καταρρακτάκια . Ένα εντυπωσιακό σύνολο μαζί με τις αναβαθμίδες που πλημυρίζουν από κόσμο όπου τα μεσημέρια κάνει το διάλλειμα της εργασίας  του.

Το θερμοκήπιο

Είναι μία σύγχρονη εγκατάσταση γεμάτη με φυτά από όλο τον κόσμο όπου απαιτούν ιδιαίτερες συνθήκες. Δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλο  αλλά προσεγμένο αφού το έχει αναλάβει το πανεπιστήμιο της πόλης και πραγματοποιεί αρκετά ερευνητικά προγράμματα  στον χώρο  

θερμοκήιο -χωρος κάκτων

Κείμενο φωτογραφίες :Κωνσταντίνος Τάτσης Γεωπόνος

δημοσίευση από ΟΔΗΓΟΣ για το ΚΗΠΟ τεύχος 2015

ανάλογα άρθρα από ταξίδια :Κηποτεχνία