CORN BELT

Η ζώνη καλαμποκιού, ΗΠΑ :::

Η ζώνη καλαμποκιού είναι μια περιοχή  Midwestern Ηνωμένες Πολιτείες, όπου το καλαμπόκι (αραβόσιτος)  από το 1850, ήταν η κυρίαρχη καλλιέργεια,   με την αντικατάσταση της φυσικής βλάστησης.

Μέχρι το 1950, το 99% του αραβοσίτου αναπτύχθηκε από υβρίδια.  Η μεγαλύτερη ποσότητα προορίζεται για  τροφή για τα ζώα, κυρίως γουρούνια και πουλερικά. Τις τελευταίες δεκαετίες άλλα φυτά όπως η  σόγια έχουν  αποκτήσει μεγαλύτερη σημασία.

Οι ΗΠΑ παράγει 40% της  παγκόσμιας καλλιέργειας  καλαμποκιού.

 Ο Γεωγραφικός ορισμός της περιοχής ποικίλει. Περιλαμβάνει την  Αϊόβα, Ιλινόις, Ιντιάνα, Μίσιγκαν, και ανατολική Νεμπράσκα,  το ανατολικό Κάνσας , την  νότια Μινεσότα και τμήματα του Missouri.

Από το 2008, οι κορυφαίες τέσσερις περιοχές παραγωγής ήταν Αϊόβα, Ιλινόις, Νεμπράσκα, και Μινεσότα,  που όλες μαζί αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το ήμισυ του καλαμποκιού που καλλιεργείται στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η ζώνη καλαμποκιού, επίσης,  περιλαμβάνουν τμήματα της Νότιας Ντακότα, Βόρεια Ντακότα, Οχάιο, Ουισκόνσιν, το Μίτσιγκαν, και το Κεντάκυ. Η περιοχή χαρακτηρίζεται από σχετικά επίπεδα  βαθιά και  γόνιμα εδάφη, πλούσια σε οργανική ύλη.

Γενικότερα  η "Ζώνη καλαμποκιού" αποτελεί την πιο εντατική γεωργική περιοχή της Midwest, με  έναν τρόπο ζωής που βασίζεται στην ιδιοκτησία των οικογενειακών εκμεταλλεύσεων, με τη στήριξη των μικρών πόλεων και των ισχυρών οργανώσεων αγροκτημάτων που πίεζει για να επιτύχουν υψηλότερες τιμές.

Στην εποχή 1860 - 1970, η νέα τεχνολογία γεωργικών μετέτρεψε την ζώνη καλαμποκιού από μια μικτή περιοχή καλλιεργειών-και-ζώα σε ένα πολύ εξειδικευμένο τομέα γεωργίας . Αν και το τοπίο ήταν σε μεγάλο βαθμό τροποποιημένο, η οικογενειακή φάρμα παρέμεινε στη κανονική  "παραδοσιακή" μορφή. Οι εκτάσεις έχουν διπλασιαστεί, καθώς οι αγρότες που αγοράζονται από τους γείτονές τους  πολλαπλασιάζονται (οι οποίοι στη συνέχεια μεταφέρθηκαν σε κοντινές πόλεις).

Μετά το 1970  η αύξηση των καλλιεργειών και η παραγωγή κρέατος απαιτεί μια διέξοδο των εξαγωγών, αλλά  η παγκόσμια ύφεση και το ισχυρό δολάριο μείωσε τις εξαγωγές, συμπιέζοντας τις τιμές κάτω του κόστους παραγωγής, και δημιούργησαν σοβαρά προβλήματα, ακόμη και για τους καλύτερους διαχειριστές γεωργικών εκμεταλλεύσεων.

 Ο Αντιπρόεδρος Henry A. Wallace, ένας πολιτικός και πρωτοπόρος των υβριδικών σπόρων, δήλωσε το 1956 ότι η ζώνη καλαμποκιού ανέπτυξε τον «πιο παραγωγικό γεωργικό πολιτισμό που ο κόσμος έχει δει ποτέ" ..Παλιά μεγαλεία......

από το Agronomist

picture source from :http://www.nass.usda.gov/Charts_and_Maps/Crops_County/pdf/CR-PR11-RGBChor.pdf

Χρήσιμα κουτιά για την κουζίνα!!

 τα όμορφα κουτιά είναι ωραία για τα περβάζια μας, Μαϊντανός σχοινόπρασο, σέλινο είναι ιδανικά για φύτευση σε αυτά!!
 από ελληνικά τενεκεδάκια ...ο κύκνος είναι ιδανικός για ανάλογη δουλειά!!

πηγή:sublime-decor.com

Χρήσεις των ανεμοφραχτών στις καλλιέργειες

Χρήσεις των ανεμοφραχτών στις καλλιέργειες

Ένας ανεμοφραχτης είναι μια φυτεία  που συνήθως αποτελείται από μία ή περισσότερες σειρές από δέντρα ή θάμνους που φυτεύτηκαν κατά τέτοιο τρόπο ώστε να παρέχουν προστασία από τον άνεμο και την προστασία του εδάφους από τη διάβρωση.

Συνήθως φυτεύονται στις άκρες των πεδίων στις γεωργικές εκμεταλλεύσεις. Αν σχεδιαστούν σωστά,  οι ανεμοφράκτες γύρω από ένα σπίτι μπορεί να μειώσουν το κόστος της θέρμανσης και ψύξης και να έχουμε  εξοικονόμηση ενέργειας.

Οι ανεμοφράχτες  βοηθούν και συγκρατούν  χιόνι και νερό πού παρασύρεται από τους δρόμους Όφελός είναι και ότι είναι  ενδιαιτημάτα για την άγρια ​​ζωή και σε ορισμένες περιοχές τα δέντρα που συγκομίζονται για τα προϊόντα ξύλου.

Μια άλλη χρήση τούς είναι να προβάλλούν ένα αγρόκτημα από έναν κεντρικό δρόμο ή αυτοκινητόδρομο. Αυτό βελτιώνει το τοπίο , προστατεύουν  το αγρόκτημα με τη μείωση της οπτικής εισβολής του αυτοκινητόδρομου, μετριασμό του θορύβου από την κυκλοφορία και είναι ένα ασφαλές φράγμα μεταξύ καλλιεργειών  ή εκτρεφόμενων ζώων και του δρόμου.

Μια άλλη χρήση για  τους "ανεμοφράχτες" ή "φράκτες αέρα ¨ είναι για τη μείωση της ταχύτητας του ανέμου πάνω από διαβρώσιμες περιοχές, όπως αγρούς, βιομηχανικά αποθέματα,  βιομηχανικές επιχειρήσεις. Δεδομένου ότι η διάβρωση είναι ανάλογη της ταχύτητας του ανέμου σε κόμβους και  μια μείωση της ταχύτητας του ανέμου από 1/2 (για παράδειγμα) θα μειώσει τη διάβρωση κατά περισσότερο από 80%.

Κ. Τάτσης

Γεωπόνος

Ιστορική εξέλιξη του αστικού πρασίνου

Η ύπαρξη πρασίνου μέσα στις πόλεις είναι ιδιαίτερα σημαντική. Το αστικό πράσινο, ως στοιχείο του αστικού τοπίου, προσδιορίζει την εικόνα που εμφανίζει κάθε πόλη, μαζί με τα κτήρια, τους δρόμους, τα πάρκα, τους ελεύθερους χώρους καθώς και με τις περιβαλλοντικές συνθήκες που επικρατούν σε αυτήν ως απόρροια του μικροκλίματος.

Η χρήση δένδρων μέσα στις πόλεις και η σημασία των ευεργετικών επιδράσεων που ασκούν αυτά και όλη η βλάστηση μέσα ή κοντά στην πόλη έχει αναγνωρισθεί από πολύ παλιά.

Οι Αιγύπτιοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Ασσύριοι, οι Πέρσες, οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν τα δένδρα για αισθητικούς και άλλους σκοπούς στις πόλεις, είτε με τη μορφή δενδροστοιχιών ή ιερών αλσών ή στους κήπους των σπιτιών και επαύλεων (Ντάφης 2001).

Έτσι, τα δέντρα ανήκουν στα αρχέτυπα των πανάρχαιων συμβόλων της ανθρωπότητας και αποτέλεσαν αντικείμενο λατρείας, θρησκευτικών ιδεών, περιεχόμενα μύθων και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη θρησκευτική και κοινωνική ζωή όλων των λαών. Ιερά δέντρα σκίαζαν τους τάφους ιερέων κι αρχόντων και τα ιερά άλση ήταν οι πρόδρομοι των ναών και θυσιαστηρίων (Ντάφης 2001).

Ήδη από τους αρχαίους χρόνους οι άνθρωποι γνώριζαν τον τρόπο ανάπτυξης των δέντρων και διατήρησής τους για ένα διάστημα ακόμα και κάτω από ακραίες  συνθήκες. Έτσι, για παράδειγμα, γύρω από τον τάφο της βασίλισσας της Αιγύπτου Hatschepsut (1490 – 1468 π.Χ.) στην ξηρή πετρώδη κοιλάδα του Dair Al Bahri βρέθηκαν λάκκοι λαξευμένοι στους βράχους, στους οποίους είχαν φυτευτεί δένδρα και ποτίζονταν με ειδικό σύστημα καναλιών. Επίσης, ο Ασσύριος βασιλιάς Sanberib  (705 – 681 π.Χ.) σε έναν ναό που έκτισε στην πρωτεύουσά του προς τιμήν του Θεού Assur δημιούργησε ένα είδος πάρκου έκτασης 16.000 τ.μ. που περιέβαλε το ναό.

Τον 3ο π.Χ. αιώνα βρίσκονται στην Αθήνα πολλοί τόποι λατρείας, των οποίων  οι φυτείες ποτίζονται τεχνητά, όπως για παράδειγμα τα άλση με δάφνες και ελιές γύρω από το βωμό των δώδεκα θεών στα βόρεια της αγοράς και το άλσος που χώριζε το Ηφαίστειο από το Θησείο.

Η δενδροφυτεία στην Αγορά των Αθηνών όπως αναφέρεται από τον Πλούταρχο και περιγράφεται από τον Κίμωνα (510-450 π.Χ.), αποτελούνταν από δύο σειρές πλατάνων και πολλά μεμονωμένα δένδρα. Σε ένα από αυτά συγκεντρώνονταν για συζητήσεις ή δημιουργία γνωριμιών και σε ένα άλλο, μια  λευκή λεύκη, συνήθιζαν να συγκεντρώνονται οι φοροεισπράκτορες. Το παράδειγμα των Αθηναίων ακολούθησαν και άλλες πόλεις και μέχρι σήμερα σχεδόν όλα τα χωριά μας έχουν το πλατάνι τους στην κεντρική τους πλατεία (Ντάφης 2001).

Στη Ρώμη επικρατούσε, επίσης, η ίδια εικόνα με τις ελληνικές πόλεις, δηλαδή φυτείες για λόγους λατρείας γύρω από ναούς και κατά μήκος δρόμων ιερών πομπών και μόνο στις βίλες των πλουσίων, που βρίσκονταν συνήθως έξω από την πόλη, υπήρχαν κήποι που χρησίμευαν για την αναψυχή των ενοίκων τους.  Η πρώτη φυτεία με μορφή πάρκου ιδρύθηκε από τον Πομπήϊο το 55 π.Χ. σε μια έκταση 13 στρεμμάτων, που συνδυάσθηκε με σιντριβάνια και χώρους παιδιών,γνωστό ως Porticus (Ντάφης 2001).

Κατά το Μεσαίωνα εξακολούθησε να χρησιμοποιείται η δενδροφύτευση γύρω από εκκλησίες, στις πλατείες των δημαρχείων και στους κήπους των παλατιών των αρχόντων και ευγενών. Δενδροστοιχίες με τη σημερινή τους έννοια δεν υπήρχαν, γιατί οι πόλεις τότε κτίζονταν, όπως και στην αρχαιότητα, με στενούς δρόμους και πυκνή δόμηση. Μόλις τον 15ο αιώνα αρχίζει, με την αναγέννηση, κυρίως στην Ιταλία,  η δημιουργία πάρκων, η οποία βρίσκει τη μέγιστη χρήση το 17ο αιώνα (μεσουράνηση του Μπαρόκ). Από την Ιταλία μεταφέρθηκε στη Γαλλία και από εκεί στην Αγγλία και έτσι δημιουργήθηκαν διάφορες σχολές παρκοτεχνίας (Ντάφης 2001).

Σήμερα, η χρήση δενδροστοιχιών και πάρκων στις πόλεις για τον εξωραϊσμό τους και τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των κατοίκων τους έχει καταστεί πρωταρχικό μέλημα των πολεοδόμων και τελευταία έχει αναπτυχθεί ένας ξεχωριστός κλάδος, η Δασοκομία Πόλεων (Urban Forestry).

Ασφαλώς τα δένδρα της πόλης ακόμη και όταν βρίσκονται σε εκτεταμένα πάρκα δεν δημιουργούν δάση με τη στενή έννοια του όρου, γι’ αυτό πολλοί  αμφισβητούν τον όρο Δασοκομία Πόλεων και προτιμούν τη Δενδροκομία πόλεων. Ο όρος Δασοκομία Πόλεων είναι περισσότερος δόκιμος, γιατί τα περισσότερα αν όχι όλα από τα δένδρα που χρησιμοποιούνται είναι δασοπονικά είδη, ο δε χειρισμός τους δεν έχει καμιά σχέση με τους δενδροκομικούς χειρισμούς που αποσκοπούν κυρίως στην παραγωγή καρπών (Ντάφης 2001).

Σήμερα που οι πόλεις αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερη σημασία ως χώροι κατοικίας και εργασίας, γιατί προσφέρουν πολλές ευκαιρίες διαβίωσης και πνευματικής καλλιέργειας, το αστικό πράσινο αποκτά μεγάλη σημασία. Πράγματι, τα δένδρα μέσα στην πόλη συνεισφέρουν σημαντικά στην ανύψωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων. Επηρεάζουν θετικά την ψυχική και φυσική κατάσταση τους. Δίνουν ένα αίσθημα ασφάλειας και προσεγγίζουν τον άνθρωπο με τη φύση.

πηγη:Συμβολή στην οικολογία των πόλεων της Ελλάδας: Χωρολογική, βιολογική και οικολογική ανάλυση της ξυλώδους χλωρίδας της Δράμας . 
ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΡΙΑΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΔΟΥ

ΔΑΣΟΛΟΓΟΥ

Ζέα το αρχαίο δημητριακό

Ζέα το αρχαίο δημητριακό
Κωνσταντίνος Θ. Μπουχέλος
Ομότιμος Καθηγητής Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών
ctbuchelos@yahoo.gr



Tο Δίκοκκο Σιτάρι (Triticum dicoccum) είναι ένα από τα αρχαιότερα δημητριακά γνωστά στον άνθρωπο. Αναφέρεται και ως Ζειά, Ζείδωρος, Βρίζα, Όλυρα, Emmer (Γερμανία), Farro (Ιταλία) και ορισμένες φορές συγχέεται με το Ασπροσίτι (γερμαν. Dinkel).Ή πόλις των Αθηνών
ονομαζόταν και Ζείδωρος (ζωή +δώρον), διότι επί του εδάφους της καλλιεργείτο έκτος από την ελαία και το δημητριακό Ζειά, που όπως θα δούμε χαρίζει ζωή.
      Οι αρχαίοι δεν έτρωγαν ψωμί από σιτάρι.Το σιτάρι το είχαν ως τροφή των ζώων και το ονόμαζαν πυρρό. Έτρωγαν μόνον ψωμί από Ζειά ή Κριθάρι και εν ανάγκη μόνον από κριθάρι ανάμεικτο με σιτάρι.Αν οι αρχαίοι Έλληνες έτρωγαν ψωμί από σιτάρι δεν θα είχαν τόσο υψηλή πνευματική ανάπτυξη.

       Ό Μέγας Αλέξανδρος έτρεφε την στρατιά του μόνο με Ζειά, διά να είναι οι άνδρες του υγιείς και πνευματικά ανεπτυγμένοι. Το ίδιο έκαναν αργότερα και οι Ρωμαϊκές Λεγεώνες. Την Ζειά φορτοεκφόρτωναν από ένα λιμάνι του Πειραιώς που έλαβε το όνομα, και μέχρι σήμερα ονομάζεται Μαρίνα Ζέας. 


    Στο σιτάρι υπάρχει άφθονη ή γλουτένη. Ή γλουτένη είναι μία ισχυρή κόλλα και χρησιμοποιείται ως φυσική κόλλα (αλευρόκολλα). δημιουργεί περιορισμένη μνήμη, επειδή συγκολλά περισσότερες πρωτεΐνες των απαιτουμένων και περιορίζει το απόθεμά τους. Έτσι, καταστρέφει την φαντασία και το δημιουργικό πνεύμα. Είναι δε εγκληματική, διότι επικολλάται στα τοιχώματα όλων των αγγείων όπου διέρχεται, με τις αντίστοιχες επιβαρύνσεις στην υγεία.
     Αντίθετα ή πρωτεΐνη στηρίξεως της Ζειάς η λυσίνη, διασπάται από τα ένζυμα και αφομοιώνεται από τον οργανισμό.Αυτό το χαρακτηριστικό της την κάνει πολύτιμη στον ανθρώπινο οργανισμό. και αφήνει τον εγκέφαλο να λειτουργεί ελεύθερα να συλλαμβάνει, να σκέπτεται νέες ιδέες, δοξασίες, να δημιουργεί όνειρα, φαντασία και επιστήμη.
Ευχή κι ελπίδα να αρχίσουμε επιτέλους, να μαθαίνουμε την αλήθεια που τόσο επιμελώς “κάποιοι” μας έκρυψαν!! Ομάδα επιστημόνων του εξωτερικού, έφθασε εις την Θεσσαλονίκη το 1922 όπου εύρισκες τότε ανθρώπους από όλες τις φυλές. Ερεύνησε προσεκτικά και δημοσίευσε, το πρώτο σύγγραμμα για τις ομάδες αίματος και τις ιδιαιτερότητες κάθε φυλής. Εμπνευσμένοι από τον Ιπποκράτη, ό όποιος έλεγε στους ασθενείς "φάρμακο σου είναι ή τροφή σου" σκέφτηκαν: Ο  Έλληνας έχει καθιερώσει υγιεινή διατροφή, ποια είναι όμως ή βασική τροφή; βασική τροφή των Ελλήνων ήταν (και είναι) το ψωμί. Το ψωμί όμως των Ελλήνων ήταν από Ζειά και όχι από σιτάρι...
 Μόλις οι διεθνείς « φίλοι » μας, διάβασαν αυτήν την έκθεση, δίνουν εντολή να αναιρεθεί αμέσως ή καλλιέργεια Ζειά στην Ελλάδα, και μόνον στην  Ελλάδα.
Ποιος μας στέρησε αυτήν την ασύγκριτη αυτή τροφή;  Φυσικά κάποιος ...«εθνάρχης». (σσ. όπου εθνάρχης και καταστροφή).
Προς το τέλος του 1928, ο Ελευθέριος Βενιζέλος εξαφάνισε από την βιβλιογραφία και  την μνήμη των Ελλήνων την Ζειά ή Ζέα. Είπαν στους πολίτες ότι ή Ζειά είναι ζωοτροφή, γι’
αυτό τα λεξικά την γράφουν έκτοτε ζωοτροφή και ότι είναι βλαβερή στην υγεία. Θέλουν τους πολίτες τελείως τυφλούς στην σκέψη και δούλους. Σε χρόνο 4 ετών, δεν υπήρχε στην Ελλάδα για σπόρο. Όλοι οι Έλληνες εγκατέλειψαν τη Ζειά, μόνον ένας από όλους κράτησε τότε σπόρο Ζειάς...
Θρεπτικά συστατικά της Ζέας: 
Είναι μια πολύ καλή πηγή φυτικών ινών, φωσφόρου, μαγνησίου, μαγγανίου, πρωτεϊνών και βιταμίνης Β1. Επίσης, περιέχει ψευδάργυρο, σίδηρο, χαλκό, κάλιο, και θείο. Είναι πλούσια πηγή φυτοοιστρογόνων τα οποία δρουν ως αντιοξειδωτικά. Οι μικροί σπόροι της είναι πλούσιοι σε μαγνήσιο και ασβέστιο (100 γρ. σπόρων παρέχουν όσο ασβέστιο δίνουν 2 ποτήρια γάλα).
Συνιστάται  για : μείωση της χοληστερόλης, πρόληψη των καρδιαγγειακών παθήσεων, πρόληψη του καρκίνου, για τον διαβήτη, την εμμηνόπαυση, την υγεία του πεπτικού συστήματος, την απώλεια βάρους και  τον χαμηλό Γλυκαιμικό Δείκτη της.





Ζυμαρικά από Ζέα, θα βρείτε στα μικρά καταστήματα βιολογικών προϊόντων, φαρμακεία και φούρνους (δεν δίνουν ακόμη σε μεγάλες αλυσίδες).
Κ. Μ.

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ ΩΣ ΠΗΓΗ ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΓΕΝΕΤΙΚΗΣ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΦΥΤΩΝ, 

14o ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ,

«Η ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΩΝ ΦΥΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΙΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ  ΤΟΥ

ΣΗΜΕΡΑ: ΑΕΙΦΟΡΙΑ ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑ-ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΠΟΝΗΣΕΙΣ», 

Θεσσαλονίκη 10-12 Οκτωμβρίου 2012

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ ΩΣ ΠΗΓΗ ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑΣ

Η. Κανέλλου1, Μ. Παπαφωτίου1, Φ. Οικονόμου2, Δ. Λύρα2

Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Επιστήμης Φυτικής Παραγωγής
1Εργαστήριο Ανθοκομίας και Αρχιτεκτονικής Τοπίου, 2Εργαστήριο Γεωργίας
Ιερά οδός 75, 11855

Οι αρχαιολογικοί χώροι εκτός από την ιστορική και πολιτιστική τους αξία, διαθέτουν

πλούσιες φυτικές κοινωνίες, καθότι αποτελούν ασφαλή καταφύγια ακόμη και εντός

αστικού περιβάλλοντος. Υπό αυτό το πρίσμα οι αρχαιολογικοί χώροι αποκτούν

σπουδαία οικολογική αξία ως φυσικό οικοσύστημα. Ιδιαίτερα τα είδη της αυτοφυούς

χλωρίδας, συνυπάρχουν και συμπληρώνουν το ιστορικό τοπίο, η προστασία του

οποίου είναι επιβεβλημένη καθώς αποτελεί σημείο αναφοράς του ελληνικού τοπίου. Η

εργασία αυτή αποτελεί μέρος του προγράμματος «Θαλής», με τίτλο

υποέργου: «Ολοκληρωμένη διαχείριση της βλάστησης αρχαιολογικών χώρων για την

προστασία του μνημείου και την ανάδειξη του ιστορικού τοπίου» και περιλαμβάνει

την καταγραφή των αυτοφυών φυτικών ειδών σε επτά επιλεγμένους αρχαιολογικούς

χώρους. Οι χώροι επελέγησαν με βάση τη γεωγραφική τους θέση με σκοπό να

καλυφθούν ποικίλες εδαφοκλιματικές συνθήκες. Σκοπός της εργασίας είναι η ανάλυση

των φυτικών κοινωνιών που αναπτύσσονται σε αρχαιολογικούς χώρους, που θα

αποτελέσει τη βάση της ανάπτυξης μεθοδολογίας για τη διαχείριση της βλάστησης σε

δύο κατευθύνσεις: α) για τον περιορισμό της χλωρίδας που προκαλεί προβλήματα με

την παρουσία της στο ίδιο το μνημείο και β) τον εκ νέου σχεδιασμό της φυτικής

κάλυψης, με χρήση αυτοφυών ειδών, που συνδέονται αισθητικά και ιστορικά με τον

εκάστοτε χώρο. Για την καταγραφή των αυτοφυών ειδών ελήφθησαν δείγματα από

κάθε χώρο, υπό μορφή quadrat, για την τυχαιοποίηση των οποίων, χρησιμοποιήθηκε

πρωτόκολλο του Δικτύου Καταγραφής και Εκτίμησης Οικολογίας, του Καναδά. Σε

κάθε quadrat, έγινε οπτική εκτίμηση της κάλυψης και της αφθονίας κάθε είδους, με

χρήση της κλίμακας Braun-Blanquet. Παράλληλα συλλέγονταν δείγματα από κάθε

είδος με σκοπό την ταυτοποίησή του, με βάση τη Flora Europea. Η καταγραφή έλαβε

χώρα τον Απρίλιο και τον Μάιο του 2012, με σκοπό να καταγραφούν τα

χειμερινοεαρινά είδη, ενώ επίκειται αντίστοιχη καταγραφή για τα θερινοφθινοπωρινά

είδη. Μέχρι στιγμής έχουν αναλυθεί τα αποτελέσματα έξι αρχαιολογικών χώρων, από

όπου συλλέχθηκαν 280 φυτικά δείγματα και ταυτοποιήθηκαν 201 διαφορετικά φυτικά

είδη. Από την έως τώρα ανάλυση των δεδομένων, μεταξύ άλλων, προέκυψαν τα

παρακάτω αποτελέσματα: τα είδη ανήκουν σε 37 οικογένειες. Αυτές, κατά φθίνουσα

σειρά, επί τοις εκατό συμμετοχής στο σύνολο, είναι: Fabaceae (24%), Pοaceae

(18,5%), Asteraceae (15,5%), Plantaginaceae (5%) και λοιπές οικογένειες (έως 3%).

Το μόνο είδος που εμφανίστηκε σε όλους τους χώρους είναι το Αvena sterilis. Το 17%

των ειδών εμφανίζεται σε δύο έως πέντε χώρους, ενώ η πλειοψηφία των ειδών

(82,5%), εμφανίζεται μόνο σε ένα χώρο. Ενδιαφέρον ακόμη παρουσιάζει ο πλούτος σε

φυτικά είδη ανά χώρο. Αυτός μπορεί να εκφραστεί με το ποσοστό των αποκλειστικών

ειδών ενός χώρου επί του συνόλου των ειδών, ανά χώρο: χώρος εντός Αττικής με

ημιδασικό περιβάλλον, 27,3%, χώρος στην Πελοπόννησο σε αγροτικό περιβάλλον,

19,4%, χώρος στο κέντρο της Αθήνας, 11,4%, χώρος σε νησί με ξηροθερμικό κλίμα,

10,4%, χώρος ση Βόρεια Ελλάδα σε αγροτικό περιβάλλον, 9% και χώρος στο κέντρο

της Θεσσαλονίκης, 5%.

Πότε να φυτέψω μυρωδικά και βότανα;

Πότε να φυτέψω μυρωδικά και βότανα;

Τι πρέπει να ξέρετε για κάθε ένα από αυτά πριν ξεκινήσετε:                  Άνηθος: Προμηθευτείτε τους ειδικούς σπόρους και φυτέψτε τον άνηθο σε κηπόχωμα στα μέσα της άνοιξης. Να θυμάστε ότι έχει ανάγκη από ήλιο και προσέξτε να μη μετακινείτε τη γλάστρα, γιατί το φυτό θα ξεραθεί.                         Βασιλικός: Προσθέτει εξαιρετικό άρωμα στις σάλτσες σας. Ο βασιλικός καλλιεργείται την άνοιξη και χρειάζεται ήλιο και υγρασία. Για να μη χάνει ποτέ το άρωμά του και για να μη σας ξεραθεί, κόβετε τα ξερά κλαδάκια από τη ρίζα τους. 

Δάφνη: Καλλιεργείται την άνοιξη από σπόρους ή νεαρά φυτά και μπορεί να ευδοκιμήσει τόσο σε κήπο όσο και σε γλάστρες. Δεν αντέχει το ψυχρό κλίμα, οπότε το χειμώνα θα πρέπει να προστατεύεται από τη βροχή και τους ανέμους. 

Δεντρολίβανο: Είναι το μυστικό της επιτυχίας για ευωδιαστά ψητά. Το δεντρολίβανο φυτεύεται από νεαρά φυτά την άνοιξη, σε γλάστρες ή στον κήπο σας, και δεν χρειάζεται συχνό πότισμα. Δυόσμος: Φυτεύεται από σπόρους νωρίς την άνοιξη. Καλλιεργείται σε γλάστρες και έχει ανάγκη από ήλιο και συχνό πότισμα για να ανθίσει. Θυμάρι: Καλλιεργείται από σπόρους την άνοιξη και έχει ανάγκη από ξηρό χώμα. Ευδοκιμεί σε γλάστρες και δεν χρειάζεται συχνό πότισμα. 

Κόλιαντρο: Μπορείτε να το φυτέψετε σε γλάστρες την άνοιξη. Έχει ανάγκη από ήλιο και πλούσιο χώμα. 

Κρεμμύδι: Να το σπείρετε την άνοιξη, από σπόρους ή νεαρά φυτά. Για καλύτερα αποτελέσματα, ανακατέψτε το χώμα με στάχτη ή ασβεστόλιθο.

 Λεμονόχορτο: Απαραίτητο συστατικό της ασιατικής κουζίνας. Φυτεύεται από σπόρους ή νεαρά φυτά σε γλάστρες και έχει ανάγκη από ζεστό κλίμα και ήλιο. Καλλιεργείται την άνοιξη, χρειάζεται συχνό πότισμα και το χειμώνα φροντίστε να μεταφέρετε τη γλάστρα σε εσωτερικό χώρο για να μην ξεραθεί το φυτό. 

Μαϊντανός: Καλλιεργείται από σπόρους την άνοιξη σε ηλιόλουστα σημεία και χρειάζεται μπόλικο χώμα. Στα μέσα του καλοκαιριού προσθέστε κομπόστ γύρω από το χώμα. 

Μάραθος: Μπορείτε να τον φυτέψετε από σπόρους όλο το χρόνο και χρειάζεται ήλιο και συχνό πότισμα.Το φθινόπωρο κόψτε τους βλαστούς του φυτού γύρω στα 1 με 2 εκ., για να ανθίσουν ξανά την άνοιξη.

 Μέντα: Η άνοιξη είναι δανική εποχή για να φυτέψετε ένα μικρό κλωνάρι. Χρειάζεται ήλιο και συχνό πότισμα για να ευδοκιμήσει. Καλύτερα να τη φυτέψετε σε γλάστρες, γιατί απλώνεται γρήγορα. Πιπεριές: Καλλιεργούνται από σπόρους και φυτεύονται σε γλάστρες, αλλά και σε κήπο, όταν δεν κινδυνεύουν από χαμηλές θερμοκασίες. Για καλύτερα αποτελέσματα καλύψτε το χώμα γύρω από το φυτό με νεκρά φύλλα, για να το διατηρούν θερμό και υγρό. 

Σέλινο: Απαραίτητο συστατικό στις σούπες σας. Προτιμήστε να το φυτέψετε την άνοιξη από σπόρους. Έχει ανάγκη από ήλιο και συχνό πότισμα. Για να μη σας ξεραθεί το χειμώνα, σκεπάστε το χώμα με ένα διαφανές κάλυμμα.

 Σκόρδο: Καλλιεργείται από βολβίδια το φθινόπωρο και έχει ανάγκη από ήλιο και καλό χώμα. Μόλις δείτε τις κορυφές να ξεραίνονται, να ξέρετε ότι έχει φτάσει η στιγμή της συγκομιδής. 

Ρίγανη: Έχει ανάγκη από ήλιο και καλλιεργείται σε γλάστρες ή στον κήπο σας την άνοιξη. Δεν χρειάζεται συχνό πότισμα ούτε πολύ χώμα και το ξηρό έδαφος τη βοηθά να ευδοκιμήσει καλύτερα. Ρόκα: Η ρόκα φυτεύεται από σπόρους νωρίς την άνοιξη, σε γλάστρες ή σε κήπο και έχει ανάγκη από συχνό πότισμα. Προσοχή γιατί τα φύλλα της είναι αγαπημένη τροφή για τα σαλιγκάρια, οπότε φροντίστε να τα απομακρύνετε από τον κήπο σας. 

Φασκόμηλο: Χρησιμοποιείται κυρίως ως ρόφημα, αλλά και στη μαγειρική, αν προτιμάτε τις ιδιαίτερες γεύσεις.

ΓΕΝΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ Καλλιεργείται όλο το χρόνο από νεαρά φυτά και ευδοκιμεί κυρίως σε κήπο. Για καλύτερα αποτελέσματα προσθέστε άμμο γύρω από το χώμα, ώστε να αποστραγγίζεται πιο εύκολα το νερό. Πώς να ποτίσετε και να λιπάνετε τα φυτά στις γλάστρες: Χρειάζονται συχνό πότισμα, ενώ το καλοκαίρι ειδικά καθημερινά. Προσθέστε στη γλάστρα μια χούφτα από κόκκους που συγκρατούν την υγρασία. Με αυτό τον τρόπο το χώμα θα διατηρεί περισσότερο νερό. Προσπαθήστε να ρίχνετε λίπασμα στις γλάστρες σας κάθε 6 εβδομάδες, εκτός από τους καλοκαιρινούς μήνες. Την άνοιξη αφαιρέστε το πάνω μέρος του χώματος από τη γλάστρα και προσθέστε φρέσκο. Πώς να καταπολεμήσετε τα ζιζάνια και τα παράσιτα: - Την άνοιξη που κάνουν την εμφάνισή τους τα ζιζάνια, προσπαθήστε να τα απομακρύνετε είτε με το χέρι σας είτε με τη βοήθεια μιας πιρούνας. - Γεμίστε τις γλάστρες με χώμα, ποτίστε καλά και σκεπάστε τες με ένα πλαστικό κάλυμμα, προσέχοντας να μην παίρνουν αέρα. Τις αφήνετε έτσι για 6 με 8 εβδομάδες, μέχρι ο ήλιος να σκοτώσει όλους τους μικροοργανισμούς, και στη συνέχεια μπορείτε να φυτέψετε άφοβα τα βότανά σας. - Μια εναλλακτική μέθοδος για να εμποδίσετε τα ζιζάνια είναι να στρώσετε γύρω στα 5 εκ. κομπόστ γύρω από το φυτό σας. Πάνω από το κομπόστ μπορείτε να απλώσετε εφημερίδες ή να καλύψετε το χώμα με ροκανίδια. Μπορείτε επίσης να στρώσετε χαλίκια ή άχυρα. - Αν φυλλορύκτες έχουν προσβάλει κάποια φύλλα από τα φυτά σας, αφαιρέστε τα αμέσως, για να μην εξαπλωθούν και στα υγιή. - Αφαιρέστε τις κάμπιες με τα χέρια, φροντίζοντας να φοράτε γάντια, γιατί μπορεί να σας προκαλέσουν ερεθισμό. - Απομακρύνετε τα σαλιγκάρια με το χέρι σας τα βράδια, όταν κάνουν την εμφάνισή τους. Επίσης, κυκλοφορούν ειδικές γλάστρες με πάτο που περιέχει μπίρα, η μυρωδιά της οποίας προσελκύει τα σαλιγκάρια κι έτσι δεν ανεβαίνουν στα φυτά. - Για τις αφίδες που αποδυναμώνουν τα φυτά σας, ψεκάστε με νερό ή με εντομοκτόνο σαπούνι

ΠΗΓΗ: ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΦΥΣΗ

ΦΥΤΟΛΟΓΙΚΌ ΛΕΞΙΚΟ ΤΟΥ ΓΕΝΝΑΔΙΟΥ

Είναι εξαιρετικό πόνημα που κλείνει έναν αιώνα και  βοηθά πολύ τον ερασιτέχνη .

10 ΛΟΓΟΙ ΝΑ ΠΡΟΤΙΜΉΣΕΤΕ ΤΑ ΤΟΠΙΚΆ ΠΡΟΙΌΝΤΑ

Στέκεστε στον μπαχτσέ, ο ήλιος στο δέρμα σας, μιλάτε με έναν τοπικό αγρότη σχετικά με το μέγεθος και τη γεύση της φετινής συγκομιδής των ροδάκινων του,  και να σας προσφέρει ένα φρούτο  από το δέντρο …..   ένα κομμάτι  με όλη την γλύκα στο στόμα σας. Αφού δοκιμάσετε πολλές διαφορετικές ποικιλίες, μπορείτε να επιλέξετε το αγαπημένο σας φρούτο. Ακόμα αν είστε μακριά  η μνήμη  τις επόμενες ημέρες θα φέρνει αυτή την εικόνα στο μυαλό.

Ή ...

Στέκεστε στο τμήμα φρούτων στο τοπικό σας super market,  όλα γυαλιστερά από τα φώτα αλογόνου και τα νέον, με  χρωματιστό κουτιά από χαρτόνι που περιέχουν  φρούτο και γεμίζεται το καρότσι σας; 

Προφανώς, οι περισσότεροι από εμάς θα συμφωνούσαν ότι το πρώτο σενάριο, στην αγορά του τοπικού αγρότη,  που είναι πολύ πιο ελκυστικό από μία επίσκεψη σε μια μεγάλη αλυσίδα σούπερ μάρκετ. Αλλά πέρα ​​από τον αισθητικό παράγοντα, είναι  πολλά τα οφέλη της στήριξης της τοπικής αγοράς των  αγρότες σας; Εδώ είναι δέκα λόγοι για τους οποίους πιστεύω ότι θα πρέπει να ψωνίσετε στην τοπική αγορά αγροτών σας.

1. Αγοράζοντας Τοπικά

Αγοράζοντας από το τοπικό αγρότη σας επιτρέπει να υποστηρίξει την τοπική γεωργία. Αυτό σημαίνει ότι τα τρόφιμα που τρώτε προέρχονται από κοντά, και δεν απαιτούν από εμάς να χάνουμε πολλή ενέργεια και το πετρέλαιο να μεταφέρουν τα τρόφιμα από όλο τον κόσμο. Τρώτε τα τρόφιμα στο δικό σας περιβάλλον, όπου έχει δημιουργηθεί με  τέλεια θρεπτικά συστατικά για συγκεκριμένο κλίμα και την περιοχή μας που είναι από τα βλογημένα σημεία του πλανήτη. Βελτιώνεται  το περιβάλλον με τη μείωση της χρήσης των ορυκτών καυσίμων.

2. Φθηνότερα Βιολογικά φρούτα & λαχανικά

Μπορείτε να βρείτε μια ποικιλία από φρέσκα, βιολογικά προϊόντα σε πιο προσιτές τιμές από ό, τι σε ένα σούπερ μάρκετ. Υπάρχουν, επίσης, πολλοί αγρότες που μεταφέρουν προϊόντα που  είναι   πραγματικά  "βιολογικά", ( και όχι μέσα από μία γραφειοκρατική - δαπανηρή -βαριά διαδικασία).. Το πλεονέκτημα σε μια αγορά αγροτών είναι ότι μπορείτε πραγματικά να μιλήσετε με τον αγρότη, να βελτιώσετε το εισόδημα του, να μάθετε σχετικά με τις μεθόδους τους και στη συνέχεια να αποφασίσετε για τον εαυτό σας και στις περισσότερες περιπτώσεις θα σας επιτρέψει επισκεφθείτε το αγρόκτημά του

.

3. Στήριξη της Τοπικής Οικονομίας & αγρότες σας

Μπορείτε στηρίζουν τον άνθρωπο και την τοπική οικονομία, όχι τεράστια βιομηχανία μεταποίησης αγροτικών προϊόντων  και τους πολυεθνικούς  ομίλους τροφίμων.

Όχι μόνο  τα χρήματά σας θα μείνουν στην περιοχή σας  και να γίνεται εν μέρει και εσείς ένας από τους αποδέκτες των χρημάτων που ο αγρότης θα επιστρέψει στην κοινωνία  για τις ανάγκες του.  θα θυμάστε το χαμόγελο του γεωργού που παρέδωσε σας  το ζουμερό ροδάκινο….

4. Tρέφεστε Εποχικά

Με ψώνια στην τοπική αγορά αγροτών, θα τρώτε εποχιακά, φρέσκα και ώριμα. Αυτός είναι ένας άλλος πολύ καλός τρόπος για να βελτιώσετε τη  υγεία σας. Τα μεταφερόμενα φρούτα συνήθως μαζεύονται πριν ωριμάσουν για να διατηρηθούν κατά την μεταφορά  και η ωρίμανση γίνεται τεχνητά συνήθως με ασετιλίνη. 

5. Ασφαλέστερα τρόφιμα

Τρόφιμα από την τοπική αγορά αγροτών σας είναι γενικά πιο ασφαλή. Θυμηθείτε τα πρόσφατα κρούσματα E. coli στην Γερμανία…. Αυτά τα πράγματα συμβαίνουν ως επί το πλείστον σε μεγάλες βιομηχανικές παραγωγές όπου ο αγρότης είναι πια «επιχειρηματίας» και έχει ξεκοπεί από την γή του. Η ποσότητα είναι θύμα στον βωμό της ποσότητας και της μείωσης των κοστολογίων. Παράλληλα το κλίμα της χώρας μας ευννοεί,  και ιδιαίτερα  η ηλιοφάνεια «μειώνει» την επικινδυνότητα των φυτοφαρμάκων 

6. Φρέσκα Φρούτα & Λαχανικά

Το φαγητό από την τοπική αγορά αγροτών σας είναι, ειλικρινά, πιο φρέσκο. Επειδή καλλιεργούνται σε τοπικό επίπεδο, υπάρχει μια καλή πιθανότητα ότι το μήλο που αγοράζετε από τον γεωργό να έχει συλλεχθεί πριν από λίγες ημέρες. Αυτό είναι δυσκολότερο σε ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ.

7. Μεγάλη Ποικιλία

Υπάρχει συνήθως μια καταπληκτική ποικιλία από φρούτα και λαχανικά στην τοπική αγορά αγροτών σας Αυτά είναι η παραγωγή  της εποχής και βέβαια δεν θα βρείτε ανανά στα όρη….. Κάθε αγρότης μπορεί να έχει τη δική του μέθοδο για την καλλιέργεια ντομάτας ή πιπεριάς. Αυτό είναι κάτι που δεν συμβαίνει ποτέ σε ένα super market όπου όλα είναι τυποποιημένα.

8. Καλύτερη γεύση

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα τοπικά τρόφιμα   έχουν απλά καλύτερη γεύση.  Και αυτό γιατί μαζεύονται ωριμότερα.

9. Είναι υγιεινά!

Τρώγοντας φρέσκα, τα  τοπικά  φρούτα και τα λαχανικά  κάνετε καλό στην υγεία σας. Και όχι μόνο!! Ντόπιο μέλι, λιχουδιές,  χόρτα άμεσα από το χωράφι θα γεμίζουν το τραπέζι σας.

10. Το πιο σημαντικό - είναι διασκέδαση!

Η επίσκεψη στον αγρό είναι απλά διασκέδαση για όλη την οικογένεια και εκπαίδευση για τα παιδιά μας. Η συνάντηση  με την τοπική κοινωνία μας είναι ένας εξαιρετικός τρόπος  να αισθάνονται τα παιδιά μας συνδεδεμένα με τον κόσμο γύρω σας,  ενώ  παράλληλα βελτιώνεται την υγεία για το σώμα, το μυαλό και το πνεύμα. Είναι και εξαιρετικό εκπαιδευτικά αφού πολλά παιδιά που ζουν στο άστυ δεν γνωρίζουν πως παράγεται μία ντομάτα ή πως είναι μία αγελάδα στην πραγματικότητα

Έχουμε και μία πρόταση για να αποφύγετε την επίσκεψη στον αγρό, Να φτιάξετε το δικό σας βιολογικό περιβόλι

Έτσι  μία καλύτερη λύση θα ήταν να βελτιωθεί το δικό σας φαγητό  φτιάχνοντας  ένα βιολογικό κήπο. Φυσικά, αυτό θα πάρει περισσότερο χρόνο και χρήμα,  αλλά τελικά  το αποτέλεσμα είναι πολύ οικονομικό και γευστικό.

Τάτσης Κώστας

McsΓεωπόνος

ΤΟ ΑΝΘΙΣΜΕΝΟ ΚΑΦΕ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ...

Από τους χώρους του πέρασαν πολλοί επώνυμοι ανά τους αιώνες, πολιτικοί, καλλιτέχνες, άνθρωποι των Τεχνών και των γραμμάτων. Και όλοι άφησαν...
το στίγμα τους για να γίνει το «Churchill Arms» το «talk of the town».

Αυτό που εντυπωσιάζει είναι εξωτερική του εμφάνιση. Ένα «ανθισμένο» ευρωπαϊκό καφέ, διάσημο για τους κρεμαστούς κήπους του. Όλων των ειδών τα φυτά και τα λουλούδια, με έμφαση στα ανθοφόρα και πολύχρωμα, κρέμονται σε γλάστρες στην πρόσοψή του δημιουργώντας μια ειδυλλιακή εικόνα.
Σήμα-κατατεθέν της περιοχής, συγκεντρώνει τα βλέμματα ντόπιων αλλά και ξένων που φτάνουν μέχρι εδώ για να το απολαύσουν σε διαφορετικές κάθε φορά όψεις ανάλογα με την εποχή.

πηγη: Φιμοτρο

« Αρχή Σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις »

Φοιτητές: « Μα δάσκαλε, αυτά είναι Λατινικά. Πώς να τα θυμόμαστε; »

Τα ...« αυτά » είναι οι επιστημονικές (διεθνείς) ονομασίες των εντόμων ! Κάτι που ξεκίνησε από τον
Μέγα Αριστοτέλη και συστηματοποιήθηκε από τον Λινναίο. Όμως, προέρχονται σχεδόν αποκλειστικά από λέξεις της Ελληνικής που είναι το μεγαλύτερο μνημείο της Ανθρωπότητος και η μόνη που μπορεί να καλύψει σε ονόματα, των άπειρο αριθμό ζώων, φυτών αλλά και αστέρων.
Αυτή η ελληνική προέλευση, δεν γίνεται πάντα αντιληπτή ακόμη και από ελληνόφωνους επιστήμονες,
επειδή η « εκπαίδευση » και όχι Παιδεία που παρέχεται στα Ελληνόπουλα, τα παιδεύει απαρχής με
γραμματικές και συντακτικά και όχι με την πολύτιμη Ετυμολογία, ώστε να αγαπήσουν τη γλώσσα τους και να τα στρέψουν στην αναζήτηση και το ξύπνημα του Νού (τυχαίο;).

« Αρχή Σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις » έλεγε ο Αντισθένης.

Με επίσκεψη (σκέψη επί) των ονομάτων, κυρίως των εντόμων – λόγω γνωστικού αντικειμένου – και λίγη προσπάθεια, ξεπηδούσε η ερμηνεία... 
Γιατί (Betarmon) βητάρμων = ο χορευτής ... μα βηματίζει αρμονικά. 
Δέρη ο λαιμός; μα λέμε περιδέραιο...
Τόσο με παρέσυραν τα συναρπαστικά ευρήματα, που σε λίγο χρονικό διάστημα ξεπέρασα τα 1500
ονόματα!

Παραθέτω, για κάθε ενδιαφερόμενο, μερικά από τα ονόματα ΜΟΝΟ των γενών, ΜΟΝΟ Κολεοπτέρων,

ΜΟΝΟ των πιο γνωστών εντόμων, ΜΟΝΟ χωρών της Μεσογείου... και KALO KOYRAGIO.

	ΟΝΟΜΑ	ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ		ΕΡΜΗΝΕΙΑ		ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
	ACANTHODERES		άκανθα + δέρη=λαιμός		(πρόνωτο με άκανθες στα πλάγια)		Cerambycidae
	ACANTHOSCELIDΕS		άκανθα + σκέλος		(ακανθοσκελής)		Bruchidae
	ACTOBIUS		ακτή = παραλία   + βίος		(ακτόβιος, ζει στις ακτές)		Staphylinidae
	ADELOCERA		άδηλος = αφανής/ αόρατος + κεραία		(αδηλόκερως, με μικρές κεραίες)		Elateridae
	ADIMONIA		αδημονία = θλίψις/ ανησυχία		(μαύρου χρώματος)		Chrysomelidae
	AEGIALIA		αιγειάλιος		(ζει στον αιγιαλό)		Scarabeidae
	AEPUS		aιπής = απότομος/ βαθύς		(σε βαθειά νερά)		Carabidae
	AGAPANTHIA		αγαπώ + άνθη		(αγαπάνθια)		Cerambycidae
	AGATHIDIUM		αγαθίδιον αγαθίς = κουβάρι		(το σχήμα του σώματος)		Silphidae
	AGELASTICA		αγέλη = κοπάδι		(αγελαστικός, σε μεγάλους αριθμούς)		Chrysomelidae
	AGLENUS		α- (στερ.) + γλήνη = κόρη/ βολβός οφθαλμού		(άγληνος, τυφλός)		Lathridiidae
	AGRILUS		αγρίλος = των αγρών		(αγρικός, αγροτικός)		Buprestidae
	AGRIOTES		αγριότης = ακαλλιέργητη γη		(άγριος, αγροτικός)		Elateridae
	AIRAPHILUS		αίρα, = ήρα = φυτ. παράσιτο του σίτου +φίλος		(ηράφιλος, φίλος της ήρας)		Cucujidae
	AKIS		ακίς = ακίδα/ αιχμή		(στο άκρο του προνώτου)		Tenebrionidae
	ALEOCHARA		αλέα = θερμότης ηλίου +χαίρειν		(ηλιοχαρής, χαίρεται την ζέστη του ηλίου)		Staphylinidae
	ALLECULA		άλλος+culus = έδρα/ οπίσθια		(διαφορά στο πίσω μέρος του σώματος)		Alleculidae
	ALPHITOBIUS		άλφιτον =  άλευρον + βίος		(αλφιτόβιος, ζει στα άλευρα)		Tenebrionidae
	ALPHITOPHAGUS		άλφιτον = άλευρον + φαγείν		(αλφιτοφάγος, τρέφεται με άλευρα)		Tenebrionidae
	AMALUS		αμαλός = μαλακός/ αδύναμος		(υφή του σώματος)		Curculionidae
	AMARA		α- (στερ.)+μαίρω = λάμπω		(αλαμπής)		Carabidae
	AMMOBIUS		άμμος + βίος		(αμμόβιος, ζει στην άμμο)		Tenebrionidae
	AMMOPHTHORUS		άμμος  + φθορά		(αμμοφθόρος, φθείρει την άμμο)		Tenebrionidae
	AMORPOCEPHALUS		άμορφος  + κεφαλή		(αμορφοκέφαλος)		Brenthidae
	AMPHICYLLIS		αμφί + κύλλος = στρεβλός/ περιστρεφόμενος		(συστρέφεται σε σφαίρα)		Silphidae
	AMPHIMALLUS		αμφί + μαλλός = δέρας +μαλλί		(αμφίμαλλος, με τρίχες παντού)		Scarabeidae
	AMPHOTIS		Αμφώτις  = κάλυμα των ώτων + ώτα = αυτιά		(κεφαλή και πρόνωτο με πλάγιες προεκτάσεις)		Nitidulidae
	ANACAENA		αν-(αυξητ.)+ άκαινα = άκανθα/ αιχμή		(ισχυρή άκανθα στις κνήμες)		Hydrophilidae
	ANAGLYPTUS		aνάγλυπτος = λαξευμένος/ ανάγλυφος		(η εμφάνιση του σώματος)		Cerambycidae
	ANCHOMENUS		άγχος=  σφίξιμο/ στενoχώρια/ αγωνία		(με στενό πρόνωτο)		Carabidae
	ANGYLOCHIRA		αγκύλος + χειρ = χέρι		αγκυλόχειρος		Buprestidae
	ANGYSTRONYCHA		άγγιστρον + όνυξ = νύχι		αγγιστρόνυχος		Telephoridae
	ANISODACTYLUS		aνισος + δάκτυλος		(με άνισους ταρσούς)		Carabidae
	ANISOPLIA		άνισος + όπλον = οπλή/ νύχι		(ανισόπλια, άνισοι όνυχες ταρσών)		Scarabeidae
	ANISORHYNCHUS		aνισος + ρύγχος		(ανισόρυγχος)		Curculionidae
	ANISOSTICTA		άνισος +στικτός  = με στίγματα		(ανισόστικτος, έλυτρα με άνισα στίγματα)		Coccinelidae
	ANISOTOMA		άνισος + τομή = τμήμα/ άρθρον		(ανισότομος, στα άρθρα της κεραίας)		Scaphidiidae
	ANOBIUM		α -(στερ.) + βίος = ζωή		(ανόβιον, προσποιείται το νεκρό)		Anobiidae
	ANOMALA		α(ν)- (στερ.)  ομαλός		(μη ομαλός, ανώμαλος, άνισοι όνυχες ταρσών)		Scarabeidae
	ANONCODES		α(ν) -(στερ. )+ ογκώδης		(μικρού όγκου)		Oedimeridae
	ANOPHTHALMUS		α(ν)-(στερ.) οφθαλμός		(χωρίς οφθαλμούς, ανόφθαλμος, σπηλαιόβιο)		Carabidae
	ANOPLODERA		άοπλος +δέρη = λαιμός/ πρόνωτο		(πρόνωτο χωρίς «όπλα» =εξαρτήματα)		Cerambycidae
	ANOPLUS		α(ν) -(στερ.)  + όπλον		άοπλος (χωρίς εξαρτήματα)		Curculionidae
	ANOXIA		α- (στερ.) + οξύς  = μυτερός		(ανόξυ(ντ)ος, πρόσθιες κνήμες, χωρίς κέντρον/ άκανθα)		Staphylinidae
	ANTHICUS				(ανθικός των ανθέων)		Anthicidae
	ANTHOBIUM		aνθος + βίος = ζωή		(ανθόβιον, ζει στα άνθη)		Staphylinidae
	ANTHOCOMUS		Άνθος  =  φροντίζω		(ανθοκόμος, ανθόβιο έντομο)		Telephoridae
	ANTHODYTES		άνθος + δύτης		(εισδύει στα άνθη)		Telephoridae
	ANTHONOMUS		άνθος + νομή = βόσκησις		(ανθονόμος)		Curculionidae
	ANTHOPHAGUS		άνθος+ φαγείν = τρώγω		(ανθοφάγος, τρέφεται με άνθη)		Staphylinidae
	ANTHRENUS		ανθρήνη = είδος μέλισσας		(το τέλειο τρέφεται με γύρη ανθέων)		Dermestidae
	ANTHRIBUS		άνθος + θρύπτω=τρίβω		(ανθοτρίβης)		Anthribidae
	APAROPION		α -(στερ.) + παρώπιον = παρά τους οφθαλμούς καλύμματα των αλόγων		(χωρίς οπισθοφθαλμικόν λοβό)		Curculionidae
	APATE		απάτη		(προσποιείται το νεκρό)		Bostrychidae
	APHAENOPS		αφανής + ωψ = οφθαλμός		(αόρατοι οφθαλμοί, βλ. (Anophthalmus)		Carabidae
	APHANISTICUS		αφανίζω  = καταστρέφω		(αφανιστικός, καταστρεπτικός)		Bubpestidae
	APHODIUS		αφοδεύω = αποπατώ/ παράγω κόπρον		(αφόδιος, συχνάζει σε αφοδεύματα δηλ. κοπριά)		Scarabeidae
	APHΙ(DO)DECTA		αφίς = αφίδα+δήκτης = προκαλεί δήγματα (δαγκώνει)		(αφιδοδήκτης, δαγκώνει αφίδες)		Coccinellidae
	APION		άπιον = αχλάδι		(σώμα απιοειδές)		Curculionidae
	APODERUS		aπό+δέρη = λαιμός/ πρόνωτο		(με ευκρινές πρόνωτο)		Rhinchitidae
	APOTOMUS		απότομος		(…οι πλευρές του προνώτου)		Carabidae
	APTERODERA		α- (στερ.)+ πτερόν + πους = πόδι		(δεν κάνει άλματα)		Chrysomelidae
	APTINUS		α- (στερ.) + πτηνόν		(απτήν, μη πτηνός, χωρίς πτέρυγες)		Carabidae
	ARIMA		α -(στερ.)+ ρίμα  = ρήγμα/ σχισμή		(άριμος, χωρίς σχισμές)		Chrysomelidae
	AROMIA		Άρωμα = ευχάριστη οσμή		(αρώμιος, με ευχάριστη οσμή κυρίως το ♀)		Cerambycidae
	ASCLERA		α -(στερ.) + σκληρός		(άσκληρος, μαλακός)		Oedimeridae
	ASEMUM		α -(στερ.) + σήμα		(άσημος, δεν αφήνει σημάδια)		Cerambycidae
	ASPIDOPHORUS		aσπίς = ασπίδα + φέρω		(ασπιδοφόρος)		Ptinidae
	ASTENUS		α- (στερ.) + στενός		(άστενος, πλατύτερος από τα συγγενή)		Staphylinidae
	ASTILBUS		α- (στερ.) + στίλβος = γυαλιστερός		(άστιλβος, χωρίς λάμψη)		Staphylinidae
	ASTYNOMUS		άστυ=πόλις + νέμω = προστατεύω		(αστυνόμος, δρα σε πόλεις)		Cerambycidae
	ATEUCHUS		α- (στερ.)+ τεύχος = όπλο/ εργαλείο/ εξάρτημα		(χωρίς κέρας και πρόσθιους ταρσούς)		Scarabeidae
	ATHOUS		α- (στερ.)+ θωή = ποινή		(αθώος, αβλαβής)		Elateridae
	ATOMARIA		άτομος = πολύ μικρός (το άτομον = δεν τέμνεται άλλο)		(ατομάρια)		Cryptophagidae
	ATTAGENUS		ατταγήν = είδος πτηνού		(έλυτρα με χρωματισμό μελεαγρίδος =φραγκόκοτας)		Dermestidae
	ATTALUS		ατταλός  = απαλός, τρυφερός		(απαλή υφή σώματος)		Telephoridae
	AULONIUM		αυλός = δίαυλος/ αύλαξ		(αυλώνιον, με αύλακες στο πρόνωτο)		Colydiidae
	AXINOTARSUS		Αξίνη = σκαπτικό εργαλειο + ταρσός		(αξινόταρσος, ταρσοί σχήματος αξίνης)		Telephoridae
	ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΞΑΙΡΕΤΟ ΔΑΣΚΑΛΟ ΜΑς:
	ΚΏΣΤΑ ΜΠΟΥΧΕΛΟ	ένας γλυκός δάσκαλος μας που αγαπούσε το αντικείμενο και αυτό το πέρασε και σε μας