Καλλιέργεια Ραδικιού - Αντιδιού

Καλλιέργεια Ραδικιού - Αντιδιού

Σπέρνονται από Αύγουστο μέχρι Φεβρουάριο – Μάρτιο και συγκομίζονται μετά από 1-2 μήνες το ραδίκι και 2-3 μήνες το αντίδι. Το αντίδι είναι μιας κοπής ενώ το ραδίκι αναβλαστάνει (αρκεί να μην ξεριζωθεί) και μπορεί να δώσει 4-5 κοπές το χρόνο για δύο ή και περισσότερα χρόνια.

 

Μια καλλιέργεια ραδικιού ή αντιδιού ξεκινάει με την σπορά του σπόρου. Υπάρχουν διάφοροι τύποι από το καθένα και για μην πάμε στα τυφλά καλό είναι να αποφασίσουμε ποιον τύπο θέλουμε πριν προμηθευθούμε το σπόρο.

 

Έτσι για το ραδίκι υπάρχουν τρεις επιλογές:

 

Άγριο ραδίκι: είναι το ραδίκι με την πιο πικρή γεύση. Έχει στενά και σχετικά κοντά φύλλα ή με κόκκινο λευκό μίσχο.

‘Ήμερο ραδίκι: έχει πιο γλυκιά γεύση από το άγριο και είναι αρκετά παραγωγικό. Τα φύλλα είναι όρθια μακριά και πλατιά και ο μίσχος υπόλευκος.

Ιταλικό ραδίκι: είναι αρκετά παραγωγικό με όρθια φύλλα οδοντωτά με βαθύ πράσινο χρωματισμό και κόκκινο μίσχο. Έχει υπόπικρη γεύση και συγκομίζεται πολλές φορές το χρόνο.

 

Για το αντίδι υπάρχουν δύο τύποι ανάλογα μα το σχήμα των φύλλων. Ο πρώτος είναι το κλασσικό αντίδι με τις «κατσαρές» ποικιλίες οι οποίες έχουν στενά και βαθιά σχισμένα φύλλα και ο δεύτερος είναι ο τύπου «σκαρόλα» που περιλαμβάνει ποικιλίες με ελαφρώς οδοντωτά όχι σχισμένα φύλλα.

 

Ομοιότητες και διαφορές ανάμεσα στο αντίδι και το ραδίκι

Και τα δύο προσαρμόζονται αρκετά καλά κατά την ψυχρή περίοδο ειδικά όμως το αντίδι στις σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα δίνει και καλύτερης ποιότητας προιόν. Το αντίδι δεν μπορεί να ανεχτεί την ζέστη αλλά ούτε και την ξηρασία, σε αντίθεση με το ραδίκι που τα πάει πολύ καλύτερα.

Ωστόσο οι υψηλές θερμοκρασίες ευνοούν την γρήγορα ανάπτυξη του ανθοφόρου βλαστού (ανεπιθύμητη), στην οποία οι διάφορες ποικιλίες του ραδικιού έχουν διαφορετική αντοχή.

 

Όσον αφορά το έδαφος και τα δύο είδη ανταποκρίνονται καλύτερα όταν το έδαφος του λαχανόκηπου είναι σχετικά ελαφρύ ή μέσης σύστασης, δεν κρατά πολύ νερό και είναι πλούσιο σε οργανική ουσία. Η προσθήκη της κοπριάς και για τα δύο είδη είναι καλύτερο να έχει γίνει από την προηγούμενη καλλιέργεια.

Η σπορά είναι ο βασικός τρόπος εγκατάστασης και για τα δύο είδη και γίνεται την ίδια περίοδο, δηλαδή από τον Αύγουστο – Φεβρουάριο και Μάρτιο. Η διαφορά είναι όμως ότι το ραδίκι ως πολυετές είδος μπορεί να μείνει στο λαχανόκηπο και να μας δίνει παραγωγή παραπάνω από ένα έτος, οπότε δεν θα χρειασθεί να γίνει σπορά και την επόμενη χρονιά.

 

Καλλιεργητική τεχνική  

Όσον αφορά την προετοιμασία του εδάφους πριν την σπορά, ένα επιφανειακό σκάψιμο είναι αρκετό για τα ο αντίδι αλλά για το ραδίκι θα χρειασθεί η αναμόχλευση του εδάφους να φτάσει σε βάθος μέχρι και τα 30 εκ. περίπου, επειδή η πασσαλώδης ρίζα των ραδικιών φτάνει σε μεγάλο βάθος. Κατά την προετοιμασία του εδάφους βάζουμε και το λίπασμα.

Η σ πορά στην συνέχεια γίνεται συνήθως σε γραμμές οι οποίες απέχουν και για τα δύο είδη περίπου 40-50 εκατοστά και ο σπόρος σκεπάζεται σε βάθος 1-2 εκατοστά. Αφού γίνει το φύτρωμα, ακολουθεί το αραίωμα όταν δηλαδή το σπορόφυτα του αντιδιού αποκτήσουν 3-4 φύλλα και τα σπορόφυτα του ραδικιού λίγα περισσότερα. Σκοπός τα ου αραιώματος είναι σε κάθε γραμμή τα φυτά να απέχουν μεταξύ τους  περίπου 20-30 εκατοστά.

Και τα δύο είδη θα χρειασθούν αρκετά συχνά και ελαφριά ποτίσματα αμέσως μετά την σπορά και μέχρι την ανάπτυξη των φυτών. Αν η καλλιέργεια γίνεται τους ψυχρούς μήνες, όπως είναι φυσικό τα ποτίσματα θα είναι λιγότερα απ’ ότι τους θερμούς μήνες που μπορεί να χρειαστεί να γίνονται καθημερινά.

Μεγάλο πρόβλημα αποτελούν τα ζιζάνια ειδικά στο ραδίκι γιατί στο μεγαλύτερο ποσοστό πρέπει να αντιμετωπισθούν με βοτάνισμα και όχι σκάλισμα. Ο λόγος που γίνεται αυτό είναι ότι με τα σκαλίσματα προκαλείται ζημιά σε πολλά από τα ριζίδια του πού είναι κοντά στην επιφάνεια του εδάφους.

 

Συγκομιδή

Η συγκομιδή των φύλλων του ραδικιού γίνεται όταν είναι ακόμη τρυφερά, με κοπή στο ύψος του λαιμού των φυτών. Με αυτό τον τρόπο η ρίζα παραμένει στο έδαφος και αναβλαστάνει δίνοντας νέα φύλλα. Η πρώτη συγκομιδή γίνεται 1-2 μήνες από την σπορά και σε μικρότερο διάστημα ακολουθεί και η επόμενη κοπή. Στην διάρκεια ενός έτους γίνονται συνήθως 4-5 κοπές.

Το αντίδι ανάλογα με την ποικιλία και την εποχή καλλιέργειας συγκομίζεται μετά από 2-3 μήνες από την σπορά. Η συγκομιδή του γίνεται με κοπή των φυτών στο ύψος της επιφάνειας του εδάφους

πηγή:http://istath.blogspot.gr

ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΚΗΠΟΤΕΧΝΊΑΣ , ΜΟΧΛΌΣ ΑΝΆΠΤΥΞΗΣ

Η μικρή ιστορία της IGA

Η ΙGΑ και η BUGA είναι εκθέσεις που πραγματοποιούνται στη Γερμανία. Είναι εκθέσεις κηποτεχνίας που γίνονται από πόλεις που θέλουν να αναβαθμίσουν τις υποδομές πρασίνου. Η πρώτη είναι διέθνής και πραγματοποιείται κάθε δεκαετία ενώ ανά τρια έτη κατασκευάζεται μία BUGA

  Συνήθως -όπως και στην περίπτωση του Ροστόκ  το 2003- διαλέγουν μία υποβαθμισμένη περιοχή που θέλουν να αναπλάσουν έχοντας πολλαπλούς στόχους, πολιτικούς οικονομικούς αναπτυξιακούς και περιβαλλοντικούς

  Στην περίπτωση του Ροστόκ ο σχεδιασμός ήταν να αναπλαστεί μια περιοχή και να ζήσει μια πόλη που μετά τον 2^ο παγκόσμιο πόλεμο από κραταιό λιμάνι της Γερμανίας είχε μείνει μόνο με 150000 κατοίκους. Το πάρκο κατασκευάστηκε σε ελώδη περιοχή και στο παλιό  γειτονικό εγκαταλελειμμένο λιμάνι.

  Το πάρκο έδωσε ζωή, κόστισε πολύ λίγο σε σχέση με οτιδήποτε άλλη κατασκευή. Τώρα η περιοχή έχει γίνει τουριστικός προορισμός. Έγινε μάλιστα η σύνοδος της G20 προ τριετίας ενώ το λιμάνι είναι μαρίνα για γιοτ.

   Το οικολογικό πάρκο που κατασκευάστηκε είχε φτηνές  πρώτες ύλες, με φυσικά  ή επαναχρησιμοποιημένα υλικά, ώστε να μην αλλάξει δραματικά τον οικότυπο που υπήρχε, μικρό κόστος αφού πέρα από τις βασικές υποδομές, οι περισσότερες από φυσικά υλικά και σημαντικό ποσοστό φυτεύσεων. Έτσι τα μονοπάτια ήταν από συμπυκνωμένο χώμα, ξύλο ή και κελύφη  μυδιών από γειτονική βιοτεχνία κατάψυξης οστράκων

  Η έκθεση συνδιοργανώνεται υπό τον σύλλογο κηποτεχνών-αντίστοιχο της ΠΕΕΓΕΠ- της Γερμανίας και του Δήμου της περιοχής. H ένωση αποφασίζει σε ποια πόλη θα γίνεται την επόμενη τριετία με βάση των αναγκών  σε πράσινο και βάζει όρους ποιότητας κατασκευής.

   Το μεγαλύτερο τμήμα της αποτελούν οι εθνικοί κήποι οι οποίοι παραμένουν στο πάρκο, με έξοδα των χωρών τους διαφημίζουν το τουριστικό προϊόν τους στους επισκέπτες. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ όμορφο και η επιτυχία της έκθεσης απίστευτη.

    Την επισκέφτηκαν 2.600.000 ακόμα με συνολικό τζίρο εισιτηρίου 28000000 εκ. ευρώ    ποσό βεβαίως μικρότερο από τις υποδομές γέφυρες   και κατασκευές που έγιναν. Παράλληλα κερδοφόρο είναι όλο το εγχείρημα λόγο των εμπορικών εκθετών καφέ εστιατορίων, δώρων που πουλήθηκαν. Το συνολικό site  κόστισε 62 εκ. ευρώ (με το εκθεσιακό κέντρο-κλειστό γυμναστήριο της πόλης να κοστίζει τα 32 εκ. ευρώ) οπότε  πρακτικά 24 εκ. με καθαρό κέρδος όλα τα υπόλοιπα.

    Οι μισοί επισκέπτες δεν ήταν από την Γερμανία. Την επισκέφτηκαν 9500 περίπου λεωφορεία και περίπου 500.000 Δανοί, Σουηδοί και έγιναν παράλληλα 275 συναντήσεις ημερίδες, συνέδρια, με σημαντικό οικονομικό όφελος για τα ξενοδοχεία και τον υπόλοιπο εμπορικό κόσμο της πόλης.

   Τα οικονομικά αποτελέσματα πέρα από την κατασκευή είναι 50 εκ. ευρώ ακαθάριστες πωλήσεις του πρώτου έτους στην περιοχή, ενώ 31% ήταν τουρίστες μιας νύχτας.Το Ροστόκ είναι η  ναυτική πύλη της Γερμανίας στην Βαλτική και στην Σκανδιναβία και ένα από τους στόχους ήταν να κρατήσουν μέρος των περαστικών που έφευγαν για να πάνε κατευθείαν στο κοντινά Βερολίνο. O στόχος του κήπου μας ήταν να προσελκύσει επισκέπτες στην χώρο και η διαφήμιση των προϊόντων μας όπως Μαστίχα, ελαιόλαδο κτλ που προβάλλονταν  στον εσωτερικό χώρο του περιπτέρου   

   Σήμερα το πάρκο λειτουργεί με 10 ευρώ εισιτήριο και έχει υψηλή επισκεψιμότητα ενώ γίνονται 250 εκδηλώσεις/ έτος, όπως φεστιβάλ θεάτρου, κινηματογράφο, συναυλίες.

   Ο κήπος της Ελλάδας κατασκευή της  εταιρείας ΤΟΠΙΟΔΟΜΗ ΕΠΕ για λογαριασμό του Οργανισμού Προώθησης Εξαγωγών  και σχεδιασμό ομάδας της Γεωπονικής (εργαστηριο Ανθοκομίας και Αρχιτεκτονικής Τοπίου ) και, πήρε το Χάλκινο βραβείο. Με χρυσό την Σ. Αραβία και Αργυρό στην Ιαπωνία. Είναι η μεγαλύτερη διακριση που εχει η ελληνική Κηποτεχνία στο εξωτερικό

Κώστας Τάτσης
Msc Γεωπόνος 

http://www.topiodomi.gr/service.php?&id=326

Η παουλόβνια ιδανική ως βιομάζα

Η παυλώνια ή αλλιώς παουλόβνια και θεωρείται μια πολλά υποσχόμενη δενδρώδης καλλιέργεια για την παραγωγή ξύλου και βιομάζας με εντυπωσιακές οικονομικές αποδόσεις.

Η παουλόβνια, αποκαλείται και δέντρο του μέλλοντος και αποτελεί το πιο ταχέως αναπτυσσόμενο φυτό στον κόσμο. Είναι ένα δέντρο φυλλοβόλο, το οποίο αναπτύσσεται με μεγάλη ταχύτητα και ελάχιστη φροντίδα, ενώ δεν απαιτείται μεγάλη αρχική επένδυση για την εγκατάστασή της. Μπορεί να ανεχθεί θερμοκρασίες από -20°C μέχρι +40°C. Το έδαφος που προτιμά είναι τα βαθιά αμμώδη εδάφη, αν και μπορεί να καλλιεργηθεί σε μία ποικιλία εδαφών τα οποία όμως πρέπει να στραγγίζουν. Φυτεύονται 70-80 δέντρα το στρέμμα.

Κατά μέσο όρο, ετησίως αναπτύσσει ξύλο ύψους 2 έως 4 μέτρα διαμέτρου 4-5 εκατοστά. Οι ρίζες του αναπτύσσονται σε μεγάλο βάθος και μπορεί να φτάσει τα 18 μέτρα.

Η τιμή του ξύλου του συνήθως είναι παρόμοια με εκείνη του ξύλου της μαύρης καρυδιάς.

Το ξύλο, όμως, της παουλόβνιας είναι ελαφρύ, αλλά σκληρό, με καλή μικροδομή. Δεν στρεβλώνει, ούτε παραμορφώνεται, δεν παρουσιάζει ανωμαλίες που οφείλονται στην υγρασία, δεν σχίζεται από το κάρφωμα. Το πριόνισμα είναι εύκολο χωρίς κίνδυνο θρυμματισμού, ενώ η κόλλα και τα χρώματα έχουν εύκολη πρόσφυση.

Οι μοναδικές ιδιότητες που έχει το ξύλο της παουλόβνιας, όπως η ανθεκτικότητα, το χαμηλό βάρος, η σταθερότητα της κατεργασίας του, καθιστούν το ξύλο αυτό πολύτιμο.

Ειδικότερα τα χαρακτηριστικά της:

Ελαφρύ:

Η παουλόβνια είναι το πιο ελαφρύ ξύλο στις ΗΠΑ σε σχέση με την εμπορική ξυλεία που κυκλοφορεί. Φτάνει μόνο στα 2/3 του συνήθους βάρους των εμπορικών ειδών ξυλείας. Η πυκνότητα του ξύλου της παουλόβνιας είναι μεταξύ 0,23- 0,30 (δηλαδή 0,23-0,30 % του βάρους του νερού). Η μέση πυκνότητα αυτού του ξύλου είναι 0,28 σε σύγκριση με τη λεύκα, της οποίας είναι 0,42, και της φιλύρας 0,37. Το μέσο βάρος ενός κυβικού μέτρου ξύλου παουλόβνιας είναι 7,5 κιλά. Το βάρος των 1.000 σανίδων της ζυγίζει 626,8 κιλά, ενώ οι 1.000 σανίδες της λεύκας ζυγίζουν 993,6 κιλά και της λευκής βελανιδιάς 1.514 κιλά.

Δυνατό και σταθερό:

Αν και είναι ελαφρύ ξύλο, είναι πολύ δυνατό και δεν σχίζεται κατά την κατεργασία του σε αντίθεση με άλλα ξύλα, ακόμη και όταν γίνεται ταχεία ξήρανση του ξύλου.

Εύκολα κατεργάσιμο:

Μια πολύτιμη ιδιότητά του είναι η ευκολία που γίνεται η κατεργασία του, ειδικά όταν ακόμη το ξύλο είναι πράσινο. Χρησιμοποιείται για την κατασκευή αερομοντέλων (αεροπλάνων) από ξύλο. Με την αποξήρανση του ξύλου της παουλόβνιας το ξύλο αποκτά μία σκληρότητα, η οποία, όμως, δεν είναι τόσο μεγάλη όπως με τα άλλα είδη ξύλου. Το ξύλο της παουλόβνιας αποξηραίνεται, γρήγορα στον αέρα, σε 30 ημέρες χωρίς να παρουσιάζει παραμορφώσεις. Η ιδιότητα αυτή είναι σημαντική, επειδή μειώνεται το κόστος αποξήρανσης αν γινόταν σε φούρνο. Δεν είναι κατάλληλο για παραγωγή χαρτιού. Οι ιδιότητες του ξύλου της παουλόβνιας δεν το καθιστούν κατάλληλο για παραγωγή χαρτιού λόγω της χαμηλής του πυκνότητας και του μικρού μήκους που έχουν οι ίνες του.
 Η συγκομιδή γίνεται όταν το δέντρο έχει ηλικία 8-10 ετών και μπορεί κάθε χρόνο να αποδίδει μία ποσότητα ξύλου από τους ετήσιους πλάγιους βλαστούς. Ένα δέντρο παουλόβνιας ηλικίας 10 ετών δίνει συνήθως (1,0) κυβικό μέτρο ξυλείας και 100 κιλά καυσόξυλων από τους πλάγιους βλαστούς. Υπάρχουν περιπτώσεις δέντρων ηλικίας 15 ετών που έδωσαν 6,5 κυβ. μέτρα ξυλείας με μία διάμετρο 1 μ. στο ύψος του στήθους. Το ξύλο της παουλόβνιας συγκομίζεται τη περίοδο φθινοπώρου- χειμώνα.

Η αποξήρανσή του γίνεται εύκολα και γρήγορα. Σε ειδικό φούρνο γίνεται σε 24-48 ώρες, ενώ στον αέρα σε 30-60 ημέρες.

Ιδανικό για φυτείες βιομάζας:

Η βιομάζα για πέλετ ξύλου από δέντρα από παραδοσιακά μακρόχρονες φυτείες χρειάζεται μεγάλο χρόνο για να αποδώσει την ίδια παραγωγή. Τα δέντρα του γένους παυλώνια είναι τα πιο ταχέως αναπτυσσόμενα δέντρα για φυτείες βιομάζας, αποδίδουν σε υπερβολικά μικρό χρόνο και είναι τα πιο κατάλληλα για χρήση για ενεργειακές φυτείες. Σε κατάλληλα περιβάλλοντα, η παυλώνια μπορεί να αποδώσει πολύ περισσότερη βιομάζα/στρέμμα σε σύγκριση με τις ιτιές και τις λεύκες. Επιπλέον, το είδος είναι πολύ αποτελεσματικό στην αποκατάσταση εδαφών που υποφέρουν από ρύπανση.
Η παυλώνια αυξάνει γρήγορα σε στραγγισμένα, αμμώδη εδάφη περιλαμβανομένων και υποβαθμισμένων. Αυτό σημαίνει ότι οι φυτείες βιομάζας της παυλώνιας μπορούν να καλλιεργούνται και σε περιοχές οι οποίες είναι ακατάλληλες για γεωργική χρήση για παραγωγή τροφίμων. Επιπρόσθετα, τα δέντρα της παυλώνιας βελτιώνουν οικολογικά τα εδάφη, λόγω της επίδρασης της λίπανσης από τα φύλλα που πέφτουν και λόγω του αζώτου που εκλύεται από το ριζικό σύστημα.

Κερδοφόρα και σταθερή επένδυση:

Τα καθαρά έσοδα από την παραγωγή βιομάζας και την πώληση του τελικού προϊόντος (pellet) μια φυτείας 10 στρεμμάτων για τον υποψήφιο επενδυτή έχουν υπολογιστεί μέχρι και 99.670 ευρώ σε διάρκεια 21 ετών. Σύμφωνα με την οικονομική ανάλυση του Ινστιτούτου Δασικών Ερευνών Θεσσαλονίκης, διαπιστώνεται ότι η παραγωγή ξυλώδους βιομάζας από ενεργειακές φυτείες παυλώνιας παρουσιάζει θετικό ισολογισμό και μπορεί να αποτελέσει μια κερδοφόρα και σταθερή επένδυση. Τα ακαθάριστα έσοδα (από τη βιομάζα και μόνο - όχι τελικό προϊόν π.χ. πέλετ) μιας φυτείας παυλώνιας, έκτασης 10 στρεμμάτων (με φυτευτικό σύνδεσμο 2μ.x3μ. και διάρκεια 21 έτη = 7 κύκλοι υλοτομίας x 3ετής περιφορά) (κάτω από ευνοϊκές κλιματο-εδαφικές συνθήκες) εκτιμάται στα 25.000-30.000 ευρώ μέχρι το τέλος της εκμετάλλευσης (21 έτη), με την προϋπόθεση ότι ο επενδυτής μπορεί να μειώνει το κόστος εγκατάστασης και συντήρησης, κάνοντας χρήση ιδιόκτητων μηχανημάτων και συνεισφέροντας με προσωπική εργασία. Επιπρόσθετα, οι φυτείες βιομάζας με παουλόβνια έχουν τη δυνατότητα να λειτουργούν σαν ένα είδος κουμπαρά (αποταμίευσης) για τον λόγο ότι η παραγωγή μπορεί να λαμβάνεται οποτεδήποτε, και ειδικά όταν οι εμπορικές τιμές του προϊόντος είναι σχετικά υψηλές ή τουλάχιστον οικονομικά αποδεκτές. Εναλλακτικά επίσης οι ενεργειακές φυτείες, με κατάλληλη αραίωση, δασοκομική καλλιέργεια και επέκταση του χρόνου υλοτομίας (στα 8-10 έτη) μπορούν να μετατρέπονται σε φυτείες παραγωγής πολύτιμου τεχνικού ξύλου.
Σημαντικό, επίσης, εν όψει της οικονομικής κρίσης και των αυξημένων τιμών των υγρών καυσίμων, το ξύλο/βιομάζα της παυλώνιας μπορεί να χρησιμοποιείται για τις ατομικές ανάγκες (π.χ. οικιακή θέρμανση) των ίδιων των παραγωγών για κάλυψη μέρους των εξόδων για οικιακή ενέργεια.

Αντέχει στην υγρασία:

Το ξύλο της παυλώνιας είναι ελαφρύ (0,350 kg/m3), σχετικά σκληρό και με καλή μικροδομή. Εχει πολλά πλεονεκτήματα, δεν στρεβλώνει εύκολα, αντέχει στην υγρασία και τη σήψη και δεν εμφανίζει σχίσιμο από το κάρφωμα. Στο στρέμμα μπορεί να φυτεύονται 82, 62 ή 40 δέντρα ανάλογα με τον φυτευτικό σύνδεσμο (3,5 x 3,5μ., 4,0 x 4,0 μ. ή 5,0 x 5,0 μ., αντίστοιχα) με περίτροπο χρόνο (χρόνος υλοτομίας) τα 8-10 έτη. Ενα δέντρο παυλώνιας μπορεί να παράγει 1m3 τεχνικού ξύλου και επομένως η στρεμματική απόδοση να φτάσει τα 62-82 m3 ξυλείας (σε ηλικία 8-10 έτη). Οι τιμές του ξύλου της παυλώνιας ποικίλλουν ανάλογα με την ποιότητα και την κατηγορία διαβάθμισης. Για παράδειγμα, η τιμή ξύλου προέλευσης Κίνας κατηγορίας (Ε) είναι περίπου 300 ευρώ ανά κυβικό μέτρο, ενώ το ξύλο ανωτέρας ποιότητας της Αυστραλίας κυμαίνεται στα 1.500-1.600 ευρώ ανά κυβικό μέτρο.

Εισόδημα έως 12.300€ τον χρόνο ανά στρέμμα:

Με τις τιμές να κυμαίνονται από 300 έως 1.500 ευρώ το κυβικό μέτρο (ανάλογα με την ποιότητα και κατηγορία διαβάθμισης), το ακαθάριστο εισόδημα ανά έτος και ανά στρέμμα μπορεί να κυμαίνεται από 1.860-2.460 ευρώ έως 9.300-12.300 ευρώ. Επιπρόσθετα, ένα συμπληρωματικό εισόδημα μπορεί να αποκτάται από τη διάθεση του ξύλου των κλάδων (βιομάζα, καυσόξυλα) που συνήθως εκτιμάται στα 100 κιλά ανά δέντρο (ηλικίας 8-10 ετών).

Για περισσότερες πληροφορίες:

Δρ Κων/νος Σπανός (Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών), Τηλ.: 2310 461171, Fax: 2310 461341, e-mail: kspanos@fri.gr

Παντελής Κωνσταντινίδης (Φυτώρια Σερρών Κωνσταντινίδη), Τηλ.: 23210 76489, Fax: 23210 76488, e-mail: fytkon@otenet.gr

Κάσσανδρος Γάτσιος (Γεωπόνος - SymAgro), Τηλ.: 26510 07653 ? 6944846475, e-mail: info@symagro.com

(Πηγή: ethnos.gr)

Δεκέμβριος στο αγρόκτημα και στον κήπο

Δεκέμβριος στο αγρόκτημα

Φυτεύουμε: Κρεμμύδια, σκόρδα για χλωρά την άνοιξη και ξερά το καλοκαίρι, συμπληρώνουμε μπιζέλια και κουκιά για όψιμη συγκομιδή (καιρού επιτρέποντος, στα πεδινά και νότια μέρη της Ελλάδος).

Συγκομιδή: Λεμόνια, πορτοκάλια, μανταρίνια, νεράντζια, περγαμότα, ελιές, μήλα, μάπες, μπρόκολα, κουνουπίδια, μαρούλια, κρεμμύδια, ραδίκια, ζοχούς, ρόκα, σπανάκι, σέσκλα, λάπατα, βρούβες, σινάπια, τσουκνίδες, μάραθο.

Δεντροκομικές εργασίες τον Δεκέμβριο μήνα

Οι δεντροκομικές εργασίες είναι σχεδόν μηδαμινές γιατί τα χώματα καθίστανται συνήθως παγωμένα και λασπώδη από τις συχνές βροχές και τα χιόνια.
Στους οπωροκήπους, εάν το επιτρέπει ο καιρός γίνεται να συνεχιστούν οι εμφυτεύσεις όλων των φυλλοβόλων οπωροφόρων, καθώς και τα κλαδέματα σχημάτων και καρποφορίας.
Επίσης συμπληρώνονται οι αρόσεις και οι λιπάνσεις, εάν δεν πραγματοποιήθηκαν μέχρι τώρα και στα πολύ ψυχρά μέρη εφαρμόζονται επιχωματώσεις των ριζών ή και των κορμών των πιο ευαίσθητων δέντρων.
Στα φυτώρια, με ευνοϊκό καιρό συνεχίζονται οι μεταφυτεύσεις και οι αρόσεις των δενδρυλλίων στα σπορεία και κλαδεύονται καταλλήλως για των σχηματισμό νέων δενδρυλλίων.
Ενσωματώνονται διάφοροι χονδοκέλυφοι σπόροι όπως αμύγδαλα, καρύδια, ροδάκινα, δαμάσκηνα, κεράσια και κάστανα και προετοιμάζονται οι βραγιές για τις μελλοντικές σπορές.
Κατά τον Δεκέμβριο μήνα ωριμάζουν και διατηρούνται στην αποθήκη φρούτα διάφορων όψιμων ποικιλιών.
Από τα αχλάδια οι ποικιλίες Πας-κρασσάν, Ολιβιέ-ντε-σερ, Λε Λεκτιέ, Τσακώνικα κλπ., από τα μήλα οι ποικιλίες Φυρίκη όψιμο, Μπλακ-μπε-Ντάβις, Καρλάτ κ.α. καθώς και κυδώνια, ρόδια, κάστανα κλπ.

Πηγή: Πλήρης οδηγός του Δενδροκαλλιεργητού-Παράρτημα "Γεωργικού δελτίου" μηνός Ιουλίου 1937

Τα λουλούδια τον Δεκέμβριο

Γενικές εργασίες και φροντίδες
Εφάρμοση εδαφοκάλυψης στο περιβόλι και στα μικρά δέντρα μας για προστασία από τις βροχές και τα κρύα.
Ξεβοτάνισμα και ελαφρό σκάλισμα για τα ζιζάνια είναι απαραίτητα με τις πολλές βροχές. Ψεκάζουμε με χειμερινό πολτό ή με χαλκό τα φυτά και τα δένδρα μας, ιδιαίτερα μετά από πάγο για προστασία. Ετοιμάζουμε και λιπάρουμε με φουσκί ή κομπόστα το χωράφι μας για να είναι έτοιμο για την ανοιξιάτικη καλλιέργεια μας.
Μαζεύουμε φύλλα και υλικά για την κομπόστα μας.

πηγη: φτιαχνω

Κηποτεχνικές Εργασίες   Χειμωνιάτικη προετοιμασία

Οι εργασίες στον κήπο λιγοστεύουν όμως αυτά που μπορούν να γίνουν τώρα είναι καθοριστικά για το μέλλον .Αυτή την περίοδο μπορούμε να κάνουμε φυτεύσεις νέων φυτών και  μεταφυτεύσεις. Είναι η εποχή όπου μπορούμε να συλλέξουμε τα φύλλα σε ένα σωρό στο πίσω μέρος και απλά να φτιάξουμε ένα σωρό( με ένα σωλήνα στο κέντρο για αερισμό.

Γενικές Εργασίες

Προστατεύουμε ευαίσθητα φυτά από πιθανές χαμηλές θερμοκρασίες.

Ελαχιστοποιούμε το πότισμα.

Φροντίζουμε τον Οπωρώνα

Ελέγχουμε την βλάστηση των ζιζανίων

Κλαδέματα μόνο κατά περίπτωση.

Λιπάνσεις ελάχιστες και μόνο για προληπτικούς λόγους ασθενειών

Βάψιμο στα κλαδία με επουλωτική αλοιφή και επούλωση πληγών των δέντρων

Συντηρούμε τα εργαλεία.

Συγκεκριμένα:

Τα ξερά φύλλα να απομακρυνθούν όπως και τα ξερά άνθη, και να επουλωθούν πληγές δέντρων με κερί, μυκητοκτόνο σκεύασμα(χαλκούχο) ή και τσιμέντων για προχωρημένες πληγές, προσέχοντας για πιθανές μυκητιάσεις.Αλλιώς με έτοιμες αλοιφές από την αγόρα.

οι τομές αν δεν καλυφθούν θα δημιουργήσουν προβλημα στο μέλλον

Ψεκασμοί

Πρακτικά τώρα δεν ψεκάζουμε εκτός αν υπάρχει έκτακτη προσβολή από μύκητα ή έντομο. Το EVERSILL είναι εξαίρετο για τον φυλοκνίστη..ή ακόμα και Τetrastop ή άλλων ορυκτελαίων και συνεργιστικών για να μειώσουμε πληθυσμούς διαχειμαζόντων εντόμων, ακάραιων….

Αραιώματα

Από την διμορφοθήκη (μαργαρίτα έρπουσα) χλωρόφυτα, βολβούς και τα μεταφυτεύουμε σε νέες θέσεις.

Μεταφυτεύσεις/ Παραγωγή φυτών

στο θερμοκήπιο του ξενοδοχείου Αργέντικο Χιου

Πολλαπλασιάζουμε με μοσχεύματα τους θάμνους.

Συγκεκριμένα :

1.   Κλάδεμα και γλάστρωμα στις βαμβακούλες (από πιθάρια)

2.   Κλάδεμα στα γεράνια και παραγωγή νέων φυτών

3.   Κλάδεμα και γλάστρωμα στα σέδα (sedum)

4.   Ο οσμανθος αναρριχητικό.

Τα γλαστράκια μπορούν να μεταφερθούν στο θερμοκήπιο για ταχύτερη ανάπτυξη και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στο αποτέλεσμα.

Οπωρώνες

Προτείνουμε να καταστρέψουμε τα ζιζάνια με χορτοκοπή ώστε αυτά να ενσωματωθούν   την άνοιξη με το όργωμα και όχι τώρα γλιτώνοντας χρόνο αλλά και πιθανή καταστροφή ριζιδίων που είναι απαραίτητα τον χειμώνα . Το ίδιο μπορεί να γίνει και σε άλλες περιοχές που το επιτρέπει η πυκνότητα  φύτευσης όπως στα παχύτητα κακτοειδή , Κυπαρίσσια . Στους λάκκους των φυτών χρειάζεται σκάλισμα.

Νέες φυτεύσεις

Οι χειμωνιάτικες βροχές και η κατάσταση λήθαργου των φυτών  αυτή την περίοδο ευνοούν τις φυτεύσεις.Αρκεί να μην έχει παγωνιά.

τριανταφυλλεώνας στο Ξενοδοχείο Αργέντικο Χιου

Είναι η καλύτερη περίοδος για την φύτευση γυμνόριζων τριανταφυλλιών αλλά μία τέτοια κίνηση απαιτεί σχεδιασμό ,που θα φυτευτούν και ποια ποικιλία ώστε να γίνει σταδιακά και πιθανά να ανακατασκευαστεί ένα παρτέρι.

          Κώστας Τάτσης

Μsc  Γεωπόνος

Ερωτευμενα εντομα!!..Bugs in love!

υπέροχες φωτογραφίες με ερωτευμένα έντομα!!

το Καμα Σούτρα της εντομολογίας

η φύση λειτουργεί!!

ακόμα και σε όργια.....

η ζεύγαρια!

ερωτευμένα....

σε τρυφερές στιγμές!!

πηγή: 500px

Τα ελληνικά μανιτάρια Είναι εξαιρετικά σε γεύση αλλά και πλούσια σε διατροφική αξία. Γνωρίστε τα βρώσιμα μανιτάρια, που φύονται σχεδόν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, και μάθετε πώς θα φτάνουν καλύτερα στο πιάτο σας. Τα μανιτάρια είναι οργανισμοί ετερότροφοι, που ζουν είτε σαπροφυτικά είτε παρασιτικά. Αυτό που βλέπουμε και το χαρακτηρίζουμε ως μανιτάρι είναι μόνο το ορατό μέρος του σώματός του, που στις περισσότερες περιπτώσεις έχει πολύ μικρή διάρκεια ζωής, έχοντας σκοπό την παραγωγή σπόρων. Το υπόλοιπο τμήμα του μανιταριού έχει τη μορφή ενός τριχόμορφου αραχνοειδούς έως και βαμβακόμορφου ιστού που ονομάζεται μυκήλιο. Αυτό το τμήμα λοιπόν διάγει μια κρυφή ζωή μέσα στο έδαφος και μέσα σε νεκρούς ή ζωντανούς κορμούς δέντρων. Τα μανιτάρια, σε αντίθεση με τα πράσινα φυτά, στερούνται χλωροφύλλης με αποτέλεσμα να μην μπορούν να εκτελέσουν τη λειτουργία της φωτοσύνθεσης, έχουν όμως την ικανότητα να αποσυνθέτουν τη νεκρή οργανική ύλη, παίζοντας έτσι αναντικατάστατο ρόλο στη φυσική ανακύκλωση. Πριν από μερικά χρόνια, η βρώσιμη άγρια ελληνική χλωρίδα πέρασε μια μακρά περίοδο απαξίωσης. Στην ίδια γαστρονομική δυσμένεια με τα ταπεινά χόρτα έπεσαν και τα εντυπωσιακά μεν αλλά άγνωστα ελληνικά άγρια μανιτάρια που φύονται σχεδόν σε κάθε γωνιά της χώρα μας. Ωστόσο, η ποιότητα των ελληνικών άγριων μανιταριών είναι εξαιρετική και η γεύση πολλών από αυτά συγκλονιστική! Κι αυτό ανέλαβαν τον τελευταίο καιρό να μας μάθουν οι έμπειροι επαγγελματίες συλλέκτες που οργανώνονται σε συλλόγους στη Δυτική Μακεδονία και στη Θράκη και μας προσκαλούν να ζήσουμε μαζί τους μια μοναδική περιηγητική και γαστρονομική εμπειρία, μαζεύοντας τα δικά μας μανιτάρια καθώς απολαμβάνουμε τους περιπάτους μας στο δάσος. Επιπλέον, το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων ασχολείται με την κωδικοποίηση του γευστικού χάρτη των ελληνικών μανιταριών και ολοένα και περισσότερα βιβλία με σχετικό αντικείμενο μάς μυούν σε ένα μαγικό κόσμο. Αλλωστε, πολλές πληροφορίες από αυτές που δημοσιεύονται εδώ μας έδωσε η Παρασκευή Ουζούνη, πτυχιούχος Εφαρμοσμένης Αγροοικολογίας - Msc Επιστήμης Τροφίμων και Διατροφής, η οποία μελετά επισταμένως εδώ και χρόνια τα άγρια μανιτάρια. Στην ελληνική αγορά έχουν ήδη κάνει την εμφάνισή τους, σε πολύ ελκυστικές συσκευασίες και προσιτές τιμές αποξηραμένα ελληνικά μανιτάρια: κανθαρέλες, βασιλομανίταρα, μορχέλες, τρομπέτες. Πώς καθαρίζονται Αφαιρέστε το κάτω μέρος του ποδιού και καθαρίστε τα με ένα μυτερό μαχαίρι, μέχρι να εξαλειφθούν όλα τα υπολείμματα χώματος. Στη συνέχεια, πλύντε τα γρήγορα με άφθονο κρύο νερό και μην τα μουλιάσετε γιατί θα χάσουν το εκρηκτικό άρωμα και τη γεύση τους. Επίσης μπορείτε, αντί να τα πλύνετε, να τα καθαρίσετε επιμελώς με ένα σκληρό πινέλο ή ένα βρεγμένο πανάκι ή απλώς να τους δώσετε μια γερή δόση αέρα από το πιστολάκι των μαλλιών ώστε να απομακρυνθεί κάθε ίχνος χώματος. Αγορά και συντήρηση Προτιμάμε τα μανιτάρια με ζωντανό χρώμα, χωρίς κηλίδες, ζάρες ή σχισίματα στην πάνω πλευρά. Η ιδανική θερμοκρασία συντήρησης είναι 5ο- 7ο C. Τα φρέσκα μανιτάρια, ανάλογα με την ποικιλία, δεν διατηρούνται περισσότερο από 6 - 9 ημέρες στο ψυγείο. Μακροβιότερες φαίνεται ότι είναι οι κανθαρέλλες (αντέχουν μέχρι και 18 ημέρες). Τα αποξηραμένα φυλάσσονται καλά κλεισμένα σε ξηρό και δροσερό μέρος. Πώς θα ζωντανέψουν τα αποξηραμένα Οταν πάρετε στα χέρια σας ένα κουτί με αποξηραμένα μανιτάρια, η πρώτη αίσθηση είναι ότι πρόκειται για ένα φτωχό και ζαρωμένο συγγενή του φρέσκου σαρκώδους μανιταριού. Με τη δεύτερη ματιά θα σας φανούν άχρωμα και λίγα σε σχέση με τα χρήματα που δώσατε. Μην ξεχνάτε όμως ότι για τα αποξηραμένα μανιτάρια το νερό λειτουργεί ακριβώς όπως το «φιλί της ζωής»: τα κάνει να ξαναζωντανέψουν. Αλλωστε, μόλις 500 γρ. αποξηραμένα μανιτάρια ισοδυναμούν με πέντε κιλά φρέσκα. Τα μουλιάζουμε σε χλιαρό νερό ή κρασί, εφόσον εμπεριέχεται στη συνταγή, για 20 - 25 λεπτά και φυσικά, το νερό δεν το πετάμε. Το φιλτράρουμε δύο φορές και το χρησιμοποιούμε για να εμπλουτίσουμε γευστικά σούπες, σάλτσες και πιάτα με ζυμαρικά. Τα ίδια τα μανιτάρια, πριν τα χρησιμοποιήσουμε, καλό είναι να τα στεγνώσουμε σε λίγο χαρτί κουζίνας. Τα άγρια ελληνικά μανιτάρια μαζεύονται από εξειδικευμένους, πολύ έμπειρους συλλέκτες. Ακολούθως, μεταφέρονται στα συσκευαστήρια όπου γίνεται η διαλογή, κόβονται με ειδικό μηχάνημα, στεγνώνουν σε ξηραντήριο και συσκευάζονται. Η διατροφική τους αξία Τα μανιτάρια είναι τροφή με χαμηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα λίπη και νάτριο, μειωμένης θερμιδικής αξίας, εφόσον τα 100 γρ. αποδίδουν περίπου 22 θερμίδες, ικανοποιητική πηγή βιταμινών C και D, σιδήρου, ψευδαργύρου, φωσφόρου, καλίου, χαλκού και σεληνίου, ενώ περιέχουν ακόμη βιταμίνες του συμπλέγματος Β, ριβοφλαβίνη, νιασίνη και παντοθενικό οξύ. Η ριβοφλαβίνη προάγει την υγεία του δέρματος και την καλή όραση, η νιασίνη ενισχύει την ομαλή λειτουργία του πεπτικού και νευρικού συστήματος, ενώ το παντοθενικό οξύ εμπλέκεται στην παραγωγή των ορμονών. Τα κρασιά που αγαπούν τα μανιτάρια Εάν τα μανιτάρια σερβιριστούν ωμά ή μαριναρισμένα σε μια σαλάτα, συνοδέψτε τα με ένα Chardonnay, που είτε να μην έχει περάσει από βαρέλι είτε το βαρέλι να είναι πολύ διακριτικό. Τώρα, αν η συνταγή σας θέλει λίγη κρέμα -που ταιριάζει υπέροχα!- ή αν φτιάξετε με τα μανιτάρι σας μια τάρτα, διαλέξτε ένα Ξινόμαυρο, μια Νάουσα ή μια Γουμένισσα. Τα άγρια μανιτάρια, τα οποία αποτελούν μια πραγματική πολυτέλεια, μπορούν να απαιτήσουν, τις ελάχιστες φορές που θα βρεθούν στο τραπέζι μας, ένα Pinot Noir Καλιφορνέζικο ή μια υπέροχη Βουργουνδία. Τις περισσότερες φορές όμως τρώμε τα μανιτάρια μας μαγειρεμένα με σκορδάκι και φρέσκο μαϊντανό, οπότε διαλέξτε άφοβα για να τα συνοδεύσετε ένα Cabernet, Merlot ή Syrah. Τα σημαντικότερα ελληνικά βρώσιμα μανιτάρια Μορχέλα (Morille ή Morel ή Morchella sp.) Το χρώμα τους ποικίλλει από το ανοιχτό μπεζ μέχρι το καστανόμαυρο ή το σταχτόμαυρο. Πάντως, πιο σπουδαία γευστικά θεωρείται η σκουρόχρωμη ποικιλία. Εμείς την αποκαλούμε μορχέλα. Οι εραστές των άγριων μανιταριών δηλώνουν δέσμιοι της σαρκώδους, ηδονικής γεύσης της. Είναι ένα από τα πιο ακριβά άγρια μανιτάρια, με άρωμα που θυμίζει συκώτι και φουά γκρα. Οι μικρές σε μέγεθος μορχέλες χρησιμοποιούνται κυρίως σε σάλτσες και σούπες, ενώ οι μεγάλες γίνονται εξαιρετικές όταν γεμιστούν με αλλαντικά, καβούρι, καραβίδα ή αστακό. Κοντράρουν ευγενικά την πλούσια υφή των κυνηγιών και συνοδεύουν επάξια ένα αρνάκι μαγειρεμένο με μια πλούσια σάλτσα στην κατσαρόλα. Τα αποξηραμένα μανιτάρια αυτού του είδους, επειδή διατηρούν ιδανικά τη γεύση τους, είναι καλύτερα να τα μουλιάζετε για 20 - 25 λεπτά σε νερό και να τα στεγνώνετε καλά με το χέρι σας πριν τα προσθέσετε σε σούπες και μαγειρευτά. Κέρας της Aμαλθείας (Trompettes des morts) Η μαύρη «τρομπέτα του θανάτου» είναι ένα άγριο σκούρο σταχτί μανιτάρι με… δραματική εμφάνιση αλλά με υπέροχο, διακριτικό, λουλουδάτο άρωμα και ελαφριά καπνιστή γεύση. Eίναι ιδανικός σύντροφος για δυνατό κρέας, όπως το κυνήγι. Συμμετέχει με την ανάλαφρη γεύση του σε μείγματα από διάφορες ποικιλίες μανιταριών. Συναντάται άγριο σε όλη τη Μακεδονία και τη Θράκη. Τρούφα (το αρχαιοελληνικό ύδνον) Η τρούφα είναι ένα μανιτάρι του γένους των υδνοειδών, στο οποίο περιλαμβάνονται πολλά είδη που συναντώνται κυρίως στην Kεντρική και Δυτική Ευρώπη. Ολες οι τρούφες είναι φυτά υπόγεια, χωρίς βλαστό και φύλλα, έχουν σχήμα ακανόνιστο, περίπου σφαιρικό και αποτελούνται εξ ολοκλήρου από μια σαρκώδη μάζα που τρώγεται και η οποία χαρακτηρίζεται από ένα έντονο, μοναδικό άρωμα. Στην αρχαιότητα οι τρούφες ήταν πολύ γνωστές στην Ελλάδα, τόσο που ως ύδνα ονόμαζαν και άλλα είδη μανιταριών. Στο είδος αυτός αναφέρονται κατ' επανάληψιν ο Θεόφραστος και ο Διοσκουρίδης. Τα πιο συνηθισμένα είδη είναι η τερφεζία η λουγούντιος και η τερφεζία η γεννάδιος, ιδίως το πρώτο υπήρχε (και ίσως να υπάρχει ακόμα) στο Μαρούσι και στα Σπάτα Αττικής αλλά και στη Θεσσαλία και σε διάφορα μέρη της Πελοποννήσου. Εμφανίζεται όπως και όλα τα είδη του γένους τερφεζία σε χώματα αμμώδη και ασκεπή, όχι κοντά σε δένδρα και θάμνους και ωριμάζει κατά την άνοιξη. Μου έχουν αναφέρει ότι υπάρχουν πατατόμορφα μανιτάρια στο νομό Σερρών, στη Σάμο, στην Κρήτη στην Ξάνθη και στο Καστελόριζο. Κανθαρέλλα (Chanterelle ή Cantharellus cibarius) Η χαριτωμένη κανθαρέλλα θυμίζει χρυσοκίτρινη κυματιστή τρομπέτα ή αναποδογυρισμένο κώνο. Πολλοί μανιταρόφιλοι ισχυρίζονται ότι το σχήμα του θυμίζει το κύπελλο των συμποσίων. Εντυπωσιάζει με το ανάλαφρο φρουτώδες άρωμά της, που θυμίζει βερίκοκο και νεράντζι. Εκτιμάται ιδιαίτερα από τους Γάλλους σεφ και ταιριάζει πολύ με άσπρες σάλτσες καθώς και μ' εκείνες που συνοδεύουν πουλερικά και αρνί. Επειδή η υφή των συγκεκριμένων μανιταριών είναι κάπως ελαστική, χρειάζονται αρκετή ώρα στο μαγείρεμα. Βάλτε τα σε σιγανή φωτιά για να βγάλουν το δικό τους νερό και ενισχύστε τα, στο τέλος, με λίγο βούτυρο ή με λίγη κρέμα γάλακτος, που θεωρείται ο ιδανικός συνοδός αυτού του είδους των μανιταριών. Αμανίτης καισαρικός (Αmanita caesarea) Οι γνώστες τα ζητούν ως «αυγά του Καίσαρα». Φθινοπωρινό και εξαιρετικά σπάνιο άγριο μανιτάρι, κυκλοφορεί μόνο φρέσκο και σε πολύ μικρή ποσότητα. Τρώγεται ωμό σε σαλάτα και έχει γεύση που θυμίζει στρείδια και φρούτα της θάλασσας. Ο Γαληνός, ο Πλίνιος, ο Κικέρωνας και δεκάδες αρχαίοι Ελληνες και Λατίνοι συγγραφείς αναφέρονται στις γαστρονομικές αρετές αυτού του μανιταριού. Το συναντάμε σε ολόκληρη τη Βόρεια Ελλάδα, στη Φλώρινα με το όνομα «ντουντουκέ», στη Σάμο ως «μιαλένια», στην Κοζάνη ως «αυγά». Portobello Είναι εντυπωσιακά σε μέγεθος και εμφάνιση, ενώ στη γεύση και στο άρωμα θυμίζουν κρέας. Γι' αυτό και μπορούν θαυμάσια να το αντικαταστήσουν σε σάντουιτς ή ορεκτικά ή να εμπλουτίσουν χορτοφαγικά πιάτα όπως το γιαχνί και τη μαγειρίτσα. Δοκιμάστε τα επίσης ελαφρώς παναρισμένα και τηγανισμένα ή σε ένα λεπτό στρώμα επάνω σε ζύμη πίτσας. Ψήνονται ωραιότατα στη σχάρα και καταναλώνονται σκέτα με ελάχιστο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο και μερικές σταγόνες από έντονα αρωματικό ξίδι. Θα τα βρείτε σε μανάβικα και σούπερ μάρκετ, συνήθως με το κιλό. Βασιλομανίταρο (Cepe ή Porcini ή Boletus edulis) Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια μεγάλη οικογένεια άγριων μανιταριών, η οποία περιλαμβάνει περίπου 25 είδη, με πιο γνωστό το καλογεράκι ή βασιλομανίταρο. Με υφή που θυμίζει απαλό δέρμα, με παχουλό «πόδι», αφράτο και νόστιμο, έχει άρωμα κάστανου και φουντουκιού και γεύση που θυμίζει πολύ κρέας. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε όλα τα πιάτα μανιταριών, είναι όμως εξαιρετικό σ' ένα καλά χυλωμένο ριζότο, πολύ ωραίο στη σχάρα, παναρισμένο και τηγανισμένο, και παραμένει ο αδιαφιλονίκητος συμπρωταγωνιστής σε πιάτα που περιέχουν λευκόσαρκα ψάρια. Οι Γάλλοι συνηθίζουν να το σοτάρουν με λίγο σκόρδο και μαϊντανό για να το χρησιμοποιήσουν σε τάρτες, ομελέτες ή απλώς για να συνοδέψουν διάφορα κρεατικά. Χαρίζει ιδιαίτερη γευστική τσαχπινιά σε ωμές σαλάτες με σπανάκι και ρόκα. Η ελληνική κουζίνα πάντως επιτάσσει απλότητα: ψήστε το με λίγο αλάτι στα κάρβουνα! Αλλωστε ένα θρακιώτικο αίνιγμα μάς καταθέτει τη δικιά του ρετσέτα: «από κατ' σ' ένα θρυμβάκι / κείτετ' ένα σκουληκάκι / και ζητά ψωμί κι αλάτι / και σιδηρουστιά να κάτσει». Πλευρώτους (Pleurotus ostreatus ή pleurotus erynjii) Εύσαρκα, με υπέροχες κυματιστές αυλακώσεις στο κομμάτι εκείνο που «γέρνει» στη γη. Αντίθετα, η «ουράνια» πλευρά τους έχει βελούδινη υφή και ντελικάτο άρωμα. Τα τελευταία χρόνια έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ελληνική κουζίνα και σερβίρονται κυρίως ψητά ή σε σούπες, αλλά ταιριάζουν πολύ και ως συνοδευτικά του κοτόπουλου, του χοιρινού και των θαλασσινών. Καλλιεργημένα πωλούνται σχεδόν παντού, σε πολύ καλές τιμές. Τα άγρια, ωστόσο, που φύονται σε όλη την Ελλάδα, έχουν πολύ ανώτερη γεύση και πλουσιότατη σάρκα. Στη Λέσβο ονομάζονται αρτύκια και στην Κρήτη αρτυκίτες και συχνά ένα και μόνο μανιτάρι μπορεί να υπερβεί τα τέσσερα κιλά! Ασπρομανίταρο (Agaricus bisporus) Αν και ονομάζονται ασπρομανίταρα, το χρώμα τους ποικίλλει από το κρεμ έως το ανοιχτό καφέ. Το ίδιο και το μέγεθός τους. Μπορεί να βρούμε από μικρά κουμπιά ή «μανιτάρια του Παρισιού» όπως λέγονται, μέχρι τεράστια και στρουμπουλά «τζάμπο». Καλλιεργούνται τεχνητά σε φυσικές ή ελεγχόμενες συνθήκες στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο. Θα τα βρείτε σε μανάβικα ή σε σούπερ μάρκετ, φρέσκα και συσκευασμένα σε μικρά κουτιά των 500 - 700 γρ. Είναι ευχάριστα μαλακά και το άρωμά τους τονίζεται όταν μαγειρευτούν. Τα τρώμε κυρίως ωμά σε σαλάτες, σοταρισμένα με λίγο βούτυρο ή γεμιστά με λίγο κασέρι ή κεφαλοτύρι. Τα μανιτάρια στο ψυγείο και… στη βιβλιοθήκη σας Διάθεση φρέσκων και αποξηραμένων ελληνικών άγριων μανιταριών πραγματοποιεί η εταιρεία Κουκουβίτης ΕΠΕ, τηλ.: 2310-531.512.Για ανταλλαγή πληροφοριών και εμπειριών μη διστάσετε να επικοινωνήσετε με το σύλλογο «Μανιταρόφιλοι Δυτικής Μακεδονίας», Μητροπόλεως 4, Καστοριά, τηλ.: 24.670, 22.044. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα μανιτάρια, στα ράφια των βιβλιοπωλείων θα βρείτε αρκετές έγκυρες εξειδικευμένες εκδόσεις. Ανάμεσά τους και οι εξής: «Μανιτάρια: Οδηγός μανιταροσυλλέκτη», του Γιώργου Κωνσταντινίδη, εκδόσεις Ζαρζώνη. «Μανιτάρια: Ενας παραμυθένιος μικρόκοσμος», του Γιώργου Κωνσταντινίδη, εκδόσεις ΚΑΠΟΝ, Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Γρεβενών - Αναπτυξιακή Νομού Γρεβενών Α.Ε. «Τα ελληνικά μανιτάρια και οι λαϊκές ονομασίες τους», του Δημήτρη Κελτεμλίδη, εκδόσεις ΨΥΧΑΛΟΣ, 1993. «Συλλογή συνταγών με άγρια μανιτάρια και τρούφες», του Παναγιώτη Κουκουβίτη, διάθεση: Daily Deli, Ζεύξιδος 4, Θεσσαλονίκη τηλ.: 2310-286.869.Στο Διαδίκτυο υπάρχουν επίσης αρκετά πολύ προσεγμένα ελληνικά sites, όπου θα μπορέσετε να αποκτήσετε μια σφαιρική άποψη για τον κόσμο των άγριων μανιταριών και, προπαντός, να κατανοήσετε ότι τα βρώσιμα μανιτάρια υπάρχουν σχεδόν παντού στην Ελλάδα. Ενδεικτικά σας αναφέρουμε τα: http://alex.eled.duth.gr/manitaria/index.htm και http://kynigos.net.gr/clubs/manites/index.html Η Ελληνική Εταιρεία Εθνοφαρμακολογίας, σε συνεργασία με τον Φαρμακευτικό Σύλλογο Καστοριάς και τον Σύλλογο «Μανιταρόφιλοι Δυτικής Μακεδονίας», διοργανώνουν από τις 28 ώς τις 30 Οκτωβρίου επιστημονικό συνέδριο στην Καστοριά με θέμα «Βρώσιμα και θεραπευτικά μανιτάρια». Για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε στα τηλ.: 210-99.68.507 και 24670-22.044. πηγή:kathimerini